ابن طولون
ابوعبدالله شمس‌الدین محمد بن علی بن احمد بن علی بن خمارویه بن طولون دمشقی حنفی (۸۸۰–۹۵۳ ه.ق) محدث، فقیه، ادیب و مورخ در صالحیه در نزدیکی دمشق متولد شد. تعداد آثار وی در تاریخ اسلام منحصربه‌فرد است. او در زندگینامه‌ای که از خویش نوشته، ۷۲۸ اثر را نام برده است. آثارش در زمینه‌های تفسیر و علوم قرآنی، حدیث، رجال، فقه، نحو، طب، تصوف، ادبیات و فرهنگ عامه، شعر، تاریخ و جغرافیا و تراجم، و علوم دیگر است. اعلام السائلین و اعلام الوری از آثار پرشمار اوست.[1]
پانویس
- لسانی فشارکی، «ابن طولون»، دائرةالمعارف اسلامی، ۴: ۱۴۶–۱۵۲.
منابع
- لسانی فشارکی، محمدعلی (۱۳۷۰). «ابن طولون». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. چهارم. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۶۴-۷۰۲۵-۳۹-۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.