اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی

اردوگاه‌های کار اجباری (به آلمانی: Konzentrationslager) (معنی لغوی: «اردوگاه تمرکز») در دوران حکومت آلمان نازی و در راستای اجرای پروژه «راه حل نهایی» در رایش آلمان و سرزمین‌های اشغال‌شده تأسیس شدند. این اردوگاه‌ها برای کار اجباری برخی اقلیت‌ها، مانند یهودیان، کولی‌ها، هم‌جنس‌گرایان و حتی معلولان ذهنی و هم‌چنین مخالفان داخلی ضد رژیم نازی از جمله ماسون‌ها،[1] شاهدان یهوه و کمونیست‌ها طراحی و ایجاد شده‌بودند.[2]

اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی
سربازان ارتش آمریکا به شهروندان آلمانی وایمار اجساد یافته شده در اردوگاه مرگ بوخن‌والد را نشان می دهند
تصویری از گروهی از اسرای اردوگاه کار اجباری بوخن‌والد در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم که به گرسنگی مهلک دچار شده‌اند.
اجساد رهاشدهٔ اسرای کشته‌شده در اردوگاه کار اجباری میتلباو-دورا در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم.
گروهی از افسران گشتاپو، در حال انتظار برای اسکورت اتوبوس‌های سفید صلیب سرخ سوئد از خاک آلمان.

از جمله اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی می‌توان به اردوگاه کار اجباری کراکوف-پلاشوف، اردوگاه داخائو،[3] اردوگاه بوخن‌والد،[4] اردوگاه تربلینکا،[5] اردوگاه ترزینشتات، اردوگاه آشویتس[6] و اردوگاه برگن ـ بلزن[7] اشاره کرد.

پانویس

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.