پیونگیانگ
پیونگیانگ (به کرهای: 평양) (به معنایی زمین مسطح)پایتخت کشور کره شمالی است. این شهر از باختر به استان پیونگ یانگ جنوبی، از جنوب به هوانگهه شمالی، از شمال به پیونگ یانگ شمالی محدود است و برابر با آخرین تقسیمبندی کشوری به نوزده ناحیه تقسیم میشود. قسمت شمال شرقی و جنوب شرقی شهر را کوهها و قسمتهای غربی و جنوب غربی را دشتها پوشانیدهاند. باغهای میوهٔ فراوانی مانند باغهای گلابی، سیب، انگور، زردآلو و آلو اطراف پیونگ یانگ وجود دارد. راههای ارتباطی متعددی پیونگ یانگ را به شهرهای مختلف کشور و به مسکو پایتخت روسیه و پکن پایتخت چین مرتبط میسازد. پیونگ یانگ بیش از ۱۵۰۰ سال سابقه تاریخی دارد. این شهر در سدهٔ دوازدهم مورد هجوم مغولها قرار گرفت و از سدهٔ پانزدهم تا سده بیستم، پایتخت دوم شبه جزیره کره محسوب میشد. در اوایل سده بیستم، این شهر بهدست ژاپنیها افتاد و تا چندین دهه زیر تسلط آن کشور بود. پیونگ یانگ در سالهای جنگ کره، از سوی بمبافکنهای ارتش آمریکا بهشدت بمباران شد و بهصورت تل بزرگی از خاک و سنگ و آهن درآمد.[1]
پیونگیانگ 평양 P'yŏngyang | |
|---|---|
| لقب(ها): City of Willows | |
![]() | |
![]() | |
| مختصات: ۳۹°۱′۱۰″ شمالی ۱۲۵°۴۴′۱۷″ شرقی | |
| کشور | |
| منطقه | پیونگان |
| نواحی | ۱۹ |
| بنیانگذاری | ۱۱۲۲ (پیش از میلاد) |
| مساحت | |
| • کل | ۳٬۱۹۴ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع) |
| بلندی | ۸۹ متر (۲۹۲ پا) |
| جمعیت | |
| • کل | ۳٬۲۵۵٬۳۸۸ |
| منطقه زمانی | یوتیسی ۹+ (Korea Standard Time) |
| • تابستان (ساعت تابستانی) | یوتیسی ۹+ |
مترو
متروی پیونگیانگ در سال ۱۹۷۳ تأسیس شده و هماکنون دارای ۲ خط و ۱۶ ایستگاه میباشد.
جغرافیا
این شهر در کنار رودخانه تائدونگ قرار گرفته و جمعیت آن ۳٫۸ میلیون (در سال ۲۰۰۳) گزارش شدهاست.
هرچند جمعیت این شهر بهطور رسمی اعلام نشدهاست.
نگارخانه
منابع
| ویکیسفر یک راهنمای سفر برای پیونگیانگ دارد. |
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ پیونگیانگ موجود است. |
- http://www.aftabir.com/travel/countries/northkorea/geography/natural.php. دریافتشده در ۱ اسفند ۱۳۹۳. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک)
ویکیپدیای انگلیسی، ۱۸ آوریل ۲۰۰۷.















