آرتور کانن دویل

سِر آرتور ایگناتیوس کانن دویل (به انگلیسی: Sir Arthur Ignatius Conan Doyle)، (زاده ۲۲ مهٔ ۱۸۵۹ - درگذشته ۷ ژوئیهٔ ۱۹۳۰)، نویسنده، پدیدآور و پزشک اسکاتلندی بود. او در ابتدا به حرفه پزشکی می‌پرداخت اما آوازه خود را مدیون خلق شخصیت شرلوک هولمز، کارآگاه خصوصی است. او چهار رمان و بیش از پنجاه داستان کوتاه از شرلوک هولمز نوشته‌است. به‌طور کلی داستان‌های شرلوک هولمز نقطه عطفی در ادبیات جنایی محسوب می‌شود.

آرتور کانن دویل
پرتره آرتور کانن دویل، اثر سیدنی پجت، حدود ۱۸۹۰ میلادی
نام اصلی
سِر آرتور ایگناتیوس کانن دویل
زاده۲۲ مهٔ ۱۸۵۹
ادینبورگ، اسکاتلند
محل زندگیبریتانیا (ادینبرو، ساوت سی، کروبورو)
درگذشته۷ ژوئیهٔ ۱۹۳۰ (۷۱ سال)
کروبورو، ساسکس شرقی، انگلستان
آرامگاهکروبورو
پیشهنویسنده، پدیدآور، پزشک
ملیتاسکاتلندی
سال‌های فعالیتدهه ۷۰ سده نوزدهم تا دهه ۲۰ سده بیستم میلادی
همسر(ها)لوییس هاوکینز (۱۸۸۵ تا ۱۹۰۶ (مرگ))
جین لِکی (۱۹۰۷ تا پایان عمر)
فرزند(ان)کینگزلی، مری، دنیس، آدرین، جین
پدر و مادرچارلز دویل
امضا
صفحه در وبگاه IMDb

وی در زمان خود نویسنده‌ای پرکار بوده و علاوه بر داستان‌های شرلوک هولمز؛ اشعار، نمایشنامه‌ها و رمان‌های بسیار دیگری نوشته‌است. وی همچنین از اعضای فراماسونری بود.[1]

نام

او اغلب به عنوان «سر آرتور کانن دویل» یا به سادگی «کانن دویل» خوانده می‌شود. او با نام «آرتور ایگناتوس کانن» و نام خانوادگی «دویل» غسل تعمید شده‌است. مایکل کانن به عنوان پدرخوانده او شناخته می‌شود.[2] کتابخانه بریتانیا و کتابخانه کنگره او را فقط با نام «دویل» می‌شناسند.[3]

استون دویل، سردبیر مجله بیکر استریت ژورنال، می‌نویسد: "کانن نام میانی آرتور بوده. او مدت کوتاهی پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، از کانن به عنوان نام‌خانوادگی استفاده کرد اما از لحاظ فنی، نام خانوادگی او فقط "دویل" است.[4][5]

اوایل زندگی
تصویر دویل توسط در ۱۸۹۳

دویل در ۲۲ مه ۱۸۵۹ در شهر ادینبورگ در اسکاتلند متولد شد.[6][7] پدرش، چارلز آلتمتون دویل در انگلستان زاده شد. پدر و مادر دویل هر دو از نژاد کاتولیک ایرلندی بودند و در سال ۱۸۵۵ ازدواج کردند.[8] در سال ۱۸۶۴، خانواده دویل به دلیل اعتیاد به الکل پراکنده شدند و کودکان به‌طور موقت در ادینبورگ ساکن شدند. در سال ۱۸۶۷ خانواده توانست دوباره جمع شود زندگی را از سر بگیرد.[9] دویل پدر خود را در سال ۱۸۹۳ از دست داد.[10][11]

دویل با کمک عموی ثروتمند خود در سن نه سالگی به مدرسه فرستاده شد و در سال ۱۸۷۵ به دانشگاه Stonyhurst رفت. از سال ۱۸۷۵ تا ۱۸۷۶، او در مدرسه یسوایت استلا ماتینا در اتریش تحصیل کرد.[9] او بعدها دین کاتولیک را رد کرد و به یک ندانم‌گرا تبدیل شد،[12] و پس از مدتی عارف شد.[13]

حرفه پزشکی

از ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۱، دویل در دانشکده پزشکی ادینبورگ تحصیل کرد،[14] او همچنین گیاه‌شناسی عملی را در باغ گیاه‌شناسی سلطنتی ادینبورگ فرا گرفت.[15] او در حین تحصیل، شروع به نوشتن داستان‌های کوتاه کرد، اولین داستان کوتاه او ناموفق بود و در مجله بلک وود به چاپ رسید.[9] او اولین مقاله‌اش به نام «اسرار دره ساسا» را در ۶ سپتامبر ۱۸۷۹ چاپ کرد،[9][16] او همچنین در ۲۰ سپتامبر ۱۸۷۹، اولین مقاله علمی خود را منتشر کرد.[9][17][18][19]

دویل از ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱ عنوان پزشک کشتی در سفرهایی به غرب آفریقا کار کرد،[20] و بالاخره در سال ۱۸۸۵ مدرک دکترای خود را از دانشگاه دریافت کرد.[9][21]

در سال ۱۸۸۲، دویل به همراه همکلاسی سابق خود جورج تناورین، یک مطب پزشکی تأسیس کرد و پس از مدتی مطب شخصی خود را ایجاد کرد و به طبابت پرداخت.[9][22] او در ژوئن ۱۸۸۲، مطب پزشکی‌اش را راه‌اندازی کرد، اما طبابت او با موفقیت انجام نشد،[23] و او درحالی که انتظار بیمار را می‌کشید دوباره به نوشتن داستان روی آورد.

دویل حامی سرسخت واکسیناسیون اجباری بود و در چندین مقاله از این کار دفاع کرد.[24][25]

در اوایل ۱۸۹۱، دویل اقدام به مطالعه چشم‌پزشکی در وین کرد. او قبلاً در بیمارستان پورتسموث به مطالعه چشم پرداخته بود تا بتواند آزمایش‌های مربوط به چشم را انجام دهد. او از سوی دوستش ورنون موریس برای گذراندن آموزش‌های مربوط به جراحی چشم پیشنهاد شد. او پس از مدتی تحصیل در آلمان، کلاس‌های درس را بسیار دشوار توصیف کرد. او سرانجام تحصیل را رها کرد و به تفریح با همسرش و نوشتن کتاب در ونیز و میلان پرداخت.

او پس از بازدید از ونیز و میلان، به پاریس رفت و از ادموند لانولت، که متخصص بیماری‌های چشم بود، چشم‌پزشکی یادگرفت. او پس از مدت‌ها دوباره مطبی افتتاح کرد اما باز هم نتوانست در طبابت موفق شود.[26][27][28]

حرفه ادبی

شرلوک هولمز

دویل در ابتدای خلق اثر شرلوک هولمز با مشکل پیدا کردن ناشر برای داستانش مواجه شد. در ابتدا خوانندگان زیادی حاضر نبودند که برای خواندن چنین داستانی پول خرج کنند، به همین دلیل او برای چاپ داستان اتود در قرمز لاکی مجبور شد به مجلاتی روی آورد که داستان‌های مختلف و کم فروش را در کاغذهای ارزان قیمت چاپ می‌کردند.[9][29]

او در سال ۱۸۹۲، نامه‌ای به معلم سابق دانشگاهش جوزف بل نوشت و در آن گفت: «من شرلوک هولمز را مدیون شما هستم… و سعی کردم با استفاده از شخصیت و قدرت مشاهده و استنتاج شما یک انسان جدید بسازم.»[30][31]

در فوریه ۱۸۹۰، او داستان نشانه چهار را نوشت.[9] او داستان‌های کوتاه دیگری هم از شرلوک هولمز نوشته که در مجله استرند به چاپ رسیده‌است.[32]

نگرش ویژه دویل نسبت به شخصیت خلق کرده‌اش باعث با دوام شدن آن شخصیت شده بود.[33] اما او در در سال ۱۸۹۳ و در داستان مشکل نهایی شرلوک هولمز را توسط پروفسور جیمز موریارتی از بین برد. پس از آن ناشران زیادی درخواست دادند تا دویل دوباره شرلوک هولمز را زنده کند، ناشران حاضر بودند مبالغ بسیار زیادی را پرداخت کنند، که این کار باعث شهرت بیشتر شرلوک هولمز شد.[33]

دویل در سال ۱۹۰۳ و بعد از ده سال بالاخره شرلوک هولمز را زنده کرد. او از زبان شرلوک هولمز توضیح داد که فقط جیمز موریارتی از آبشار سقوط کرده ‌و مرده‌ است، اما از آنجا که هولمز دشمنان خطرناک دیگری مانند سرهنگ سباستین موران داشت، تصمیم گرفته بود خود را مرده نشان بدهد تا بتواند تمام همدستان موریارتی را دستگیر کند. پس از زنده شدن دوباره شرلوک هولمز دویل در سال ۱۹۱۴ داستان دره وحشت را نوشت که با واکنش مثبت خوانندگان روبه رو شد.[34] در نهایت هولمز در ۵۶ داستان کوتاه و ۴ رمان ظاهر شد.

پرتره شرلوک هولمز اثر سیدنی پجت

دیگر آثار

دویل به جز داستان‌های شرلوک هولمز نوشته‌ها و آثار زیاد دیگری دارد. او در سال ۱۸۸۸ رمان «داستان جان اسمیت» را نوشت که البته ناتمام ماند و تنها در سال ۲۰۱۱ منتشر شد.[35] او مجموعه داستان‌های کوتاه دیگری هم نوشته‌است.[36][9][37]

دویل بین سال‌های ۱۸۸۸ تا ۱۹۰۶، هفت رمان تاریخی نوشت که بسیاری از منتقدان آن رمان‌ها را بهترین اثر او می‌دانستند.[33]

خانواده
دویل و خانواده اش

در سال 1885 دویل با لوئیزا (که گاهی اوقات "توئی" نامیده می شود) هاوكینز (1857–1906) ازدواج كرد. او کوچکترین دختر جی هاوکینز ، اهل مینستروورث ، گلاسترشایر و خواهر یکی از بیماران دویل بود. لوئیزا از سل رنج می برد. در سال 1907 ، یک سال پس از مرگ لوئیزا ، وی با ژان الیزابت لکی (1874–1940) ازدواج کرد. او در سال 1897 با ژان ملاقات و عاشقش شده بود ، اما از آنجا که همسر اولش هنوز زنده بود ، به دلیل وفاداری به او رابطه افلاطونی برقرار کرد. ژان ده سال ديگر زنده ماند و در لندن درگذشت.

دویل پنج فرزند به دنیا آورد. وی از همسر اول خود دو فرزند داشت: ماری لوئیز (1976-1889) و آرتور آلین کینگزلی ، معروف به کینگزلی (1818-1892). او از همسر دوم خود سه فرزند ديگر هم داشت: دنیس پرسی استوارت (1959– 1909) ، که شوهر دوم شاهزاده خانم گرجی نینا مدیوانی شد. آدریان مالکوم (1910–1970) ؛ و ژان لنا آنت (1997 - 1912). همه پنج فرزند دویل بدون هیچ مشکلی درگذشتند ، بنابراین او هيچ نوه مستقيمی ندارد.

درگذشت

او در ۷ ژوئیه سال ۱۹۳۰ میلادی بر اثر سکته قلبی درگذشت.[29]

میراث ادبی

پس از درگذشت کانن‌دویل نویسنده‌های بسیاری به تقلید از او داستان‌های شرلوک هولمز را ادامه دادند که از مشهورترینشان لورن دی. استلمن است. تا کنون دو کتاب از او با نام‌های دکتر جکیل و آقای هولمز و شرلوک هولمز علیه دراکولا به همت نشر قطره به زبان فارسی ترجمه شده‌است.[38]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. «فراماسون‌ها: به تبعیض علیه ما پایان دهید». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۹ بهمن ۱۳۹۶.
  2. Stashower says that the compound version of his surname originated from his great-uncle Michael Conan, a distinguished journalist, from whom Arthur and his elder sister, Annette, received the compound surname of "Conan Doyle" (Stashower 20–21). The same source points out that in 1885 he was describing himself on the brass nameplate outside his house, and on his doctoral thesis, as "A. Conan Doyle" (Stashower 70).
  3. Redmond, Christopher (2009). Sherlock Holmes Handbook 2nd ed. Dundurn. p. 97. Google Books. Retrieved 11 February 2017.
  4. Doyle, Steven; Crowder, David A. (2010). Sherlock Holmes for Dummies. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons. p. 51.
  5. The London Gazette: no. 27494. p. . 11 November 1902.
  6. "Scottish Writer Best Known for His Creation of the Detective Sherlock Holmes". Encyclopædia Britannica. Retrieved 30 December 2009.
  7. "Sir Arthur Conan Doyle Biography". sherlockholmesonline.org. Archived from the original on 2 February 2011. Retrieved 13 January 2011.
  8. The details of the births of Arthur and his siblings are unclear. Some sources say there were nine children, some say ten. It seems three died in childhood. See Owen Dudley Edwards, "Doyle, Sir Arthur Ignatius Conan (1859–1930)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; Encyclopædia Britannica; Arthur Conan Doyle: A Life in Letters, Wordsworth Editions, 2007 p. viii; شابک ‎۹۷۸−۱−۸۴۰۲۲−۵۷۰−۹ .
  9. Owen Dudley Edwards, "Doyle, Sir Arthur Ignatius Conan (1859–1930)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
  10. Lellenberg, Jon; Stashower, Daniel; Foley, Charles (2007). Arthur Conan Doyle: A Life in Letters. HarperPress. pp. 8–9. ISBN 978-0-00-724759-2.
  11. Stashower, pp. 20–21.
  12. Golgotha Press (2011). The Life and Times of Arthur Conan Doyle. BookCaps Study Guides. ISBN 978-1-62107-027-6. In time, he would reject the Catholic religion and become an agnostic.
  13. Pascal, Janet B. (2000). Arthur Conan Doyle: Beyond Baker Street. Oxford University Press. p. 139.
  14. Brown, Yoland (1988). Ruyton XI Towns, Unusual Name, Unusual History. Brewin Books. pp. 92–93. ISBN 0-947731-41-5.
  15. McNeill, Colin (6 January 2016). "Mystery solved of how Sherlock Holmes knew so much about poisonous plants". Herald Scotland. Retrieved 9 January 2016.
  16. Stashower, Daniel (2000). Teller of Tales: The Life of Arthur Conan Doyle. Penguin Books. pp. 30–31. ISBN 0-8050-5074-4.
  17. Doyle, Arthur Conan (20 September 1879). "Arthur Conan Doyle takes it to the limit (1879)". British Medical Journal. BMJ Publishing Group Ltd. Retrieved 2 February 2014. (نیازمند آبونمان)
  18. Doyle, Arthur Conan (20 September 1879). "Letters, Notes, and Answers to Correspondents". British Medical Journal. BMJ Publishing Group Ltd. Retrieved 2 February 2014. (نیازمند آبونمان)
  19. Robert Mendick (23 May 2015). "Russian supergrass 'poisoned after being tricked into visiting Paris'". Sunday Telegraph. Retrieved 24 May 2015.
  20. Conan Doyle, Arthur (Author), Lellenberg, Jon (Editor), Stashower, Daniel (Editor) (2012). Dangerous Work: Diary of an Arctic Adventure. University Of Chicago Press; ISBN 0-226-00905-X; ISBN 978-0-226-00905-6.
  21. Available at the Edinburgh Research Archive.
  22. Stashower, pp. 52–59.
  23. Stashower, pp. 55, 58–59.
  26. Higham, Charles (1976). The Adventures of Conan Doyle. New York: W.W. Norton. pp. 86–87.
  27. Diniejko, Andrzej. "Sir Arthur Conan Doyle: A Biographical Introduction". The Victorian Web. Retrieved 21 October 2016.
  28. Stashower, pp. 114–118.
  29. "Conan Doyle Dead From Heart Attack". آرشیو مجله نیویورک تایمز. 8 July 1930.
  30. Independent, 7 August 2006;
  31. Doyle, Arthur Conan, Memories and Adventures (Reprint), Cambridge University Press, (Cambridge) 2012, p.26.
  32. City of Westminster green plaques بایگانی‌شده در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine; accessed 22 March 2014.
  33. Carr, John Dickson (1947). The Life of Sir Arthur Conan Doyle.
  34. Stanford Jane, That Irishman: The Life and Times of John O'Connor Power, pp. 30, 124–127, History Press Ireland, May 2011; شابک ‎۹۷۸−۱−۸۴۵۸۸−۶۹۸−۱
  35. Saunders, Emma (6 June 2011). "First Conan Doyle novel to be published". BBC. Archived from the original on 7 June 2011. Retrieved 6 June 2011.
  36. Macdonald Hastings, Mary Celeste, (1971); شابک ‎۰−۷۱۸۱−۱۰۲۴−۲
  37. "Mary Celeste – definition of Mary Celeste in English from the Oxford dictionary".
  38. «پرفروش‌های نشر قطره». سایت نشر قطره. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۸.

منابع
  • ماجراهای شرلوک هولمز (عینک طلایی)، آرتور کانن دویل، حسین سبحانی، مقدمه
  • ماجراهای شرلوک هولمز (نشانه چهار)، آرتور کانن دویل، مژده دقیقی، مقدمه
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آرتور کانن دویل موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آرتور کانن دویل در ویکی‌گفتاورد موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.