اشرافیت انتصابی

در بریتانیا، اشرافیت انتصابی غیرقابل توارث توسط سناتورها به افرادی اعطا می‌شود. در دوران مدرن، این اشرافیت انتصابی، همیشه در سطح بارون، تحت قانون Life Peerages Act 1958 ایجاد می‌شوند و به دارندگان آن صندلی‌هایی در مجلس اعیان بریتانیا واگذار می‌کنند، تصور می‌شود که آنها واجد شرایطی مانند سن و شهروندی هستند. فرزندان مشروع یک اشرافی حق دارند با پیشوند " محترم " خطاب شوند، گرچه آنها نمی‌توانند این اشرافیت را به ارث ببرند.

تعدادی از اشرافیان انتصابی

منصوبین درجه اشرافی توسط قانون اشرافیت در سال ۱۹۵۸[1]
نخست‌وزیر مهمانی - جشن تصدی همسالان در سال
هارولد مکمیلان محافظه کار ۱۹۵۷–۱۹۶۳ ۴۶ ۹٫۲ *
الک داگلاس-خانه محافظه کار ۱۹۶۳–۱۹۶۴ ۱۶ ۱۶٫۰
هارولد ویلسون کار یدی ۱۹۶۴–۱۹۷۰ ۱۲۲ ۲۰٫۳ **
ادوارد هیت محافظه کار ۱۹۷۰–۱۹۷۴ ۵۸ ۱۴٫۵
هارولد ویلسون کار یدی ۱۹۷۴–۱۹۷۶ ۸۰ ۴۰٫۰ **
جیمز کالاگان کار یدی ۱۹۷۶–۱۹۷۹ ۵۸ ۱۹٫۳
مارگارت تاچر محافظه کار ۱۹۷۹–۱۹۹۰ ۲۰۱ ۱۸٫۲
جان سرگرد محافظه کار ۱۹۹۰–۱۹۹۷ ۱۶۰ ۲۰٫۱
تونی بلر کار یدی ۲۰۰۷–۲۰۰۷ ۳۵۷ ۳۵٫۷
گوردون براون کار یدی ۲۰۰۷–۲۰۱۰ ۳۴ ۱۱٫۳
دیوید کامرون محافظه کار ۲۰۱۰–۲۰۱۶ ۲۴۳ ۴۰٫۵
ترزا می محافظه کار ۲۰۱۶–۲۰۱۹ ۴۴ ۱۴٫۷
بوریس جانسون محافظه کار ۲۰۱۹ - در حال حاضر ۱۷ ۱۷
جمع ۱۴۳۵ ۲۳٫۵
* میانگین Macmillan طبق این قانون برای ۵ سال محاسبه شده‌است.
** میانگین ترکیبی ویلسون ۲۵٫۴ زندگی سالانه است.

منابع

  1. Beamish, David. "United Kingdom peerage creations 1801 to 2019". www.peerages.info. Retrieved 30 October 2019., as of 30 October 2019
انتساب
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.