ابن شنظیر
ابراهیم بن محمد بن حسین اموی با کُنیهٔ ابواسحاق، شهرت‌یافته به ابنِ شِنظیر (۹۶۳ - ۱۰۱۱ م) محدث، تاریخ‌نگار اندلسی و فقیه مالکی از اهالی تولیدو بود. تاریخ رجال الأندلس، المدونة و المستخرجة از آثار اوست. المسند و الشیوخ دو اثر برجستهٔ اوست.[1][2]
| ابن شِنظیر | |
|---|---|
| زادهٔ | ۹۶۳م / ۳۵۲ق تولدو |
| درگذشت | ۳ ژوئیه ۱۰۱۲م / ۴۰۲ق تولدو |
| پیشه | محدث، تاریخ‌نگار و فقیه مالکی |
| آثار | المسند. الشیوخ |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «ابن شنظیر». [[الأعلام]] (PDF). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۶۱. دریافت‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
- رفیعی علامرودشتی، علی (۱۹۸۸). «ابن شنظیر». [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]. ۴. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۸۹. دریافت‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.