اروین فرویندلیش

اروین فروندلیش ( آلمانی: [ˈfʀɔɪntlɪç] ؛ 29 می 1885 - 24 ژوئیه 1964) اخترشناس آلمانی ، یکی از دانش آموزان فلیکس کلاین ، دستیار و همکار آلبرت اینشتین در معرفی تجربه ی کیهانی ِ نظریه نسبیت عام بر پایه ی ِ تئوری انتقال به سرخ گرانشی بود.

اروین فرویندلیش
رصدخانه ی پوتسدام

زندگی

اروین در بیبریش آلمان متولد شد. او فرزند فریدریش فیلیپ فرویندلیش ، و همسرش الیزابت فینلایسون بود.[1] او یکی از هفت فرزند فردریش بود که علی‌رغم یهودی بودن پدرشان ، همگی پروتستان شده بودند. برادر بزرگترش هربرت فرویندلیش بود. اروین در سال 1903 تحصیلات را رها و 6 ماه در شچچین و در کشتی کار کرد. کارش الهام بخش وی برای تحصیل در رشته ی کشتی سازیِ دانشگاه پلی تکنیک شارلتونبرگِ برلین شد. اما در سال 1905 ، این رشته را هم رها کرده و به ریاضیات و نجوم متمایل گردید. وی تحت شاگردی فلیکس کلاین و کارل شوارتزشیلد این شاخه از علم را ادامه داد. [2]

در سال 1913 با کیت هیرشبرگ ازدواج کرد. [3] پس از ارائه ی پایان نامه خود تحت نظارت پائول کوبه در دانشگاه گوتینگن در سال 1910 و به دست آوردن مدرک دکترا ، در رصدخانه ی برلین به جایگاه دستیاری دست یافت و در همانجا با آلبرت اینشتین آشنا شده و همکار شد.

وی در سال 1914 با تشویق آلبرت اینشتین و با حمایت جامعه ی علمی و اقتصادی آلمان برای بررسی نظریه ی نسبیت عام اینشتین در خلال یک خورشید گرفتگی ، عازم کریمه در روسیه شد. این سفر به ناگهان با شروع جنگ جهانی اول توام شده و دستگیریِ او در روسیه را در پی داشت. در نهایت با تلاش های ماکس پلانک و اینشتین و در طی تبادل اسرای جنگی ، وی بدون موفقیت در ماموریتِ علمیِ خود ، آزاد شد و به آلمان باز گشت. پس از جنگ اول او در ساخت رصدخانه ی اینشتین در پوتسدام مشارکت داشت و به مدیریت موسسه ی اینشتین منصوب شد.

وی به خاطر نسبیت یهودی ای که داشت ، با شروع جنگ دوم هم مجبور به ترک آلمان شده و عازم استانبول شد. وی تا پایان جنگ در دانشگاه استانبول به تدریس پرداخته و یه همراه دیگر محققان و اساتید آلمانی حاضر در ترکیه ، و با حمایت های آتاتورک ، سطحی علمی دانشگاه را ارتقا دادند. در 1937 استانبول را ترک کرد ولی علی‌رغم پذیرش شدن در دانشگاه کارلووای پراگ برای سمت استادی ، به خاطر تصرف شدن پراگ توسط ارتش آلمان از رفتن بدانجا نیز باز ماند.

اروین ، با توصیه ی آرتور استنلی ادینگتون به دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند رفت و از سال 1939 در شاخه ی نجوم به تدریس پرداخت.

در سال 1959، به ویسبادن ، زادگاه خود، بازگشت و به عنوان استاد دانشگاه یوهانس گوتنبرگ بقیه ی عمر خود را در آنجا گذراند. فرویندلیش در همان ویسبادن و در تاریخ 24 ژوئیه 1964 درگذشت.

دستاوردها

فرویندلیش سرانجام انحراف اشعه های نور در نزدیکی خورشید را طی کسوف دیگری مورد بررسی قرار داده و بر تئوری نسبیت عام اینشتین صحه گذاشت. وی با مطالعات خود ، درستی چندی از تئوری های نیوتنی را مورد تردید قرار داد. او در رصدخانه های پوتسدام و استانبول آزمایشهای مربوط به نظریه ی انتقال به سرخ گرانشیِ اینشتین را هدایت نمود. وی در 1953 و به همراه مکس برن توضیح جایگزینی را بر اساس مدل نور خسته ، برای تئوری مذکور ارائه داد.

منابع
  1. Hockey, Thomas (2009). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Publishing. ISBN 978-0-387-31022-0. Retrieved August 22, 2012.
  2. The Einstein Tower by Klaus Hentschel
  3. Biographical Index of Former Fellows of the Royal Society of Edinburgh 1783–2002 (PDF). The Royal Society of Edinburgh. July 2006. ISBN 0 902 198 84 X.

لینک ها و منابع خارجی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.