اقتصاد تسهیمی

[1]اقتصاد تسهیمی (به انگلیسی: Sharing Economy) اصطلاحی است دربرگیرندهٔ معانی متفاوت و اغلب در توصیف فعالیت اقتصادی و اجتماعی حاوی تبادلات آنلاین به کار می‌رود. این اصطلاح در مجامع علمی ایران به سه صورت «اقتصاد شراکتی»، «اقتصاد مشارکتی» و «اقتصاد اشتراکی» ترجمه شده است. عبارت «اقتصاد شراکتی» از این نظر قابل‌نقد است که ابتدا این عبارت به‌جای «share economy» استفاده شده است که به مفهوم شریک‌کردن کارگران کارخانه در سود شرکت اشاره دارد.[2] عبارت «اقتصاد اشتراکی» نیز در منابع فارسی به اقتصاد ناشی از مکتب کمونیسم گفته می‌شود که بر لزوم اشتراکی‌بودن لوازم و عواید تولید اشاره دارد. «اقتصاد مشارکتی» نیز به‌جای عبارت "participatory economics" استفاده شده است و مشارکت معمولاً به participation اشاره دارد.[3] این اصطلاح که در آغاز از محافل منبع باز برای اشاره به شراکت همتابه‌همتای دسترسی به کالاها و خدمات شروع شد،[4] اکنون گاهی در معنایی گسترده‌تر و برای توصیف هر نوع تراکنش فروش که از طریق بازارهای آنلاین صورت بگیرد به کار می‌رود، حتی آن‌ها که کسب‌وکار به کسب‌وکار باشد، نه همتابه‌همتا. لذا از اقتصاد تسهیمی به‌سبب گمراه‌کنندگی انتقاد کرده‌اند و گفته‌اند حتی خدماتی که تبادل همتابه‌همتا را ممکن می‌کنند ممکن است اساساً با هدف کسب سود باشند.[5]

بخشی از یک مجموعه در
راهبرد
ابعاد اصلی
رهبران فکری
مفاهیم
چارچوب و ابزار

هاروارد بیزینس ریویو، فایننشال تایمز و بسیاری دیگر استدلال کرده‌اند که اقتصاد تسهیمی یک نام‌گذاری اشتباه است. هاروارد بیزینس ریویو پیشنهاد می‌دهد که عبارت درست برای اشاره به اقتصاد تسهیمی در جامع‌ترین حالت ممکن اقتصاد دسترسی است. نویسندگان می‌گویند وقتی تسهیم و اشتراک‌گذاری میان افرادی اتفاق می‌افتد که یکدیگر را نمی‌شناسند، این دیگر به‌اشتراک‌گذاری نخواهد بود، بلکه مصرف‌کنندگان برای دسترسی به خدمات یا کالای شخص دیگر پول پرداخت می‌کنند.[6]

اقتصاد تسهیمی در کشورهای جهان

اقتصاد تسهیمی در شهرهای مختلف کشورهای مختلف جهان با استفاده از شاخص‌هایی مقایسه می‌شود[7]. کشورهای مختلف سیاست‌های مختلفی برای بهره‌مندی از اقتصاد تسهیمی اتخاذ کرده اند. طبق ارزیابی موسسه بروکینز شرکت‌ها با اشتراک گذاشتن داده و الگوریتم‌های خود می‌توانند نسبت به نهادهای مقررات‌گذار اعتمادسازی کنند[8].

اقتصاد تسهیمی در ژاپن

در شهرهای مختلف ژاپن از فناوری اقتصاد تسهیمی برای پایایی شهرها استفاده می‌شود[9].

اقتصاد تسهیمی در ایالات متحده آمریکا

طبق آمار استاتیستا، تعداد کاربران اقتصاد تسهیمی در ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۶ حدود ۴۵ میلیون نفر بود و در سال ۲۰۲۱ به ۸۶ میلیون نفر خواهد رسید[10].

منابع
  1. «Sharing Economy Index 2020». Consumer Choice Center (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۶-۱۲.
  2. ل. ویتزمن، مارتین (۱۳۶۸). اقتصاد شراکتی (مهار رکورد تورمی). ترجمهٔ علی یاسری. موسسه عالی آموزش بانکداری ایران، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران.
  3. ابوالقاسم رجبی (۱۹ دی ۱۳۹۶). «ماهیت حقوقی سامانه‌های رایانه ای تسهیل دسترسی به عرضه و تقاضای حمل و نقل (سیاست‌های ایران و کشورهای دیگر)». مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
  4. Hamari, Juho; Sjöklint, Mimmi; Ukkonen, Antti (2016). "The Sharing Economy: Why People Participate in Collaborative Consumption". Journal of the Association for Information Science and Technology. 67 (9): 2047–2059. doi:10.1002/asi.23552.
  5. Tuttle, Brad. "Can We Stop Pretending the Sharing Economy Is All About Sharing?". MONEY.com. Retrieved 2016-08-01.
  6. "The Sharing Economy Isn't About Sharing at All". Harvard Business Review. 2015-01-28. Retrieved 2015-07-11.
  7. «Sharing Economy Index 2020». Consumer Choice Center (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۶-۱۲.
  8. Yaraghi, Niam; Ravi, Shamika (2017-03-17). "The Current and Future State of the Sharing Economy". Rochester, NY.
  9. «شهرک‌های هوشمند ژاپن بر چه اساسی طراحی و ساخته می‌شوند؟». euronews. ۲۰۲۱-۰۱-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۶-۱۲.
  10. "Sharing economy statistics". Statista. Retrieved 2021-06-12.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.