بازل
بازل (به آلمانی: Basel، به فرانسوی: Bâle) سومین شهر پرجمعیت کشور سوئیس است.
بازل Basel | |
---|---|
بازل | |
اطلاعات کلی | |
کشور | سوئیس |
ایالت | بازل اشتاد |
شهر | بازل |
نام(های) دیگر | Bâle |
مردم | |
جمعیت | ۱۶۹٬۵۳۶ (ژوئن ۲۰۱۱) |
تراکم جمعیت | ۷٬۴۵۲ نفر بر کیلومتر مربع |
جغرافیای شهر | |
بخش | شمال غربی سوئیس |
گستردگی | ۲۲٫۷۵ |
بلندی از سطح دریا | ۲۶۰ متر |
کمترین بلندی | ۲۴۵ متر - رود راین |
بخش زمانی | +۱ گرینویچ (CEST) |
اطلاعات شهری | |
شهردار | گی مورین |
وبگاه | www.basel.ch |
جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۶ برابر با ۱۶۵٬۵۲۹ نفر و با احتساب حومه ۷۳۱٬۰۰۰ نفر بودهاست. گستردگی ناحیه مسکونی بازل تا مرزهای شمالی سوئیس، این شهر را از سال ۲۰۰۴ به دومین شهر بزرگ کشور تبدیل کردهاست. بازل مرکز کانتون (ایالت) بازل است.
بازل در شمال باختری سوئیس بر کناره رود راین جای دارد. این شهر نقش عمدهای به عنوان یک مرکز صنعتی برای صنایع شیمیایی و داروسازی بر عهده دارد. بازل با هر دو کشور آلمان و فرانسه هممرز است.
جمعیت
پیشینه
این شهر به وسیله رومیها بنیان نهاده شد. در دوره امپراتوری مقدس روم، بازل شهری آزاد بود که در سال ۱۵۰۱ میلادی به کنفدراسیون سوئیس پیوست. دانشگاه بازل از سال ۱۴۶۰ میلادی سابقه دارد.[1]
ورزش
بازل به عنوان یک شهر موفق در ورزش در سوئیس مشهور است. باشگاه فوتبال افسی بازل بعنوان یک باشگاه همیشه موفق شناخته میشود. همچنین بازل به همراه شهرهای ژنو، زوریخ و برن میزبان جام ملتهای اروپا ۲۰۰۸ بود، تورنمنتی که سوئیس و اتریش بهطور مشترک میزبان آن بودند.
فرهنگ
بازل همچنین بهعنوان یکی از مهمترین شهرهای فرهنگی در اروپا شناخته میشود. شهر بازل در سال ۱۹۹۷ برای کسب عنوان پایتخت فرهنگی اروپا رقابت میکرد. مردم این شهر به زبان آلمانی بازل (بازل دویچ) یکی از گویشهای موجود در کشور سوئیس سخن میگویند. زبان آلمانی سوئیسی در هر کانتون (ایالت) با لهجهٔ مخصوص همان کانتون تکلم میشود که متفاوت از کانتونهای دیگر میباشد. زبان آلمانی بازل جزو یکی از گویشهای زبان آلمانی سفلی میباشد که متفاوت از زبان آلمانی علیاست.
نگارخانه
پانویس
- سعیدیان، ۱۳۸۵، ص ۱۵۸
منابع
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ بازل موجود است. |
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Basel»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۹ ژوئن ۲۰۰۸).
- سعیدیان، عبدالحسین، دائرةالمعارف شهرهای جهان. چاپ دوم تهران: علم و زندگی، ۱۳۸۵