مالکی

مالکی نام یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است که توسط مالک بن انس و در قرن ۸ میلادی تاسیس شد. فقه مالکی به قرآن و سنت به عنوان منابع اولیه تکیه دارد. در این مذهب، سنت علاوه بر گفتار و رفتار پیامبر، شامل احکام قانونی صادر شده توسط چهار خلیفه نخست، به خصوص احکام صادر شده توسط عمر نیز می‌شود.[1] برخلاف دیگر فقه‌های اسلامی، فقه مالکی، اجماع اهل مدینه را نیز به عنوان منبعی معتبر برای تشریع به رسمیت می‌شناسد.[2]

طایفه

مالکی نام یکی از طوایف عرب و زیر مجموعه طایفه مذحج و بنی کعب است که تعدادی از آنها در زمان خلافت عمر به ایران آمدند ولی قسمتی دیگر ایشان هنگام خلافت مأمون به همراه علی بن موسی الرضا به ایران آمدند و پس از به قتل امام هشتم شیعیان توسط مأمون، نبرد بزرگی با سپاه مأمون داشته و پس از آن عده ای به طرف اهواز و عده ای به جنوب کرمان رفتند.

نسب ایشان به مالک بن حارث ملقب به مالک اشتر علیه جنگاور نامدار صدر اسلام و صحابه امام علی بن ابیطالب می رسد.

منابع

  1. Mansoor Moaddel, Islamic Modernism, Nationalism, and Fundamentalism: Episode and Discourse, pg. 32
  2. Vincent J. Cornell (2006), Voices of Islam
  • دکتر: الشکعة، مصطفی. (الأئمة الأربعة) ، دارالکتاب اللبنانی، چاپ بیروت، سال انتشار ۱۹۸۵ میلادی به (عرب).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.