سیاست در کره جنوبی
سیاست جمهوری کره در چارچوب یک جمهوری دموکراسی نیابتی صورت می‌گیرد، به موجب آن رئیس‌جمهور رئیس کشور و یک نظام چندحزبی است. قدرت اجرایی توسط دولت اعمال می‌شود. قدرت قانونگذاری هم به دولت و هم در شورای ملی واگذار می‌شود. دستگاه قضایی مستقل از دستگاه اجرایی و قوه مقننه است و شامل دیوان عالی، دادگاه‌های استیناف و یک دادگاه قانون اساسی است. از سال ۱۹۴۸، قانون اساسی ۵ مورد تجدید نظر اساسی را پشت سر گذاشته‌است که هر یک نشان دهنده جمهوری جدید است. جمهوری ششم فعلی با آخرین تجدید نظر در قانون اساسی در سال ۱۹۸۷ آغاز شد.
 | |
| نوع حکومت | حکومت متمرکز نظام ریاستی constitutional republic |
|---|---|
| قانون اساسی | قانون اساسی کره جنوبی |
| قوه مقننه | |
| نام | مجلس ملی کره جنوبی |
| نوع | تک‌مجلسی |
| مکان ملاقات | National Assembly Building |
| Presiding officer | Moon Hee-sang Speaker of the National Assembly |
| قوه مجریه | |
| رئیس کشور رئیس حکومت | |
| عنوان | رئیس‌جمهور کره جنوبی |
| کنونی | مون جه-این |
| برگزیننده | Direct popular vote |
| هیئت دولت | |
| نام | State Council |
| رهبر | President |
| معاون رهبر | Prime Minister |
| برگزیننده | President |
| مقرها | کاخ آبی |
| وزیران | ۱۸ |
| قوه قضائیه | |
| Supreme Court | |
| قاضی ارشد | Kim Myeong-soo |
| Constitutional Court | |
| قاضی ارشد | Yoo Nam-Seok |
|
| این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت جمهوری کره |
| قانون اساسی کره جنوبی |
|
|
|
.svg.png.webp)
حکومت این کشور جمهوری است. قوهٔ مقننه از یک مجلس ملی با ۲۳۱ عضو (برای یک دورهٔ شش‌ساله) تشکیل شده‌است. قانون اساسی موجود در سال ۱۹۴۸ تدوین و در سال ۱۹۷۲ اصلاحاتی بر آن افزوده شده‌است. احزاب مهم آن عبارت‌اند از: حزب جمهوری دموکراتیک (DRP) حزب دموکراتیک جدید و حزب دموکراتیک عدالت.
کرهٔ جنوبی در سال ۱۹۴۵ مستقل شده و روزهای ملی آن ۱ مارس و ۵ اوت است.
این کشور علاوه بر عضویت در سازمان ملل متحد، در سازمان‌های زیر نیز عضویت دارد: آدب، آسپاک، سی سی دی، اسکاپ، فائو، گات، یااآ، ایکائو، بانک جهانی، ایفک، ایمکو، ایمف، ایتو، اونکتاد، یونسکو، یوپو، وهو، ومو.
قانون اساسی
مهمترین قانون کشور کره جنوبی است. این قانون در ۱۷ ژوئیه سال ۱۹۴۸ به تصویب رسید و در ۲۹ اکتبر ۱۹۸۷ آخرین تجدید نظر در آن انجام شد. این قانون اساسی از ۱۳۰ اصل و ۶ اصل متمم تشکیل شده‌است.
مجلس ملی
مجلس ملی جمهوری کره (در رسانه‌های انگلیسی زبان: National Assembly)[1] قوه مقننه کشور کره جنوبی است که از ساختار تک مجلسی برخوردار است. این مجلس دارای ۳۰۰ کرسی پارلمانی بوده که ۲۵۳ نفر از نمایندگان با رای مستقیم مردم از حوزه‌های انتخابیه سراسر کشور انتخاب شده و ۴۷ نماینده دیگر نمایندگی تناسبی بوده (و به نسبت میزان تصدی کرسی‌های پارلمانی توسط احزاب سیاسی)، توسط آن حزب برای نمایندگی پارلمان منصوب می‌شوند.
رئیس‌جمهور
بنابر قانون اساسی جمهوری کره، اولین مدیر اجرایی کشور، فرمانده کل نیروهای مسلح و رئیس دولت کره جنوبی محسوب می‌شود. در قانون اساسی و اصلاحیه مربوط به انتخابات ریاست جمهوری آن در سال ۱۹۸۷، انتخاب رئیس‌جمهور باید از طریق رأی مستقیم و مردم انجام شود که به شانزده سال انتخاب غیر مستقیم رئیس‌جمهور در دو حکومت پیش از آن پایان داد.
هم‌اکنون، رئیس‌جمهور کره جنوبی با رأی مستقیم مردم برای یک دوره ۵ ساله انتخاب می‌شود و قابلیت انتخاب شدن در دوره بعدی را ندارد.[2] اگر پست ریاست جمهوری خالی بماند، جانشین باید ظرف ۶۰ روز انتخاب شود که تا آن زمان وظایف ریاست جمهوری به عهده نخست‌وزیر یا دیگر اعضای ارشد کابینه که ترتیب آن در قانون ذکر شده، می‌باشد. رئیس‌جمهور در زمان ریاست در کاخ آبی (چیونگ وا دا) زندگی می‌کند و در قانون به غیر از انجام شورش و خیانت دارای مصونیت قضایی می‌باشد.
عمده‌ترین و حساس‌ترین تصمیمات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور توسط شخص رئیس‌جمهور و مشاوران وی در نهاد ریاست جمهوری اتخاذ می‌گردد. نخست‌وزیر با پیشنهاد رئیس‌جمهور و تصویب مجلس ملی کره انتخاب می‌شود. نخست‌وزیر و هیئت وزرا در جلساتی که به ریاست رئیس‌جمهور تشکیل می‌شود دربارهٔ امور مختلف کشور تصمیم‌گیری می‌کنند. در غیاب رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر ریاست کابینه را بر عهده دارد. وزیران مسئول اتخاذ تصمیمات نهایی نبوده و این تصمیمات باید توسط رئیس‌جمهور اتخاذ و برای اجراء ابلاغ گردد.[3]
تقسیمات کشوری
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، کرهٔ جنوبی از ۹ استان و ۲ شهر ویژه تشکیل گردیده که زیر نظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره می‌شوند و مشخصات آن‌ها به شرح زیر است:
| شماره | نام | نوع | مساحت (کیلومتر مربع) |
مرکز |
| ۱ | سئول | شهر ویژه | ۶۱۴ | |
| ۲ | بوسان | کلان‌شهر | ۳۷۳ | |
| ۳ | دائگو | کلان‌شهر | ||
| ۴ | اینچئون | کلان‌شهر | ||
| ۵ | گوانگجو | کلان‌شهر | ||
| ۶ | دائجون | کلان‌شهر | ||
| ۷ | اولسان | کلان‌شهر | ||
| ۱۶ | چجو | ایالت خودمختار | ۱۸۲۹ | چجو |
| ۱۳ | چولای جنوبی | ایالت | ۱۲۰۶۰ | موان |
| ۱۲ | چولای شمالی | ایالت | ۸۰۵۰ | چونجو |
| ۱۱ | چونگچونگ جنوبی | ایالت | ۷۸۰۰ | تائجون |
| ۱۰ | چونگچونگ شمالی | ایالت | ۷۴۳۶ | چونگجو |
| ۹ | کانگوون | ۱۶۷۱۴ | چونچون | |
| ۱۵ | جیونگسانگنام جنوبی | ایالت | ۱۱۹۴۸ | چانگ‌وون |
| ۱۴ | کیانگسانگ شمالی | ایالت | ۱۹۸۰۰ | تائگو |
| ۸ | کیونگی | ایالت | ۱۰۹۶۰ | سوون |
احزاب
حزب مینجو کره جنوبی
این حزب در ۲۶ مارس ۲۰۱۴ از ادغام دو حزب دموکرات و کمیته مقدماتی حزب سیاسی نگاه نو (NPVP) تأسیس شد.
انتخابات
انتخابات ریاست‌جمهوری کره جنوبی (۲۰۱۷)
نوزدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری کرهٔ جنوبی در ۹ مهٔ ۲۰۱۷ برابر با ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ برگزار شد. این انتخابات پس از استیضاح و برکناری پارک گون-هه، رئیس‌جمهور این کشور مقرر شد.[4] انتخابات ریاست‌جمهوری بنابر قانون تحت نظام نخست‌نفری و تنها در یک دور برگزار شد. در این انتخابات مون جائه-این نامزد حزب لیبرال دموکراتیک کره با کسب ۴۱٫۰۸٪ آرا به پیروزی رسید.[5]
پیش از این قرار بود انتخابات ریاست‌جمهوری کره جنوبی در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۷ برگزار شود اما با رأی دادگاه قانون اساسی مبنی بر تأیید تصمیم پارلمان، قرار شد تا انتخابات زودهنگام برگزار شود. هوانگ کیو آن نخست‌وزیر این کشور به عنوان سرپرست مقام رئیس‌جمهور انجام وظیفه کرد. او اعلام کرده بود که در انتخابات نامزد نخواهد شد.[6][7][8]
مشارکت سازمان بین‌المللی
AfDB، APEC، AsDB، BIS، CP، EBRD، ESCAP، FAO، G-77، IAEA، IBRD، ICAO، ICCt، ICC، ICRM، IDA، IEA (ناظر)، IFAD، IFC، IFRCS، IHO، ILO، IMF، IMO، Inmarsat، Intelsat، Interpol، IOC، IOM، ISO، ITU , ITUC , MINURSO، NAM (مهمان)، NSG، OAS (ناظر)، OECD، OPCW، OSCE (شریک)، UN، UNCTAD، UNESCO، UNIDO , UNMOGIP , UNOMIG، UNU، UPU، WCO، WHO، WIPO، WMO، WToO، WTrO، کمیته زنگگر
منابع
- Article 21, Clause 1 of the Election Law
- Article 70 of the Constitution of the Republic of Korea.
- «آشنایی با کره جنوبی». همشهری آنلاین. ۲۵ بهمن ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۵ مه ۲۰۱۷.
- McCurry, Justin (9 March 2017). "South Korean president Park Geun-hye forced from office by constitutional court". The Guardian. Retrieved 10 March 2017.
- «"مون جائه- این" در انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی پیروز شد». ایسنا. دریافت‌شده در ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۶.
- "황교안 대선 불출마 선언" (به (کره‌ای)). Kyunghyang Shinmun. 15 March 2017. Retrieved 15 March 2017.
- http://www.koreatimes.co.kr/www/nation/2017/03/356_225762.html
- https://www.nytimes.com/2017/03/15/world/asia/south-korea-election-park-geun-hye.html?_r=0
پیوند به بیرون
- South Korea at اطلاعات‌نامه جهان
- National Assembly
سیاست در آسیا | ||
|---|---|---|
| کشورهای مستقل | جمهوری آذربایجان • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی • ایران • بحرین • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه • تیمور شرقی • چین • روسیه • ژاپن • سری‌لانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر • مغولستان • میانمار • نپال • ویتنام • هند • یمن | .svg.png.webp) |
| دولت‌های با رسمیت محدود | آبخاز • اوستیای جنوبی • تایوان • فلسطین • جمهوری ترک قبرس شمالی • قره‌باغ | |
| قلمروهای وابسته و سرزمینهای دیگر | جزیره کریسمس • جزایر کوکوس • ماکائو • هنگ کنگ | |