جو بایدن

جوزف رابینت بایدن جونیور (‎/ˌbaɪdən/‎ BY-dən؛ زادهٔ ۲۰ نوامبر ۱۹۴۲) سیاستمدار آمریکایی و چهل و ششمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا است. او که یک دموکرات است، پیشتر از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷، تحت ریاست‌جمهوری باراک اوباما چهل و هفتمین معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بوده و از ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۹ به مدت ۳۶ سال ایالت دلاور را به عنوان یکی از سناتورهای ایالات متحده آمریکا نمایندگی کرد.

جو بایدن
تک‌چهره‌‌‌‌ رسمی، ۲۰۲۱
چهل و ششمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
متصدی
آغاز به کار ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱
معاون رئیس‌جمهور	کامالا هریس
پس از	دونالد ترامپ
چهل و هفتمین معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
مشغول به کار ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ – ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷
رئیس‌جمهور	باراک اوباما
پس از	دیک چینی
پیش از	مایک پنس
سناتور ایالات متحده از دلاور
مشغول به کار ۳ ژانویه ۱۹۷۳ – ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹
پس از	جی. کیلب بوگز
پیش از	تد کافمن
اطلاعات شخصی
زاده	جوزف رابینت بایدن جونیور. ۲۰ نوامبر ۱۹۴۲ ‏(۷۸ سال) اسکرانتون، پنسیلوانیا، ایالات متحده
حزب سیاسی	دموکرات
همسر(ان)	نیلیا هانتر (ا. ۱۹۶۶–۱۹۷۲) جیل جیکوبز (ا. ۱۹۷۷)
فرزندان	بو هانتر نائومی اشلی
والدین	جوزف رابینت بایدن سینیور کاترین اوجنیا فینگان
تحصیلات	دانشگاه دلاویر (بی‌ای) دانشگاه سیراکیوس (جی‌دی)
پیشه	سیاستمدار حقوق‌دان نویسنده
جایزه‌ها	فهرست افتخارات و جایزه‌ها
امضا
وبگاه	joebiden.com وبگاه کاخ سفید

از سلسله مقالات دربارهٔ جو بایدن
رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا متصدی مواضع سیاسی سابقه در انتخابات‌ها سناتور از ایالت دلاور سابقه حضور در سنا معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا تحلیف ریاست‌جمهوری کابینه کمپین‌های انتخاباتی برای ریاست‌جمهوری ۱۹۸۸ انتخابات مقدماتی ۲۰۰۸ انتخابات مقدماتی ۲۰۲۰ انتخابات مقدماتی کنوانسیون مناظره‌ها انتخابات نهایی حمایت‌ها از بایدن کمپین‌های انتخاباتی برای معاون رئیس‌جمهور ۲۰۰۸ انتخاب شدن کنوانسیون انتخابات نهایی ۲۰۱۲ کنوانسیون انتخابات نهایی

بایدن در اسکرانتونِ پنسیلوانیا و نیوکاسلِ دلاویر بزرگ شد. او در دانشگاه دلاویر تحصیل و سپس مدرک حقوق خود را از دانشگاه سیراکیوس دریافت کرد.[1] او در سال ۱۹۶۹ وکیل شد و در سال ۱۹۷۰ به عضویت در شورای شهرستان نیوکاسل انتخاب شد. بایدن اولین‌بار در سال ۱۹۷۲ به عنوان سناتور ایالات متحده از دلاور انتخاب و در نتیجه ششمین سناتور جوان تاریخ آمریکا شد. او شش‌بار دیگر به این سمت انتخاب شد و در زمان رسیدن به معاونت رئیس‌جمهور در سال ۲۰۰۹ چهارمین سناتور ارشد در سنای ایالات متحده آمریکا بود.

جو بایدن در مقام سناتور به مدت طولانی عضو و رئیس کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده آمریکا بود. او با جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ مخالفت کرد ولی از مداخله آمریکا و ناتو در جنگ بوسنی در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵، گسترش ناتو در دهه ۱۹۹۰ و بمباران صربستان در سال ۱۹۹۹ در جریان جنگ کوزوو دفاع کرد. او در دفاع از اجازه‌نامه جنگ عراق در سال ۲۰۰۲ سخنرانی کرد و به آن رای موافق داد اما با افزایش سربازان آمریکایی در سال ۲۰۰۷ مخالفت کرد. بایدن همچنین از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۵ ریاست کمیته قضایی سنای ایالات متحده آمریکا را برعهده داشت و با مسائلی چون سیاست مواد مخدر، پیشگیری از جرم و آزادی‌های مدنی و همچنین نامزدی‌های بحث‌برانگیز رابرت بورک و کلارنس توماس به قضاوت دیوان عالی ایالات متحده آمریکا درگیر بود. او رهبری تلاش‌ها برای تصویب لوایح کنترل جرم و اجرای قانون و خشونت علیه زنان را بر عهده داشت.

جو بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۸ آمریکا، به عنوان جفت انتخاباتی اوباما در مقابل جان مک‌کین و سارا پیلین شرکت کرد و به اولین کاتولیک رومی که به مقام معاونت رئیس‌جمهور آمریکا می‌رسد تبدیل شد.[2] جو در مقام معاون رئیس‌جمهور بر سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها با هدف مقابله با رکود بزرگ مالی نظارت کرده و به تدوین سیاست آمریکا در خصوص خروج نیروهای آمریکا از عراق در سال ۲۰۱۱ یاری رساند. مذاکرات او با جمهوری‌خواهان کنگره به دولت اوباما کمک کرد قوانینی نظیر لایحه تخفیف مالیاتی، اجازه مجدد بیمه بیکاری و ایجاد کار ۲۰۱۰ را تصویب کند که یک بن‌بست مالیاتی را حل کرد، لایحه کنترل بودجه ۲۰۱۱ که بحران سقف بدهی آمریکا را حل کرد و لایحه تخفیف مالیاتی مالیات دهنده آمریکایی ۲۰۱۲ که به پرتگاه مالی پیش رو پرداخت. اوباما و بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۲ آمریکا مجدداً انتخاب شدند.

بایدن در اکتبر ۲۰۱۵ پس از ماه‌ها گمانه زنی اعلام کرد که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ نامزد نمی‌شود. در ژانویه ۲۰۱۷ اوباما نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری را به‌طور ممتاز به بایدن داد.[3] بایدن که قبلاً در ۱۹۸۸ و ۲۰۰۸ در کسب نامزدی حزب دموکرات ناکام مانده بود، در ۲۵ آوریل ۲۰۱۹ آغاز سومین کمپین خود را برای کسب ریاست جمهوری آمریکا اعلام کرد[4] و در ژوئن ۲۰۲۰ به نامزد مقدر حزب دموکرات برای انتخابات ۲۰۲۰ تبدیل شد.[5] او در ۱۱ اوت ۲۰۲۰، سناتور کامالا هریس را به عنوان جفت انتخابی خود برگزید و در انتخابات نهایی سوم نوامبر رقیب جمهوری‌خواهش دونالد ترامپ را شکست داد. بایدن در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱ کار خود را به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا آغاز کرد.[6][7]

ابتدای زندگی (۱۹۶۵–۱۹۴۲)

جو بایدن در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۲ در بیمارستان سنت مری در شهر اسکرانتون در ایالت پنسیلوانیا زاده شد.[8] مادر او کاترین فینگن بایدن و پدرش جوزف رابینت بایدن نام داشت.[9][10] بایدن بزرگ‌ترین فرزند این خانواده کاتولیک بود و بعد از او والدینش صاحب سه فرزند دیگر شامل یک خواهر و دو برادر برای جوزف شدند.[11][12] مادرش ریشه‌ای ایرلندی داشت[13][14] و والدین پدرش انگلیسی، فرانسوی و ایرلندی‌تبار بودند.[15] ویلیام بایدن، پدر پدر پدر پدربزرگ پدری جو، از اهالی ساسکس انگلستان بود که به ایالات متحده مهاجرت کرده بود. پدر پدربزرگ مادری‌اش، ادوارد فرانسیس بلویت، فرزند یک مهاجر ایرلندی، از ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۰ عضو مجلس سنای ایالات متحده به عنوان سناتور ایالت پنسیلوانیا بود.[16][17][18]

پدر بایدن فرد ثروتمندی بود اما در زمان تولد پسرش دچار مشکلات مالی متعددی شده بود. برای سال‌ها، خانواده آن‌ها مجبور بود با پدربزرگ و مادربزرگ مادری بایدن در یک خانه زندگی کند.[19] زمانی که اسکرانتون در دهه ۵۰ دچار بحران مالی شد، پدر جو از پیدا کردن کار مناسب محروم ماند.[20] در ۱۹۵۳، زمانی که بایدن ۱۰ سال داشت خانواده او به آپارتمانی در کلیمونتِ دلاور نقل مکان کرد و چند سال بعد ساکن خانه‌ای در ویلمینگتون در همان ایالت شد. بعدها پدر او به یک فروشنده موفق ماشین دست دوم تبدیل شد و از این راه خرج زندگی خانواده که به طبقه متوسط تعلق داشت را تأمین کرد.[21]

بایدن در مدرسه دانش‌آموز ضعیفی بود، و کلاس سوم را یک بار تجدید شد و دوباره گذراند.[22] در دبیرستان عضو تیم فوتبال آمریکایی بود و در پست‌های هافبک و واید رسیور بازی می‌کرد.[19][23] کودکی و دوران کالج او با دوره محبوبیت افرادی چون مارتین لوتر کینگ و جان اف. کندی همزمان بود. بایدن وارد دانشگاه دلاویر شد و از این دانشگاه دو مدرک در زمینه تاریخ و علوم سیاسی دریافت کرد. او در نهایت به دانشگاه سیراکیوز رفته و از آنجا با مدرک حقوق فارغ‌التحصیل شد.[24][11] او در بین ۸۵ دانشجوی کلاسش در رتبه ۷۶ام قرار گرفت. بایدن اولین نامزد حزب دمکرات در انتخابات ریاست جمهوری از سال ۱۹۸۴ است که مدرکی از یکی از دانشگاه‌های آیوی لیگ ندارد.[22]

اثرات منفی نوشیدن الکل در خانواده‌های بایدن و فینگن و در محله او باعث شد بایدن از کسانی شود که الکل نمی‌نوشند.[19][25]

حرفه سیاسی و زندگی خانوادگی آغازین (۱۹۷۲–۱۹۶۶)

بایدن در نوجوانی

بایدن در سال ۱۹۶۶ در حالی‌که هنوز دانشجو بود، با نیلیا هانتر ازدواج کرد. والدین نیلیا در ابتدا نسبت به ازدواج دخترشان با یک کاتولیک موافق نبودند اما در نهایت پذیرفتند. مراسم عروسی این دو در یک کلیسای کاتولیک رومی در شهرک اسکانیتلس در ایالت نیویورک صورت گرفت. حاصل ازدواج نیلیا و جو، سه فرزند به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۹، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱ با نام‌های جوزف بایدن سوم ملقب به بو بایدن، رابرت هانتر و نایومی کریستینا بود.[26][27] بایدن به نیلیا گفت که قصد دارد تا ۳۰ سالگی به یک سناتور تبدیل شده و بعد برای ریاست‌جمهوری تلاش کند.[28]

در ۱۹۶۸، بایدن پس از پایان تحصیلاتش به مدت ۶ ماه در یک مؤسسه حقوقی در ویلمینگتون به عنوان منشی کار کرد و همزمان به عنوان وکیل تسخیری کار می‌کرد. ویلیام پریسکت که از جمهوری‌خواهان مطرح منطقه بود ریاست آن مؤسسه را برعهده داشت و بایدن بعداً گفت «خودم را یک جمهوری‌خواه می‌دانستم.»[29][30] جو از فرماندار دموکرات دلاور، چارلز تری که سیاست‌های نژادی محافظه‌کارانه‌ای داشت حمایت نمی‌کرد و در عوض سیاست‌های راسل پترسون که یک جمهوری‌خواه و لیبرال‌تر بود و در ۱۹۶۸ تری را شکست داد، را می‌پسندید.[31] جمهوری‌خواهان تلاش کردند بایدن را جذب کنند اما او به دلیل اینکه از رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه، ریچارد نیکسون، خوشش نمی‌آمد درخواستشان را رد کرد و از خود به عنوان یک مستقل نام می‌برد.[32] او در سال ۱۹۶۹ به عنوان یک دموکرات نامزد شورای شهرستان نیوکاسل در ایالت دلاور شد. عمده وعده‌های انتخاباتی او شامل حمایت از مسکن دولتی بود. بایدن با تفاوت ۲۰۰۰ رأی موفق به پیروزی در انتخابات شد. او از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۲ عضو این شورا بود و همزمان به وکالت ادامه داد.[33][34]

بایدن در سال ۱۹۷۲ نامزد سنای آمریکا از ایالت دلاور شد. جی. کیلب بوگز رقیب با سابقه او در این انتخابات شکست خورد و به این ترتیب بایدن به عنوان یکی از جوان‌ترین سناتورها وارد مجلس سنا شد.[34]

نیلیا در سال ۱۹۷۲ هنگام خرید کریسمس به همراه دختر یک ساله‌شان در تصادف رانندگی کشته شد. پسران بایدن از این تصادف با جراحات جزئی جان به در بردند. بایدن در سال ۱۹۷۷ با جیل تریسی جیکابز ازدواج کرد و از او دختری به نام اشلی دارد.

در سنا (۱۹۷۳–۲۰۰۹)

مسائل خانوادگی و ازدواج دوباره

بایدن به تاریخ ۵ ژانویه ۱۹۷۳ سوگند سناتوری خود را در شعبه دلاور مرکز پزشکی ویلمینگتون ادا کرد.[35][36] پسرانش بو که هنوز از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کرد و هانتر که مرخص شده بود هم به همراه دیگر نزدیکان بایدن آنجا بودند. همچنین به دلیل حضور دوربین‌های تلویزیونی، این اتفاق در سطح ملی مورد توجه قرار گرفت.[35][36]

با ۳۰ سال سن (حداقل سن حضور در مجلس سنا) بایدن به ششمین سناتور جوان تاریخ ایالات متحده و یکی از تنها ۱۸ نفری که قبل از ۳۱ سالگی به این منصب انتخاب شده‌اند، تبدیل شد.[37] سانحه رانندگی که باعث مرگ همسر و دخترش شده بود بایدن را مملو از خشم و شک دینی کرده بود: «می‌خواستم زمانی که تصور می‌کردم امکان پیدا کردن یک مبارزه خیابانی وجود دارد، شب‌ها در محله‌ها بچرخم… نمی‌دانستم که می‌توانم از پس چنین خشمی برآیم… احساس می‌کردم خدا کلک بسیار بدی به من زده‌است.»[38] برای اینکه هر روز بتواند در خانه کنار پسرانش باشد،[39] روزانه ۹۰ دقیقه با قطارهای امترک از خانه‌اش در حومه ویلمینگتون به واشینگتن دی‌سی سفر می‌کرد و این کار را در طول دوره حضورش در سنا به مدت ۳۶ سال ادامه داد؛[40] نتیجتاً، به او لقب «جوی امترکی» دادند. به دلیل اینکه تنها اندکی بعد از تصادف وارد سنا شده بود، به سختی می‌توانست بر کار خود تمرکز کند و در خاطراتش می‌نویسد که کارمندان مجلس سنا در ربط با مدتی که او در سنا دوام خواهد آورد، با یکدیگر شرط بسته بودند.[41][42] بایدن برای ۵ سال مجرد ماند و در این مدت، قرار بود هر زمان که پسرانش به او نیاز داشته باشند، سنا را ترک کند. به یاد دختر و همسر اولش، جو در روزهای ۱۸ دسامبر، سالگرد تصادف، سر کار حاضر نمی‌شود.[43]

بایدن و همسر دومش جیل

در ۱۹۷۵، بایدن با جیل تریسی جیکوبس مقالات کرد.[44] درحالی که بایدن تنها یک بار عکس جیل را در یک آگهی بازرگانی دیده بود،[45] برادر بایدن آن دو را با یکدیگر آشنا کرد. بایدن آشنایی با جیل را دلیل دوباره علاقه‌مند شدن خود به سیاست و زندگی می‌داند.[46] در ۱۷ ژوئن ۱۹۷۷، آن دو در مقر سازمان ملل نیویورک با حضور یک کشیش کاتولیک ازدواج کردند.[47] آن‌ها در ۱۹۸۱ صاحب یک دختر به نام اشلی بلیزر شدند.[48] جو و همسرش جیل هر دو کاتولیک هستند و به‌طور منظم به کلیسای سن جوزف در برندی‌واین می‌روند.[49]

پسر بزرگ جو، بو بایدن، به دادستان کل ایالت دلاور تبدیل شد و در جنگ عراق هم حضور داشت.[50] او در ۳۰ مه ۲۰۱۵، در سن ۴۶ سالگی، پس از دو سال مبارزه با سرطان مغز درگذشت.[51] پسر جوان‌ترش، هانتر، وکیل است.

اقدامات اولیه در سنا

جو در اولین سال‌های حضورش در سنا تمرکز خود را بر مسائل زیست‌محیطی و حمایت از مصرف‌کننده گذاشت و به دنبال آن بود که سطح پاسخگویی دولت را افزایش دهد.[52] در اواسط ۱۹۷۴، مجله تایم او را یکی از ۲۰۰ چهره آینده دانست.[53] در مصاحبه‌ای با واشینگتنین به سال ۱۹۷۴، بایدن خود را در مسائلی چون حقوق و آزادی‌های شهروندی و مسائل افراد مسن لیبرال توصیف کرد اما اعلام داشت که در باقی موارد، نظیر سقط جنین و سربازی محافظه‌کار است.[54]

در ۱۹۸۱، بایدن به عضو ارشد حزب اقلیت در کمیته قضایی سنا تبدیل شد. طی پروسه تصویب لایحه پیشگیری از جرم ۱۹۸۴، در میان سناتورهای دموکرات او بیشترین نقش را داشت. در طول زمان، مفاد سخت‌گیرانه این قانون باعث ایجاد مناقشه‌هایی شد و نتیجتاً، بایدن در سال ۲۰۱۹ نقش خود در تصویب آن را یک «اشتباه بزرگ» نامید.[55][56] طرفدارانش او را به دلیل اعمال اصلاحات در برخی از مفاد بحث‌برانگیز این قانون تحسین کردند و این بزرگ‌ترین دستاورد او در امر قانون‌گذاری در آن زمان بود.[57] بایدن در همان سال، بعد از اینکه سخنرانی‌هایی که انجام داده بود توجهات را به خود جلب کرد، احتمال نامزد شدن برای ریاست‌جمهوری را بررسی کرد.

در ۱۹۹۳ بایدن به لایحه‌ای که همجنس‌گرایی را برای خدمت در ارتش نامناسب اعلام می‌کرد، رای مثبت داد که در نتیجه آن همجنس‌گرایان آمریکایی بدون هیچ استثنایی شانس حضور در قوای مسلح را از دست دادند.[58][59][60] این قانون بعداً توسط بیل کلینتون (تحت عنوان «نپرس، نگو») اصلاح شد و مقرر شد همجنس‌گرایان بتوانند در ارتش خدمت کنند، اما گرایش‌های جنسی خود را مخفی نگه دارند و کسی هم نتواند از آن‌ها در این باب سؤال کند.

همچنین در ۱۹۹۶، بایدن به «لایحه دفاع از ازدواج» که به رسمیت شناختن ازدواج همجنس‌گرایان را ممنوع می‌کرد و به ایالات هم اجازه می‌داد چنین کنند، رای مثبت داد.[61] ماده سوم این قانون در ایالات متحده آمریکا در برابر ویندزر در سال ۲۰۱۳ غیرقانونی اعلام گردید. دولت اوباما (که بایدن در آن معاون رئیس‌جمهور بود) تلاشی برای دفاع از قانون نکرد و در عوض به ویندزر بابت پیروزی تبریک گفت. در ۲۰۱۵، قانون دفاع از ازدواج در نتیجه ابرگفل در برابر هاجز کاملاً ابطال شد.[62]

انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۸۸

بایدن که به تاریخ ۹ ژوئن ۱۹۸۷ در ایستگاه قطار ویلمینگتون قصد خود برای نامزد شدن را اعلام کرده بود، در انتخابات مقدماتی ۱۹۸۸ حزب دموکرات شرکت کرد.[63] او می‌خواست به جوان‌ترین رئیس‌جمهور از زمان جان اف. کندی تبدیل شود.[64] در آغاز یکی از بخت‌های اصلی به‌شمار می‌رفت.[65] کمپین بایدن در ربع‌سال اول ۱۹۸۷ موفق شد ۱٫۸ میلیون دلار کمک جمع‌آوری کند، بیش از هر نامزد دیگری.[66]

بایدن در ۱۹۸۷

تا اوت ۱۹۸۷، به نظر می‌رسید بایدن از مایکل دوکاکیس و دیک گفاردت عقب افتاده‌است. علی‌رغم اینکه کمک‌ها به کمپین بایدن هنوز از سایرین بیشتر بود، دوکاکیس در نظرسنجی‌های ایووا پیشی گرفته بود.[66] در سپتامبر ۱۹۸۷، بایدن متهم شد که از سخنرانی نایل کیناک، رهبر حزب کارگر بریتانیا، سرقت ادبی کرده‌است.[67] علی‌رغم اینکه سیاستمداران از ایده‌ها و سخنرانی‌های یکدیگر الگو می‌گیرند، آنچه بیشتر بایدن را زیر ذره‌بین قرار داد این بود که او پیشینه خانوادگی خودش را هم تغییر داده بود تا با پیشینه کیناک هم‌خوانی داشته باشد.[68] به زودی مشخص شد بایدن قبلاً از یک سخنرانی ۱۹۶۷ رابرت کندی، سخنرانی ۱۹۶۱ جان اف کندی و یک سخنرانی ۱۹۷۶ هیوبرت هامفری هم کپی برداری کرده‌است.[69]

او که پایگاه هواداری گسترده‌ای نداشت، در ۲۳ سپتامبر ۱۹۸۷ تعلیق کمپین خودش را اعلام کرد. به عقیده او، «سایه‌های اغراق‌شده» اشتباهات گذشته موضوعی بود که باعث شد کمپینش در آن سال شکست بخورد.[70]

بعد از انصراف بایدن، فاش گردید که کمپین دوکاکیس به صورت مخفیانه فیلم مقایسه سخنرانی‌های بایدن و کیناک را کنار یکدیگر قرار داده و در اختیار رسانه‌ها گذاشته‌است.[71]

عمل‌های جراحی مغز

در ۱۹۸۸، بایدن دو مرتبه دچار رگ‌برآمدگی مغزی شد، یک مرتبه در سمت راست و بار دیگر در سمت چپ. او مجبور شد دو مرتبه زیر تیغ جراحی پر ریسک با تأثیرات بلند مدت بر کارایی مغزی رود. در فوریه ۱۹۸۸، او را با آمبولانس به مرکز پزشکی والتر رید نیروی زمینی منتقل کردند و برای درمان آنوریسم مغزی که نجات جانش به آن بسته بود، تحت عمل قرار گرفت.[72][73] زمانی که رو به بهبود بود، دچار آمبولی ریه گردید.[72]

دومین عمل برای درمان رگ‌برآمدگی در مه ۱۹۸۸ انجام شد.[72][74] حضور در بیمارستان و پروسه درمان باعث شد بایدن از حضور در سنا باز بماند. او روی هم رفته هفت ماه در سنا حاضر نشد.[75]

بایدن و خانواده‌اش باور دارند تعلیق زودهنگام کمپین ریاست‌جمهوری او، موهبتی برای جو بود زیرا اگر در ۱۹۸۸ هنوز درگیر کمپین خود می‌بود، می‌توانست باعث شود او از مراقبت‌های پزشکی لازم برخوردار نشود.[76] در سال ۲۰۱۳، بایدن گفت «آن‌ها یک نگاهی می‌اندازند و سر شما را می‌برند. آن‌ها عملاً قسمت بالای سر من را بریدند.» او همچنین گفت که که پزشکان به او گفته بودند شانس درمان کامل کمتر از ۵۰٪ است.[77]

کمیته روابط خارجی سنا

سناتور بایدن رئیس‌جمهور بیل کلینتون و دیگر مقامات را در سفر به بوسنی و هرزگوین در دسامبر ۱۹۹۷ همراهی می‌کند.

بایدن به همراه کالین پاول و جسی هلمز در اکتبر ۲۰۰۱

بایدن پس از دیدار با ایاد علاوی نخست‌وزیر عراق در بغداد iدر سال ۲۰۰۴ مطبوعات را خطاب قرار می‌دهد.

بایدن عضو دیرپای کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده آمریکا بود. در سال ۱۹۹۷، ارشدترین عضو حزب در اقلیت در کمیته شد و در ژانویه ۲۰۰۱ و از ژوئن ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ ریاست آن را بر عهده داشت. با افتادن مجدد کنترل سنا به دست دمکرات‌ها در پی انتخابات سال ۲۰۰۶، بایدن مجدداً ریاست کمیته را به دست گرفت.[78] او در سیاست خارجی عموماً یک انترناسیونالیست لیبرال بود.[79][80] او به‌طور مؤثری با سناتورهای جمهوریخواهی چون ریچارد لوگر و جسی هلمز همکاری می‌کند و گاهی علیه عناصری از حزب خود موضع می‌گرفت.[78][80] بایدن یکی از دو رئیس گروه ناظر بر ناتو در سنا بود.[81] او در این بازه با ۱۵۰ رهبر از نزدیک به ۶۰ کشور و سازمان بین‌المللی دیدار کرد.[82] او به عنوان رئیس کمیته، جلسات استماع متعددی برگزار می‌کرد و همچنین در طی سه باری که ریاست سوکمیته امور اروپایی را بر عهده داشت، جلسات استماع متعددی در آن برگزار می‌کرد.[79]

بایدن به اجازه به دولت برای جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ به همراه ۴۵ نفر از ۵۵ سناتور دمکرات رای منفی داد،[80]او گفت تقریباً همه بار ائتلاف ضد عراق بر دوش آمریکا قرار دارد.[83]

بایدن پس از شنیدن راجع به خشونت‌های صرب‌ها در جریان جنگ استقلال کرواسی در سال ۱۹۹۱ به جنگ‌های یوگسلاو علاقه‌مند شد.[79] پس از شروع جنگ بوسنی بایدن از اولین افرادی بود که از سیاست برداشتن تحریم سلاح و تعلیم نظامی بوسینیایی‌ها و حمایت از آنان با حملات هوایی ناتو و تحقیق در خصوص جنایت جنگی حمایت کرد.[79][78] دولت‌های جرج ایچ دابلیو بوش و کلینتون هر دو نسبت به پیاده‌سازی این سیاست مردد بودند، و نگران گرفتار شدن در بالکان بودند.[79][80]در آوریل ۱۹۹۳، بایدن یک هفته را در بالکان گذراند و یک جلسه پرفشار سه ساعته با اسلوبودان میلوشویچ رهبر صرب‌ها داشت.[84] بایدن بعداً بازگو کرد که به میلوشویچ گفته «فکر می‌کنم تو یک جنایتکار جنگی لعنتی هستی و باید به این عنوان محاکمه شوی»[84] بایدن در سال ۱۹۹۲ متممی نوشت تا دولت بوش را مجبور به مسلح کردن بوسنیایی‌ها کند، ولی در سال ۱۹۹۴ به موضعی نرم‌تر که دولت کلینتون آن را ترجیح می‌داد تن در داد، و در سال بعد همراه با باب دول و جو لیبرمن از اقدام شدیدتری حمایت کرد.[84] این درگیر شدن آمریکا منجر به تلاش موفق ناتو در زمینه صلح بانی شد.[79] بایدن نقش خود در اثرگذاری بر سیاست بالکان را «پرافتخارترین لحظه در حیات عمومی» در رابطه با سیاست خارجی خوانده‌است.[80]

کارنامه سنا و ثروت

بعد از اولین انتخابات خود در ۱۹۷۲، بایدن شش مرتبه دیگر (۱۹۷۸، ۱۹۸۴، ۱۹۹۰، ۱۹۹۶، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۸) هم در انتخابات سنا به پیروزی رسید، معمولاً با کسب حدود ۶۰٪ آرا. او با رقبای جدی روبرو نشد؛[85] پیت دو پونت، فرماندار وقت، در ۱۹۸۴ تصمیم گرفت در انتخابات شرکت نکند.[86] ویلیام روث، سناتور جمهوری‌خواه ایالت، دو سال زودتر از بایدن وارد سنا شد و نتیجتاً، او برای ۲۸ سال ارشدِ بایدن در سنا بود. در ۲۰۰۰، تام کارپر موفق شد در انتخابات سنا روث را شکست دهد و بدین ترتیب، بایدن به سناتور ارشد ایالت دلاور تبدیل شد. بایدن از همه سناتورهای ایالت خود مدت طولانی‌تری در سنا حضور داشته‌است[87] و در سطح کشور، تا سال ۲۰۱۸، در رتبه هجدهم از این حیث قرار دارد.[88] او در مه ۱۹۹۹ به جوان‌ترین سناتور تاریخ تبدیل شد که ۱۰٬۰۰۰ مرتبه رای می‌دهد.[89]

در سال‌های حضورش در سنا، بایدن برای خود به عنوان فردی «وراج»[90] و کسی که «پای خود را در دهان خود می‌گذارد» (یعنی حرف‌های خجالت‌آور می‌زند) شهرت پیدا کرد.[91][92][93] او یک سخن‌ور و بحث‌کننده ماهر بود که معمولاً به تاک شوهای صبح یکشنبه دعوت می‌شد.[94] او معروف بود به اینکه در سخنرانی‌هایش به متن از قبل آماده‌شده وفادار نمی‌ماند[95] و به گفته نیویورک تایمز، ممکن است هر چیزی را به زبان بیاورد.[96]

پرتره رسمی بایدن در سال ۲۰۰۵

با ثروتی حدود ۵۹ تا ۳۶۶ هزار دلار و بدون هیچ درآمدی بیرون از سنا، بایدن یکی از فقیرترین سناتورها بود.[97][98][99] به گفته خودش، او دومین عضو فقیر سنا و مجلس نمایندگان بود و به این افتخار نمی‌کرد، اما دلیلش را انتخاب‌شدن در سن پایین می‌دانست.[100] او می‌گوید به سرعت در آغاز حرفه خود پی برد که نمایندگانی با ثروت کم در برابر پیشنهادهای حمایت مالی در انتخابات در ازای پشتیبانی سیاسی آسیب‌پذیر هستند و در همان دوره اول حضورش در سنا تلاش کرده‌است قوانین مربوط به حمایت از کمپین‌های انتخاباتی را اصلاح کند. بایدن در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ درآمدی معادل ۱۵٫۶ میلیون دلار داشت. در ژوئیه ۲۰۱۹ خانواده بایدن اعلام کرد که دارایی‌شان بین ۲٫۲ تا ۸ میلیون دلار افزایش داشته‌است که دلیل اصلی این افزایش انجام سخنرانی‌ها و قراردادهایی برای نوشتن تعدادی کتاب بود.[101]

کمپین ریاست‌جمهوری ۲۰۰۸

بعد از شکست در ۱۹۸۸، بایدن چند بار دیگر احتمال کاندید شدن برای ریاست‌جمهوری را بررسی کرده بود و سرانجام در ۳۱ ژانویه ۲۰۰۷ قصد خود برای نامزد شدن را اعلام کرد.[102] او در برنامه ملاقات با مطبوعات به مجری آن تیم راسرت در این مورد گفت که او تلاش می‌کند «بهترین بایدنِ ممکن» باشد.[103] در ژانویه ۲۰۰۶، هری اف. تمال، ستون‌نویس اهل دلاور نوشت که بایدن در مرکز حزب دموکرات قرار دارد و این جایگاهی که است که جو بایدن آن را می‌خواهد. به گفته او، جو قصد داشت در کمپین خود به شهروندان آمریکایی گوشزد کند که آن‌ها علاوه بر خطر تروریسم، با خطراتی چون مشکلات نظام درمانی آمریکا، جرم و وابستگی به واردات انرژی از مناطق بی‌ثبات جهان هم روبرو هستند.[104]

جو بایدن در کمپین ۲۰۰۸ خود بر جنگ عراق و طرفداری‌اش از برنامه بایدن-گلب (مبنی بر فدرال‌کردن عراق) جهت دستیابی به موفقیت سیاسی تمرکز کرد. او سابقه خود در سنا و تجربه‌اش در مبحث روابط خارجی را یادآور شد[105] اما اعلام کرد علاقه‌ای به وزیر امور خارجه شدن ندارد و فقط به ریاست‌جمهوری فکر می‌کند. بایدن در یک گردهمایی انتخاباتی در ۲۰۰۷ گفت: «می‌دانم که بسیاری از رقبایم می‌گویند من یک وزیر امور خارجه فوق‌العاده خواهم شد. در واقع، تک‌تکشان این را می‌گویند. مناظره‌ها را می‌بینید؟ [همه می‌گویند] جو درست میگه، جو درست میگه، جو درست میگه!»[106] عبارت «جو درست میگه» که دیگر نامزدها در مناظره‌های حزب دموکرات تکرار می‌کردند، به یکی از شعارهای کمپین بایدن تبدیل شد.[107] او در اواسط سال ۲۰۰۷ توانایی خود در سیاست خارجی را با باراک اوباما مقایسه کرد و گفت که فکر می‌کند اوباما «روزی آماده خواهد شد، اما الان باور ندارم که هنوز آماده این کار است. ریاست‌جمهوری چیزی نیست که در طول دوره خود آن را یاد بگیرید.»[108] بایدن همچنین گفت اوباما از نظریات او در ربط با سیاست خارجی کپی‌برداری می‌کند. کنایه‌های یک خطی بایدن در طول کمپین‌ها نیز مورد توجه قرار گرفت. او دربارهٔ رودی جولیانی کاندید پیشتاز جمهوری‌خواهان گفت که «او در یک جمله فقط به سه چیز اشاره می‌کند: یک اسم، یک فعل و یازده سپتامبر.»[109] روی هم رفته، عملکرد بایدن در مناظره‌ها ترکیب اثرگذاری از شوخ‌طبعی و نظرات منظم تند و تیز بود.[110]

بایدن در یک کمپین تبلیغاتی در آیووا، سال ۲۰۰۷

بایدن در طول کمپین نظرات مناقشه‌آمیزی هم ابراز کرد. او در ژانویه ۲۰۰۷ نامزد هم‌حزبی خود سناتور باراک اوباما را اولین آمریکایی سیاه‌پوست جریان اصلی که «خوش بیان، باهوش، تمیز و خوش‌تیپ است» توصیف کرد.[111] این نظر تأثیر منفی بر کمپین بایدن گذاشت و باعث شد کمک‌های مالی به کمپینش کاهش پیدا کند. مجله تایم آن را در فهرست ۱۰ گاف انتخاباتی برتر ۲۰۰۷ قرار داد. بایدن همچنین در ژوئیه ۲۰۰۶ به خاطر نظراتش دربارهٔ آمریکایی‌های هندی‌تبار به باد انتقاد گرفته شد: «در دلاور، بیشترین رشد جمعیت متعلق به آمریکایی-هندی‌ها که از هند می‌آیند، است. شما بدون یک لهجه هندی نمی‌توانید وارد یک ۷-ایلون یا دانکن دوناتس (دو فروشگاه زنجیره‌ای) شوید. جدی می‌گویم.»[112] او بعداً گفت که منظور توهین‌آمیزی نداشته‌است.[112]

جو بایدن در حرکتی غیرمعمول در سفرهای تبلیغاتی‌اش به همراه سناتور کریستوفر داد که در رقیب او هم بود، به صورت مشترک از یک هواپیما استفاده می‌کردند. تاد و بایدن با هم دوست بودند و قصد داشتند بدین طریق در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنند.[113]

در کل بایدن در جمع‌آوری کمک مالی کار سختی داشت، برای جذب مردم به گردهمایی‌های انتخاباتی‌اش با مشکل مواجه بود و در مقابل بخت‌های اصلی، باراک اوباما و هیلاری کلینتون، در جلب توجهات شکست خورد.[114] طرفداران او هرگز در نظرسنجی‌های کشوری مقدماتی دموکرات‌ها دو رقمی نشدند. در ۳ ژانویه ۲۰۰۸، بایدن در انتخابات مقدمانی آیووا پنجم شد و تنها کمتر از ۱٪ از آرای حزبی را به دست آورد. در بعد از ظهر همان روز کمپینش را به حالت تعلیق درآورد و گفت: «امشب هیچ چیز غم‌انگیزی وجود ندارد… من احساس حسرت نمی‌کنم.»[115]

اگرچه جو بایدن در کمپین ۲۰۰۸ خود موفقیتی به دست نیاورد، اما جایگاه سیاسی او در اثر آن بالا رفت.[110] به خصوص که باعث تغییر روابطش با اوباما شد. هر دوی آن‌ها در کمیته روابط خارجی سنا عضویت داشتند اما به هم نزدیک نبودند. ترقی سریع سیاسی اوباما باعث رنجش خاطر بایدن بود و بایدن نیز به چشم اوباما فردی «پر حرف» که «رئیس‌وار» رفتار می‌کرد، بود. آن دو در طول سال ۲۰۰۷ یکدیگر را بیشتر شناختند. اوباما از شیوه کمپین بایدن و شهرت او بین قشر کارگر استقبال کرد و بایدن هم گفت قانع شده‌است که اوباما «خود خودشه.»[116]

کمپین معاونت ریاست‌جمهوری ۲۰۰۸

بایدن رسماً به عنوان جفت انتخابی اوباما اعلام می‌شود.

کمی بعد از انصراف بایدن، اوباما به صورت خصوصی به او گفت که قصد دارد منصب مهمی برای او در کابینه خودش پیدا کند.[117] بایدن پیشنهاد اول اوباما برای معاونت ریاست‌جمهوری را رد کرد زیرا آن را باعث تنزل جایگاه خود و از دست‌دادن کرسی سنا می‌دید اما بعد نظرش را تغییر داد.[118][119] در ۲۲ ژوئن ۲۰۰۸، در مصاحبه‌ای با ملاقات با مطبوعات از شبکه ان‌بی‌سی، او تأیید کرد که اگرچه فعالانه دنبال چنین منصبی نیست، اما اگر پیشنهادی برسد آن را خواهد پذیرفت.[120] در اوایل اوت، اوباما و بایدن در ملاقاتی خصوصی احتمال این موضوع را بررسی کردند و به توافق رسیدند.[121] در ۲۲ اوت ۲۰۰۸، باراک اوباما اعلام کرد که بایدن جفت انتخابی‌اش خواهد بود. نیویورک تایمز گزارش کرد که هدف از این انتخاب، پیدا کردن شخصی است که در باب مسائلی نظیر سیاست خارجی و امنیت ملی تجربه داشته باشد.[122] به عقیده دیگران، محبوبیت بایدن میان طبقه متوسط و کارگران یقه‌آبی و همچنین تمایل او برای به چالش کشیدن نامزد جمهوری‌خواه جان مک‌کین در این انتخاب اثرگذار بود.[123] با پذیرفتن پیشنهاد اوباما، بایدن احتمال نامزد شدن دوباره در ۲۰۱۶ را نیز منتفی دانست[117] اما با نظرات بعدی‌اش به نظر می‌رسید نظرش تغییر کرده، به خصوص اینکه نمی‌خواست قدرت سیاسی‌اش را با «بی‌میل» نشان دادن خود کاهش دهد.[124][125][126] بایدن به صورت رسمی در کنوانسیون ملی حزب دموکرات در دنور به تاریخ ۲۷ اوت ۲۰۰۸ به عنوان نامزد معاونت ریاست‌جمهوری حزب اعلام شد.[127]

پس از انتخاب بایدن به نامزدی معاون ریاست جمهوری، اسقف کاتولیک ویلمینگتون اعلام کرد که بایدن، حتی اگر انتخاب شود، اجازه سخنرانی در مدارس کاتولیک را نخواهد داشت.[128] اسقف زادگاه بایدن، اسکرانتون در پنسیلوانیا، نیز به زودی او را به دلیل حمایت از حق سقط جنین از حضور در آئین عشای ربانی منع کرد،[129] هرچند بایدن همچنان در کلیسای محلی دلاور حاضر می‌شد. اتفاق مذکور به نقطه اشتعال در رقابت برای رای‌دهندگان کاتولیک در ایالات چرخشی بین کمپین دموکرات و گروه‌های کاتولیک لیبرال که معتقد بودند باقی مسائل اجتماعی هم باید به اندازه یا بیشتر از سقط جنین مورد توجه قرار گیرند از یک سو، و از سوی دیگر اسقف‌ها و کاتولیک‌های محافظه‌کاری که سقط جنین را مهم‌ترین موضوع می‌دانستند، تبدیل شد.[130] بایدن گفت معتقد است زندگی از لحظه بسته‌شدن نطفه آغاز می‌شود اما عقاید مذهبی خود را به دیگران تحمیل نخواهد کرد.[131] اسقف سالتارلی قبلاً در مورد مواضعی مانند موضع بایدن گفته بود «امروزه هیچ‌کس این نظر را از یک کارمند عمومی قبول نمی‌کند: «من شخصاً مخالف برده‌داری و نژادپرستی هستم، اما حکم شخصی خود را به صحنه قانون‌گذاری تحمیل نمی‌کنم.» به همین شکل، هیچ‌یک از ما نباید این را از یک کارمند عمومی بپذیریم: من شخصاً مخالف سقط جنین هستم اما حکم شخصی خود را به صحنه قانون‌گذاری تحمیل نخواهم کرد.»[128]

بایدن در شب سوم کنوانسیون ملی دموکرات‌ها به صورت رسمی به نامزدی معاونت ریاست‌جمهوری انتخاب شد.

حضور بایدن در انتخابات به عنوان نامزد معاونت ریاست‌جمهوری، چندان مورد توجه رسانه‌ها قرار نگرفت زیرا توجه بیشتر مطبوعات به نامزد معاونت جمهوری‌خواه، فرماندار آلاسکا سارا پیلین، معطوف بود.[132][133] به عنوان مثال، در طول یک هفته در سپتامبر ۲۰۰۸، پروژه تعالی در روزنامه‌نگاری مرکز تحقیقات پیو به این نتیجه رسید که بایدن فقط در پنج درصد اخبار حول و حوش انتخابات پوشش داده شده‌است، بسیار کمتر از سه فرد دیگر حاضر در رقابت (دو نامزد ریاست‌جمهوری، یک نامزد معاونت ریاست‌جمهوری).[134] با این وجود تمرکز بایدن بر کمپین انتخاباتی در مناطق دارای مشکلات اقتصادی در ایالت‌های چرخشی و تلاش برای جلب نظر دموکرات‌های یقه‌آبی، به ویژه کسانی که از هیلاری کلینتون حمایت کرده بودند، بود.[135][132] بایدن علی‌رغم دوستی شخصی دیرینه با مک‌کین، به شدت به او تاخت. جو بایدن گفت: «آن شخصی که من می‌شناختم دیگر وجود ندارد. این خیلی ناراحتم می‌کند.»[132] با بحران نقدینگی در سپتامبر ۲۰۰۸ که بحران اقتصادی ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ را به اوج رساند، بایدن در سنا به لایحه کمک اضطراری ۷۰۰ میلیارد دلاری جهت ایجاد ثبات رای مثبت داد. این لایحه با ۷۴ رای موافق در برابر ۲۵ رای مخالف به تصویب رسید.[136]

در ۲ اکتبر ۲۰۰۸، بایدن در مناظره بین نامزدهای معاونت با سارا پیلین در دانشگاه واشینگتن در سنت لوئیس شرکت کرد. نظرسنجی‌های پس از مناظره نشان داد که با وجود این‌که نمایش پیلین از انتظارات بسیاری از رای‌دهندگان بهتر بود، بایدن در این مناظره پیروز شد. در ۵ اکتبر، بایدن پس از مرگ مادر زنش برای چند روز کمپین خود را به حالت تعلیق درآورد.[137] در روزهای پایانی مبارزات انتخاباتی، او بر مناطق کم جمعیت، دارای جمعیت مسن و دارای وضعیت اقتصادی نامطلوب‌تر در ایالاتی که صحنه رقابت شدید دو نامزد بودند، به ویژه فلوریدا، اوهایو و پنسیلوانیا که خود در آنجا محبوب بود اما اوباما در آن‌ها حاضر نشده بود یا در انتخابات مقدماتی نتیجه خوبی کسب نکرده بود، تمرکز داشت.[138][139][140] وی همچنین در برخی از ایالت‌هایی که همیشه به جمهوری‌خواهان رای می‌دادند و همچنین ایالات کاتولیک هم حاضر شد.[140]

طبق دستورالعمل‌های کمپین اوباما، بایدن سخنرانی‌های خود را مختصر نگه می‌داشت و سعی می‌کرد از اظهارات بداهه پرهیز کند.[138][139] در ملاقات‌های خصوصی، اوباما از عصبانیت خود نسبت به سخنرانی‌های بایدن پرده برداشت: «چند بار بایدن قرار است حرف‌های احمقانه بزند؟» اعضای ستاد انتخاباتی اوباما اشتباهات بایدن را «بمب‌های جو» لقب داده بودند و او را نسبت به استراتژی‌های خود بی‌اطلاع نگه می‌داشتند که باعث ناراحتی بایدن شد.[141] روابط بین دو کمپین به مدت یک ماه تیره شده بود، تا اینکه بایدن در تماسی تلفنی با اوباما از او عذرخواهی کرد. در اظهار نظری عمومی، استراتژیست اوباما، دیوید آکسلرد، گفت که محبوبیت بایدن بسیار مهم‌تر از اظهارنظرهای ناخواسته اوست.[142] در سطح ملی، نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو نشان داد که ۶۰٪ افراد دید مثبتی به بایدن دارند، در حالی‌که تنها ۴۴٪ نظر مشابهی دربارهٔ پیلین داشتند.[138]

در ۴ نوامبر ۲۰۰۸، اوباما به عنوان رئیس‌جمهور و بایدن به عنوان معاون رئیس‌جمهور انتخاب شدند.[143] اوباما و بایدن ۳۶۵ رأی الکترال به دست آوردند، درحالی که سهم مک‌کین و پیلین ۱۷۳ رأی بود.[144] ۵۳٪ آرای مردمی نیز به اوباما و بایدن تعلق داشت.[145]

بایدن همچنین همزمان در انتخابات سنا هم شرکت کرده بود که طبق قانون دلاور منعی نداشت.[146] بایدن پس از لیندون جانسون، لوید بنتسن و جو لیبرمن چهارمین فردی بود که به صورت همزمان در انتخابات سنا و معاونت ریاست‌جمهوری شرکت می‌کند و دومین نفر پس از جانسون شد که در هر دو انتخابات پیروز می‌شود. در ۴ نوامبر او با شکست‌دادن کریستین اودانل، نامزد جمهوری‌خواه، مجدداً به سناتوری انتخاب شد.[147] بایدن که در هر دو انتخابات پیروز شده بود، از سنا استعفا نداد تا بتواند برای هفتمین دوره سناتوری خود در ۶ ژانویه ۲۰۰۹ سوگند یاد کند.[148] او جوان‌ترین سناتوری شد که برای هفتمین دوره کامل وارد سنا می‌شود و گفت «بزرگترین افتخاری که در تمام زندگی‌ام به من اعطا شده خدمت به مردم دلاور به عنوان سناتورشان بوده‌است.»[148] بایدن آخرین رای سنای خود را که رای موافقی به آزادسازی ۳۵۰ میلیارد دلار جهت کمک اقتصادی بود، در ۱۵ ژانویه به صندوق انداخت[149] و بعداً همان روز از مجلس سنا استعفا داد.[150]

معاونت ریاست‌جمهوری (۲۰۰۹–۲۰۱۷)

جو بایدن به عنوان معاون رئیس‌جمهور آمریکا سوگند یاد می‌کند.

ظهر ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹، بایدن به چهل و هفتمین معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده بدل شد.[151] در ماه‌های ابتدایی دولت اوباما، اوباما اقدامات بایدن را به یک بازیکن بسکتبال «که کارهایی انجام می‌دهد که در آمار دیده نمی‌شود» تشبیه کرد.[152] بایدن با اعزام ۲۱٬۰۰۰ سرباز جدید به افغانستان مخالف بود اما در این موضوع نظر وزیر امور خارجه هیلاری کلینتون که موافق این موضوع بود، ترجیح داده شد.[153][154] علی‌رغم این، دولت اوباما تردیدهای او برای اعزام نیرو را جدی گرفت.[155] بایدن تقریباً هر دو ماه یک‌بار به عراق می‌رفت[135] و مجموعاً هشت سفر به آنجا داشت.[156][157] او همچنین مسئولیت نظارت بر هزینه‌ها در زیرساخت‌ها جهت مقابله با رکود اقتصادی را عهده‌دار شد.[158]

در اواخر آوریل ۲۰۰۹، پاسخ خارج از موضوع بایدن به سؤالی دربارهٔ شیوع آنفلوانزای خوکی (مبنی بر اینکه او به خانواده‌ها توصیه می‌کند از سفر با هواپیما یا مترو پرهیز کنند) منجر به این شد که کاخ سفید سریعاً آن را رد کند.[159] این اظهار نظر دوباره سابقه بایدن در گاف‌دادن را یادآور شد.[160][161][162] در ۲۳ مارس ۲۰۱۰، بایدن به رئیس‌جمهور گفت که امضای لایحه حفاظت از بیمار و مراقبت مقرون‌به‌صرفه «یک اقدام لعنتی بزرگ» بود.[163] اوباما و بایدن علی‌رغم اینکه شخصیت‌های متفاوتی داشتند، توانستند با یکدیگر دوستی نزدیکی شکل دهند.[141]

اعضای دولت اوباما می‌گفتند که نقش بایدن در کاخ سفید این است که دیگران را مجبور به دفاع از جایگاه خودشان کند.[164] اوباما خود گفت: «بهترین چیز در مورد جو این است که وقتی همه را دور هم جمع می‌کنیم، او واقعاً آن‌ها را مجبور به تفکر و دفاع از موقعیت خودشان و نگاه به موضوع از هر زاویه می‌کند و این برای من بسیار ارزشمند است.»[155] در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۰، بایدن به عنوان نماینده ایالات متحده در مراسم افتتاحیه جام جهانی فوتبال حاضر شد.[165]

اوباما به بایدن بابت نقشش در حل بحران سقف بودجه تبریک می‌گوید، ۲۰۱۱.

بایدن در انتخابات میان دوره‌ای ۲۰۱۰ حضور فعالی در کمپین‌های دموکرات‌ها داشت.[166] به دنبال موفقیت بزرگ جمهوری‌خواهان در انتخابات و برکناری رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید راهم امانوئل، روابط گذشته بایدن با جمهوری‌خواهان در کنگره اهمیت بیشتری یافت.[167][168] در مارس ۲۰۱۱، اوباما بایدن را مأمور مذاکره بین کنگره و کاخ سفید برای حل موضوع هزینه‌های دولت فدرال برای ماه‌های باقی‌مانده سال و جلوگیری از تعطیلی دولت کرد.[169] تا ماه مه ۲۰۱۱، «هیئت بایدن» با شش عضو کنگره در تلاش بود به توافقی فراحزبی جهت افزایش سقف قروض دولت آمریکا برای کاهش کسری دست پیدا کند.[170][171] رابطه بایدن با مک‌کانل در حل بحران سقف بدهی ایالات متحده اثر گذار بود که در آخر باعث شکسته‌شدن بن‌بست و توافقی برای حل بحران شد.[172][173][174] یکی از نزدیکان مک‌کانل گفت که «بایدن تنها فردی دارای قدرت واقعی برای مذاکره است و [مک‌کانل] حرف او را خوب می‌فهمید. او در این توافق کلیدی بود.»[172]

بایدن، اوباما و اعضای تیم امنیت ملی عملیات کشتن اسامه بن لادن را پیگیری می‌کنند.

بنا به برخی گزارش‌ها، بایدن مخالف عملیات دولت آمریکا در مه ۲۰۱۱ برای کشتن اسامه بن لادن بود.[156][175] بعد از پایان موفقیت‌آمیز این عملیات، او وظیفه در جریان گذاشتن رهبران کنگره را برعهده گرفت.[176]

انتخاب مجدد

در اکتبر ۲۰۱۰، بایدن گفت که اوباما از او خواسته‌است برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۲ هم جفت انتخابی او باشد.[166] اما با محبوبیت رو به افول اوباما، رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید ویلیام ام. دیلی در اواخر سال ۲۰۱۱ به صورت مخفیانه نظرسنجی‌هایی انجام داد تا ببینید جایگزینی بایدن با هیلاری کلینتون چه تأثیری بر محبوبیت رئیس‌جمهور دارد.[177] نتایج هیچ پیشرفت قابل ملاحظه‌ای را نشان نداد[177] و این احتمال کنار گذاشته شد. مقامات کاخ سفید بعداً گفتند که اوباما هرگز از این ایده استقبال نکرده بود.[178]

اظهارات بایدن در مه ۲۰۱۲ مبنی بر اینکه با ازدواج همجنس‌گرایان «کاملاً راحت است» در مقایسه با موضع اوباما که گفته بود «در حال کنار آمدن است» مورد توجه قرار گرفت.[179] بایدن این را بدون مشاوره با اعضای دولت ابراز کرده بود که اوباما و مشاورانش را آزرده خاطر کرد، زیرا اوباما قصد داشت موضع خود را چند ماه بعد در زمان کنوانسیون حزبی تغییر دهد و همچنین بایدن قبلاً به رئیس‌جمهور توصیه کرده بود که برای جلوگیری از عصبانی‌شدن رأی‌دهندگان کاتولیک از صحبت دربارهٔ موضوع پرهیز کند.[141][180][181][182] به هر حال فعالان حقوق همجنسگرایان فرصت را از دست ندادند و بایدن را «عالی‌رتبه‌ترین مقام آمریکایی که از ازدواج همجنسگرایان حمایت کرده» اعلام کردند.[180] نتیجتاً، طی چند روز، اوباما اعلام کرد که او نیز از ازدواج همجنسگرایان حمایت می‌کند، عملی که سخنان غیرمنتظره بایدن در آن بی‌تاثیر نبود.[183] بایدن به صورت خصوصی از اوباما به خاطر اظهار نظر خود عذرخواهی کرد[181][184] و اوباما پذیرفت که بایدن این کار از صمیم قلب انجام داده‌است.[180] این اتفاق دوباره نشان داد که بایدن هنوز هم با وفادار ماندن به موضع رسمی و جلوگیری از سخنان بداهه خود مشکل‌دارد[141] و همان‌طور که تایم نوشت «همه می‌دانند که بزرگترین نقطه قوت بایدن بزرگ‌ترین نقطه ضعف او نیز هست.»[156] هنگامی که چنان به نظر رسید که بایدن موضع خود را برای جلب حامیان مالی برای کمپین احتمالی‌اش در انتخابات ۲۰۱۶ ابراز کرده‌است، روابط او با اوباما تیره شد و همچنین باعث شد او را به جلسات تیم انتخاباتی کمپین ۲۰۱۲ اوباما دعوت نکنند.[177]

پرتره رسمی بایدن و اوباما، ژوئیه ۲۰۱۲

علی‌رغم این، کمپین اوباما هنوز بایدن را به عنوان سیاستمداری که می‌توانست با رای‌دهندگان ناراضی، کارگران یقه‌آبی و ساکنان مناطق روستایی ارتباط برقرار کند، ارزشمند می‌دانست و با جدیت گرفتن کمپین ۲۰۱۲ اوباما از بهار همان سال، برای بایدن برنامه‌ای سنگینی جهت حضور در ایالت‌های چرخشی ترتیب داده شد.[185][156] اظهارات بایدن در اوت ۲۰۱۲ در برابر مخاطبانی که از گروه‌های نژادی مختلف بودند (بایدن گفته بود برنامه جمهوری‌خواهان برای وال‌استریت باعث می‌شود «همه‌تون رو دوباره به زنجیر بکشند» که به تاریخ برده‌داری در ایالات متحده اشاره دارد) منجر به زنده‌شدن مجدد تردیدها دربارهٔ توانایی او در کمپین‌های انتخاباتی رو در رو شد.[185][186][187] لس آنجلس تایمز نوشت: «اکثر نامزدها همان سخنرانی همیشگی را مرتباً انجام می‌دهند و خبرنگاران و حتی مخاطبان را خواب‌آلود می‌کنند. اما در هر سخنرانی بایدن، ممکن است ده‌ها لحظه وجود داشته باشد که باعث شود خبرنگاران با تعجب به یکدیگر نگاه کنند.»[186]

بایدن در ۶ سپتامبر ۲۰۱۲ در کنوانسیون ملی حزب دموکرات در شارلوتِ کارولینای شمالی رسماً برای دومین‌بار به عنوان نامزد معاونت ریاست‌جمهوری حزب معرفی شد.[188] او در مناظره انتخاباتی در ۱۱ اکتبر در دانویلِ کنتاکی برابر پال رایان، نامزد معاونت جمهوری‌خواه، قرار گرفت. در مناظره وی از سوابق دولت اوباما یک دفاع جدی و احساسی ارائه داد و تلاش کرد عملکرد ضعیف اوباما در مناظره برابر میت رامنی را با حملات فعالانه علیه نامزدهای جمهوری‌خواه جبران کند.[189][190]

در ۶ نوامبر ۲۰۱۲، اوباما و بایدن برای دومین‌بار در انتخابات به پیروزی رسیدند.[191] آن‌ها ۳۳۲ رأی الکترال و ۵۱٪ آرای مردمی را به دست آوردند. ۲۰۶ رای الکترال هم سهم رامنی و رایان بود.[192]

در دسامبر ۲۰۱۲، بعد از تیراندازی دبستان سندی هوک، اوباما بایدن را به عنوان رئیس گروه ویژه خشونت اسلحه منصوب کرد تا دربارهٔ علل حملات مسلحانه در ایالات متحده تحقیق کنند.[193] در اواخر همان ماه، چند روز قبل از سقوط ایالات متحده از «پرتگاه مالی»، رابطه بایدن با مک‌کانل یک بار دیگر اهمیت خود را نشان داد زیرا آن دو برای عهد یک توافق‌نامه مذاکره کردند که منجر به تصویب قانون آسودگی مالیات‌دهندگان آمریکایی ۲۰۱۲ در اوایل سال ۲۰۱۳ شد.[194][195] این قانون بسیاری از کاهش‌های مالیاتی که بوش انجام داده بود را همیشگی کرد اما نرخ‌ها مالیات قشر پردرآمد را افزایش داد.[195]

دوره دوم

بایدن در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۳ برای دوره دوم، در یک مراسم کوچک در محل اقامت رسمی خود با حضور قاضی دستیار دیوان عالی ایالات متحده سونیا سوتومایور تحلیف شد (یک مراسم عمومی هم در ۲۱ ژانویه برگزار شد).[196] او در دوره دوم هم از حامیان اصلی تلاش‌های دولت اوباما و دو لایحه پیشنهادی آن (که البته هیچ‌کدام تصویب نشد) برای محدودیت استفاده از اسلحه بود.[197][198]

بایدن در اتفاقات منجر به تصویب قانون تداوم تخصیص اعتبارات ۲۰۱۴ که در در اکتبر ۲۰۱۳ تصویب شد و به تعطیلی دولت در ایالات متحده آمریکا پایان و بحران سقف بدهی ۲۰۱۳ را حل کرد، نقش مهمی بازی نکرد. سبب آن بود که هری رید، رهبر اکثریت مجلس سنا و دیگر رهبران دموکرات او را از هرگونه گفتگوی مستقیم با کنگره کنار گذاشتند زیرا احساس می‌کردند بایدن در مذاکرات قبلی بیش از حد به جمهوری‌خواهان امتیاز داده‌است.[199][200][201]

قانون منع خشونت علیه زنان که بایدن در ۱۹۹۴ نقش کلیدی در تصویب آن داشت، در سال ۲۰۱۳ مجدداً تصویب شد. این سبب اقداماتی نظیر ایجاد «شورای زنان و دختران کاخ سفید» و «گروه ویژه کاخ سفید برای محافظت از دانش‌آموزان در برابر آزار جنسی» که بایدن و والری جارت روسای آن بودند، شد.[202][203] بایدن هنگام سخنرانی در دانشگاه نیوهمپشایر دربارهٔ رهنمودهای دولت فدرال دربارهٔ آزارهای جنسی در پردیس دانشگاه‌ها صحبت کرد. او گفت: «نه یعنی نه، چه مست باشید یا هوشیار. نه یعنی نه، چه در تخت‌خواب، چه در خوابگاه و چه در خیابان. نه یعنی نه، حتی اگر در ابتدا گفتید بله و نظرتان تغییر کرد. نه یعنی نه.»[204][205][206]

بایدن از مسلح‌کردن شورشیان سوریه حمایت می‌کرد.[207] با شروع هرج و مرج‌ها در عراق به سال ۲۰۱۴، توجه‌ها دوباره به طرح فدرال‌سازی عراق موسوم به طرح بایدن-گلب که در سال ۲۰۰۶ پیشنهاد شده بود، جلب شد و برخی صاحب‌نظران متقاعد شدند که در تمام مدت حق با بایدن بوده‌است.[208][209] بایدن خود گفت ایالات متحده داعش را «تا دروازه جهنم» تعقیب خواهد کرد.[210] در اکتبر ۲۰۱۴، او گفت که ترکیه، عربستان سعودی و امارات متحده عربی «صدها میلیون دلار و ده‌ها هزار تن سلاح در اختیار هر کسی که علیه اسد می‌جنگید، قرار دادند، بدون در نظر گرفتن اینکه جنگندگان اعضای النصره، القاعده و جهادگرانی تندرو از اقصی نقاط جهان بودند.»[211]

بایدن و نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو در مارس ۲۰۱۶ در اورشلیم

در سال ۲۰۱۵، مجموعه‌ای از تصاویری که لمس بدن زنان و دختران توسط بایدن در مناسبت‌های مختلف چون مراسم‌های ادای سوگند را نشان می‌داد، توجه رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را جلب کرد.[212][213][214][215] در یک مورد، یک سناتور بعد از بیانیه‌ای دربارهٔ دختر خودش صادر کرد مبنی بر اینکه «نه، او فکر نمی‌کند معاون رئیس‌جمهور عجیب و غریب است.» در ۱۷ ژانویه ۲۰۱۵، مأموران سرویس امنیتی در نزدیکی محل اقامت بایدن در دلاور صدای تیراندازی شنیدند. یک مأمور گزارش کرد که یک وسیله نقلیه در حال دور شدن است. در این زمان، خانواده بایدن در خانه حضور نداشتند.[216]

در ۸ دسامبر ۲۰۱۵، بایدن در یکی از سفرهای متعددش به اوکراین برای تعیین موضع و اعطای کمک ایالات متحده به آن کشور، در پارلمان اوکراین در کیف سخنرانی کرد.[217][218][219] او همچنین در ۲۸ فوریه ۲۰۱۶ در ۸۸امین دوره جوایز اسکار حاضر شد و دربارهٔ آگاهی در ربط با آزار جنسی سخن گفت.

در سال ۲۰۱۵، رئیس مجلس نمایندگان جان بینر و رهبر اکثریت سنا میچ مک‌کانل از نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو دعوت کردند تا در یک نشست مشترک کنگره سخنرانی کند، اما دولت اوباما را در جریان این کار قرار ندادند. این عمل که سرپیچی از پروتکل‌ها بود باعث شد که بایدن و بیش از ۵۰ عضو دموکرات کنگره در سخنرانی نتانیاهو حاضر نشوند.[220] اما در مارس ۲۰۱۶، بایدن در کنفرانس کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل (AIPAC) در واشینگتن دی.سی. سخنرانی کرد و گفت: «همه ما در تعهد تسلیم‌ناپذیر—به معنای واقعی کلمه تسلیم‌ناپذیر—خود به بقا، امنیت و موفقیت دولت یهودی اسرائیل متحد هستیم.»[221] در ۸ دسامبر ۲۰۱۶، بایدن برای ملاقات با نخست‌وزیر کانادا جاستین ترودو به اتاوا سفر کرد.[222]

بایدن در طول دوره معاونت ریاست‌جمهوری خود هرگز در سنا یک رأی تساوی‌شکن ثبت نکرد (معاون رئیس‌جمهور آمریکا رئیس مجلس سناست و توانایی شکستن بن‌بست در رای‌گیری را دارد) و بین معاونانی که چنین نکرده‌اند، بیشترین طول دوره خدمت را داراست.[223]

مرگ بو بایدن

در ۳۰ مه ۲۰۱۵، بو بایدن، پسر جو بایدن، بعد از سال‌ها مبارزه با سرطان مغز درگذشت. دفتر معاون رئیس‌جمهور در بیانیه‌ای اعلام کرد: «تمام خانواده بایدن فراتر از کلمات غمگین هستند.»[224] ماهیت و شدت بیماری بو تا قبل از آن به صورت عمومی اعلام نشده بود و جو بایدن برنامه‌های عمومی‌اش را رفته‌رفته کاهش داده بود تا وقت بیشتری با پسر خود صرف کند. تا قبل از مرگ بو، او را بخت اصلی کسب نامزدی حزب دموکرات برای فرمانداری ایالت دلاور در انتخابات ۲۰۱۶ به حساب می‌آوردند.[225][226]

نقش جو بایدن در انتخابات ۲۰۱۶

در بیشتر دوره دوم معاونت بایدن گفته می‌شد که او برای نامزدی ریاست‌جمهوری از جانب حزب دموکرات در انتخابات ۲۰۱۶ آماده می‌شود.[227] وی در روز تحلیف در ژانویه ۲۰۱۷ با سن ۷۴ سالگی، در صورت پیروزی مسن‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ در آغاز دوره خود می‌بود.[228] خانواده، بسیاری از دوستان و حامیان مالی او را در اواسط سال ۲۰۱۵ تشویق کردند تا خود را نامزد کند و با کاهش محبوبیت هیلاری کلینتون در آن زمان، گزارش شد که بایدن مجدداً به‌طور جدی این احتمال را بررسی می‌کند.[227][229][230]

تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵، بایدن هنوز مطمئن نبود که قصد دارد کاندید شود یا خیر. او مرگ پسرش که اندکی قبل اتفاق افتاده بود را موجب از دست‌دادن بخش بزرگی از انرژی خود دانست و گفت «هیچ‌کس حق ندارد… به دنبال آن منصب باشد مگر اینکه بخواهد ۱۱۰٪ وجود خود را وقف کند.»[231]

در ۲۱ اکتبر، بایدن در باغ رز کاخ سفید، درحالی که همسرش و اوباما در کنار او بودند، تصمیم خود برای عدم نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۱۶ را اعلام کرد.[232][233][234] در ژانویه ۲۰۱۶، بایدن تأیید کرد که این تصمیم درستی بود، اما اعتراف کرد که «هر روز» احساس پشیمانی می‌کند که نامزد ریاست‌جمهوری نشده‌است.[235]

تا پایان ژانویه ۲۰۱۶، نه بایدن و نه اوباما از کسی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ حمایت نکرده بودند. بایدن که هر ساله برای روز شکرگزاری به نانتاکت می‌رفت، این مرتبه موفق به انجام آن نشد و به جای آن برای ملاقات با چند رهبر اروپایی به خارج از کشور سفر کرد. او با مارتین اومالی و برنی سندرز که هر دو نامزد انتخابات ۲۰۱۶ بودند، ملاقات کرد. اما هیچ‌کدام از این ملاقات‌ها به معنای حمایت بایدن از آن‌ها در نظر گرفته نشد، زیرا او گفته بود با هر نامزدی که درخواست ملاقات داشته باشد، دیدار خواهد کرد.[236]

بایدن و معاون رئیس‌جمهور آتی، مایک پنس در روز ۱۰ نوامبر ۲۰۱۶، چند روز بعد از پیروزی ترامپ در انتخابات

بعد از اینکه اوباما در ۹ ژوئن ۲۰۱۶ از کلینتون حمایت کرد، بایدن نیز همان روز حمایتش از او را ابراز کرد.[237] قرار بود جو بایدن در روز ۸ ژوئیه به همراه هیلاری کلینتون در اسکرانتونِ پنسیلوانیا (زادگاه بایدن) در یک کمپین انتخاباتی شرکت کند، اما هیلاری با توجه به تیراندازی به افسران پلیس در دالاس در روز قبل، این گردهمایی را لغو کرد.[238]

در در طول کمپین‌های انتخاباتی، بایدن علناً مخالفت خود با سیاست‌های دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواه، را ابراز کرد. در ۲۰ ژوئن، بایدن وعده ترامپ مبنی بر ممنوعیت موقت ورود مسلمانان به ایالات متحده و همچنین قصد او برای ساخت دیوار در مرز با مکزیک را مورد انتقاد قرار داد و افزود که پیشنهاد ترامپ برای شکنجه یا کشتن اعضای خانواده تروریست‌ها به ارزش‌های آمریکایی و «امنیت‌مان» آسیب می‌رساند.[239] در مصاحبه‌ای با جرج استفاناپولوس در کنوانسیون ملی حزب دموکرات در ۲۶ ژوئیه، بایدن گفت که رای‌دهندگان «با اخلاق و میانه‌گرا» به ترامپ رأی نخواهند داد.[240] در ۲۱ اکتبر، در سالروز تصمیمش برای عدم نامزد در انتخابات، بایدن گفت که آرزو می‌کند کاش هنوز در دبیرستان بود تا بتواند ترامپ را «پشت باشگاه مدرسه» ببرد.[241] در ۲۴ اکتبر، بایدن تصریح کرد که فقط اگر هنوز در دبیرستان بودند با ترامپ دعوا می‌کرد.[242] روز بعد، ۲۵ اکتبر، ترامپ هم از پیشنهاد بایدن استقبال کرد و گفت که عاشق دعوا با «آقای سرسخت» است.[243]

بعد از معاونت ریاست‌جمهوری (۲۰۱۷–۲۰۲۱)

بایدن در سال ۲۰۱۷ در دانشگاه پنسیلوانیا مشغول به کار شد تا سیاست خارجی، دیپلماسی و امنیت ملی تدریس کند. او رئیس مرکز دیپلماسی و تعامل جهانی پن بایدن نیز هست. بایدن همچنین به مبارزه علیه سرطان می‌پردازد[244] و آن را «تنها چیز فراحزبی باقی‌مانده در آمریکا» می‌داند.[245]

بایدن برای بیش از ۳۰ سال با سناتور جان مک‌کین دوستی نزدیکی داشت. در سال ۲۰۱۸، مک کین در ۸۱ سالگی به دلیل ابتلا به سرطانی مشابه با بو بایدن، درگذشت. بایدن در مراسم تشییع جنازه مک‌کین در فینیکس صحبت کرد. او سخنان خود را با «نام من جو بایدن است. من یک دموکرات هستم؛ و من جان مک‌کین را دوست داشتم» آغاز کرد.[246] بایدن مک‌کین را «برادر» خود نامید.[246] بایدن همچنین در مراسم یادبود مک‌کین در کلیسای ملی واشینگتن در کنار وارن بیتی و مایکل بلومبرگ زیر تابوت مک‌کین را گرفت.[247]

نظرات دربارهٔ ترامپ

در زمان تأسیس مرکز دیپلماسی و تعامل جهانی پن بایدن در ۳۰ مارس ۲۰۱۷، دانشجویی از بایدن پرسید که چه توصیه‌ای برای ترامپ دارد. بایدن پاسخ داد که ترامپ باید بالغ شود و توئیت‌کردن را متوقف کند تا بتواند روی کارش تمرکز کند.[248] بایدن یک طی سخنرانی در گردهمایی طرفداران فیل مورفی در ۲۹ ماه مه گفت: «افراد زیادی وجود دارند که ترسیده‌اند. ترامپ از ترس آن‌ها استفاده کرد. آنچه که ما انجام نداده‌ایم، به نظر من—و این انتقادی از همه ماست—این است که به اندازه کافی دربارهٔ ترس‌ها و آرزوهای مردم صحبت نکرده‌ایم.»[249] در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۷، بایدن پیش‌بینی کرد مردم آمریکا اجازه نخواهند داد کشور «در وضعیتی ملت هم‌اکنون در آن قرار دارد پایدار بماند.»[250] بایدن در برنامه امروز صبح سی‌بی‌اس گفت که «به نظر می‌رسد دولت ترامپ حس می‌کند باید لی‌لی به لالای دیکتاتورهایی مانند رهبران عربستان سعودی، رئیس‌جمهور روسیه پوتین، رهبر کره شمالی کیم جونگ اون و رئیس‌جمهور فیلیپین رودریگو دوترته بگذارد.»[251] در اکتبر ۲۰۱۸، بایدن گفت امیدوارم اگر دموکرات‌ها اکثریت را در مجلس نمایندگان به دست آوردند، «ترامپ را استیضاح نکنند. من فکر نمی‌کنم که اکنون دلایل کافی برای انجام این کار وجود داشته باشد.»[252] در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، بایدن از جنگ تجاری «آسیب رسان» ترامپ با چین انتقاد کرد.[253] وی همچنین تصمیم ترامپ برای خروج نیروهای آمریکایی از سوریه که به گفته منتقدان چراغ سبزی به ترکیه برای حمله نظامی علیه کردهای سوریه بود، را مورد نقد قرار داد.[254]

تغییرات اقلیمی

بایدن در ۲ مه ۲۰۱۷، طی یک سخنرانی گفت که مردم «[در زمینه علم] از دولت [ترامپ] جلوتر هستند.»[255] او در ۳۱ مه توئیت کرد که تغییرات اقلیمی «تهدیدی برای موجودیت ما در آینده» است و ماندن در توافق پاریس «بهترین راه برای محافظت از فرزندان و رهبری جهانی» است.[256] روز بعد، پس از اعلام خروج آمریکا از توافق توسط ترامپ، بایدن در توئیتر خود نوشت که این اقدام «امنیت ایالات متحده و توانایی ما برای داشتن انرژی پاک را به خطر می‌اندازد.»[257] او در اجلاس کنکوردیا اروپا در آتن به تاریخ ۷ ژوئن با اشاره به خروج از توافق پاریس گفت: «اکثریت قریب به اتفاق مردم آمریکا با تصمیمی که رئیس‌جمهور اتخاذ کرده موافق نیستند.»[258]

خدمات درمانی

در ۲۲ مارس ۲۰۱۷، بایدن که از زمان تحلیف ترامپ برای اولین بار در کپیتال هیل حاضر می‌شد، لایحه خدمات درمانی که جمهوری‌خواهان ارائه کرده بودند را «لایحه مالیاتی» که برای انتقال ۱ تریلیون دلار از هزینه‌های خدمات درمانی مردم آمریکا به ثروتمندان آماده شده‌است.[259] در ۴ مه، پس از آنکه مجلس نمایندگان با آرای نزدیکی «لایحه مراقبت سلامت آمریکا» را تصویب کرد، بایدن در توئیتر خود نوشت که این یک «روز شرم‌آور برای کنگره» است و برای از دست‌رفتن خدمات پیشین ابراز تاسف کرد.[260] او در ۲۴ ژوئن، در پاسخ به پیش‌نویس لایحه‌ای که جمهوری‌خواهان سنا در روز گذشته ارائه کردند بودند، توئیت کرد که این لایحه «اصلاً دربارهٔ خدمات درمانی نیست—برای انتقال ثروت به ثروتمندان و شرکت‌هاست.»[261] ۲۸ ژوئیه، بعد از عدم تصویب لایحه توسط مجلس سنا، در توئیتر خود نوشت: «از همه کسانی که به‌طور خستگی‌ناپذیری برای محافظت از خدمات درمانی میلیون‌ها نفر تلاش کردند تشکر می‌کنم.»[262]

مهاجران

بعد از اینکه دادستان کل جف سشنز اعلام کرد دولت ترامپ قصد دارد قانون DACA (که دیپورت کودکانی که توسط افراد دیگر به صورت غیرقانونی به آمریکا آورده شده‌اند را به تأخیر می‌اندازد) را باطل کند، بایدن توئیت کرد: «آن‌ها را والدینشان آورده‌اند و آن کودکان هیچ انتخابی برای به اینجا آمدن نداشته‌اند. حالا به کشورهایی فرستاده می‌شوند که هرگز آن را نشناخته‌اند. بی‌رحمانه. این آمریکا نیست.»[263]

حقوق دگرباشان جنسی

در ۱۴ آوریل ۲۰۱۷، بایدن بیانیه‌ای صادر و مقامات چچنی را به دلیل شکنجه و قتل «افرادی که گمان می‌رود همجنس‌گرا باشند» محکوم کرد و اظهار امیدواری کرد که دولت ترامپ به وظیفه خود برای دفاع از حقوق بشر احترام خواهد گذاشت و با رهبر چچنی رمضان قدیروف و مقامات روسی به دلیل «این نقض آشکار حقوق بشر» برخورد خواهد کرد.[264] در ۲۱ ژوئن، در یک سخنرانی در همایش دگرباشان جنسی کمیته ملی حزب دموکرات، بایدن گفت «رئیس‌جمهور ترامپ را مجبور کنید که به عهدش مبنی بر اینکه دوست شما باشد عمل کند.»[265]

سخنرانی بایدن در مراسم شام ملی کمپین حقوق بشر، ۲۰۱۸

در تاریخ ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۷، پس از آن‌که ترامپ برای خدمت نظامی تراجنسیتیها در ارتش ایالات متحده محدودیتی وضع کرد، بایدن در توئیتی نوشت: «هر آمریکایی وطن‌پرستی که صلاحیت خدمت در ارتش ما را داشته باشد باید بتواند خدمت کند. نقطه سر خط.»[266]

در مارس ۲۰۱۹، بایدن قانون مجازات اعدام جدیدی که برونئی برای دگرباشان وضع کرده بود را محکوم و توئیت کرد: «سنگسار کردن انسان‌ها برای همجنس‌گرایی یا زنا وحشتناک و غیراخلاقی است. برای این نوع نفرت و توحش هیچ بهانه‌ای وجود ندارد—نه فرهنگ، نه سنت، هیچ بهانه‌ای.»[267] او خصومت دولت ترامپ با حقوق دگرباشان جنسی را برای کشورهایی مانند برونئی نمونه بدی دانست.[268]

در ۶ مه ۲۰۲۰ کمپین حقوق بشر از کمپین انتخاباتی بایدن حمایت کرد. بایدن از حمایتشان قدردانی و بر اهمیت ادامه مبارزه جهت کسب حقوق برابر برای ال‌جی‌بی‌تیکیوها تأکید کرد.[269]

کمپین ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰

اولین کمپین جو بایدن برای انتخابات ۲۰۲۰

گمانه‌زنی‌ها و اعلام رسمی

بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹، رسانه‌ها اغلب از بایدن به عنوان نامزدی احتمالی برای ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰ نام می‌بردند.[270] وقتی از او دربارهٔ نامزد شدن سؤال می‌شد، پاسخ‌های مبهم و متفاوتی می‌داد و می‌گفت: «هرگز نگو هرگز.»[271] یک مرتبه گفت که پیش آمدن شرایطی که در آن دوباره نامزد شود را محتمل نمی‌داند[272][273] اما چند روز بعد گفت «اگر بتوانم راه بروم نامزد می‌شوم.»[یادداشت 1][274]

بایدن گفت که تصمیمش را تا ژانویه ۲۰۱۹ خواهد گرفت،[275] اما در آن زمان هیچ چیزی اعلام نکرد. دوستانش گزارش دادند که او «به بله گفتن بسیار نزدیک است» اما نگران تأثیری است که یک انتخابات ریاست‌جمهوری دیگر می‌تواند بر خانواده و شهرتش بگذارد. همچنین جمع‌آوری کمک مالی، نظرات دربارهٔ سن و میانه‌گرایی نسبی او نیز موضوعات مهمی بودند.[276] از سوی دیگر، «احساس وظیفه»، نگرانی دربارهٔ ریاست‌جمهوری ترامپ، فقدان تجربه در سیاست خارجی بین سایر نامزدهای دموکرات او را بر آن می‌داشت که دوباره کاندید شود.[276][277] بایدن در تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۱۹ رسماً کمپین خود را اعلام و فیلادلفیا در پنسیلوانیا را به عنوان مقر ستاد انتخاباتی خود انتخاب کرد.[278]

کمپین

در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۹، سازمان ناسودبر مبارزه با سرطان بایدن اعلام کرد که فعالیت خود را تا زمانی نامعلوم متوقف می‌کند. بایدن و همسرش در ماه آوریل، قبل از شروع کمپین انتخاباتی، اعلام کرده بودند که هیئت مدیره سازمان را ترک می‌کنند.[279]

در سپتامبر ۲۰۱۹، گزارش شد که ترامپ رئیس‌جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی را تحت فشار قرار داده‌است تا تحقیقاتی جهت بررسی اعمال غیرقانونی بایدن و پسرش هانتر آغاز کند.[280] علی‌رغم این ادعاها، هیچ مدرکی برای آن ارائه نشد.[281] رسانه‌ها به‌طور گسترده این را تلاشی از سوی ترامپ برای کاهش شانس بایدن برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری تفسیر کردند، و نتیجه آن برای ترامپ یک رسوایی سیاسی و استیضاح توسط مجلس نمایندگان بود.[282][283]

در سال ۲۰۱۹، ترامپ و طرفدارانش به دروغ بایدن را متهم کردند که مسبب اخراج دادستان کل اوکراین ویکتور شوکین شده‌است، زیرا گزارش شده بود او در حال تحقیق دربارهٔ شرکت بوریسما، کارفرمای هانتر بایدن، بود. بایدن متهم شد که از پرداخت ۱ میلیارد دلار از کمک‌های مالی آمریکا به اوکراین جلوگیری کرده‌است. در عمل اما بایدن در سال ۲۰۱۵، به عنوان معاون رئیس‌جمهور آمریکا، پارلمان اوکراین را تحت فشار قرار داده بود تا شوکین را برکنار کند زیرا ایالات متحده، اتحادیه اروپا و دیگر سازمان‌های بین‌المللی او را فاسد و ناکارآمد به حساب می‌آوردند و این کار ارتباطی با تحقیقات در ربط با شرکت بوریسما نداشت. جلوگیری از کمک یک میلیارد دلاری به اوکراین نیز بخشی از این سیاست رسمی بود.[284][285][286][287]

در طول سال ۲۰۱۹، بایدن به‌طور کلی از رقبای دموکرات خود در نظرسنجی‌های ملی جلو بود و بخت اصلی انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها به حساب می‌آمد.[288][289] با وجود این، او در انتخابات مقدماتی در آیووا چهارم و هشت روز بعد در نیوهمپشایر پنجم شد.[290][291] او در نوادا عملکرد بهتری داشت و رای ۱۵٪ نمایندگان حزبی را به دست آورد اما هنوز از برنی سندرز (۲۱٫۶٪) عقب بود.[292] در کارولینای جنوبی، به لطف جلب آرای رای‌دهندگان سیاه‌پوست و عملکردش در مناظره، پیروز شد.[293] بعد از انصراف پیت بودجج و ایمی کلوبشار و حمایت آن‌ها از جو بایدن، او در سه‌شنبه بزرگ در ۳ مارس پیروزی‌های بزرگی کسب کرد و در ۱۸ ایالت از ۲۶ ایالت ممکن به پیروزی رسید و از باقی کاندیداها پیش افتاد.[294] الیزابت وارن و مایکل بلومبرگ هم چندی بعد انصراف دادند و بایدن در ۱۰ مارس با پیروزی بر سندرز در چهار ایالت دیگر (آیداهو، میشیگان، می‌سی‌سی‌پی و میزوری) فاصله خود را با او بیشتر کرد.[295]

با تعلیق کمپین سندرز در ۸ آوریل ۲۰۲۰، بایدن نامزد مقدر حزب دموکرات برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ شد.[296] در ۱۳ آوریل، سندرز حمایت خود از بایدن را در گفتگویی آنلاین که هر دو از خانه خود در آن حضور داشتند، ابراز کرد.[297] باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق، نیز روز بعد از بایدن حمایت کرد.[298] در مارس ۲۰۲۰، بایدن اعلام کرد یک زن را به عنوان جفت انتخابی خود برخواهد گزید.[299] او در ماه ژوئن رای ۱٫۹۹۱ نماینده حزبی که برای کسب نامزدی حزب لازم است، را به دست آورد.[300] بایدن در ۱۱ اوت سناتور کالیفرنیا کامالا را به عنوان جفت انتخابی خود معرفی کرد.[301]

بایدن در کنوانسیون ملی ۲۰۲۰ حزب دموکرات که در ۱۸ اوت برگزار شد و بایدن به صورت رسمی به عنوان کاندید ریاست‌جمهوری حزب در انتخابات ۲۰۲۰ معرفی شد.[302][303][304] در ۲۰ اوت، هفتاد مقام ارشد سابق و جمهوری‌خواهِ سازمان امنیت ملی با ذکر اینکه ترامپ برای «برای رهبری در زمان یک بحران ملی ناتوان است»، اعلام کردند که به بایدن رأی خواهند داد.[305]

اتهامات تماس فیزیکی نامناسب

بایدن به تماس فیزیکی نامناسب با زنان، از قبیل در آغوش‌گرفتن، بوسیدن و گذاشتن دست روی شانه آن‌ها در مراسم‌های عمومی متهم شده‌است.[306][307] او خود را «سیاستمدار لمسی» توصیف می‌کند و معترف است که این رفتار در گذشته برایش دردسرهایی ایجاد کرده‌است.[308]

در مارس ۲۰۱۹، لوسی فلورس، نماینده سابق مجلس نوادا، ادعا کرد که بایدن بدون رضایت او در یک گردهمایی انتخاباتی در سال ۲۰۱۴ در لاس وگاس، او را لمس کرده‌است. فلورس در مقاله‌ای بایدن را به پشت سر او راه رفتن، گذاشتن دست روی شانه‌های او، بو کردن موهای او و بوسیدن پشت سرش متهم کرد و افزود که بایدن او را به شیوه‌ای که منحصر «دوستان نزدیک، خانواده یا شریک زندگی» است لمس کرده و «من احساس ناتوانی می‌کردم.»[309] سخنگوی بایدن گفت که جو رفتار توصیف شده را به خاطر نمی‌آورد.[310] دو روز بعد ایمی لاپوس، دستیار سابق جیم هیمس در کنگره، نیز گفت که بایدن در سال ۲۰۰۹ او را به روشی «غیرجنسی» اما «نامناسب»، با نگه داشتن سر او برای مالیدن بینی‌هایشان به یکدیگر لمس کرده‌است.[311] روز بعد، دو زن دیگر ادعای تماس نامناسب از سوی بایدن را مطرح کردند. کیتلین کاروزو گفت که بایدن دست خود را بر روی ران او قرار داده‌است و دی.جی. هیل نیز مدعی شد که جو شانه و کمرش را لمس کرده‌است.[312][313] در اوایل آوریل ۲۰۱۹، سه زن به واشینگتن پست گفتند که بایدن آن‌ها را به طرقی لمس کرده‌است که باعث شده معذب شوند.[314] در آوریل ۲۰۱۹ تارا رید، از کارکنان سابق بایدن، گفت که چند مرتبه زمانی که در دفتر سنای بایدن در سال ۱۹۹۳ کار می‌کرد، جو بایدن شانه‌ها و گردن را به شیوه‌ای نامناسب لمس کرده‌است.[315] در مارس ۲۰۲۰، تارا رید بایدن را به آزار جنسی در سال ۱۹۹۳ متهم کرد.[316] بایدن و کمپین او این ادعا را به شدت تکذیب کردند.[317][318]

بایدن برای «عدم درک اینکه چطور ممکن است دیگران به رفتارش واکنش نشان دهند» عذرخواهی کرد اما گفت که نیت شرافتمندانه‌ای داشته. وی در ادامه گفت که برای کارهایی که تاکنون انجام داده متأسف نیست و همین امر باعث شد بابت پیامی متناقض مورد نقد قرار بگیرد.[319]

پیروزی در انتخابات

	جو بایدن	توئیتر
	@JoeBiden

من مفتخرم که مرا برای رهبری این کشور بزرگ برگزیدید. کاری که پیش روی ماست سخت خواهد بود اما من به شما این قول را می‌دهم: من رئیس‌جمهور تمام آمریکایی‌ها خواهم بود - چه به من رای داده باشید چه نه. من به اعتمادی که شما به من کردید ایمان دارم.

۷ نوامبر ۲۰۲۰[320]

در روز ۱۷ آبان ۱۳۹۹ در حوالی ساعت ۲۰ به وقت تهران، جو بایدن با دریافت ۲۰ رای الکترال از ایالت پنسیلوانیا و دریافت ۳۰۶ رای الکترال به کل، رسماً رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده آمریکا شد.[321][322][323]

ریاست جمهوری

بایدن در حال امضای فرمان اجرایی به عنوان رئیس‌جمهور، ۲۰۲۱

بایدن با شکست‌دادن دونالد ترامپ در نوامبر ۲۰۲۰، به عنوان چهل و ششمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا انتخاب شد. بدین ترتیب برای اولین بار از زمان جرج اچ. دابلیو بوش یک رئیس‌جمهور در حال کار نتوانست در دومین انتخابات خود پیروز شود. بایدن در روز معارفه خود در ۲۱ ژانویه ۲۰۲۱ پیرترین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا و اولین رئیس‌جمهور از ایالت دلاور بود. همچنین او یکی از دو معاون رئیس‌جمهوری است که در حالی در انتخابات ریاست‌جمهوری به پیروزی می‌رسد که دوره معاونتش تمام شده‌است.[324] بایدن دومین رئیس‌جمهور کاتولیک رومی و غیر پروتستان[325] پس از جان اف. کندی، و اولین رئیس‌جمهور از نسل خاموش است. رئیس‌جمهور مستقر دونالد ترامپ از شرکت در مراسم تحلیف او خودداری کرد، اتفاقی که اولین بار در ۱۰۰ سال گذشته رخ می‌دهد. آخرین بار اندرو جانسون که از مشکلات سلامتی رنج می‌برد در مراسم تحلیف وودرو ویلسون شرکت نکرد.[326]

بایدن به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا سوگند یاد می‌کند، ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱

بایدن در روز اول ریاست‌جمهوری خود تعدادی فرمان اجرایی مبنی بر اجباری‌شدن پوشیدن ماسک در بناهای دولت فدرال، پیوستن مجدد آمریکا به توافق اقلیمی پاریس، پایان دادن به وضعیت اضطراری ملی در مرز ایالات متحده آمریکا–مکزیک و پی‌ریزی مقدمات پیوستن دوباره ایالات متحده به سازمان جهانی بهداشت صادر کرد.[327][328]

مواضع سیاسی

بایدن در طیف سیاسی آمریکا جزو جناح چپ میانه حزب دموکرات توصیف شده‌است.[329][330][331] آنچنان که او هم خود را یک چپ میانه توصیف کرده‌است.[332]

سیاست داخلی

بایدن از افزایش حداقل دستمزد در آمریکا حمایت می‌کند. او همچنین خواستار افزایش مالیات بر سود سرمایه‌گذاری، رایگان‌سازی دانشگاه‌های دولتی و بازسازی دولتی زیرساخت‌های جاده‌ای و انرژی است.[333]

ایران

بایدن خواستار ازسرگیری روابط ایران و آمریکا بوده و با تغییر رژیم مخالف است.[334][335] او پس از انتخابات ۱۳۸۸ ایران انتقاداتی را مطرح کرد، اما بیان داشت آمریکا به سیاست مذاکره ادامه می‌دهد.[336]

بایدن به عنوان معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا در زمان امضای برجام، از حامیان آن بود و بعد از خروج دونالد ترامپ از این توافق، او را سرزنش کرد. او در ادامه «رسیدن به توافق بهتر» را توهم خواند و گفت برای رسیدن به برجام «چندین سال فشار تحریم، دیپلماسی دقیق و حمایت جامعه جهانی» صرف شده‌است.[337][338]

بعد از کشته‌شدن قاسم سلیمانی توسط ترامپ در ۱۳ دی ۱۳۹۸، جو بایدن در بیانیه‌ای گفت «هیچ آمریکایی برای مرگ قاسم سلیمانی عزاداری نخواهد کرد. او به دلیل جنایت‌هایش علیه نیروهای آمریکایی و هزاران غیرنظامی بی‌گناه در منطقه، مستحق روبرو شدن با عدالت بود. او طرفدار وحشت بود و تخم هرج و مرج می‌کاشت.»[339]

در ۲۴ شهریور ۱۳۹۹، بعد از اعدام نوید افکاری توسط نظام جمهوری اسلامی، بایدن در توئیتی نوشت که «اعدام ظالمانهٔ نوید افکاری یک مضحکه است، هیچ کشوری نباید معترضان مسالمت آمیز را دستگیر، شکنجه یا اعدام کند.» او از سیاست‌های ترامپ در قبال رژیم حاکم بر ایران انتقاد کرد و وعده داد در صورت پیروزی در انتخابات حکومت جمهوری اسلامی را بخاطر نقض حقوق بشر مانند اعدام نوید افکاری و حبس زندانیان سیاسی مثل نسرین ستوده مجبور به پاسخگویی کند.[340]

عراق

جو بایدن به عنوان سناتور به اجازهٔ بوش در به‌کارگرفتن نیروی نظامی علیه عراق رأی مثبت داد. او در سال ۲۰۰۶ پس از افزایش خشونت‌ها در عراق، طرحی بر مبنای فدرال کردن عراق و تقسیم آن به سه بخش کردنشین، شیعه‌نشین و سنی‌نشین مطرح کرد. این طرح با مخالفت دولت جرج دابلیو بوش مواجه شد.[341]

اسرائیل

بایدن به شبکه اول تلویزیون اسرائیل گفت: «من یک کاتولیک معتقد هستم، و مانند هر کاتولیک سرسختانه بر این اصل پای می‌فشارم که یک کاتولیک خوب قبل از آنکه مسیحی باشد، باید یک یهودی خوب باشد و من نیز پیش از آنکه مسیحی باشم خود را یک یهودی می‌دانم، و نه تنها این، بلکه افتخار دارم که بگویم که من یک صهیونیست هستم و به صهیونیست بودن خود افتخار می‌کنم و به وجود اسرائیل و ملی‌گرایی یهودیان سخت پای بندم».[342]

افغانستان

بایدن به‌طور تلویحی راه‌حل فدرالیسم را برای افغانستان پیشنهاد داده‌است. او می‌گوید: «وقتی که پاکستان سه استان افغانستان را در شرق کشور کنترل می‌کنند، افغانستان را نمی‌توانیم درست کنیم. درست شدنی نیست.» بایدن معتقد است سربازان آمریکایی باید از افغانستان به پاکستان انتقال پیدا کنند و از آن‌جا «عملیات‌های ضدتروریستی» خود را پیگیری کنند.[343]

افتخارات

رئیس‌جمهور اوباما نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری را به‌طور ممتاز در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۷ به بایدن اعطا می‌کند

بایدن از دانشگاه اسکرنتن (1976),[344] دانشگاه سینت جوزف (LL.D 1981),[345] مدرسه حقوق دانشگاه ویدنر (2000),[346] کالج امرسون (2003),[347] دانشگاه ایالتی دلاویر (2003),[348] محل تحصیلش دانشگاه دلاویر (LL.D 2004),[349] Suffolk University Law School (2005),[350] دیگر محل تحصیلش دانشگاه سیراکیوس (LL.D 2009),[351] دانشگاه ویک فارست (LL.D 2009),[352] دانشگاه پنسیلوانیا (LL.D 2013),[353] کالج میامی دید (۲۰۱۴),[354] دانشگاه کارولینای جنوبی (DPA 2014),[355] کالج ترینیتی (LL.D 2016),[356] Colby College (LL.D 2017),[357] و دانشگاه ایالتی مورگان (DPS ۲۰۱۷) مدرک افتخاری دریافت کرده‌است.[358]

در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۸ , دانشگاه دلاویر مدرسه سیاست عمومی و اداره خود را به مدرسه سیاست عمومی و اداره جوزف آر. بایدن جونیور تغییر نام داد. مؤسسه بایدن در آنجا قرار دارد.[359]

در ۱۰ دسامبر ۲۰۲۰ , بایدن و هریس مشترکاً شخص سال مجله تایم معرفی شدند.[360]

سابقه انتخاباتی

نتیجه انتخابات
سال	منصب	حزب	آرای بایدن	%	رقیب	حزب	آرا	%
۱۹۷۰	شورای شهر	دموکرات	۱۰٬۵۷۳	۵۵٪	لاورنس تی. مسیک	جمهوری‌خواه	۸٬۱۹۲	۴۳٪
۱۹۷۲	سناتور	دموکرات	۱۱۶٬۰۰۶	۵۰٪	جی. کیلب بوگز	جمهوری‌خواه	۱۱۲٬۸۴۴	۴۹٪
۱۹۷۸		دموکرات	۹۳٬۹۳۰	۵۸٪	جیمز اچ. باکستر جونیور	جمهوری‌خواه	۶۶٬۴۷۹	۴۱٪
۱۹۸۴		دموکرات	۱۴۷٬۸۳۱	۶۰٪	جان ام. بوریس	جمهوری‌خواه	۹۸٬۱۰۱	۴۰٪
۱۹۹۰		دموکرات	۱۱۲٬۹۱۸	۶۳٪	ام. جین بردی	جمهوری‌خواه	۶۴٬۵۵۴	۳۶٪
۱۹۹۶		دموکرات	۱۶۵٬۴۶۵	۶۰٪	ریموند جی. کلتورثی	جمهوری‌خواه	۱۰۵٬۰۸۸	۳۸٪
۲۰۰۲		دموکرات	۱۳۵٬۲۵۳	۵۸٪	ریموند جی. کلتورثی	جمهوری‌خواه	۹۴٬۷۹۳	۴۱٪
۲۰۰۸		دموکرات	۲۵۷٬۴۸۴	۶۵٪	کریستین اونیل	جمهوری‌خواه	۱۴۰٬۵۸۴	۳۵٪
۲۰۰۸	معاون رئیس‌جمهور	دموکرات	۶۹٬۴۹۸٬۵۱۶ ۳۶۵ رای الکترال (۲۷۰ رای لازم)	۵۳٪	سارا پیلین	جمهوری‌خواه	۵۹٬۹۴۸٬۳۲۳ ۱۷۳ رای الکترال	۴۶٪
۲۰۱۲		دموکرات	۶۵٬۹۱۵٬۷۹۵ ۳۳۲ رای الکترال (۲۷۰ رای لازم)	۵۱٪	پال رایان	جمهوری‌خواه	۶۰٬۹۳۳٬۵۰۴ ۲۰۶ رای الکترال	۴۷٪
۲۰۲۰	رئیس‌جمهور	دموکرات	۸۱٬۲۶۸٬۸۶۷ ۳۰۶ رای الکترال	۵۱٪	دونالد ترامپ	جمهوری‌خواه	۷۴٬۲۱۶٬۷۴۷ ۲۳۲ رای الکترال	۴۷٪

یادداشت‌ها

1. I'll run if I can walk. جمله‌ای مبهم است و می‌تواند تعابیر گوناگونی چون «اگر بتوانم راه بروم، خواهم دوید» هم داشته باشد.

منابع

1. "Joe Biden | Biography & Facts". Encyclopedia Britannica.
2. "The First Catholic Vice President?". ان‌پی‌آر. January 9, 2009. Retrieved September 25, 2019.
3. Shear, Michael D. (January 12, 2017). "Obama Surprises Joe Biden With Presidential Medal of Freedom". The New York Times. Retrieved October 24, 2018.
4. Martin, Jonathan; Burns, Alexander (March 7, 2019). "Joe Biden's 2020 Plan Is Almost Complete. Democrats Are Impatient" – via NYTimes.com.
5. Linskey, Annie. "Biden clinches the Democratic nomination after securing more than 1,991 delegates". Washington Post. Retrieved 2020-08-11.
6. "Joe Biden elected president". CNN. November 7, 2020. Retrieved November 7, 2020.
7. "US Election 2020: Joe Biden wins the presidency". BBC News. November 7, 2020. Retrieved November 7, 2020.
8. Witcover, Jules (2010). -9780061791987 Joe Biden: A Life of Trial and Redemption Check |url= value (help). New York City: William Morrow. ISBN 978-0-06-179198-7.
9. Chase, Randall (January 9, 2010). "Vice President Biden's mother, Jean, dies at 92". WITN-TV. Associated Press.
10. "Joseph Biden Sr. , 86, father of the senator". The Baltimore Sun. September 3, 2002. Archived from the original on 30 December 2019. Retrieved April 15, 2020.
11. "Joe Biden's family tree: An introduction to Delaware's most famous family". delawareonline. Retrieved 2019-05-03.
12. Broder، John M. (۲۰۰۸-۱۰-۲۳). «Father's Tough Life an Inspiration for Biden» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۰۳.
13. Smolenyak, Megan (July 2, 2012). "Joe Biden's Irish Roots". Huffington Post. Retrieved December 6, 2012.
14. "Number two Biden has a history over Irish debate". The Belfast Telegraph. November 9, 2008. Retrieved January 22, 2008.
15. Smolenyak, Megan (April–May 2013). "Joey From Scranton—Vice President Biden's Irish Roots". Irish America. Retrieved April 15, 2020.
16. Gehman, Geoff (May 3, 2012). "Vice President Joe Biden Discusses American Innovation". Lafayette College. Retrieved April 15, 2020.
17. Krawczeniuk, Borys (August 24, 2008). "Remembering his roots". The Times-Tribune. Archived from the original on April 6, 2009. Retrieved January 21, 2009.
18. "US vice president to visit Mayo in June". The Connaught Telegraph. May 11, 2016. Archived from the original on May 12, 2016. Retrieved April 15, 2020.
19. Broder, John M. (October 23, 2008). "Father's Tough Life an Inspiration for Biden". The New York Times. Retrieved October 24, 2008.
20. Rubinkam, Michael (August 27, 2008). "Biden's Scranton childhood left lasting impression". فاکس نیوز. آسوشیتد پرس. Retrieved September 7, 2008.
21. Almanac of American Politics 2008, p. 364.
22. Thompson, Alex (2020-08-14). "'The President Was Not Encouraging': What Obama Really Thought About Biden". POLITICO. Retrieved 2020-08-14.
23. Frank, Martin (September 28, 2008). "Biden was the stuttering kid who wanted the ball". The News Journal. p. D.1. Archived from the original on June 1, 2013.
24. «Senator Joe Biden: Biography». web.archive.org. ۲۰۰۶-۰۴-۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۵.
25. Leibovich, Mark (September 16, 2008). "Riding the Rails With Amtrak Joe". The New York Times. Retrieved September 17, 2008.
26. «Timeline of Biden's life and career». web.archive.org. ۲۰۰۸-۰۹-۲۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۰۴.
27. Biden, Promises to Keep, pp. 32, 36–37
28. «Timeline of Biden's life and career». web.archive.org. ۲۰۰۸-۰۹-۲۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۹.
29. «Biden Keeps Sights Set On White House». nl.newsbank.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۹.
30. Barrett، Laurence I. (۱۹۸۷-۰۶-۲۲). «Campaign Portrait, Joe Biden: Orator for the Next Generation» (به انگلیسی). Time. شاپا 0040-781X. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۹.
31. «Biden Keeps Sights Set On White House». nl.newsbank.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۹.
32. «Biden Keeps Sights Set On White House». nl.newsbank.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۹.
33. «Joe Biden | 2008 Presidential Candidates | washingtonpost.com». web.archive.org. ۲۰۰۸-۱۰-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۱۱.
34. "Biden's illustrious political career has had many highs, some lows". delawareonline. Retrieved 2019-05-11.
35. «Spokane Daily Chronicle - Google News Archive Search». news.google.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
36. -9780061791987 "Joe Biden: a life of trial and redemption" Check |نشانی= value (help). Internet Archive. Retrieved 2020-08-23.
37. «U.S. Senate: Youngest Senator». www.senate.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
38. Biden, Promises to Keep, p. 81.
39. «Concord Monitor - Biden a smart guy who has lived his family values». web.archive.org. ۲۰۰۷-۱۲-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
40. Almanac of American Politics 2008, p. 364.
41. Bumiller، Elisabeth (۲۰۰۷-۱۲-۱۴). «Biden Campaigning With Ease After Hardships» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
42. "On Becoming Joe Biden". NPR.org. Retrieved 2020-08-23.
43. «V.P. candidate proپرونده: Sen. Joe Biden». The Seattle Times (به انگلیسی). ۲۰۰۸-۰۸-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۳.
44. Seelye، Katharine Q. (۲۰۰۸-۰۸-۲۴). «Jill Biden Heads Toward Life in the Spotlight» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
45. Seelye، Katharine Q. (۲۰۰۸-۰۸-۲۴). «Jill Biden Heads Toward Life in the Spotlight» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
46. Biden, Promises to Keep, p. 113.
47. Service، Bob Dart, Cox News. «Bidens met, forged life together after tragedy». OrlandoSentinel.com (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
48. «Timeline of Biden's life and career». web.archive.org. ۲۰۰۸-۰۹-۲۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
49. «The News Journal: Archives». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۶-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
50. Cooper، Christopher (۲۰۰۸-۰۸-۲۰). «Biden's Foreign Policy Background Carries Growing Cachet» (به انگلیسی). Wall Street Journal. شاپا 0099-9660. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
51. "Beau Biden, Son of Vice President Joe Biden, Dies After Battle With Brain Cancer". NBC News. Retrieved 2020-08-27.
52. «Special Section: 200 Faces for the Future - TIME». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۸-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
53. «Special Section: 200 Faces for the Future - TIME». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۸-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
54. «Death and the All-American Boy | Washingtonian (DC)». Washingtonian (به انگلیسی). ۱۹۷۴-۰۶-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
55. Herndon، Astead W.؛ Martin، Jonathan (۲۰۱۹-۰۱-۲۱). «On King Holiday, Democrats Convey Hope, Remorse and Invective Against Trump» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
56. Martin، Jonathan؛ Burns، Alexander (۲۰۱۹-۰۱-۰۶). «Biden in 2020? Allies Say He Sees Himself as Democrats' Best Hope» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
57. Current Biography Yearbook 1987, p. 44.
58. "govinfo". www.govinfo.gov. Retrieved 2020-08-27.
59. Epstein، Reid J.؛ Lerer، Lisa (۲۰۱۹-۰۹-۲۰). «Joe Biden Has Tense Exchange Over L.G.B.T.Q. Record» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
60. Real، Jose A. Del. «Sanders attacks Biden's record on gay rights and women's issues» (به انگلیسی). Washington Post. شاپا 0190-8286. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
61. «U.S. Senate: U.S. Senate Roll Call Votes 104th Congress - 2nd Session». www.senate.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
62. CNN، Ariane de Vogue and Jeremy Diamond. «Supreme Court rules states must allow same-sex marriage - CNNPolitics». CNN. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.
63. Dionne Jr.; E. J. (June 10, 1987). "Biden Joins Campaign for the Presidency". The New York Times.
64. «Biden Keeps Sights Set On White House». nl.newsbank.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
65. Toner، Robin؛ Times، Special To the New York (۱۹۸۷-۰۸-۳۱). «Biden, Once the Field's Hot Democrat, Is Being Overtaken by Cooler Rivals» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
66. Toner، Robin؛ Times، Special To the New York (۱۹۸۷-۰۸-۳۱). «Biden, Once the Field's Hot Democrat, Is Being Overtaken by Cooler Rivals» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
67. Dowd، Maureen؛ Times، Special To the New York (۱۹۸۷-۰۹-۱۲). «Biden's Debate Finale: An Echo From Abroad» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
68. Jr، E. J. Dionne؛ Times، Special To the New York (۱۹۸۷-۰۹-۱۸). «Biden Admits Plagiarism in School But Says It Was Not 'Malevolent'» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
69. Dowd، Maureen؛ Times، Special To the New York (۱۹۸۷-۰۹-۱۶). «Biden Is Facing Growing Debate On His Speeches» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
70. Jr، E. J. Dionne؛ Times، Special To the New York (۱۹۸۷-۰۹-۲۴). «From 1987: Biden Withdraws Bid for President in Wake of Furor» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
71. "Offers Briton His Talks 'Without Attribution' Biden Meets Kinnock, but He's Not Speechless". Los Angeles Times. January 12, 1988. See also: "Joseph Biden's Plagiarism; Michael Dukakis's 'Attack Video'—1988". The Washington Post. July 21, 1998. Retrieved August 19, 2008.
72. Altman، Lawrence K.؛ M.D (۲۰۰۸-۱۰-۱۹). «Many Holes in Disclosure of Nominees' Health» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
73. Altman، Lawrence K.؛ M.d (۱۹۸۸-۰۲-۲۳). «THE DOCTORS WORLD; Subtle Clues Are Often The Only Warnings Of Perilous Aneurysms» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
74. Ap (۱۹۸۸-۰۵-۰۴). «Biden Resting After Surgery For Second Brain Aneurysm» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
75. «V.P. candidate proپرونده: Sen. Joe Biden». The Seattle Times (به انگلیسی). ۲۰۰۸-۰۸-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
76. Ap (۱۹۸۸-۰۵-۰۴). «Biden Resting After Surgery For Second Brain Aneurysm» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
77. "Surgeon who operated on Biden: He's better now than before brain surgery". Washington Examiner. 2019-04-26. Retrieved 2020-09-06.
78. Almanac of American Politics 2008, p. 365.
79. Gordon, Michael R. (August 24, 2008). "In Biden, Obama chooses a foreign policy adherent of diplomacy before force". The New York Times. Retrieved November 5, 2009.
80. Richter, Paul; Levey, Noam N. (August 24, 2008). "Joe Biden respected—if not always popular—for foreign policy record". Los Angeles Times. Retrieved November 5, 2009.
81. Sloan, Stanley (October 1997). "Transatlantic relations: Stormy weather on the way to enlargement?". NATO Review. Retrieved August 29, 2008.
82. Kessler, Glenn (September 23, 2008). "Meetings with Foreign Leaders? Biden's Been There, Done That". The Washington Post. Retrieved November 5, 2009.
83. Clymer, Adam (January 13, 1991). "Congress Acts to Authorize War in Gulf". The New York Times.
84. Kessler, Glenn (October 7, 2008). "Biden Played Less Than Key Role in Bosnia Legislation". The Washington Post. Retrieved November 5, 2009.
85. Almanac of American Politics 2008, p. 366.
86. Current Biography Yearbook 1987, p. 44.
87. «Obama introduces Biden as running mate - CNN.com». edition.cnn.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
88. «U.S. Senate: Longest-Serving Senators». www.senate.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
89. «Department of State, International Information Programs, U.S. Foreign Policy Agenda, March 2001 - "U.S. National Security: The Bush Team"». web.archive.org. ۲۰۰۸-۰۷-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
90. «CNN.com - Transcripts». transcripts.cnn.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
91. Tapper, Jake (January 31, 2007). "A Biden Problem: Foot in Mouth". ای‌بی‌سی نیوز. Retrieved September 21, 2008.
92. Seelye, Katharine Q. (March 19, 1998). "Senate Struggles to Pay Attention to the Remapping of NATO". The New York Times. Retrieved September 21, 2008.
93. Halperin, Mark (August 23, 2008). "Halperin on Biden: Pros and Cons". Time. Retrieved September 21, 2008.
94. Halperin، Mark (۲۰۰۸-۰۸-۲۳). «Breaking News, Analysis, Politics, Blogs, News Photos, Video, Tech Reviews» (به انگلیسی). Time. شاپا 0040-781X. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
95. Smith, Ben. "Biden, enemy of the prepared remarks". POLITICO. Retrieved 2020-09-15.
96. Leibovich، Mark (۲۰۰۸-۰۹-۱۹). «Meanwhile, the Other No. 2 Keeps On Punching» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
97. Wallsten, Peter (August 24, 2008). "Demographics part of calculation: Biden adds experience, yes, but he could also help with Catholics, blue-collar whites and women". Los Angeles Times. Retrieved August 25, 2008.
98. "A look at Biden's net worth". The Boston Globe. Associated Press. August 24, 2008. Archived from the original on July 25, 2012. Retrieved February 6, 2009.
99. Broder, John M. (September 13, 2008). "Biden Releases Tax Returns, in Part to Pressure Rivals". The New York Times. Retrieved September 13, 2008.
100. Mooney, Alexander (September 12, 2008). "Biden tax returns revealed". CNN. Retrieved September 13, 2008.
101. Eder، Steve؛ Glueck، Katie (۲۰۱۹-۰۷-۰۹). «Joe Biden's Tax Returns Show More Than $15 Million in Income After 2016» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۵.
102. Balz, Dan (January 1, 2007). "Biden Stumbles at the Starting Gate". The Washington Post. Retrieved August 23, 2008.
103. Koppelman, Alex (January 8, 2007). "The 'Best Biden' for President?". Salon. Archived from the original on July 24, 2008. Retrieved August 23, 2008.
104. Themal, Harry F. (January 23, 2006). "Biden says he's on track for 2008 run". The News Journal.
105. "A Candidate For Secretary Of State". The New York Observer. June 12, 2007. Archived from the original on September 19, 2008. Retrieved August 23, 2008.
106. "Biden says he wouldn't be secretary of state". Milwaukee Journal Sentinel. Associated Press. November 30, 2007. p. 12A.
107. "Joe is Right". YouTube. Archived from the original on July 2, 2008. Retrieved August 23, 2008.
108. "Transcript: The Democratic Debate". ABC News. August 19, 2007. Retrieved September 24, 2008.
109. Farrell, Joelle (November 1, 2007). "A noun, a verb and 9/11". Concord Monitor. Archived from the original on August 28, 2008. Retrieved August 23, 2008.
110. Heilemann, John; Halperin, Mark (2010). Game Change: Obama and the Clintons, McCain and Palin, and the Race of a Lifetime. New York: HarperCollins. ISBN 978-0-06-173363-5.
111. Horowitz, Jason (February 4, 2007). "Biden Unbound: Lays Into Clinton, Obama, Edwards". نیویورک آبزرور.
112. "Biden's Comments Ruffle Feathers, Senator Forced To Explain His Remarks About Indian-Americans". سی‌بی‌اس نیوز. July 7, 2006. Retrieved August 24, 2008.
113. Thrush, Glenn (August 16, 2019). "Obama and Biden's Relationship Looks Rosy. It Wasn't Always That Simple". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved October 30, 2019.
114. "Conventions 2008: Sen. Joseph Biden (D)". National Journal. August 25, 2008. Archived from the original on September 6, 2008. Retrieved September 16, 2008.
115. Murray, Shailagh (January 4, 2008). "Biden, Dodd Withdraw From Race". The Washington Post. Retrieved August 29, 2008.
116. Wolffe, Renegade, p. 218.
117. Lizza، Ryan. «Biden's Brief». The New Yorker (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
118. Traub، James (۲۰۰۹-۱۱-۲۴). «After Cheney» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
119. Cummings, Jeanne. "'The skunk at the family picnic'". POLITICO. Retrieved 2020-09-16.
120. «CNNPolitics - Political News, Analysis and Opinion». CNN. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
121. Lizza، Ryan. «Biden's Brief». The New Yorker (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
122. Nagourney، Adam؛ Zeleny، Jeff (۲۰۰۸-۰۸-۲۳). «Obama Chooses Biden as Running Mate» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
123. Republic، The New (۲۰۰۸-۰۸-۲۵). «Tramps Like Us». The New Republic. شاپا 0028-6583. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
124. «VP Biden Keeping the Door Open for 2016? - Political Punch». web.archive.org. ۲۰۱۰-۱۰-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
125. «CNNPolitics - Political News, Analysis and Opinion». CNN. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
126. Leibovich، Mark (۲۰۱۲-۰۵-۰۷). «For a Blunt Biden, an Uneasy Supporting Role» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
127. Gray، Alan. «Democrats Formally Nominate Barack Obama for US Presidency». NewsBlaze News (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۶.
128. Westen, John-Henry (August 28, 2008). "Biden's Bishop Will not Permit Him, Even if Elected VP, to Speak at Catholic Schools". Catholic Exchange. Retrieved October 2, 2008.
129. Kirkpatrick, David (September 16, 2008). "Abortion Issue Again Dividing Catholic Votes". The New York Times. Retrieved September 19, 2008.
130. Kirkpatrick, David D. (October 4, 2008). "A Fight Among Catholics Over Which Party Best Reflects Church Teachings". The New York Times. Retrieved October 5, 2008.
131. Phillips, Kate (September 7, 2008). "As a Matter of Faith, Biden Says Life Begins at Conception". The New York Times. Retrieved August 7, 2008.
132. Leibovich, Mark (September 19, 2008). "Meanwhile, the Other No. 2 Keeps On Punching". The New York Times. Retrieved September 20, 2008.
133. Tapper, Jake (September 14, 2008). "Joe Who?". ABC News. Archived from the original on September 15, 2008. Retrieved September 15, 2008.
134. Jurkowitz, Mark (September 14, 2008). "Northern Exposure Still Dominates the News". مرکز تحقیقات پیو. Retrieved November 24, 2008.
135. Traub, James (November 24, 2009). "After Cheney". مجله نیویورک تایمز. p. MM34.
136. "Senate Passes Economic Rescue Package". NY1. October 1, 2008. Archived from the original on October 5, 2008. Retrieved October 2, 2008.
137. Marquardt, Alexander (October 5, 2008). "Biden's mother-in-law dies". CNN.
138. Broder, John M. (October 30, 2008). "Hitting the Backroads, and Having Less to Say". The New York Times. Retrieved October 31, 2008.
139. Tumulty, Karen (October 29, 2008). "Hidin' Biden: Reining In a Voluble No. 2". Time. Retrieved November 1, 2008.
140. McGrane, Victoria (November 3, 2008). "Where have you gone, Joe Biden?". پلیتیکو. Retrieved November 3, 2008.
141. Leibovich, Mark (May 8, 2012). "For a Blunt Biden, an Uneasy Supporting Role". نیویورک تایمز. p. 1.
142. "Biden reliable running mate despite gaffes". Asbury Park Press. آسوشیتد پرس. October 26, 2008.
143. "Barack Obama wins presidential election". CNN. November 4, 2008. Retrieved November 5, 2008.
144. Franke-Ruta, Garance (November 19, 2008). "McCain Takes Missouri". The Washington Post. Retrieved November 19, 2008.
145. "President—Election Center 2008". CNN. Retrieved November 19, 2008.
146. Chase, Randall (August 24, 2008). "Biden Wages 2 Campaigns At Once". Fox News. Associated Press. Retrieved August 29, 2008.
147. Nuckols, Ben (November 4, 2008). "Biden wins 7th Senate term but may not serve". USA Today. Associated Press. Retrieved February 6, 2009.
148. Gaudiano, Nicole (January 7, 2009). "A bittersweet oath for Biden". The News Journal. Archived from the original on February 12, 2009. Retrieved February 7, 2009.
149. Turner, Trish (January 15, 2009). "Senate Releases $350 Billion in Bailout Funds to Obama". Fox News. Associated Press. Retrieved January 25, 2009.
150. Becker, Bernie (January 15, 2009). "Biden and Clinton Say Goodbye to Senate". The New York Times. Retrieved January 25, 2009.
151. "In culminating moment, Biden is vice president". اورگنین. آسوشیتد پرس. January 20, 2009. Retrieved July 27, 2016.
152. Leibovich, Mark (March 28, 2009). "Speaking Freely, Biden Finds Influential Role". The New York Times. Retrieved March 31, 2009.
153. Dilanian, Ken (June 11, 2009). "In a supporting role, Clinton takes a low-key approach at State Dept". USA Today. Retrieved July 22, 2009.
154. Smith, Ben (June 23, 2009). "Hillary Clinton toils in the shadows". پلیتیکو. Retrieved July 22, 2009.
155. Cummings, Jeanne (September 16, 2009). "Joe Biden, 'the skunk at the family picnic'". پلیتیکو. Retrieved September 17, 2009.
156. Scherer, Michael (June 11, 2012). "Mo Joe". تایم (مجله). pp. 26–30.
157. Crowley, Michael (November 9, 2014). "The war over President Obama's new war in Iraq". Politico. Retrieved August 26, 2015.
158. Scherer, Michael (July 1, 2009). "What Happened to the Stimulus?". Time. Retrieved July 8, 2009.
159. Silva, Mark; =Parsons, Christi (May 1, 2009). "White House adjusts Biden's swine flu advice". Los Angeles Times. Retrieved May 28, 2009.
160. "White House tempers Biden's swine flu advice". Boston Globe. May 1, 2009. Archived from the original on May 5, 2009. Retrieved May 28, 2009.
161. Bailey, Holly; Thomas, Evan (October 10, 2009). "An Inconvenient Truth Teller". نیوزویک. Retrieved November 6, 2009.
162. Kurtzman, Daniel (May 8, 2009). "The Week's Best Late-Night Jokes". دات‌دش. Retrieved May 28, 2009.
163. Herszenhorn, David M. (March 23, 2010). "At White House, Biden's Expletive Caught on Open Mic". نیویورک تایمز. Retrieved March 23, 2010.
164. Baker, Peter (April 28, 2019). "Biden and Obama's 'Odd Couple' Relationship Aged Into Family Ties". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved April 26, 2020.
165. "Biden visits South Africa as World Cup begins". CNN. June 12, 2010. Retrieved June 13, 2010.
166. Stolberg, Sheryl Gay (October 12, 2010). "Vice President Tries to Energize Democrats". نیویورک تایمز. Retrieved October 14, 2010.
167. Lee, Carol E.; Bresnahan, John (December 9, 2010). "Joe Biden expands role as White House link to Congress". پلیتیکو. Retrieved December 10, 2010.
168. Cooper, Helene (December 11, 2010). "As the Ground Shifts, Biden Plays a Bigger Role". The New York Times. Retrieved December 13, 2010.
169. "Obama Welcomes Budget Deal; Biden to Lead Talks". CNBC. Reuters. March 2, 2011. Archived from the original on July 29, 2012. Retrieved March 9, 2011.
170. Reid, Tim (May 16, 2011). "Q+A: Debt and deficit talks in early stages". Reuters. Archived from the original on 20 May 2011. Retrieved May 17, 2011.
171. Gaudiano, Nicole (May 4, 2011). "Biden tasked with achieving consensus on cutting deficit". The News Journal. Retrieved May 17, 2011.
172. Thrush, Glenn; Brown, Carrie Budoff; Raju, Manu; Bresnahan, John (August 2, 2011). "Joe Biden, Mitch McConnell and the making of a debt deal". پلیتیکو. Retrieved August 4, 2011.
173. "The real drama was in private as debt deal hatched". فاکس نیوز. آسوشیتد پرس. August 3, 2011. Retrieved August 4, 2011.
174. Bohan, Caren Bohan; Sullivan, Andy; Ferraro, Thomas (August 3, 2011). "Special report: How Washington took the U.S. to the brink". رویترز. Archived from the original on 14 August 2013. Retrieved August 4, 2011.
175. Weigel, David (January 10, 2014). "Hillary Told the President That Her Opposition to the Surge in Iraq Had Been Political". Slate.
176. "Osama Bin Laden dead; President Obama addresses nation". Times Herald-Record. نیوز کورپوریشن (۱۹۸۰ تا ۲۰۱۳). May 2, 2011. Retrieved May 17, 2011.
177. Martin, Jonathan (October 31, 2013). "Book Details Obama Aides' Talks About Replacing Biden on 2012 Ticket". نیویورک تایمز.
178. Allen, Jonathan (November 1, 2013). "W.H. : Obama never considered dropping Joe Biden". Politico. Archived from the original on November 4, 2013. Retrieved November 3, 2013.
179. Parsons, Christi (May 6, 2012). "Biden 'comfortable' with equal rights for gays who wed". لس آنجلس تایمز. Retrieved May 8, 2012.
180. "AP source: Biden apologizes to Obama over comments". فاکس نیوز. آسوشیتد پرس. May 10, 2012. Retrieved May 16, 2012.
181. Thrush, Glenn (August 20, 2012). "Politico e-book: Obama campaign roiled by conflict". پلیتیکو.
182. Thursh, Glenn (August 23, 2012). "6 hidden fault lines in President Obama's campaign". پلیتیکو.
183. Calmes, Jackie; Baker, Peter (May 9, 2012). "Obama Says Same-Sex Marriage Should Be Legal". نیویورک تایمز. Retrieved May 10, 2012.
184. "Joe Biden Reportedly Apologized To Obama Over Gay Marriage Comments". Huffington Post. آسوشیتد پرس. May 10, 2012. Archived from the original on May 28, 2013. Retrieved May 11, 2013.
185. Von Drehle, David (September 10, 2012). "Let There Be Joe". تایم (مجله). pp. 41–43.
186. Memoli, Michael A. (August 17, 2012). "Biden's unscripted moments keep campaign on its toes". لس آنجلس تایمز.
187. Martin, Jonathan (August 16, 2012). "Mission Impossible: Managing Joe Biden". پلیتیکو.
188. Siegel, Elyse (September 6, 2012). "Beau Biden Speech Kicks Of Motion To Nominate Father Joe Biden For Vice President". Huffington Post.
189. O'Brien, Michael (October 11, 2012). "Biden plays aggressor in debate as Ryan makes GOP case". NBC News.
190. "Sparks fly as Biden, Ryan face off in feisty vice presidential debate". Fox News. October 11, 2012.
191. "Obama defeats Romney to win second term, vows he has 'more work to do'". Fox News. November 7, 2012.
192. Memoli, Michael A. (January 4, 2013). "It's official: Obama, Biden win second term". لس آنجلس تایمز.
193. Caldwell, Leigh Ann (December 19, 2012). "Obama sets up gun violence task force". سی‌بی‌اس نیوز.
194. Demirjian, Karoun (January 1, 2013). "It's over: House passes 'fiscal cliff' deal". Las Vegas Sun.
195. Fram, Alan (January 2, 2013). "Congress' OK of fiscal cliff deal gives Obama a win, prevents GOP blame for tax boosts". Star Tribune. Minneapolis. آسوشیتد پرس. Archived from the original on January 5, 2013.
196. Rampton, Roberta (January 20, 2013). "Vice President Biden sworn into office for second term". Reuters. Archived from the original on 22 January 2013. Retrieved 20 September 2020.
197. Scherer, Michael (January 28, 2013). "The Next Gun Fight". Time. Cover story.
198. Weisman, Jonathan (April 17, 2013). "Senate Blocks Drive for Gun Control". The New York Times.
199. Bresnahan, John; Manu, Raju; Sherman, Jake; Brown, Carrie Budoff (October 18, 2013). "Anatomy of a shutdown". Politico.
200. Gaudiano, Nicole (October 13, 2013). "Biden mostly out of sight as shutdown drags on". USA Today.
201. Bowman, Bridget (October 14, 2013). "Biden takes a back seat during budget negotiations over shutdown". PBS NewsHour. PBS.
202. "Rape and sexual assault: A renewed call to action" (PDF). The White House. January 2014. Archived from the original (PDF) on August 24, 2016. Retrieved August 24, 2016.
203. "Memorandum: Establishing White House Task Force to Protect Students from Sexual Assault" (Press release). obamawhitehouse.archives.gov. January 22, 2014. Retrieved June 10, 2014.
204. Hayes, Dianne (2012). "Looking The Other Way?". Diverse: Issues in Higher Education.
205. Elaine Grant (April 5, 2011). "Federal Effort Targets Sexual Assaults At Colleges". National Public Radio NPR. Retrieved April 5, 2019. BIDEN: Look, guys, no matter what a girl does, no matter how she's dressed, no matter how much she's had to drink, it's never, never, never, never, never OK to touch her without her consent.
206. Ashe Schow (April 4, 2019). "Biden Reaps the #MeToo Whirlwind". The Wall Street Journal. Retrieved April 5, 2019. While speaking to students at the University of New Hampshire in 2011, then-Vice President Joe Biden told men in the audience that 'no matter what a girl does, no matter how she's dressed, no matter how much she's had to drink—it's never, never, never, never, never OK to touch her without her consent.'
207. Friedersdorf, Conor (September 18, 2014). "Who to Blame If Arming the Syrian Rebels Goes Wrong". The Atlantic.
208. Gerstein, Josh (June 13, 2014). "Was Joe Biden right?". Politico. Retrieved September 14, 2014.
209. Kitfield, James (January 30, 2014). "Turns Out, Joe Biden Was Right About Dividing Iraq". National Journal. Retrieved September 14, 2014.
210. Grier, Peter (September 3, 2014). "Joe Biden vows to chase Islamic State to 'gates of hell'. Does he mean it?". The Christian Science Monitor. Retrieved September 14, 2014.
211. "Joe Biden Is the Only Honest Man in Washington". Foreign Policy. October 7, 2014.
212. Henderson, Nia-Malika (February 17, 2015). "Joe Biden takes 'being Biden' to new heights (or depths)". The Washington Post.
213. Peralta, Eyder (February 17, 2015). "Joe Biden Gets A Bit Too Close To New Secretary Of Defense's Wife". NPR.
214. Visentin, Lisa (February 18, 2015). "US Vice-President Joe Biden in new 'creepy' photo with wife of Defence Secretary Ashton Carter". The Sydney Morning Herald.
215. Henderson, Nia-Malika (January 11, 2015). "Coons: My daughter doesn't think Joe Biden is 'creepy'". The Washington Post.
216. Yack, Angie (January 18, 2015). "Delaware shooting occurs near unoccupied Biden home". CNN.
217. "U.S. Vice President Joe Biden's Dec. 8 speech to Ukraine's parliament (VIDEO, TRANSCRIPT)". kyivpost.com. December 8, 2015. Retrieved December 8, 2015.
218. Bershidsky, Leonid (January 25, 2018). "How Ukraine's President Fooled Joe Biden". Bloomberg.com. Retrieved January 30, 2018.
219. "COMMITTEE ON FOREIGN RELATIONS UNITED STATES SENATE" (PDF). Retrieved 2020-07-21.
220. Jaffe, Alexandra. "The list of Democrats skipping Netanyahu's speech". CNN. Retrieved February 26, 2020.
221. Reznik, Ethan (April 27, 2016). "Special Report: AIPAC Policy Conference strengthens American-Israel alliance". Webb Canyon Chronicle. Claremont, California. Retrieved July 23, 2019.
222. Hall, Chris (December 8, 2016). "Joe Biden drops in for a visit without any gifts: Chris Hall". cbcnews.ca. Canadian Broadcasting Corporation. Retrieved December 8, 2016.
223. Bycoffe, Aaron (February 7, 2017). "Pence Has Already Done Something Biden Never Did: Break A Senate Tie". FiveThirtyEight. Twelve vice presidents, including Biden, never broke a tie; Biden was the longest-serving vice president to never do so.
224. Kane, Paul (May 30, 2015). "Beau Biden, vice president's son, dies of brain cancer". The Washington Post.
225. Starkey, Jonathan (November 8, 2014). "Delaware's 2016 speculation all about Biden". Delaware Online. Retrieved November 9, 2014.
226. Starkey, Jonathan (January 26, 2015). "Beau Biden for governor?". Delaware Online. Retrieved January 27, 2015.
227. Itkowitz, Colby (March 23, 2015). "There is a 'Draft Joe Biden' Super PAC Now; It's Even Hiring a Fundraiser". Washington Post. Retrieved August 2, 2015.
228. "Calculate duration between two dates—results". timeanddate.com.
229. Dowd, Maureen (August 1, 2015). "Joe Biden in 2016: What Would Beau Do?". The New York Times.
230. Zeleny, Jeff; Liptak, Kevin (August 1, 2015). "Joe Biden Keeps Watchful Eye on 2016 Race". CNN. Retrieved August 2, 2015.
231. "Joe Biden still undecided on presidential run". BBC News. September 11, 2015.
232. Mason, Jeff (October 21, 2015). "Biden says he will not seek 2016 Democratic nomination". aol.com. Thomson Reuters. Retrieved October 21, 2015.
233. "Comment Joe Biden Is Not Running For President In 2016". Huffington Post. Retrieved October 21, 2015.
234. "Joe Biden Decides Not to Enter Presidential Race". The Wall Street Journal. Retrieved October 21, 2015.
235. Fabian, Jordan (January 6, 2016). "Biden regrets not running for president 'every day'". TheHill. Retrieved January 12, 2017.
236. Baker, Peter; Haberman, Maggie (November 24, 2015). "Joe Biden Skips Thanksgiving in Nantucket; Meets With Martin O'Malley". The New York Times. Retrieved November 29, 2015.
237. "Joe Biden endorses Hillary Clinton". Politico.
238. Scott, Eugene; Lee, MJ; Merica, Dan (July 8, 2016). "Joe Biden-Hillary Clinton rally postponed after Dallas shooting". CNN. Retrieved January 1, 2020.
239. Shabad, Rebecca (June 20, 2016). "Joe Biden slams Donald Trump on wall, Muslim entry ban". CBS News.
240. Clarke, Suzan (July 27, 2016). "Vice President Joe Biden: 'Moral' Sanders Supporters 'Can't Vote for Trump'".
241. Parks, Maryalice (October 21, 2016). "Biden Says He Wishes He Could Take Trump 'Behind the Gym' Over Groping Comments". ABC.
242. Malloy, Allie; Diaz, Daniella (October 24, 2016). "Biden: I would only take Trump behind the gym 'if I were in high school'". CNN. Retrieved January 1, 2020.
243. Cummings, William (October 26, 2016). "Trump: I'd love to fight 'Mr. Tough Guy', Joe Biden". USA Today.
244. "Biden outlines steps to pursue post-Obama 'cancer moonshot'". CNBC. January 9, 2017. Retrieved January 20, 2017.
245. O'Brien, Sara Ashley (March 12, 2017). "Joe Biden: The fight against cancer is bipartisan". CNNMoney. Retrieved March 13, 2017.
246. Friedman, Megan (August 30, 2018). "Joe Biden Just Gave an Incredibly Powerful Speech at John McCain's Memorial". Town & Country.
247. Meyer, Josh (August 28, 2018). "McCain's choice of Russian dissident as pallbearer is final dig at Putin, Trump". Politico.
248. Lorenz, Taylor (March 30, 2017). "Biden to Trump: 'Grow Up' and 'Stop tweeting'". The Hill.
249. Hutchins, Ryan (May 28, 2017). "Biden backs Phil Murphy, says N.J. governor's race 'most important' in nation". Politico.
250. Mazzei, Patricia; Vassolo, Martin (June 17, 2017). "'We are better than this', impassioned Biden tells Florida Democrats". Miami Herald.
251. Wagner, John (October 18, 2018). "Biden knocks Trump for 'coddling' Saudi leaders after Khashoggi's disappearance". The Washington Post. Retrieved December 30, 2019.
252. Saenz, Arlette (October 18, 2018). "Joe Biden hopes Democrats don't impeach Trump right away". CNN.
253. "The Democratic candidates on foreign policy". Foreign Policy.
254. McCarthy, Tom (October 16, 2019). "Biden warns Isis fighters will strike US over Syria withdrawal". The Guardian. Retrieved December 30, 2019.
255. Mukherjee, Sy (May 3, 2017). "Joe Biden on His New Cancer Initiative, Drug Prices, and Donald Trump". Fortune.
256. Greenwood, Max (May 31, 2017). "Biden: Paris deal 'best way to protect' US leadership". The Hill.
257. Chalfant, Morgan (June 1, 2017). "Biden: Paris climate deal exit 'imperils' national security". The Hill.
258. "Biden: Trump at odds with most Americans on climate change". Associated Press. June 7, 2017. Retrieved December 30, 2019.
259. Gaudiano, Nicole (March 22, 2017). "Joe Biden says Republican health care is a giveaway to the rich". USA Today.
260. Abadi, Mark (May 4, 2017). "'Day of shame': Hillary Clinton and Joe Biden slammed the GOP for passing health care bill". Business Insider.
261. Manchester, Julia (June 23, 2017). "Biden rips Senate GOP healthcare bill, says it 'isn't about healthcare'". The Hill.
262. Greenwood, Max (July 28, 2017). "Biden thanks GOP healthcare bill opponents after skinny ObamaCare repeal failure". The Hill.
263. Bernal, Rafael (September 5, 2017). "Biden: Trump's DACA decision 'cruel'". The Hill.
264. Merica, Dan (April 14, 2017). "Biden calls on Trump to raise anti-LGBT violence in Chechnya with Russians". CNN.
265. Peoples, Steve (June 21, 2017). "Joe Biden to LGBT gala: 'Hold President Trump accountable'". Seattle Times.
266. Chavez, Aida (July 26, 2017). "Biden rips Trump transgender ban: Every qualified American should be allowed to serve". The Hill.
267. Ananthalakshmi, A. (March 30, 2019). "Brunei defends tough new Islamic laws against growing backlash". Reuters.
268. Broverman, Neal (June 2, 2019). "Joe Biden Lays Out His Case to LGBTQ Voters at HRC Dinner" (Video). The Advocate (LGBT magazine). Retrieved December 5, 2019.
269. Mucha, Sarah (May 7, 2020). "Human Rights Campaign endorses Biden on anniversary of his support for same-sex marriage". CNN. Retrieved May 7, 2020.
270. Memoli, Michael (December 5, 2016). "Joe Biden wouldn't count out a 2020 run for president. But he was asked in an emotional moment". Los Angeles Times. Retrieved December 5, 2016.
271. Wright, David (December 7, 2016). "Biden stokes 2020 buzz on Colbert: 'Never say never'". CNN. Retrieved December 8, 2016.
272. Lang, Cady (December 7, 2016). "Joe Biden Discussed Running in 2020 With Stephen Colbert: 'Never Say Never'". Time Magazine. Retrieved December 8, 2016.
273. Revesz, Rachael (January 13, 2017). "Joe Biden: I will not run for president in 2020 but I am working to cure cancer". ایندیپندنت. Retrieved January 20, 2017.
274. Alter, Jonathan (January 17, 2017). "Joe Biden: 'I Wish to Hell I'd Just Kept Saying the Exact Same Thing'". نیویورک تایمز. Retrieved January 22, 2017.
275. Hayes, Christal (July 17, 2018). "Joe Biden says he will decide whether he's running for president by January". USA Today. Retrieved July 18, 2018.
276. Dovere, Edward-Isaac (February 4, 2019). "Biden's Anguished Search for a Path to Victory". The Atlantic. Retrieved February 9, 2019.
277. Scherer, Michael; Wagner, John (April 25, 2019). "Former vice president Joe Biden jumps into White House race". The Washington Post. Retrieved April 25, 2019.
278. Tamari, Jonathan (May 16, 2019). "Joe Biden chooses Philadelphia for 2020 presidential campaign headquarters". The Philadelphia Inquirer. Retrieved May 17, 2019.
279. Braun, Stephen (July 15, 2019). "Biden cancer nonprofit suspends operations indefinitely". آسوشیتد پرس. Archived from the original on July 15, 2019. Retrieved July 16, 2019.
280. Kramer, Andrew E. (September 20, 2019). "Ukraine Pressured on U.S. Political Investigations". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved September 20, 2019.
281. • Isachenkov, Vladimir (September 27, 2019). "Ukraine's prosecutor says there is no probe into Biden". آسوشیتد پرس. Retrieved October 1, 2019. Though the timing raised concerns among anti-corruption advocates, there has been no evidence of wrongdoing by either the former vice president or his son.
     • "White House 'tried to cover up details of Trump-Ukraine call'". بی‌بی‌سی نیوز. September 26, 2019. Retrieved October 1, 2019. There is no evidence of any wrongdoing by the Bidens.
     • Timm, Jane (September 25, 2019). "There's no evidence for Trump's Biden-Ukraine accusations. What really happened?". ان‌بی‌سی نیوز. Retrieved October 1, 2019. But despite Trump's continued claims, there's no evidence of wrongdoing on the part of either Biden.
282. Cullison, Alan; Ballhaus, Rebecca; Volz, Dustin (September 21, 2019). "Trump Repeatedly Pressed Ukraine President to Investigate Biden's Son". The Wall Street Journal. Retrieved September 20, 2019.
283. Mackinnon, Amy (September 20, 2019). "Is Trump Trying to Get Ukraine to Take Out Biden for Him?". Foreign Policy. Retrieved September 20, 2019.
284. "PolitiFact—Donald Trump ad misleads about Joe Biden, Ukraine and the prosecutor". @politifact.
285. Kessler, Glenn (2019-09-27). "Analysis | A quick guide to President Trump's false claims about Ukraine and the Bidens". Washington Post.
286. Dale, Daniel. "Fact check: What Trump has been getting wrong on Biden and Ukraine". CNN.
287. "Ukrainian Reforms Two Years After the Maidan Revolution and the Russian Invasion" (PDF). senate.gov. March 15, 2016.
288. "NBC/WSJ poll: Former Vice-President Joe Biden frontrunner in race for Democratic nomination". NBC News. December 19, 2019. Retrieved February 10, 2020.
289. Silver, Nate (January 10, 2020). "Biden Is The Front-Runner, But There's No Clear Favorite". FiveThirtyEight. Retrieved February 10, 2020.
290. "2020 Iowa Democratic Caucuses Live Results". Washington Post. February 3, 2020. Retrieved March 22, 2020.
291. "New Hampshire results". NBC News. February 11, 2020. Retrieved February 12, 2020.
292. "2020 Nevada Caucus Results". Politico.
293. "Biden wins South Carolina, aims for Super Tuesday momentum". Associated Press. February 29, 2020. Retrieved March 1, 2020.
294. Montanaro, Domenico. "5 Takeaways From Super Tuesday And Joe Biden's Big Night". NPR.
295. "5 takeaways as Biden takes command of Democratic race on Super Tuesday II". CNN. March 11, 2020. Retrieved March 11, 2020.
296. Ember, Sydney (April 8, 2020). "Bernie Sanders Drops Out of 2020 Democratic Race for President". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved April 8, 2020.
297. Ember, Sydney; Glueck, Katie (April 13, 2020). "Bernie Sanders Endorses Joe Biden for President". The New York Times. Retrieved April 13, 2020.
298. Merica, Dan (April 14, 2020). "Obama endorses Biden for president in video message". CNN. Retrieved April 14, 2020.
299. "Joe Biden commits to picking a woman as his running mate". Axios (website). March 16, 2020. Retrieved May 3, 2020.
300. Linskey, Annie (June 9, 2020). "Biden clinches the Democratic nomination after securing more than 1,991 delegates".
301. "Biden VP pick: Kamala Harris chosen as running mate". BBC News. August 11, 2020. Retrieved August 11, 2020.
302. "DNC Nominates Joe Biden to Lead Nation Through Pandemic". The Wall Street Journal. August 18, 2020. Retrieved August 19, 2020.
303. "Joe Biden officially becomes the Democratic Party's nominee on convention's second night". The Washington Post. August 19, 2020. Retrieved August 19, 2020.
304. Schultz, Marisa (August 18, 2020). "Democrats formally nominate Joe Biden for president in virtual roll call". Fox News. Retrieved August 19, 2020.
305. Sanger, David E. (August 20, 2020). "Top Republican National Security Officials Say They Will Vote for Biden" – via NYTimes.com.
306. McGann, Laura (March 29, 2019). "Lucy Flores isn't alone. Joe Biden's got a long history of touching women inappropriately". Vox. Retrieved December 30, 2019.
307. "Biden Charms Photographers, Frightens Children at Final Swearing-In as VP". NBCNewYork. Retrieved March 26, 2020.
308. Brice-Saddler, Michael (March 29, 2019). "Nevada Democrat accuses Joe Biden of touching and kissing her without consent at 2014 event". Los Angeles Times. Retrieved December 30, 2019.
309. O'Connor, Lydia (March 29, 2019). "Ex-Nevada Assemblywoman Says Joe Biden Inappropriately Kissed Her". Huff Post. Retrieved March 29, 2019.
310. Taylor, Jessica (March 29, 2019). "Former Nevada Candidate Accuses Biden Of Unwanted Touching, Which He Doesn't 'Recall'". NPR. Retrieved March 29, 2019.
311. Vigdor, Neil (April 1, 2019). "Connecticut woman says then-Vice President Joe Biden touched her inappropriately at a Greenwich fundraiser in 2009". Hartford Courant. Retrieved April 1, 2019.
312. Burke, Michael (April 2, 2019). "Two more women accuse Biden of inappropriate touching". TheHill. Retrieved December 30, 2019.
313. Stolberg, Sheryl Gay; Ember, Sydney (April 2, 2019). "Biden's Tactile Politics Threaten His Return in the #MeToo Era". The New York Times. Retrieved December 30, 2019.
314. Viebeck, Elise; Viser, Matt; Itkowitz, Colby (April 3, 2019). "Three more women accuse Biden of unwanted affection, say apology video doesn't quell concerns". Retrieved March 29, 2020.
315. Riquelmy, Alan (April 3, 2019). "Nevada County woman says Joe Biden inappropriately touched her while working in his U.S. Senate office". The Union. Archived from the original on April 1, 2020. Retrieved April 14, 2020. He used to put his hand on my shoulder and run his finger up my neck.
316. Lerer, Lisa; Ember, Sydney (April 12, 2020). "Examining Tara Reade's Sexual Assault Allegation Against Joe Biden". نیویورک تایمز. Archived from the original on April 14, 2020. Retrieved April 14, 2020.
317. Reinhard, Beth; Viebeck, Elise; Viser, Matt; Crites, Alice (April 12, 2020). "Sexual assault allegation by former Biden Senate aide emerges in campaign, draws denial". واشینگتن پست. Retrieved April 14, 2020.
318. Phillips, Amber (May 1, 2020). "What we know about Tara Reade's sexual assault allegation against Joe Biden". The Washington Post. Retrieved May 1, 2020.
319. Multiple sources:
     Hook, Janet; Halper, Evan (April 5, 2019). "As Joe Biden struggles to shed baggage, other Democrats move forward". Los Angeles Times. Retrieved April 27, 2020.
     Ember, Sydney; Martin, Jonathan (April 3, 2019). "Joe Biden, in video, says he will be 'more mindful' of personal space". The New York Times. Retrieved March 28, 2020.
     Blake, Aaron (April 3, 2019). "Biden's new video is well done. But it's not an apology". The Washington Post. Retrieved March 28, 2020.
320. «@JoeBiden (November 7, 2020) "Joe Biden" (Tweet)». Twitter.
321. «جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۷ آبان ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۱۷ آبان ۱۳۹۹.
322. «Biden Wins Presidency, Ending Four Tumultuous Years Under Trump». نیویورک تایمز. ۷ نوامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۷ نوامبر ۲۰۲۰.
323. «بایدن: من رئیس‌جمهور تمام آمریکایی‌ها خواهم بود».
324. Azari, Julia (August 20, 2020). "Biden Had To Fight For The Presidential Nomination. But Most VPs Have To". FiveThirtyEight.
325. https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-01-19/wave-of-senate-confirmation-hearings-begins-inaugural-update
326. Fortin, Jacey. "Trump is not the first president to snub an inauguration". chicagotribune.com. Retrieved 2021-01-20.
327. "Biden's first act: Orders on pandemic, climate, immigration". Associated Press. January 20, 2021. Retrieved January 21, 2021.
328. Erikson, Bo (January 20, 2021). "Biden signs executive actions on COVID, climate change, immigration and more". CBS News. Retrieved January 21, 2021.
329. John Nichols, Joe Biden and Cory Booker Should Debate One Another, The Nation (June 20, 2019).
330. Matthew J. Belvedere, Biden suggests Ocasio-Cortez's far-left politics won't play in a general election against Trump, CNBC (July 5, 2019).
331. Giovanni Russonello, On Politics: Biden's Big Challenge, New York Times (April 9, 2020).
332. Transcript: Former Vice President Joe Biden is Interviewed about His Platform, CNN, New Day (July 5, 2019).
333. Higgins، Tucker (۲۰۱۹-۰۴-۲۵). «Joe Biden is running for president — here are his policies». www.cnbc.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۵.
334. «چشم‌انداز روابط ایران و آمریکا در دور دوم ریاست جمهوری بوش». BBC Persian. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۵.
335. «Biden's Ties to Pro-Iran Groups Questioned». Newsmax. ۲۰۰۸-۰۸-۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۵.
336. ERIC SCHMITT (2009). "Biden Questions Vote but Sticks to Policy on Iran". The New York Times.
337. Swanson, Ian (2019-04-23). "2020 Dems rebuke Trump on Iran, say they'd put US back in nuclear deal". TheHill. Retrieved 2019-04-25.
338. Delk, Josh (2018-05-08). "Biden slams Trump over pulling out of Iran deal: 'It took years' to achieve". TheHill. Retrieved 2019-04-25.
339. «Democratic presidential candidates react to Soleimani strike». www.cbsnews.com (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۹.
340. «انتقاد بایدن از اعدام نوید افکاری و سیاست ترامپ در برابر ایران». BBC News فارسی. ۲۰۲۰-۰۹-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۲.
341. «جوزف بایدن کیست؟». دیپلماسی ایرانی. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۵.
342. ««بایدن خواستار کنار آمدن اسرائیل با ایران اتمی شد»». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۲۵.
343. «جو بایدن: افغانستان کشوری سه پاره و درست‌ناشدنی است» (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۹-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۲۵.
344. "Honorary Degree Recipients". دانشگاه اسکرنتن. 2008. Archived from the original on July 20, 2008. Retrieved November 26, 2008.
345. "Honorary Degree Recipients" (PDF). دانشگاه سینت جوزف (آمریکا). Archived from the original (PDF) on September 4, 2008. Retrieved August 19, 2008.
346. "Senator Biden becomes Vice President-elect". Widener University School of Law. November 6, 2008. Archived from the original on January 5, 2009. Retrieved November 26, 2008.
347. "Senator Biden to Address 123rd Commencement Rites On May 19". Emerson College. May 2003. Archived from the original on September 18, 2006. Retrieved November 26, 2008.
348. "Honorary Degrees". Delaware State University Archives and Special Collections. May 9, 2018. Archived from the original on August 2, 2020. Retrieved July 21, 2020.
349. "Honorary Degree Citation for Joseph R. Biden Jr". دانشگاه دلاویر. May 29, 2004. Archived from the original on January 2, 2009. Retrieved November 6, 2008.
350. "Commencements". Boston Globe. May 23, 2005. Archived from the original on January 5, 2009. Retrieved November 26, 2008.
351. "SU Archives: Awards and Honors—Recipient of Honorary Degrees". Archives. دانشگاه سیراکیوس. Archived from the original on July 30, 2016. Retrieved February 5, 2019.
352. "Honorary Degrees". Commencement News Archive. دانشگاه ویک فارست. Archived from the original on October 21, 2020. Retrieved November 12, 2020.
353. "Documents & Publications". Penn University Archives and Records Center. دانشگاه پنسیلوانیا. Archived from the original on November 2, 2020. Retrieved November 12, 2020.
354. Riley, Patrick (May 3, 2014). "Vice President Joe Biden hails need for immigration reform at Miami Dade College graduation". میامی هرالد. Archived from the original on November 16, 2020. Retrieved November 12, 2020.
355. Sexton, Megan (April 9, 2014). "Vice President Joe Biden to deliver UofSC commencement address". دانشگاه کارولینای جنوبی. Archived from the original on November 28, 2020. Retrieved November 12, 2020.
356. "US Vice President Joe Biden Receives Honorary Doctorate from Trinity College". کالج ترینیتی. June 24, 2016. Archived from the original on July 6, 2019. Retrieved November 12, 2020.
357. "Joe Biden to speak at Colby College commencement". Portland Press Herald. April 17, 2017. Archived from the original on November 10, 2020. Retrieved November 12, 2020.
358. Lucas, Tramon (April 14, 2017). "Former Vice President Joe Biden Is MSU's Spring 2017 Commencement Speaker". The Spokesman. Morgan State University. Archived from the original on November 13, 2020. Retrieved November 12, 2020.
359. Bothum, Peter (December 11, 2018). "UD establishes Joseph R. Biden, Jr. School of Public Policy and Administration". UDaily. دانشگاه دلاویر. Archived from the original on November 28, 2020. Retrieved November 12, 2020.
360. Alter, Charlotte (December 2020). "Joe Biden and Kamala Harris Are TIME's 2020 Person of the Year". Time. Archived from the original on December 11, 2020. Retrieved January 20, 2021.

پیوند به بیرون

رسمی

• President Joe Biden official website
• Biden inauguration website
• Presidential campaign website
• White House biography (archived)

بیوگرافی در Biographical Directory of the United States Congress

• اطلاعات مالی (مقام فدرال) در کمیسیون فدرال انتخابات
• قوانین مورد حمایت در کتابخانه ملی کنگره ایالات متحده آمریکا
• Voting record درواشینگتن پست

سایر

• حضور در سی-سپن
• جو بایدن در کرلی
• Joe Biden at On the Issues
• جو بایدن در پولیتی‌فکت

• زندگینامه، سیاهه رأی‌ها، و درجه‌بندی گروه‌های ذی‌نفع در Project Vote Smart