دولت فلسطین

فلسطین با نام رسمی دولت فلسطین (به عربی: دَولة فلسطين) دولت مستقل فلسطین واقع در غرب آسیا است که ادعای حاکمیت بر کرانه باختری و نوار غزه را دارد و قدس شرقی را که در اسراییل قرار دارد پایتخت خود می‌داند، اما در حال حاضر مراکز اداری آن در رام‌الله واقع هستند.[10][11]

دولت فلسطین

دَولة فلسطین
فلسطین
نشان ملی
سرود: فدائی
  • پایتخت اعلامی
  • پایتخت اداری
بزرگترین شهرغزه
زبان(های) رسمیعربی
حکومتقانوناً جمهوری مجلس‌محور عملیاتی بالفعل به عنوان جمهوری نیمه‌ریاستی[3]
 رئیس‌جمهور
محمود عباسب
 نخست‌وزیر
محمد اشتیه
سلیم زعنون
قوه مقننهمجلس ملی
روند تأسیس
 اعلامیه استقلال
۱۵ نوامبر ۱۹۸۸
 پذیرش به عنوان کشور ناظر در مجمع عمومی سازمان ملل
۲۹ نوامبر ۲۰۱۲
 تغییر وضعیت از دولت خودگردان
۳ ژانویه ۲۰۱۳
 دعوای حاکمیتی با اسرائیل
در جریانپ[iii][4][5]
مساحت
 کل
۶٬۲۲۰ کیلومترمربع (۲۴۰۰ مایل‌مربع)
جمعیت
 برآورد سال ۲۰۱۴
۴٬۷۸۰٬۹۷۸[7] (۱۲۳امین)
 تراکم
۷۳۱ /به ازای هر کیلومترمربع (۱۸۹۳٫۳ /مایل‌مربع)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)برآورد ۲۰۰۸الف 
 کل
۱۱٫۹۵ میلیارد دلارالف ()
 سرانه
۲٬۹۰۰ دلارالف ()
شاخص جینی (۲۰۰۹)۳۵٫۵[8]
شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۳) ۰٫۶۸۶[9]
۱۰۷امین
منطقه زمانییوتی‌سی ()
 تابستان (ساعت تابستانی)
یوتی‌سی
جهت رانندگیراست
پیش‌شماره تلفنی+۹۷۰
کد ایزو ۳۱۶۶PS
دامنه سطح‌بالا.ps
وبگاه رسمیوبگاه رسمی بیت‌المقدس
الف آمارهای جمعیتی و اقتصادی و رده‌بندی‌ها بر پایهٔ داده‌های ادارهٔ مرکزی آمار فلسطین است

ب و نیز رهبر دولت ایالتی[iv]

پ سرزمین‌های مورد ادعا در اشغال اسرائیل قرار دارد.

فلسطین در شرق دریای مدیترانه قرار دارد و از شرق با اردن، از شمال و غرب با اسرائیل و همچنین از طریق باریکه غزه با مصر مرز زمینی دارد. کل این منطقه تا سال ۱۹۴۸ تحت قیومت بریتانیا اداره می شد تا آنکه در طی جنگ استقلال اسرائیل بین اسرائیل و فلسطین تقسیم شد.

تاریخ

طرح تقسیم فلسطین

در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل متحد، طرح تقسیم سرزمین فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین و اداره شهر بیت‌المقدس («اورشلیم» نزد اسرائیل و «قدس» نزد فلسطین)، به صورت بین‌المللی را تصویب کرد. از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه‌نظامیان یهودی و فلسطینی، نبردهای خونینی درگرفت. نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸ هم‌زمان با پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین، اسرائیل با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد. یک روز پس از اعلام استقلال، همسایگان عرب برای دفاع از مردم فلسطین به‌طور هم‌زمان به اسرائیل حمله کردند که متحمل شکست شدند. از آن پس، مجموعه‌ای از درگیری‌های نظامی بین نیروهای اسرائیلی و کشورهای عرب رخ داده که جنگ ۱۹۴۸، جنگ ۱۹۵۶، جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ و جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهم‌ترین آن‌ها بوده‌اند.

رسمیت فلسطین به عنوان یک کشور

طرح رسمیت دولت فلسطین برای اولین بار توسط سازمان آزادی‌بخش فلسطین در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۸ در الجزایر تشکیل شد. کشورهای عضو سازمان ملل متحد در زمان حکمرانی محمود عباس به درخواست فلسطینی‌ها رای موافق دادند و از نهاد ناظر (سازمان آزادی‌بخش فلسطین) به کشور ناظر غیرعضو ارتقاء پیدا کرد. در رأی‌گیری شب ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ در مجمع عمومی سازمان ملل، ۱۳۸ کشور رای موافق و ۹ کشور رای مخالف، عبارت از آمریکا، کانادا، اسرائیل، جمهوری چک، پاناما و چهار کشور جزیره‌ای کوچک واقع در میکرونزی اقیانوس آرام، و ۴۱ کشور رای ممتنع دادند.[12] به این ترتیب موقعیت فلسطین در سازمان ملل مشابه موقعیت سریر مقدس است.

کشور فلسطین در سال ۲۰۱۴ درخواست عضویت به ده نهاد بین‌المللی را ارائه داد و در ماه آوریل به عضویت کنوانسیون ژنو درآمد.[13]

تقسیمات

ناممساحت[14]جمعیتتراکم جمعیتmuhfaza یا مرکز استان
استان جنین۵۸۳۳۱۱٬۲۳۱۵۳۳٫۸۴جنین
استان طوباس۴۰۲۶۴٬۷۱۹۱۶۰٫۹۹طوباس
استان طولکرم۲۴۶۱۸۲٬۰۵۳۷۴۰٫۰۵طولکرم
استان نابلس۶۰۵۳۸۰٬۹۶۱۶۲۹٫۶۸نابلس
استان قلقیلیه۱۶۶۱۱۰٬۸۰۰۶۶۷٫۴۶قلقیلیه
استان سلفیت۲۰۴۷۰٬۷۲۷۳۴۶٫۷سلفیت
استان رام‌الله و البیره۸۵۵۳۴۸٬۱۱۰۴۰۷٫۱۴رام‌الله
استان اریحا۵۹۳۵۲٬۱۵۴۸۷٫۹۴اریحا
استان قدس۳۴۵۴۱۹٬۱۰۸a۱۲۱۴٫۸aقدس (De Jure and disputed)
استان بیت‌لحم۶۵۹۲۱۶٬۱۱۴۹۲۷٫۹۴بیت‌لحم
استان الخلیل۹۹۷۷۰۶٬۵۰۸۷۰۸٫۶۳الخلیل
استان شمال غزه۶۱۳۶۲٬۷۷۲۵۹۴۷٫۰۸جبالیا
استان غزه۷۴۶۲۵٬۸۲۴۸۴۵۷٫۰۸غزه
استان دیرالبلح۵۸۲۶۴٬۴۵۵۴۵۵۹٫۵۶دیر البلح
استان خان‌یونس۱۰۸۳۴۱٬۳۹۳۳۱۶۱٫۰۴خان‌یونس
استان رفح۶۴۲۲۵٬۵۳۸۳۵۲۴٫۰۳رفح

جستارهای وابسته

نگارخانه


روابط دیپلماتیک با دو دولت اسرائیل و فلسطین:
  به رسمیت شناختن هر دو دولت
  تنها اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد
  به رسمیت شناختن اسرائیل، به همراه روابطی با فلسطین
  تنها فلسطین را به رسمیت می‌شناسد
  به رسمیت شناختن فلسطین، به همراه روابطی با اسرائیل
  اسرائیل و فلسطین
  نامعلوم


منابع

  1. Bissio, Robert Remo, ed. (1995). The World: A Third World Guide 1995–96. Montevideo: Instituto del Tercer Mundo. p. 443. ISBN 978-0-85598-291-1.
  2. Lapidoth, Ruth (2011). "Jerusalem: Some Legal Issues" (PDF). The Jerusalem Institute for Israel Studies. p. 26. Archived from the original (PDF) on 5 June 2014. Retrieved 5 June 2014. The attitude of the Palestinians was expressed inter alia in 1988 and 2002. When the Palestine National Council proclaimed in November 1988 the establishment of a Palestinian State, it asserted that Jerusalem was its capital. In October 2002 the Palestinian Legislative Council adopted the Law on the Capital, which stipulates that Jerusalem is the capital of the Palestinian State, the main seat of its three branches of government. The State of Palestine is the sovereign of Jerusalem and of its holy places. Any statute or agreement that diminishes the rights of the Palestinian State in Jerusalem is invalid. This statute can be amended only with the consent of two-thirds of the members of the Legislative Council. The 2003 Basic Law also asserts that Jerusalem is the capital of the State of Palestine. Reprinted from: Wolfrum, Rüdiger (ed.) (online 2008-, print 2011). The Max Planck Encyclopedia of Public International Law. Oxford University Press.
  3. "Declaration of Independence (1988) (UN Doc)". State of Palestine Permanent Observer Mission to the United Nations. United Nations. 18 November 1988. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  4. Miskin, Maayana (5 December 2012). "PA Weighs 'State of Palestine' Passport". israelnationalnews.com. Arutz Sheva. Archived from the original on 7 December 2012. Retrieved 8 June 2014. A senior PA official revealed the plans in an interview with Al-Quds newspaper. The change to 'state' status is important because it shows that 'the state of Palestine is occupied,' he said.
  5. "State of Palestine name change shows limitations". AP. 2013-01-17. Archived from the original on |archive-url= requires |archive-date= (help). Israel remains in charge of territories the world says should one day make up that state.
  6. "The World Factbook: Middle East: Gaza Strip". cia.gov. Central Intelligence Agency. 12 May 2014. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  7. "Estimated Population in the Palestinian Territory Mid-Year by Governorate,1997-2016". Palestinian Central Bureau of Statistics. State of Palestine. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  8. "GINI Index: West Bank and Gaza". The World Bank: Data. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  9. "2014 Human Development Report Summary" (PDF). United Nations Development Programme. 2014. pp. 21–25. Retrieved 27 July 2014.
  10. Charbonneau, Louis (29 November 2012). "Palestinians win implicit U.N. recognition of sovereign state". Reuters. Thomson Reuters. Archived from the original on 5 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  11. Lederer, Edith M (30 November 2012). "Live Stream: Palestine asks United Nations for a 'birth certificate' ahead of vote". www.3news.com. New Zealand: MediaWorks TV. Archived from the original on 16 January 2013. Retrieved 8 June 2014.
  12. http://www.bbc.co.uk/persian/world/2012/11/121130_l93_palestine_un.shtml
  13. بی‌بی‌سی
  14. "Palestine". GEOCHIVE. GEOCHIVE. Archived from the original on 24 October 2012. Retrieved 3 October 2015.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.