آلویس ریگل
آلویس ریگل (زاده ۱۴ ژانویه ۱۸۵۸–۱۷ ژوئن ۱۹۰۵) استاد تاریخ اهل کشور اتریش بوده‌است.
زندگی
آلویس ریگل در ۱۴ ژانویه ۱۸۵۸ در لینتس زاده شد. در دانشگاه وین به تحصیل پرداخت. در سال ۱۸۸۹ به استادی تاریخ هنر در دانشگاه وین نایل گشت. در۱۹۸۷ به مقام استاد ارتقا یافت در ۱۹۰۱سرپرستی کمیسیون حفظ و حراست هنر را بر عهده گرفت؛ و در ۱۷ ژانویه ۱۹۰۵ در وین در گذشت.
آلویس ریگل در کنار ولفین و پانوسفکی یکی از بنیان گذران تاریخ هنر همچون رشته‌ای مستقل است. هر سه اینان به سنت فلسفه ایدئالیستی آلمان متعلق اند که از کانت و هگل نشئت می‌گیرند. شاید این امر خصوصاً در مورد ریگل درست باشد که رسالتش، از دید خودش، این بود که در برابر نفوذ فرایند برداشتماده گرایانه در هنر به مقابله برخیزد. او این گرایش را به نام گوتفرید زمپر منتسب ساخت. زمپر نویسنده‌ای در حوزهٔ نظریه هنر و معماری برجسته بود که بناهایش مرکز شهر وین را زینت می‌بخشد. جالب اینجاست که مفهوم انتزاعی ارادهٔ هنری، نخستین بار در سیاق بحث دربارهٔ هنرهای تزئینی، خصوصاً مباحث مربوط به پیدایش نقش مایه‌های تزئینی که ریگل در نخستین کتابش گنجانیده بود شکل گرفت. او نشان داد که نقش فراگیر برگ گیاه آکانتوس در واقع، نقش مایهٔ سادهٔ گل آبی است که در طی نسل‌ها به شکل مفصل و ریزه کارانه تری تحول یافته‌است.
دستاورد بزرگ ریگل در تاریخ هنر، که در کتاب «صناعت هنر رومی متاخر» آمده‌است تمایز میان دو گونه بازنمایی بساوایی یا لامسه‌ای و مرایایی بود[1]
منابع
- نویسندگان برجستهٔ قلمرو هنر از عهد کهن تا پایان سده نوزدهم
پیوند به بیرون
- Riegl at the biographical Dictionary of Art Historians
- Michael Falser: Zum 100. Todesjahr von Alois Riegl 2005. Der Alterswert und die Konstruktion staatsnationaler Identität in der Habsburg-Monarchie um 1900, Georg Dehio, europäische Gedächtnisorte und der DDR-Palast der Republik in Berlin. Kunsttexte.de (1/2006)