بوریس جانسون

آلکساندر بوریس دو ففل جانسون (به انگلیسی: Alexander Boris de Pfeffel Johnson) (زاده ۱۹ ژوئن ۱۹۶۴) روزنامه‌نگار، سیاست‌مدار و تاریخ‌نگار بریتانیایی است که در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹ پس از استعفای ترزا می از نخست‌وزیری بریتانیا و در پی انتخابات داخلی حزب محافظه‌کار و رقابت با جرمی هانت به پیروزی رسید و به عنوان نخست‌وزیر تازه بریتانیا معرفی شد.[1] وی از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ به عنوان شهردار لندن فعالیت می‌کرد و از ۲۰۱۵ نمایندگی مجلس بریتانیا از حوزه انتخابیه آکسبریج و رویسلیپ جنوبی را به عهده دارد. او در دوره دوم شهرداری خود بر برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن نظارت کرد. از ژوئیه ۲۰۱۶ تا ژوئیه ۲۰۱۹ به عنوان وزیر امور خارجه و مشترک‌المنافع کار کرد. او پیشتر از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ نماینده پارلمان از حوزه انتخابیه هنلی بود. او که عضو حزب محافظه‌کار بریتانیا است و به دلیل نزدیکی به سیاست‌های لیبرال اقتصادی و لیبرال اجتماعی «لیبرترین» خوانده شده‌است.

بسیار محترم

بوریس جانسون
در اوت ۲۰۱۹
پنجاه و پنجمین نخست‌وزیر بریتانیا
آغاز به کار
۲۴ ژوئیه ۲۰۱۹
پس ازترزا می
وزیر امور خارجه و مشترک‌المنافع
مشغول به کار
۱۳ ژوئیه ۲۰۱۶ – ۹ ژوئیه ۲۰۱۸
نخست‌وزیرترزا می
پس ازفیلیپ هموند
پیش ازجرمی هانت
شهردار لندن
مشغول به کار
۳ مه ۲۰۰۸ – ۸ مه ۲۰۱۶
پس ازکن لیوینگستون
پیش ازصادق خان
اطلاعات شخصی
زاده
الکساندر بوریس دو ففل جانسون

۱۹ ژوئن ۱۹۶۴ ‏(۵۶ سال)
شهر نیویورک، ایالت نیویورک، ایالات متحده آمریکا
ملیت بریتانیا
 ایالات متحده آمریکا (۱۹۶۴ تا ۲۰۱۶)
حزب سیاسیحزب محافظه کار بریتانیا
همسر(ان)الگرا ماستین-اوون (۱۹۸۷ تا ۱۹۹۳)
ماریانا ویلر (۱۹۹۳ تا ۲۰۲۰)
کری سایموندز (۲۰۲۱ تا کنون)
فرزندانحداقل ۶
والدین
  • استنلی جانسون (پدر)
  • شارلوت فاوست (مادر)
اقامتگاهکارلتون هاوس تریس
تحصیلاتکالج ایتن
محل تحصیلکالج بالیول، آکسفورد
پیشهسیاست‌مدار
تخصصروزنامه‌نگار
دینکلیسای انگلستان
امضا
وبگاهدر وبگاه مجلس عوام بریتانیا

پس از آن که ترزا می رهبر حزب محافظه‌کار در ۲۴ مه ۲۰۱۹ از سمت خود استعفا داد حزب محافظه‌کار در تاریخ ۷ ژوئن انتخاب رهبری حزب را برای برعهده گرفتن نخست‌وزیری بریتانیا آغاز کرد. در پایان در روز ۲۳ ژوئیه، حزب محافظه‌کار بوریس جانسون را به عنوان رهبر تازه حزب محافظه‌کار برگزید. وی در جریان دنیاگیری کروناویروس به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شد.[2][3][4] در ۱۲ آوریل ۲۰۲۰ دفتر «داونینگ» اعلام کرد بوریس جانسون از بیمارستان مرخص شده‌است اما بنابر توصیه تیم پزشکی وی فوراً به سر کار بر نمی‌گردد و به نقاهت خود در منطقه چکر ادامه می‌دهد.[5] در ۲۳ آوریل رویترز به نقل از تأکید جانسون به همکاران خود نوشت برای هفته آینده یک جلسه کابینه را در برنامه بگذارند تا خود را تا ۲۷ آوریل رسانده و به امورات سرعت بخشد.[6]

تولد و نیاکان

جانسون در بیمارستانی در محله آپر ایست ساید شهر نیویورک در سال ۱۹۶۴ زاده شد.[7] تولد او توسط مقامات آمریکا و نیز کنسولگری بریتانیا در این شهر ثبت شد و بدین ترتیب هر دو تابعیت بریتانیایی و آمریکایی به او داده شد.[8] والدین او هر دو انگلیسی بودند. پدر او «استنلی جانسون» در دانشگاه آیووا آمریکا در رشته نگارش خلاقانه تحصیل می‌کرد؛ ولی بعداً برای تحصیل اقتصاد به دانشگاه کلمبیا فرستاده شد.[9] مادر او برخاسته از خانواده‌ای از روشن‌فکران لیبرال و دست چپی بود و در سال ۱۹۶۳ با استنلی جانسون محافظه‌کار ازدواج کرد. نام ابتدایی پدر استنلی جانسون و پدربزرگ بوریس جانسون، عثمان کمال بود (بعداً نام خود را به جانی تغییر داد).[10][11] عثمان در بورنموث از مادری نیم انگلیسی و نیم سوئیسی (از خانواده «بیشوف» در شهر بازل سوئیس در سده ۱۶ (میلادی)) زاده شد.[12] پدر عثمان کمال (پدر پدربزرگ بوریس جانسون)، علی کمال، آخرین وزیر داخله امپراتوری عثمانی بود که مصطفی کمال آتاترک را دستگیر کرد. او روزنامه‌نگاری با اصلیت چرکس - ترک بود که در جنگ استقلال ترکیه به خاطر طرفداری از حکومت عثمانی در مقابل ارتش آتاترک سلاح به دست گرفت و در نهایت به دست مردم کشته شد. [13][14] مادر عثمان نیز مدتی پس از تولد او درگذشت و عثمان به نزد مادربزرگ انگلیس خود نقل مکان کرد و در آنجا نام خود را به ویلفرد «جانی» جانسون تغییر داد و میراث اسلامی خود را نفی کرد.[15]. پدر پدر بزرگ و مادر مادربزرگ مادری بوریس جانسون یعنی «الیاس آوری لوو»، دیرینه شناس آمریکایی و همسرش «هلن تریسی لوو پورتر» (مترجم معروف آثار توماس مان) که از لیتوانی، که در آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود، به همراه پدر و مادر یهودی خود به آمریکا مهاجرت کرده و در نیویورک می‌زیستند. [16] [17] [18] بوریس جانسون با بسیاری خانواده های سلطنتی اروپا نسبت سببی در درجات پنجم تا هفتم دارد، از جمله ملکه الیزابت دوم، همسر ملکه الیزابت، شاهزاده فیلیپ، دوک ادینبرو، پادشاهان موناکو، لوکزامبورگ، سوئد (همگی از ریشه آلمانی) و پادشاه ها و دیپلمات های سابق آلمان ( Christian Friedrich Pfeffel von Kriegelstein در نام خانوادگی جانسون) [19]

تحصیلات

کالج ایتن

بوریس جانسون با دریافت بورس کینگ وارد کالج ایتن، مدرسه مستقل شبانه‌روزی نخبگان در اتون، بارکشر شد.[20] آغاز تحصیل جانسون در این کالج در پاییز ۱۹۷۷ همزمان با طلاق پدر و مادر او بود. این جدایی، تأثیر زیادی بر روحیه و شخصیت جانسون داشت. بوریس جانسون در کالج ایتن با جیمز کامرون، وینسنت آلتروپ، چالرز اسپنسر، و داریوش گوپی آشنا شد. از همان دوران کالج ایتون بود که کم‌کم به «بوریس» شناخته شد. از دید آموزگاران، بوریس جانسون، بسیار باهوش بود و اراده‌ای قوی‌ای در تعیین قواعد بازی داشت. در گفتگو بسیار مسلط بود و ترفندهای پاسخ ندادن به پرسش‌های حساس را بلد بود. یکی از آموزگاران او در نامه‌ای به استنلی جانسون نوشته بود: «بوریس باور دارد ما معلم‌ها باید برای او بیشتر استثنا قائل شویم و او را از همه مقررات و قواعد رایج، آزاد نگه‌داریم. بوریس در حل مشکلاتی که به هوش محض و نه کار سنگین نیاز دارند واقعاً خوب عملاً می‌کند.»[21]

کالج بالویل

بوریس جانسون تحصیلات دانشگاهی خود را با دریافت بورس تحصیلی در کالج بالویل، دانشگاه آکسفورد در زمینه مطالعه متون کلاسیک پی گرفت. در کالج بالویل، او با همکاران روزنامه‌نگار و سیاسی آینده خود مانند دیوید کامرون، ویلیام هیگ، مایکل گوو، نیک بولز، و جرمی هانت از حزب محافظه‌کار و برادران میلیبند، اد بالز و ایو کوپر از حزب کارگر آشنا شد. او از گرفتن مدرک درجه اول ادبیات کلاسیک بازماند. اما توانست شبکه روابط قدرتمندی ایجاد کند که بعدها در کار روزنامه‌نگاری و سیاست برای او بسیار مفید بودند.[21]

بوریس جانسون به همراه آزبورن، کامرون و هانت به کلوپ بولینگدون پیوست که آوازه تاریخی بدی برای اعضا ثروتمند، پرهیاهو و نخبه‌گرایش داشت. دیوید کامرون همواره تلاش می‌کرده این بخش از دوران تحصیلش در آکسفورد را پنهان کند.[21]

بوریس جانسون بخشی از نسل دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آکسفورد بود که بر سیاست و رسانه‌های سده ۲۱ (میلادی) بریتانیا سیطره یافتند. اعضای ارشد حزب محافظه‌کار بریتانیا چون ویلیام هیگ، مایکل گوو، جرمی هانت، و نیک بولز از جمله این افراد هستند.[22]

روزنامه‌نگاری

جانسون پس از خروج از کالج بالویل به‌عنوان کارآموز به روزنامه تایمز پیوست. در آنجا تلاش کرد داستانی دروغین و خودساخته دربارهٔ یکی از کاخ‌های ادوارد دوم را به عنوان داستانی واقعی نشان دهد. او برای اثبات حرف خود به گفته یکی از استادان دانشگاه آکسفورد اشاره کرد. با شکایت آن استاد از جانسون، او از تایمز اخراج شد.[21]

مکس هیستینگز، سردبیر روزنامه دیلی تلگراف که جانسون را از زمان رهبری اتحادیه دانشجویان آکسفورد می‌شناخت در سال ۱۹۸۹ او را به‌عنوان نماینده روزنامه دیلی تلگراف در ستاد اتحادیه اروپا در بروکسل به کار گرفت. در آنجا بوریس جانسون، پیشگام دوره تازه‌ای از گزارش‌های بدبینانه دربارهٔ اتحادیه اروپا را آغاز کرد. نوشته‌های جانسون، ترکیب واقعیت و خیال با چاشنی طنز بودند. با پیشرفت کار روزنامه‌نگاری او اهداف سیاسی او در جامعه، طرفداران بیشتری پیدا می‌کردن. این باور که جو ضد اتحادیه اروپایی که بوریس جانسون ایجاد کرده بود موجب فروپاشی دولت جان میجر شد درست نیست.[21]

او مهمان محبوبی در برنامه کمدی معروف «برایت خبر دارم» (Have I Got News for You) بود. بوریس جانسون پس از ترک دیلی تلگراف، به سردبیری مجله دی اسپکتیتور رسید.[21]

ورود به پارلمان

در ۱۹۹۷ بوریس جانسون تلاش ناموفقی در رسیدن به نمایندگی مجلس عوام بریتانیا از حوزه ولز داشت. اما شهرت رسانه‌ای به او کمک کرد تا در سال ۲۰۰۱ به عنوان نماینده حزب محافظه کار از حوزه هنلی برگزیده شود. او در دولت سایه به رهبری مایکل هوآرد به سمت وزارت منصوب شد اما پس از فاش شدن دروغی دربارهٔ ارتباطش با یکی از همکارانش در مجله دی اسپکتیتور، از این سمت اخراج شد.[21]

شهرداری لندن

هنگامیکه دیوید کامرون به رهبری حزب محافظه‌کار رسید به دنبال کاندیدایی برای شهرداری لندن بود از سباستین کو دعوت کرد. اما سباستین کو علاقه‌ای به این سمت نشان نداد. پس از اعلام بی‌علاقگی گرگ دایک، خود بوریس جانسون برای گرفتن این پست پیش‌قدم شد و این جایگاه را در انتخابات شهرداری لندن در سال ۲۰۰۸ بدست آورد. در دوره شهرداری جانسون، آمار بزهکاری پایین آمد، دوچرخه‌های بوریس همه جای لندن را پر کردند و این شهر، میزبان بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ بود. منتقدان جانسون می‌گویند او نتیجه برنامه‌های کن لیوینگستون را به ارث برد و آمار بزهکاری در همه بریتانیا پایین آمده بود. در دوره المپیک لندن، جانسون بیش از آنکه برای برگزاری بیشتر رقابت‌های المپیک تلاش کند تلاش می‌کرد که در برابر رسانه‌ها دیده شود.[21]

وزارت خارجه

در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۶ ترزا می نخست‌وزیر بریتانیا، بوریس جانسون شهردار پیشین لندن را به عنوان وزیر امور خارجه تازه این کشور منصوب کرد. زیرا ترزا می به دنبال یک وزیر طرفدار خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا برگزیتی شناخته‌شده دریکی از وزارتخانه‌هایی بود که مستقیماً با فرایند عملی کردن خروج از اتحادیه اروپا دخیل باشد. بوریس جانسون، از خبرسازترین سیاستمداران طرفدار خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) بوده‌است. وی در روز ۹ ژوئیه ۲۰۱۸ از سمت وزیر خارجه بریتانیا استعفا داد و دفتر «ترزا می» گفت که استعفای او پذیرفته شده‌است.[23] پس از تلاش روسیه برای تلاش برای ترور دو تبعه روس در شهر سالزبری جانسون تحریم‌های شدیدی علیه روسیه اعمال کرد.[21]

نخست‌وزیری

پس از استعفای ترزا می در ۷ ژوئن ۲۰۱۹ جانسون پنج روز بعد به‌طور رسمی کارزار خود برای رسیدن به نخست‌وزیری را راه اندازی کرد و گفت: «پس از سه سال و دو مهلت ازدست رفته، ما باید در۳۱ اکتبر از اتحادیه اروپا خارج شویم. ما باید بهتر از توافق خروج فعلی که سه بار توسط پارلمان رد شده عمل کنیم؛ و اجازه دهید روشن کنم که من به دنبال نتیجه بدون توافق نیستم.»[24] در پی انتخابات داخلی حزب محافظه‌کار که پس از استعفای ترزا می از نخست‌وزیری صورت گرفت، بوریس جانسون در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹ با اکثریت آرای اعضای حزب محافظه‌کار انگلیس و در رقابت با جرمی هانت، به پیروزی دست یافت و به عنوان نخست‌وزیر این کشور انتخاب شد.[25][1]

مواضع و دیدگاه‌ها

از نظر ایدئولوژیک، جانسون خود را یک «توری تک-ملتی» توصیف کرده‌است. در سال ۲۰۱۲ تونی تریورز، کارشناس علوم سیاسی، جانسون را «یک محافظه‌کار نسبتاً کلاسیک-یعنی حامی دولت کوچک-قدری شکاک نسبت به اروپا» توصیف کرد که همچون معاصرینش کامرون و جرج آزبورن همچنین «لیبرالیسم اجتماعی مدرن» را با آغوش باز پذیرفته‌اند. گاردین ابراز کرده که جانسون به هنگام شهرداری، لیبرالیسم اقتصادی و اجتماعی را در هم آمیخته‌است. اکونومیست نوشته که جانسون همزمان با لیبرالیسم، به ورای هویت توری خود رفته و دیدگاهی لیبرترین‌تر را اختیار می‌کند. استیورات رید همکار جانسون در دی اسپکتیتور دیدگاه‌های او را همچون یک «لیبرترین لیبرال» توصیف می‌کند.

جو بایدن از منتقدان سیاست‌های اوست به طوری که او را کپیِ جسمی و روحی ترامپ توصیف کرده بود.[26]

برگزیت

بوریس جانسون، همیشه طرفدار خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) بود و پس از رسیدن به نخست‌وزیری این هدف را به سرانجام رساند.[21]

ایران

بوریس جانسون در آذر ۱۳۹۶ به ایران سفر کرد تا انتقادهای حقوق بشری بریتانیا را به ایران منتقل کند. از جمله این انتقادها نگرانی بریتانیا دربارهٔ نقش ایران در خاور میانه، و آزادی شهروندان ایرانی-بریتانیایی زندانی در ایران (مانند نازنین زاغری) بودند.[27]

بوریس جانسون در اردیبهشت ۱۳۹۷ گفته بود اگر رژیم ایران تغییر کند، شاید قاسم سلیمانی رهبر شود.[28]

در دی ۱۳۹۸ پیشنهاد کرد که طرح دونالد ترامپ جایگزین برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) شود.[29] فردای آن روز، حسن روحانی این پیشنهاد را رد کرد.[30]

زندگی شخصی

از آنجا که جانسون از والدینی انگلیسی در نیویورک زاده شده تابعیت مضاعف بریتانیا و آمریکا را داشت. در سال ۲۰۱۴ او تأیید کرد سازمان خدمات درآمد داخلی آمریکا تلاش دارد از ملکی که او در بریتانیا به ارث برده مالیات بر عواید سرمایه‌ای بگیرد[31][32] که او نهایتاً آن را پرداخت کرد.[33] بوریس جانسون در سال ۲۰۱۶ تابعیت آمریکایی را ترک کرد.[34]

جانسون به زبان‌های فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی، اسپانیایی، و لاتین آشنا است[35] و در ستون‌هایش در روزنامه و سخنرانی‌هایش از اشارات و تلمیحات مطالعات کلاسیک بهره می‌گیرد.[36]

پدرخوانده به خاطر «کشتارهای انتقامی بی‌شمار در پایانش» فیلم محبوب اوست.[36]

او در سال ۲۰۰۷ پیش از ورود به دانشگاه ماری‌جوآنا مصرف می‌کرد.[37]

بوریس جانسون به عنوان کلیسای کاتولیک غسل تعمید داده شد و بعداً به کلیسای انگلستان پیوست؛ ولی گفته «ایمانش می‌آید و می‌رود»[38] و یک مسیحی مقید جدی نیست.[39]

او پریکلس دولتمرد و سخنور یونان باستان را قهرمانی شخصی خود می‌داند.[40][41]

رابطه‌ها

جانسون در هنگام تحصیل در دانشگاه آکسفورد با الگرا ماستین-اوون آشنا شد و در سال ۱۹۸۷ با او ازدواج کرد.[42] ازدواج این زوج در سال ۱۹۹۳ فسخ نکاح شد[43]و جانسون دوازده روز بعد با مارینا ویلر، وکیل ازدواج کرد.[44] پنج هفته بعد اولین فرزند این دو زاده شد.[45][46]این دو دو پسر و دو دختر دارند.[47]

بین ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ با پترونلا وایت در رابطه بود که منجر به بارداری سقط شده شد.

هلن مکینتایر مشاور هنری در سال ۲۰۰۹ دختری از جانسون به دنیا آورد. در سال ۲۰۱۳، دادگاه تجدیدنظر با درخواست ممنوعیت گزارش رسانه‌ها در خصوص موجودیت این دختر مخالفت کرد. قاضی حکم کرد که جامعه حق دارد نسبت به رفتار «بی‌پروای» جانسون آگاهی یابد.[48][49][50]

جانسون و همسرش ویلر در سال ۲۰۱۸ اعلام کردند پس از ۲۵ سال زندگی، «چند ماه پیش» از یکدیگر جدا شده‌اند و مراحل طلاق را به جریان انداخته‌اند.[51]

جانسون در سال ۲۰۱۹ با کری سایمندز دختر متیو سایمندز، پسر جان بیون، بارون آردویک جوزفین مکفی روزنامه‌نگار زندگی می‌کرد. آنها در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰ اعلام کردند نامزد هستند و سایمندز نوزادی را در اوایل تابستان به انتظار می‌کشد.[52]

کرونا

در ۲۷ مارس ۲۰۲۰ اعلام شد که نتیجه آزمایش بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ بوریس جانسون، مثبت است.[53] به دلیل بدتر شدن نشانه‌های بیماری، او پس از ده روز ابتلا در ۵ آوریل ۲۰۲۰ در بخش مراقبت‌های ویژه پزشکی بستری شد.[54][55][56] اما با بهتر شدن، در ۹ آوریل ۲۰۲۰ از بخش مراقبت‌های ویژه ترخیص شد.[57]

پانویس
  1. «بوریس جانسون نخست‌وزیر انگلیس شد». خبرگزاری بین‌المللی شفقنا. ۱۳۹۸-۰۵-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۲۳.
  2. "Theresa May will become UK Prime Minister on Wednesday". bbc.co.uk. 12 July 2016. Retrieved 29 May 2019.
  3. Boris Johnson bows to Queen during 30 minute meeting as he formally becomes Prime Minister
  4. «بوریس جانسون نخست‌وزیر بریتانیا به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شد». ار. اف. ای - RFI. ۲۰۲۰-۰۴-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۰۸.
  5. Coronavirus: Boris Johnson out of hospital but won't yet return to work, says Downing Street
  6. UK PM Boris Johnson to be back at work as soon as Monday: Telegraph
  7. Purnell 2011, p. 10; Gimson 2012, p. ۱.
  8. Purnell 2011, p. ۱۱.
  9. Purnell 2011, p. 11; Gimson 2012, p. ۲.
  10. Singh, Anita (4 August 2008). "Mayor of London Boris Johnson is a distant relative of the Queen". The Daily Telegraph. Retrieved 1 August 2015.
  11. «نیای ترک بوریس جانسون: 'خائن به وطن و محب انگلیس'». دریافت‌شده در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۹.
  12. ایموجین فولکس-بی‌بی‌سی، بازل (۵ بهمن ۱۳۹۶). «مومیایی کشف شده در بازل سوئیس 'جد وزیر خارجه بریتانیاست'». بی‌بی‌سی فارسی.
  13. Edwards & Isaby 2008, p. 44; Purnell 2011, pp. 19–20; Gimson 2012, pp. 5–7.
  14. Stone, Norman (23 April 2008). "My dream for Turkey, by Boris's great-grandfather". The Spectator. London. Archived from the original on 11 January 2009. Retrieved 7 July 2010.
  15. Purnell 2011, p. 20; Gimson 2012, p. ۸.
  16. https://www.juedische-allgemeine.de/juedische-welt/bloss-nicht-labour/
  17. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/7376621.stm
  18. https://books.google.de/books?id=d12YDwAAQBAJ&pg=PA326#v=onepage&q&f=false
  19. http://www.bbc.co.uk/whodoyouthinkyouare/new-stories/boris-johnson/how-we-did-it_2.shtml
  20. Edwards & Isaby 2008, p. 44; Purnell 2011, p. ۴۲.
  21. جان پینار (۱۵ آذر ۱۳۹۸). «نبردهای بوریس جانسون». بی‌بی‌سی فارسی.
  22. Purnell 2011, p. ۶۲.
  23. «بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا، از مقام خود استعفا کرد».
  24. "Full text: Boris Johnson launches his Tory leadership campaign". 12 June 2019.
  25. «بوریس جانسون نخست‌وزیر انگلیس شد». خبرگزاری موج. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۲۵.
  26. «اولین گفت‌وگوی تلفنی بوریس جانسون و جو بایدن درباره ایران و مسایل دیگر». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۱۵.
  27. «بوریس جانسون اوایل هفته آینده به ایران می‌رود». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۶ آذر ۱۳۹۶.
  28. «بوریس جانسون: اگر رژیم ایران تغییر کند، شاید قاسم سلیمانی رهبر شود». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷.
  29. «نخست‌وزیر بریتانیا: طرح ترامپ می‌تواند جایگزین برجام شود». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۴ دی ۱۳۹۸.
  30. «روحانی پیشنهاد بریتانیا را برای جایگزینی برجام با طرح ترامپ رد کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۵ دی ۱۳۹۸.
  31. Watt, Holly (20 November 2014). "Boris Johnson could be hit with six-figure tax bill". The Daily Telegraph. London. Retrieved 21 November 2014.
  32. Siddique, Haroon (20 November 2014). "New York-born London mayor Boris Johnson refuses to pay US tax bill". The Guardian. London. Retrieved 21 November 2014.
  33. "London Mayor Boris Johnson agrees to pay US tax bill". BBC News. 22 January 2015. Retrieved 15 February 2015.
  34. Wintour, Patrick (9 February 2017). "Boris Johnson among record number to renounce American citizenship in 2016". The Guardian. London. Retrieved 10 September 2018.
  35. "Reading into the problem of illiteracy where 'Street' is often king". The Irish Times. 22 July 2010. Retrieved 26 July 2019.
  36. "Britain's imperial prime minister". اکونومیست. 22 February 2020.
  37. "Boris: I took cocaine and cannabis". Oxford Mail. 4 June 2007. Retrieved 8 October 2012.
  38. Sanderson, Terry (26 April 2008). "Who would Jesus vote for?". The Guardian. Retrieved 24 July 2019.
  39. Swinford, Steven (29 January 2015). "Boris Johnson: I am not a serious practicing Christian". The Telegraph. Retrieved 24 July 2019.
  40. Kidd, Patrick (23 July 2019). "Boris Johnson could prove more of a chancer than his hero Pericles".
  41. "Boris Johnson's magniloquent tongue reaps political gold, linguists". Reuters. 23 July 2019.
  42. Helyer-Donaldson, Rachel. "Boris Johnson's first wife marries again". The Week. London. Archived from the original on 17 May 2016. Retrieved 4 May 2017.
  43. Press Association (18 February 2020). "Boris Johnson agrees divorce settlement with Marina Wheller". The Guardian. London. Retrieved 19 February 2020.
  44. Doward, Jamie (29 August 2004). "No dumb blond". The Observer. London. Retrieved 7 July 2010.
  45. McSmith, Andy (13 February 2016). "Marina Wheeler, profile: The brains behind Boris Johnson". The Independent. London. Retrieved 7 September 2018.
  46. "Boris celebrates Vaisakhi in Southall". BackBoris.com. 6 April 2008. Archived from the original on 13 April 2008. Retrieved 3 May 2008.
  47. Wheeler, Brian (4 May 2008). "The Boris Johnson story". BBC News. Retrieved 13 May 2008.
  48. "Public has right to know about Boris Johnson's secret lovechild, court rules". The Daily Telegraph. London. 21 May 2013. Retrieved 6 March 2016.
  49. Halliday, Josh (21 May 2013). "Public has right to know Boris Johnson fathered child during affair, court rules". The Guardian. London. Retrieved 7 May 2016.
  50. Pitel, Laura (22 May 2013). "'Boris lovechild' can be public knowledge, appeal court rules". The Times. London. Retrieved 7 May 2016. (نیازمند آبونمان)
  51. "Boris Johnson and wife to divorce". BBC News. 7 September 2018. Retrieved 10 September 2018.
  52. "PM Johnson and Symonds engaged and expecting baby". BBC News. 29 February 2020. Retrieved 29 February 2020.
  53. «بوریس جانسون راهی بیمارستان شد». خبرگزاری فارس. ۱۸ فروردین ۱۳۹۹.
  54. «بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد». ۶ آوریل ۲۰۲۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۲۰.
  55. «بوریس جانسون به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شد، جانسون به صورت مکانیکی تنفس می‌کند». ۶ آوریل ۲۰۲۰.
  56. "Coronavirus: Boris Johnson moved to intensive care as symptoms worsen". 6 April 2020.
  57. «بوریس جانسون از بخش مراقبت‌های ویژه ترخیص شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۱ فروردین ۱۳۹۹.

منابع
  • Crines, Andrew S. (2013). "Why did Boris Johnson win the 2012 mayoral election?". Public Policy and Administration Research. 3 (9): 1–7.
  • Edwards, Giles; Isaby, Jonathan (2008). Boris v. Ken: How Boris Johnson Won London. London: Politico's. ISBN 978-1-84275-225-8.
  • Gimson, Andrew (2012). Boris: The Rise of Boris Johnson (second ed.). Simon & Schuster.
  • Hosken, Andrew (2008). Ken: The Ups and Downs of Ken Livingstone. Arcadia Books. ISBN 978-1-905147-72-4.
  • Purnell, Sonia (2011). Just Boris: Boris Johnson: The Irresistible Rise of a Political Celebrity. London: Aurum Press Ltd. ISBN 1-84513-665-9.
  • Ruddock, Andy (2006). "Invisible Centers: Boris Johnson, Authenticity, Cultural Citizenship and a Centrifugal Model of Media Power". Social Semiotics. 16 (2): 263–282.
  • Yates, Candida (2010). "Turning to Flirting: Politics and the Pleasures of Boris Johnson". Rising East Essays. 2 (1).
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بوریس جانسون موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.