فیلیپین

فیلیپین (به انگلیسی: Philippines) (به فیلیپینی: Pinipinas) با نام رسمی جمهوری فیلیپین (به فیلیپینی: Republika ng Pinipinas) کشوری مجمع‌الجزایری در جنوب شرقی آسیا، واقع در شرق ناحیهٔ هندوچین و شمال اندونزی است. فیلیپین با مساحت ۳۴۲٬۳۵۳ کیلومترمربع؛ در رتبهٔ شصت‌وچهارمین و با جمعیت ۱۰۹٬۵۸۱٬۰۷۸ انسان؛ سیزدهمین کشور است.[1][2] پایتخت فیلیپین مانیل با و بزرگ‌ترین شهر آن کزون سیتی است. زبان رسمی فیلیپین، انگلیسی و فیلیپینی است.

مختصات: ۱۴°۳۵′ شمالی ۱۲۱°۰′ شرقی
Repúbliká ng̃ Pilipinas
پرچم
شعار: برای خدا، مردم، طبیعت و کشور
پایتختمانیل
۱۴°۳۵′ شمالی ۱۲۱°۰′ شرقی
بزرگترین شهرکزون سیتی
زبان(های) رسمیزبان فیلیپینی
(تاگالوگ) و انگلیسی (زبانِ دوم)
حکومتجمهوری، ریاست جمهوری، حکومت متمرکز
رودریگو دوترته
بنیان‌گذاری۱۲ ژوئن، ۱۸۹۸
مساحت
• کل
۳۰۰٬۰۰۰ کیلومترمربع (۱۲۰۰۰۰مایل‌مربع) (۷۲ام)
جمعیت
• برآورد سال ۲۰۱۵
۱۰۰٬۹۸۱٬۴۳۷ (۱۳اُم)
• سرشماری ۲۰۱۵
۱۰۰٬۹۸۱٬۴۳۷
• تراکم
۳۳۶ /به ازای هر کیلومترمربع (۸۷۰٫۲ /مایل‌مربع) (۴۷اُم)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)برآورد ۲۰۱۹ 
• کل
۳۶۷ بیلیون دلار (۳۱اُم)
• سرانه
۳٬۴۸۶ دلار (۱۱۵اُم)
شاخص جینی (۲۰۲۰)۴۴.۴
(متوسط)
شاخص توسعه انسانی (۲۰۲۰)۰,۷۳۸
۱۰۷اُم(متوسط)
واحد پولپزو (PHP)
منطقه زمانییوتی‌سی+۸ (PST)
گاه‌شماریمیلادی
برق شهری
- اختلاف پتانسیل ۲۲۰ ولت ولت
جهت رانندگیراست.
دامنه سطح‌بالا.ph

این مجمع‌الجزایر ابتدا توسط فردیناند ماژلان کاشف پرتغالی کشف شد. امپراتوری اسپانیا این مجمع‌الجزایر را مستعمره کردند و بعدها در جنگ بین آمریکا و اسپانیا مستعمرهٔ آمریکا شد و در آخر مستعمرهٔ امپراتوری ژاپن شد تا اینکه فیلیپین، کشوری مستقل شد.

واحد پول فیلیپین، پزوی فیلیپین است و اقتصاد فیلیپین ۳۴امین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱٫۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ می‌باشد.[3]

فیلیپین دارای حکومت دموکراتیک در شکل یک جمهوری مطابق قانون اساسی با نظام ریاست جمهوری به ریاست رودریگو دوترته است.[4]

نامگذاری

نام فیلیپین به دنبال نام پادشاه اسپانیا، شاه فیلیپ دوم نام گذاری شد. کاوشگر اسپانیایی روی لوپز د والالوبوس در زمان اکتشافاتش در سال ۱۵۴۲ نام جزایر لیته(Leyte) و سامار(Samar) را فلیپیناس(Felipinas) نام نهاد که شاهزاده آستوریاس (وارث تخت و تاج پادشاهی اسپانیا) در آن زمان بود.

به این ترتیب نام Las Islas Filipinas برای به‌کارگیری کل جزایر فیلیپین به کار رفت. قبل از این نام، اسم‌های دیگر هم به کار می‌رفته که می‌توان به چند مورد اشاره کرد. مثلاً Islas del Poniete یا جزایر غرب و سان لازارو (San Lázaro) که اسپانیایی‌ها برای اشاره به جزایر استفاده می‌کردند.[5][6][7][8][9]

اسم رسمی فیلیپین چندین بار در تاریخ عوض شد. در زمان انقلاب فیلیپین، کنگرهٔ مالولوس اسم جمهوری فیلیپین(Philippine Republic) را اعلام کرد. از زمان جنگ‌های آمریکا و اسپانیا در سال ۱۸۹۸ و جنگ‌های فیلیپین و آمریکا در سال ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲ تا زمان مشترک‌المنافع(commonwealth) یعنی تا سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۶آمریکایی ها نام جزایر فیلیپین (Philippine Islands) را به کار می‌گرفتند.[10]

از زمان پیروزی جنگ جهانی دوم و استقلال فیلیپین نام رسمی این کشور به جمهوری فیلیپین(Republic of the Philippines) تغییر یافت.[11]

و در غرب اقیانوس آرام و بین دریای جنوبی چین قرارگرفته و متشکل از ۷۶۴۱ جزیره می‌باشد که به صورت کلی به سه بخش جغرافیایی تقسیم شده که از شمال به جنوب عبارت‌اند از لوزون، ویسایا و میندانائو.

تاریخ
نوشتار اصلی: تاریخ فیلیپین

فیلیپین در سال‌های پیش از میلاد یکی از مراکز بازرگانی در منطقهٔ جنوب شرقی آسیا بود. نخستین اروپاییانی که به این جزایر آمدند، همراهان فردیناند ماژلان کاشف معروف بودند که در سال ۹۰۰ش ـ ۱۵۲۱م به همراه او این جزیره را کشف کرده و پای به این سرزمین نهادند.

در جنگ بین آمریکا و اسپانیا مستعمره آمریکا گشت و سپس در جنگ جهانی دوم به تصرف ژاپن درآمد و در سال ۱۹۴۶ در حالی که مانیل ویرانه‌ای بیش نبود، حکومت جمهوری در این کشور به‌وجود آمد. حضور پرقدرت آمریکا تأثیری عمیق بر جامعه فیلیپین نهاده‌است به‌طوری‌که این جامعه هم‌اکنون تلفیقی از فرهنگ آسیایی و کاتولیک اسپانیایی و سرمایه‌داری آمریکایی است.

استعمار اروپایی در فیلیپین

روزنامه‌نگار آلن رابلس اظهار داشت: ایجاد فیلیپین توسط استعمارگران صورت گرفت، فرهنگ سیاسی آن را شکل داد و همچنان بر روی اندیشه آن‌ها تأثیر گذاشت. این کشور قریب به ۳۳۳ سال تحت سطله اسپانیا و نزدیک به پنج دهه قاطعانه در زیر حاکمیت ایالات متحده آمریکا، فیلیپین شکل گرفت.[12] از نظر انسان‌شناسی همگرایی پراسپرو، «تفکر، فرهنگ و روان‌شناسی ما درحالیکه در واقع آسیایی بودیم عملاً غربی شد».

در سده ۱۵ میلادی کمبود فلفل در اروپا به یک مشکل بدل شد و فقط پادشاهی ونیز می‌توانست آن را از طریق مدیترانه وارد کند. پس اسپانیا و پرتغال برای دستیابی به منبع فلفل در هند به راه افتادند. برای جلوگیری از جنگ بین دو کشور کاتولیک کلیسا زمین را به دو قسمت تقسیم کرد که هرچه اسپانیا پیدا کرد در سمت غرب متعلق به پادشاهی اسپانیا و از سمت شرق هر سرزمینی که پیدا شد متعلق به پرتغال است. تصور نادرست پرتغالی‌ها از زمین باعث شد زمانی زیادی وقت صرف شود تا بتوانند دریابند پایین قاره آفریقا ادامه دارد ولی اسپانیا به گرد بودن زمین معتقد بود و می‌گفت ما طی ۶ماه به هند دست پیدا می‌کنیم.

سیاست

فیلیپین دارای حکومت دموکراتیک در شکل یک جمهوری مطابق قانون اساسی با نظام ریاست جمهوری است[4] که به شکل یکپارچه اداره می‌شود به استثنای ناحیهٔ خودگردان مسلمان میندانائو که به صورت بسیار گسترده‌ای از حکومت جدا می‌باشد. فیلیپین چندین بار از زمان ریاست جمهوری راموس در تلاش بوده تا حکومت را به صورت فدرال، پارلمانی یا تک مجلسی تغییر دهد.[13][14]

ریاست جمهوری در فیلیپین هم رئیس دولت و هم فرماندهٔ کل نیروهای مسلح می‌باشد. طبق قانون اساسی تازه تصویب شده فیلیپین نظام سیاسی این کشور جمهوری ریاستی است. رئیس‌جمهور و مجلس سنای ۲۴ نفره بر اساس رأی مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب می‌شوند. رئیس‌جمهور ریاست قوه مجریه را بر عهده دارد که از ۱۹ وزارتخانه متشکل شده‌است.[15] همچنین تعیین اعضای کابینه نیز بر عهده رئیس‌جمهور و بدون تصویب مجلس است.

دو مجلس قانون گذار، ترکیبی است از سنا که مجلس اعلای کشور محسوب می‌شود و اعضای آن طی یک دورهٔ شش ساله انتخاب می‌شوند. مجلس نمایندگان که مجلس سفلای کشور هست طی هر دورهٔ سه ساله اعضای آن رای می‌آورند.

مجلس نمایندگان شامل دویست نماینده انتخابی با رأی مردم در حوزه‌های محلی و پنج نماینده انتصابی است که این پنج نماینده را رئیس‌جمهور از بین گروه‌های اقلیت انتخاب می‌نماید.[16]

سناتورها از طرف تمام مردم انتخاب می‌شوند ولی نمایندگان از طریق حوزه‌های قانون گزاری هر منطقه و ۲۰٪ از نمایندگان از طریق انتخابات درون حزبی انتخاب می‌شوند.[16]

قانون اساسی فیلیپین دوره ریاست جمهوری در این کشور را به یک دوره شش ساله محدود کرده‌است تا مانع تبدیل شدن یک فرد به دیکتاتور شود.[17]

در فیلیپین رئیس‌جمهور و معاون وی به‌طور جداگانه در انتخابات به وسیله مردم برگزیده می‌شوند.[17]

قوهٔ قضاییه وظیفهٔ دادگاه عالی کشور که توسط ریاست قوهٔ قضاییه اداره می‌شود و ۱۴ قاضی دستیار که از طرف ریاست جمهوری انتخاب و توسط شورای قضات و وکلا منصوب می‌شوند.[16]


تقسیمات اداری

نوشته اصلی: فهرست شهرهای فیلیپین

نوشته اصلی: فهرست استان‌های فیلیپین

فیلیپین به سه جزیره تقسیم شده: لوزون، ویسایا و میندانائو.

در تقسیم‌بندی، کشور به ۱۷ ناحیه و ۸۱ استان، ۱۴۵ شهر، ۱٬۴۸۹ بخش و ۴۲٬۰۳۶ بارانگای تقسیم شده‌است.[18]

در اضافه، در بخش دوم قانون شماره ۵۴۴۶ اشاره شده که طبق تعریف آب‌های سرزمینی فیلیپین، ادعایی بر مالکیت قسمت شرقی صباح ندارد.[19][20]

تقسیمات منطقه ای

منطقه‌ها در فیلیپین برای تقسیم‌بندی اداری هستند تا ادارهٔ استان‌ها در هر بخش را سهولت بخشند. فیلیپین به ۱۷ ناحیه تقسیم شده (۱۶ ناحیه اداری و ۱ناحیه خودگردان). بیشتر ادارات دولتی بر اساس منطقه بندی‌ها ساخته شده‌اند و نه تک‌تک در هر استان. بیشتر موارد مرکز مناطق در شهرها است. بر اساس سال ۲۰۱۵ناحیهٔ CALABARZON بیشترین جمعیت را داراست و ناحیه پایتخت ملی بیشتر تراکم جمعیت را دارا می‌باشد.


استان‌های فیلیپین
۱۰ منطقه پر جمعیت در فیلیپین(۲۰۱۵)[21]
رتبه ناحیه اسم مساحت جمعیت(2015) % جمعیت تراکم جمعیت
اول ناحیه ۴ Calabarzon ۱۶٬۸۷۳٫۳۱ کیلومتر مربع (۶٬۵۱۴٫۸۲ مایل مربع) ۱۴٬۴۱۴٬۷۷۴۱۴٫۲۷٪ ۸۵۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۲٬۲۰۰ ساکن در هر مایل مربع)
دوم ناحیه پایتخت ملی ناحیه پایخت ملی ۶۱۹٫۵۷ کیلومتر مربع (۲۳۹٫۲۲ مایل مربع) ۱۲٬۸۷۷٬۲۵۳۱۲٫۷۵٪ ۲۱٬۰۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۵۴٬۰۰۰ ساکن در هر مایل مربع)
سوم ناحیه ۳ لوزون مرکزی ۲۲٬۰۱۴٫۶۳ کیلومتر مربع (۸٬۴۹۹٫۹۰ مایل مربع) ۱۱٬۲۱۸٬۱۷۷۱۱٫۱۱٪ ۵۱۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۱٬۳۰۰ ساکن در هر مایل مربع)
چهارم ناحیه ۷ ویسایای مرکزی ۱۰٬۱۰۲٫۱۶ کیلومتر مربع (۳٬۹۰۰٫۴۷ مایل مربع) ۶٬۰۴۱٬۹۰۳۵٫۹۸٪ ۶۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۱٬۶۰۰ ساکن در هر مایل مربع)
پنجم ناحیه ۵ ناحیه بیکول ۱۸٬۱۵۵٫۸۲ کیلومتر مربع (۷٬۰۱۰٫۰۰ مایل مربع) ۵٬۷۹۶٬۹۸۹۵٫۷۴٪ ۳۲۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۸۳۰ ساکن در هر مایل مربع)
ششم ناحیه ۱ ناحیه ایلوکوس ۱۶٬۸۷۳٫۳۱ کیلومتر مربع (۶٬۵۱۴٫۸۲ مایل مربع) ۵٬۰۲۶٬۱۲۸۴٫۹۸٪ ۳۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۷۸۰ ساکن در هر مایل مربع)
هفتم ناحیه ۱۱ ناحیه داوائو ۲۰٬۳۵۷٫۴۲ کیلومتر مربع (۷٬۸۶۰٫۰۴ مایل مربع) ۴٬۸۹۳٬۳۱۸۴٫۸۵٪ ۲۴۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۶۲۰ ساکن در هر مایل مربع)
هشتم ناحیه ۱۰ میندانائو شمالی ۲۰٬۴۹۶٫۰۲ کیلومتر مربع (۷٬۹۱۳٫۵۶ مایل مربع) ۴٬۶۸۹٬۳۰۲۴٫۶۴٪ ۲۳۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۶۰۰ ساکن در هر مایل مربع)
نهم ناحیه ۱۲ SOCCSKSARGEN ۲۲٬۵۱۳٫۳۰ کیلومتر مربع (۸٬۶۹۲٫۴۳ مایل مربع) ۴٬۵۴۵٬۲۷۶۴٫۵۰٪ ۲۰۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۵۲۰ ساکن در هر مایل مربع)
ناحیه دهم ناحیه ۶ ویسایای غربی ۱۲٬۸۲۸٫۹۷ کیلومتر مربع (۴٬۹۵۳٫۲۹ مایل مربع) ۴٬۴۷۷٬۲۴۷۴٫۴۳٪ ۳۵۰ ساکن در هر کیلومتر مربع (۹۱۰ ساکن در هر مایل مربع)

جغرافیا
نوشتار اصلی: جغرافیای فیلیپین
کوه آپو بلندترین کوه فیلیپین

فیلیپین یک مجتمع الجزایر است که از ۷۶۴۱ جزیره تشکیل شده[22] عموماً در سه مجتمع الجزایر بزرگ طبقه‌بندی می‌شوند که عبارتند از: لوزون، میندانائو، و ویسایا. مساحت این کشور به اضافه آب‌های درون سرزمینی ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۱۵٬۸۳۱ مایل مربع) است.[23] کشور در رتبه پنجمین کشور بزرگ جزیره ای به حساب می‌آید[24] و با داشتن خط ساحلی ۳۶٬۲۸۹ کیلومتر مربع (۱۴٬۰۱۱ مایل مربع)، رتبهٔ پنجم در طولانی بودن خط ساحلی را در اختیار دارد. منطقه انحصاری اقتصادی این کشور ۲٬۲۶۳٬۸۱۶ کیلومتر مربع (۸۷۴٬۰۶۴ مایل مربع) است.[25][26]

بیشتر این شبه جزیره پوشیده از جنگل‌های استوایی و آتش فشان‌ها است. بلندترین کوه که در جیزره میندانائو قرار دارد کوه آپو(Mount Apo) نام دارد که ۲۹۵۴ متر از سطح دریا بالاتر است.[27][28]

پست‌ترین نقطه در ترانشه فیلیپین قرار دارد به نام اعماق گالاتا (Galathea Depth) که سومین نقطهٔ عمین دنیا به حساب می‌آید و این ترانشه در دریای فیلیپین قرار دارد.[29]

بلندترین رود در شمال لوزون به نام رود کاگایان است.[30] خلیج مانیل که در کرانه پایتخت فیلیپین یعنی مانیل واقع شده به واسطهٔ رود پسیگ(Pasig river) به لاگونا د بی(Laguna de Bay) متصل است که بزرگ‌ترین دریاچهٔ فیلیپین محسوب می‌شود.[31]

این کشور از ناحیهٔ شمال غربی با تایوان و چین، از ناحیه شمال شرقی با ژاپن، از جنوب با اندونزی از جنوب غربی با مالزی، تایلند و سنگاپور همسایه است و شرق آن را دریای فیلیپین و غرب آن را دریای چین جنوبی فرا گرفته‌است.

دو جزیره لوزون و میندانائو مجموعاً ۶۶٪ کل مساحت فیلیپین را شامل می‌شوند. از ۷۱۰۷ جزیره فیلیپین فقط ۱۰۰ جزیره مسکونی است و در این بین فقط یازده جزیره به صورت عمده جمعیت ساکنی دارد و فقط ۲۷۷۰ جزیره دارای نامی خاص هستند.

کشور فیلیپین به‌طور کلی در محاصره آب‌های اقیانوس آرام و دریای چین جنوبی قرار دارد، وسیع‌ترین دریاچه‌های آن عبارتند از،: لاگونا در غرب جزیره لوزون و تاآل در مرکز آن دو دریاچه لانائو و دریاچه سوریاگو نیز در جزیره میندانائو است.[32]

بزرگترین رودهای این کشور شامل کاگایان و پاکساهان در جزیره‌های لوزون و رودهای پالانگی و آگوسان در جزیره میندانائو جریان دارد. مرتفع‌ترین قله آن کوه آپو به ارتفاع ۲۹۴۵ متر است.

داده‌های اقلیم فیلیپین
ماه ژانویه فوریه مارس آوریل مه ژوئن ژوئیه اوت سپتامبر اکتبر نوامبر دسامبر سال
میانگین روزانه °C (°F) ۲۵٫۳
(۷۸)		 ۲۵٫۳
(۷۸)		 ۲۶٫۱
(۷۹)		 ۲۷٫۰
(۸۱)		 ۲۷٫۳
(۸۱)		 ۲۶٫۸
(۸۰)		 ۲۶٫۵
(۸۰)		 ۲۶٫۳
(۷۹)		 ۲۶٫۳
(۷۹)		 ۲۷٫۳
(۸۱)		 ۲۶٫۰
(۷۹)		 ۲۵٫۵
(۷۸)		 ۲۶٫۳۱
(۷۹٫۴)
بارندگی میلی‌متر (اینچ) ۱۴۷٫۸
(۵٫۸۲)		 ۹۹٫۴
(۳٫۹۱)		 ۹۷٫۲
(۳٫۸۳)		 ۹۳٫۳
(۳٫۶۷)		 ۱۸۸٫۴
(۷٫۴۲)		 ۲۳۵٫۹
(۹٫۲۹)		 ۲۸۶٫۶
(۱۱٫۲۸)		 ۲۷۳٫۱
(۱۰٫۷۵)		 ۲۶۹٫۴
(۱۰٫۶۱)		 ۲۷۳٫۷
(۱۰٫۷۸)		 ۲۵۷٫۷
(۱۰٫۱۵)		 ۲۲۶٫۷
(۸٫۹۳)		 ۲٬۴۴۹٫۲
(۹۶٫۴۴)
منبع: World Bank Climate Change Knowledge Portal (1990–2009)[33]

آب و هوای فیلیپین گرمسیری دریایی با رطوبت زیاد است و در طول سال همواره با طوفان و باران‌های موسمی روبرو هستند و به خاطره همین باران‌های سیل آسا تقریباً ۷۰٪ این جزایر را جنگل‌های سرسبز استوایی فرا گرفته‌است. دمای هوا بین ۲۰ تا ۴۰ درجه متغیر است و رطوبت نیز از ۳۶٪ تا ۹۰٪ هم می‌رسد. وقوع زمین‌لرزه در این جزایر پدیده‌ای معمولی به‌شمار می‌آید.

مهمترین قلل آتشفشان فیلیپین قله مایون و پیناتابو در جزیره لوزون و قله آپو در جزیره میندانائو و قله کان لائون در جزیره نگروس است که گاهی فعال شدن این قلل باعث خسارات مالی و جانی زیادی برای ساکنان اطراف آن‌ها گردیده‌است. همچنین فعال شدن آتشفشان پیناتابو در جنوب جزیره لوزون در سال ۱۹۹۰ علاوه بر خساراتی که برای مردم داشت، پایگاه‌های نظامی آمریکا در فیلیپین را نیز تخریب نمود و در نهایت منجر به جمع‌آوری این پایگاه‌ها شد.[32]

چین و فیلیپین بر سر مالکیت جزایر رنای که پکن از آن به عنوان جزایر نن شا یاد می‌کند و تپه‌های دریایی جانسون اختلاف دارند. آب‌های دریای چین جنوبی که از منابع سرشار نفت و گاز و شیلات برخوردار است محل چالش بین چین و فیلیپین است.[34]

چین مدعی مالکیت مطلق بر آب‌های دریای چین جنوبی است و همواره از مدعیان دیگر از جمله فیلیپین، ویتنام و ژاپن خواسته تا از طریق گفتگوی دو جانبه به این تنش‌ها پایان دهند. فیلیپین این اختلاف را به دادگاه بین‌المللی سازمان ملل متحد برده‌است.[34]

مانیل
توسعه‌ی شهر بیشتر به سمت خلیج مانیل و در امتداد مسیر رودخانه‌ی پسیگ ادامه داشته.

مانیل پایتخت کشور فیلیپین در طی سال‌های گذشته پیشرفت زیادی داشته‌است. این شهر حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هنوز یکی از ارزانترین شهرهای دنیاست. از لحاظ موقعیت جغرافیایی این شهر در دهانه رود بزرگ پاسیگ قرار دارد که در شرق آن خلیج مانیل و در غرب آن ناحیه لوزون قرار گرفته‌است. این شهر در ۹۵۰ کیلومتری جنوب شرقی هنگ کنگ و در ۲۴۰۰ کیلومتری شمال شرقی سنگاپور است. رودخانه پاسیگ از میان مانیل عبور می‌کند و تقریباً تمام شهر به آن دسترسی دارند.

شهر مانیل مرکز اصلی تجارت، سرمایه گذاری و امور مالی اداری در کشور فیلیپین است، بندر مانیل دارای بیشترین حجم واردات و صادرات در کل کشور فیلیپین است. دفتر مرکزی موسسات مالی و تجاری مهم مثل: بانک ملی فیلیپین (Philippine National Bank)، اداره بیمه مرکزی فیلیپین، بانک Veterans و تعداد زیادی از موسسات مالی اعتباری خصوصی در مانیل است. [35]

مردم
نوشتار اصلی: فیلیپینی‌ها
چند بانوی ایلکانو در سانتا کاتالینا، ایلوکوس جنوبی، سال ۱۹۰۰

جمعیت فیلیپین طبق آمارهای اعلام شده در سال ۱۹۸۷ ۵۷٫۴ میلیون نفر بود. با نرخ رشد جمعیت حدود ۲٫۴ در سال جمعیت این کشور در سال ۱۹۹۵ به ۶۸ میلیون نفر رسید و در سال ۲۰۰۰ با نرخ رشد ۲٫۳ جمعیت این کشور به ۷۸ میلیون نفر بالغ شد.

حاکمیت اسپانیا بر فیلیپین باعث شد که ۹۰٪ مردم این کشور مسیحی و کاتولیک شوند و با مهاجرت گروه‌های مختلف مردم اسپانیائی زبان از اروپا و آمریکای جنوبی فرهنگ این کشور شباهت زیادی با کشورهای لاتین پیدا کرد و زبان‌های محلی آنان نیز تحت تأثیر کلمات اسپانیایی قرار گرفت.

۹۰٪ مردم فیلیپین مسیحی می‌باشند که ۸۱٪ کاتولیک و ۹٪ پروتستان هستند و بقیه که شامل ۱۰٪ از کل جمعیت می‌باشند، بیشتر مسلمان هستند که اکثراً در جزیره میندانائو در جنوب ساکن هستند.

اکثریت نژاد آن را گروه «ماله» و باقی آن را «چینی»، «آمریکایی» و «اسپانیایی» ها تشکیل می‌دهند.

۲۹٪ درصد از نژاد مردم فیلیپین را فیلیپینی و ۲۳٪ را سبوئانو و ۱۰٪ را ایلکانو تشکیل می‌دهند و بقیه از سایر اقوام هستند. مردم در فیلیپین به زبان تاگالوگ صحبت می‌کنند و این در حالی است که زبان انگلیسی بسیار رایج است. از نظر جمعیت انگلیسی گویش ور به شدت بیشتری از اسپانیایی دارد و بیشتر مردم این کشور به زبان انگلیسی تسلط دارند، با این حال بیش از ۱۰۰۰ لهجه در فیلیپین موجود است. طبق آمار سال ۲۰۱۳ میزان با سوادی در میان مردم این کشور ۹۰/۷٪ بوده‌است.

اقتصاد
تراس‌های برنجی کوردیلرای فیلیپین از جاذبه‌های گردشگری فیلیپین به‌حساب می‌آیند.

اقتصاد فیلیپین ۳۴امین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱٬۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ می‌باشد.[3]بیشتر صادرات فیلیپین شامل نیمه رساناها و لوازم الکترونیکی، ابزار حمل و نقل، پوشاک، تولیداتِ مس، تولیدات بنزین، روغن نارگیل و میوه‌جات است. بزرگترین شریک‌های تجاری این کشور ایالات متحده، ژاپن، چین، سنگاپور، کره جنوبی، هلند، هنگ کنگ، آلمان، تایوان و تایلند است.[36]

واحد پولی این کشور پزوی فیلیپین(₱ یا PHP) می‌باشد.[37]

فیلیپین یک کشور تازه صنعتی شده به حساب می‌آید که در حالت گذر از صنعت کشاورزی به صنعت خدمات و تولیدات کارخانه ای است. با وجود ۴۰٫۸۱۳ میلیون نیروی کار، ۳۰٪ این نیرو در صنعت کشاورزی مشغول به کار می‌باشند که ۱۴٪ تولید ناخالص داخلی و بخش صنعتی ۱۴٪ نیروی کار را شامل می‌شود که ۳۰٪ از تولید تولید ناخالص داخلی است. به این ترتیب ۴۷٪ نیروی کار در بخش اداری و خدماتی فعال می‌باشد که شامل ۵۶٪ از تولید ناخالص داخلی می‌شود.[38][39]

نرخ بیکاری مصادف با ۱۴ دسامبر ۲۰۱۴ برابر با ۶٪ اعلام شد. با پایین بودن هزینه نیازهای اولیه، نرخ تورم در ماه دسامبر به ۳٫۷٪ نزول کرد.[36]

ذخایر ناخالص بین‌المللی در اکتبر ۲۰۱۳ برابر با ۸۳٫۲۰۱ میلیارد برآورد می‌شود.[36]

گلدمن ساکس نام فیلیپین را در لیست "یازده اقتصاد بعدی" عنوان کرده. این لیست شامل نام ۱۱کشور است که به همراه کشورهای BRICS بزرگترین اقتصادهای دنیا در قرن 21 باشند.[40] گلدمن ساکس ارزیابی کرده که تا سال ۲۰۵۰ این کشور بیستمین اقتصاد بزرگ جهان شود. همچنین HSBC پیشبینی کرده که اقتصاد این کشور بیستمین در دنیا و پنجمین در آسیا و بزرگترین اقتصاد جنوب شرق آسیا در سال ۲۰۵۰ شود.[41][42]

فیلیپین همچنین یکی از اعضای بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، سازمان تجارت جهانی، بانک توسعه آسیایی، G-۷۷ و G-۲۴ و طرح کلمبو میباشد.

معادن

مقدار ذخایر معدنی فیلیپین با وجود وسعت کم این کشور بسیار قابل ملاحظه‌است. در فیلیپین منابع کانی‌های فلزی سرشاری در این کشور وجود دارد، به‌طوری‌که با توجه به تولیدات قبلی و ذخایر اثبات شده در طلا رتبه دوم در جهان و در مس رتبه سوم را به خود اختصاص داده‌است. معادن مس در بخش‌های گسترده‌ای از این کشور پراکنده هستند و بیشتر آن‌ها دارای مقادیری از طلا و نقره نیز می‌باشند. نیکل و کروم از سایر فلزات با ارزش در معادن این کشور هستند، ضمن اینکه فیلیپین به لحاظ معادن غیر فلزی همچون مرمر و سنگ آهک در وضعیت خوبی قرار دارد.[43]

تعطیلات رسمی

در فیلیپین ۱۵ روز تعطیل رسمی می‌باشند که عبارتند از:

  • اول ژانویه عید سال نو
  • بیست و دوم فوریه روز قدرت مردم
  • بیست و یکم مارس جمعهٔ مقدس
  • ۲۳ مارس روز عید پاک مسیحیان
  • ۹ آوریل روز شجاعت
  • اول مه روز کارگر
  • ۲۸ مه روز ملی پرچم
  • ۱۲ ژوئن روز استقلال
  • ۲۴ ژوئن روز مانیل
  • ۳۱ اوت روز قهرمان
  • اول نوامبر روز تمام انسان‌های خوب و نیکوکار
  • ۳۰ نوامبر روز به‌سازی طبیعت
  • ۲۵ دسامبر کریسمس
  • ۳۰ دسامبر روز ریزال
  • ۳۱ دسامبر شب سال نو

جستارهای وابسته

پانویس
  1. "Largest Countries in the World by Area - Worldometer". www.worldometers.info. Retrieved 2020-10-19.
  2. "Population by Country (2020) - Worldometer". www.worldometers.info. Retrieved 2020-10-19.
  3. "Report for Selected Countries and Subjects". www.imf.org.
  4. "Country description". US State Department Website. US State Department Website. January 2012. Archived from the original on January 3, 2012. Retrieved January 24, 2012. The Philippines is an emerging economy with a democratic system of government.
  5. Scott 1994, p. 6.
  6. Spate, Oskar H.K. (1979). "Chapter 4. Magellan's Successors: Loaysa to Urdaneta. Two failures: Grijalva and Villalobos". The Spanish Lake – The Pacific since Magellan, Volume I. Taylor & Francis. p. 97. ISBN 978-0-7099-0049-8. Archived from the original on September 16, 2008. Retrieved January 7, 2010.
  7. Friis, Herman Ralph, ed. (1967). The Pacific Basin: A History of Its Geographical Exploration. American Geographical Society. p. 369.
  8. Galang, Zoilo M., ed. (1957). Encyclopedia of the Philippines, Volume 15 (3rd ed.). E. Floro. p. 46.
  9. Tarling, Nicholas (1999). The Cambridge History of Southeast Asia – Volume One, Part Two – From c. 1500 to c. 1800. Cambridge University Press. p. 12. ISBN 978-0-521-66370-0.
  10. Constantino, R (1975). The Philippines: a Past Revisited. Quezon City: Tala Pub. Services.
  11. Quezon, Manuel, III (March 28, 2005). "The Philippines are or is?". Manuel L. Quezon III: The Daily Dose. Retrieved December 20, 2009.
  12. Alan C. Robles (15 October 2017). "No trust in institutions". D+C, development and cooperation. Retrieved 23 November 2017.
  13. Robles, Alan C. (July–August 2008). "Civil service reform: Whose service?". D+C. 49: 285–289. Archived from the original on December 2, 2008. Retrieved November 30, 2008.
  14. Bigornia, Amante (September 17, 1997). "The 'consultations' on Charter change". The Manila Standard. Retrieved December 13, 2009.
  15. "General Information". March 9, 2009. Archived from the original on March 9, 2009. Retrieved September 21, 2014.. (older version – as it existed in 2009 – during the presidency of Gloria Macapagal Arroyo), The Official Government Portal of the Republic of the Philippines بایگانی‌شده در سپتامبر ۳۰, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.
  16. "General Information". March 9, 2009. Archived from the original on March 9, 2009. Retrieved September 21, 2014.. (older version – as it existed in 2009 – during the presidency of Gloria Macapagal Arroyo), The Official Government Portal of the Republic of the Philippines بایگانی‌شده در سپتامبر ۳۰, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.
  17. ایرنا: رئیس‌جمهور فیلیپین با فشار افکار عمومی از موضع خود عقب‌نشینی کرد. تاریخ خبر: 07/08/1393.
  18. "Provincial Summary: Number of Provinces, Cities, Municipalities and Barangays, by Region as of September 30, 2016" (PDF). Philippine Statistics Authority. Archived from the original (PDF) on January 10, 2017. Retrieved January 5, 2017.
  19. Ronald Echalas Diaz (September 18, 1968). "Republic Act No. 5446 – An Act to Amend Section One of Republic Act Numbered Thirty Hundred and Forty-Six, Entitled "An Act to Define the Baselines of the Territorial Sea of the Philippines". Republic of the Philippines". Chan Robles Virtual Law Library. Retrieved May 4, 2013.
  20. Mohamad, Kadir (2009). "Malaysia's territorial disputes – two cases at the ICJ: Batu Puteh, Middle Rocks and South Ledge (Malaysia/Singapore), Ligitan and Sipadan [and the Sabah claim] (Malaysia/Indonesia/Philippines)" (PDF). Institute of Diplomacy and Foreign Relations (IDFR) Ministry of Foreign Affairs, Malaysia: 46. Archived from the original (PDF) on May 16, 2016. Retrieved May 16, 2014. Map of British North Borneo, highlighting in yellow color the area covered by the Philippine claim, presented to the Court by the Philippines during the Oral Hearings at the ICJ on 25 June 2001
  21. "2015 Population Counts Summary" (XLSX). Philippine Statistics Authority. May 19, 2016. Retrieved June 10, 2017.
  22. Mayuga, Jonathan (February 10, 2016). "Namria 'discovers' 400 previously 'unknown' PHL islands using IfSAR". BusinessMirror. Retrieved February 12, 2016.
  23. "Island Countries Of The World". WorldAtlas.com. Archived from the original on 2017-12-07. Retrieved 2019-08-10.
  24. "Island Countries Of The World". WorldAtlas.com. Archived from the original on 2017-12-07. Retrieved 2019-08-10.
  26. Central Intelligence Agency. (2009). "Field Listing : Coastline". Washington, DC.
  27. "Philippines Mountain Ultra-Prominence". peaklist.org. Retrieved June 19, 2009.
  28. (2011-04-06). "The World Factbook – Philippines" بایگانی‌شده در ژوئیه ۱۹, ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine. Central Intelligence Agency. Retrieved on March 14, 2011.
  29. Bruun, Anton Frederick (1956). The Galathea Deep Sea Expedition, 1950–1952, described by members of the expedition. Macmillan, New York.
  30. Kundel, Jim (June 7, 2007). "Water profile of Philippines". Encyclopedia of Earth. Retrieved September 30, 2008.
  31. Republic of the Philippines. Department of Tourism. [c. 2008]. Leyte is Famous for... توسط Wayback Machine (archived آوریل ۲۷, ۲۰۱۲) (archived from the original on April 27, 2012). Retrieved March 21, 2010 from www.travelmart.net.
  32. رایزنی ایران در مانیل بایگانی‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. بازدید: نوامبر ۲۰۱۴.
  33. "Average Monthly Temperature and Rainfall for Philippines from 1990–2009". World Bank. Retrieved October 7, 2014.
  34. نامه فیلیپین به سازمان ملل و ۱۹۳ کشور در خصوص اختلافات ارضی با چین. تاریخ خبر: ۲۶/۰۷/۱۳۹۳.
  35. "Manila - People". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2019-12-24.
  36. "East & Southeast Asia :: Philippines". The World Factbook. Washington, DC: Central Intelligence Agency. October 28, 2009. Archived from the original on July 19, 2015. Retrieved November 7, 2009.
  37. "Compare currencies in South East Asia". aroundtheworldinaday.com. Archived from the original on July 19, 2014. Retrieved July 15, 2014.
  38. "Third Quarter 2009 Gross National Product and Gross Domestic Product by Industrial Origin". Republic of the Philippines. National Statistical Coordination Board. Archived from the original on June 29, 2011. Retrieved December 11, 2009.
  39. Philippine Statistics Authority (October 2009). "Quickstat" (PDF). Archived from the original (PDF) on July 11, 2012. Retrieved December 11, 2009.
  40. "Bloomberg - Are you a robot?". www.bloomberg.com.
  41. Platt, Eric (January 13, 2012). "These Economies Will Dominate The World In 2050". Business Insider. Retrieved September 21, 2014.
  42. Fajardo, Fernando (February 29, 2012). "The Philippines in 2050". Philippine Daily Inquirer. Retrieved September 21, 2014.
  43. «مس در فیلیپین، پایگاه ملی داده‌های علوم زمین». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  1. ^ بنیتو آکینو در سال ۱۹۳۴ در شهر کنسپسیون متولد گردید. پدرش سناتور بود و پدر بزرگش از انقلابیونی که با اسپانیا و بعد از آن با آمریکا می‌جنگیدند.
  2. ^ محافل سیاسی دولت فیلیپین معتقدند که دولت مارکوس مسئول ترور آکیتو بوده‌است.
  3. [1]
  1. "General Information". March 9, 2009. Archived from the original on March 9, 2009. Retrieved September 21, 2014.. (older version – as it existed in 2009 – during the presidency of Gloria Macapagal Arroyo), The Official Government Portal of the Republic of the Philippines بایگانی‌شده در سپتامبر ۳۰, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به فیلیپین در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فیلیپین موجود است.
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای فیلیپین دارد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.