هند بزرگ

هند بزرگ یا حوزه فرهنگی هند (Greater India) عنوانی تاریخی برای حوزه نفوذ فرهنگ هند است که شامل شبه قاره هند و بسیاری مناطق فراتر از آن در جنوب آسیا، آسیای میانه و جنوب شرق آسیا می‌شود. این حوزه فرهنگی عمدتاً متأثر از گسترش آیین هندو و آیین بودا از هند به آسیای جنوب شرقی، آسیای مرکزی و چین از طریق جاده ابریشم از قرون اولیه عصر تاریخی و گسترش سیستم نگارشی هندی مانند خط Pallava از سلسله پالاوا در جنوب هند به آسیای جنوب شرقی[1][2] و خط Siddhaṃ به شرق آسیا از طریق امپراتوری گوپتا است.[3][4] گسترش خط و به دنبال آن فرهنگ هندی توسط مسافران و معامله گران دریای بین سده‌های ۵ تا ۱۵ صورت گرفت که با حاکمیت هند بر مناطق اطراف مصادف بود.[5][6] از سوی غرب، هند بزرگ بیشتر با با ایران بزرگ در هندوکش و پامیر همپوشانی داشته است. در عصر اکتشاف، اصطلاح هند بزرگ بیشتر برای مکانهای مبهم اطراف هند مانند ایندیز به کار می‌رفت.

هند بزرگ

Greater India
Indian cultural extent Dark orange: The شبه‌قاره هند (هند، پاکستان، بنگلادش، سری‌لانکا، مالدیو، نپال و بوتان (کشور)). Light orange: Southeast Asia culturally linked to India, notably میانمار, تایلند، کامبوج، لائوس، چامپا (جنوب ویتنام), مالزی، سنگاپور، برونئی و اندونزی. Yellow: Regions with significant Indian cultural influence, تبت, China's یون‌نان, the فیلیپین and historically افغانستان.
جنوب شرق آسیا
Indianized kingdoms هندوئیسم Architecture سنگ‌نبشته	چامپا، Dvaravati، Funan، Gangga Negara، Chenla، Kalingga، Kutai، Majapahit، Langkasuka، پادشاهی پاگان، Pan Pan، Singhasari، امپراتوری سریویجایا، Tarumanagara Devaraja، Harihara آنگکور، بوروبودور زبان سانسکریت، زبان پالی، قوم تامیل
جنوب آسیا
Buddhism	Bangladesh، Bhutan، Nepal، بودیسم تبتی، Sri Lanka
هندوئیسم	Bangladesh، Bhutan، Nepal، بودیسم تبتی، Pakistan، Sri Lanka
شرق آسیا
Buddhism transmitted to East Asia	China، Japan، Korea، Mongolia، بودیسم تبتی
آسیای مرکزی
Buddhist monasticism	Central Asia (Afghanistan · Uzbekistan)
Indosphere  · Hindu texts  · متون بودایی  · Folklore of India  · رامایانا (Versions of Ramayana)

منطقه فرهنگی هند. نارنجی تیره: شبه قاره هند (هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا، مالدیو، نپال و بوتان). نارنجی روشن: جنوب شرقی آسیا از نظر فرهنگی با هند مرتبط است؛ به ویژه برمه، تایلند، کامبوج، لائوس، چمپا، اندونزی، مالزی، برونئی و سنگاپور. رنگ زرد: مناطقی با نفوذ فرهنگی چشمگیز هند به ویژه افغانستان، استان یوننان چین، تبت و فیلیپین.

قرون وسطی در اروپا

۹-قرن Shivaistic معبد Prambanan در جاوه مرکزی و در نزدیکی Yogyakarta, بزرگترین معبد هندو در اندونزی

در قرون وسطی در اروپا مفهوم «سه هند» رایج بود. هند بزرگ جنوب آسیا بود، هند کوچک قسمت شمالی جنوب آسیا را شامل می‌شد و هند میانه در نزدیکی منطقه خاورمیانه بود.[7] عنوان هند بزرگ (پرتغالی: India Maior‎[7][8][9][10]) حداقل از اواسط قرن ۱۵ استفاده شده است.[8] این اصطلاح که به نظر می‌رسد با دقت به کار می‌رفت[11] گاهی اوقات تنها به معنای شبه قاره هند بود.[12] اروپایی‌ها از انواع اصطلاحات از جمله هند بالا، هند بزرگ، هند خارجی و هند آبی (دریایی aquosa) برای توصیف شبه قاره هند استفاده می‌کردند.[13]

اما در برخی از منابع اروپایی گستره هندوستان بزرگ از ساحل مالابار (امروزه کرالا) تا هندوستان ورای گنگ بوده است. [14] تا سده ۱۴ میلادی، هندوستان ممکن بود به نواحی دریای سرخ، شامل سومالی و جنوب عربستان و اتیوپی هم اطلاق شود.[15]

در اواخر قرن ۱۹ «هند بزرگ» اشاره به هندوستان (شمال غربی شبه قاره هند) می‌کرده است که شامل پنجاب و هیمالیا بود و بعدها این اصطلاح به هندوچین (از جمله برمه)، بخش‌هایی از اندونزی (یعنی جزایر سوندا، بورنئو و سولاوسی) و فیلیپین گسترش یافت.[16]

از نظر زمین‌شناسی تکتونیکی مدل برخورد صفحه هند مفهوم هند بزرگ را شامل شبه قاره هند به علاوه یک مناطق شمالی تر آن می‌کند.[17]

حکومتهای هندی شده

ویرانه‌های Ayutthaya در تایلند که بر اساسایودیا نام گذاری شده‌اند.

مفهوم حکومت‌های هندی شده یا پادشاهی‌های هندی شده نخستین بار توسط George Coedès,بر اسا نفوذ فرهنگهای هندوئیسم و بودیسم در مناطق چون بوتان، چامپا، Dvaravati, Funan, Gangga Negara, پاگان و مناطق دیگر به کار رفت. این پادشاهی‌های مبتنی بر آئین هندو در فاصله قرن ۱ تا ۴ میلادی در جنوب شرقی آسیا ایجاد شدند و تنها رابطه آنها با هند به خاطر آئین هندو بود.

Angkor Wat بزرگترین معبد هندو/بودیسم دنیا.

حوزه فرهنگی هند

Candi Bukit Batu Pahat.

استفاده از عبارت هند بزرگ برای اشاره به حوزه فرهنگی هند در دهه ۱۹۲۰ رایج شد؛ زمانی که عده‌ای از محققان بنگالی عضور انجمن هند بزرگ در کلکته شدند.[18][19]

گسترش فرهنگ هندی

گسترش هندوئیسم در جنوب شرقی آسیا.

نفوذ هند در کشورهای جنوب شرقی آسیا به سده ۱ میلادی برمی گردد. راه‌های تجاری هند را به برمه، central and southern سیام، مالایا و سوماترا و جنوب کمبوجیه و چامپا و نیز جاوا وصل می‌کردند. آئین هندو و نمایندگی‌های اداری هند در این مناطق شکل گرفتند. برای بیش از هزار سال، نفوذ هند در این مناطق بر اساس مذاهب هندوئیسم و بودیسم صورت گرفته است.

زبانهای پالی و سنسکریت همراه با آئین‌های تراوده، مهایانه، بودیسم، برهمائیسم و هندوئیسم از طریق تماس مستقیم با مردمان مناطق فوق به آن نواحی گسترش پیدا کردند.

Cultural commonalities

آتشگاه باکو در آذربایجان که مورد احترام هندوها و زرتشتیان ایران است.[20][21]

نفوذ فرهنگ هند از راه‌های زیر صورت گرفته است:

نفوذ زبانی

نقشه شرق آسیا، جنوب آسیا و جنوب شرق آسیا. بخش قرمز رنگ حوزه نفوذ خط و الفبای چینی است. بخش سبز مناطقی که خط هندی رفته را مشخص می‌کند.

زبان سانسکریت از هند به مناطق مجاور رفته است. مناطق چین و تبتی نیز از سانسکریت بهره گرفته‌اند. بسیاری از زبانهای شرق و جنوب شرقی آسیا از کاراکترها و خصوصیات زبانی و خط‌های هندی به ویژه سانسکریت استفاده می‌کنند.

جستارهای وابسته

• آکاند بهارات
• ایران بزرگ
• چین بزرگ
• اسرائیل بزرگ

پانویس

1. Languages and Cultures: Studies in Honor of Edgar C. Polomé by Mohammad Ali Jazayery,Edgar C. Polomé,Werner Winter p.742
2. The World's Writing Systems by Peter T. Daniels p.446
3. Rajan, Vinodh; Sharma, Shriramana (28 June 2012). "L2/12-221: Comments on naming the "Siddham" encoding" (PDF). Retrieved 19 August 2014.
4. Monier-Williams Sanskrit-English Dictionary, page 1215, col. 1 http://www.sanskrit-lexicon.uni-koeln.de/monier/
5. Southeast Asia: A Historical Encyclopedia, from Angkor Wat to East Timor, by Keat Gin Ooi p.642
6. Hindu-Buddhist Architecture in Southeast Asia by Daigorō Chihara p.226
7. Phillips, J. R. S. (1998). The Medieval Expansion of Europe. Clarendon Press. p. 192. ISBN 978-0-19-820740-5.
8. (Azurara 1446)
9. Lewis, Martin W.; Wigen, Kären (1997). The Myth of Continents: A Critique of Metageography. University of California Press. p. 269. ISBN 978-0-520-20742-4.
10. Pedro Machado, José (1992). "Terras de Além: no Relato da Viagem de Vasco da Gama". Journal of the University of Coimbra. 37: 333–.
11. (Beazley 1910, p. 708) Quote: "Azurara's hyperbole, indeed, which celebrates the Navigator Prince as joining Orient and Occident by continual voyaging, as transporting to the extremities of the East the creations of Western industry, does not scruple to picture the people of the Greater and the Lesser India welcoming his ships (which never passed beyond Sierra Leone), praising his generosity, and even experiencing his hospitality."
12. (Beazley 1910, p. 708) Quote: "Among all the confusion of the various Indies in Mediaeval nomenclature, "Greater India" can usually be recognized as restricted to the "India proper" of the modern world."
13. Lewis, Martin W.; Wigen, Kären (1997). The Myth of Continents: A Critique of Metageography. University of California Press. p. 274. ISBN 978-0-520-20742-4.
14. (Wheatley 1982, p. 13) Quote: "From the time when Southeast Asia first rose above their horizon, Europeans—the infinitesimal number of them who cared about such matters, that is—tended to treat that vague and insubstantial region beneath the sunrise as simply a more distant part of India.
15. Uhlig, Siegbert (2003). Encyclopaedia Aethiopica: He-N. Isd. p. 145. ISBN 978-3-447-05607-6.
16. "Review: New Maps," (1912) Bulletin of the American Geographical Society 44(3): 235–240.
17. (Ali & Aitchison 2005, p. 170)
18. (Bayley 2004, p. 710)
19. Ram Gopal and K. V. Paliwal, Hindu renaissance, page 83, Hindu Writers Forum, 2005 Quote: "Colonial and Cultural Expansion (of Ancient India)", written by R. C. Majumdar, concluded with: "We may conclude with a broad survey of the Indian colonies in the Far East.
20. Abraham Valentine Williams Jackson (1911), From Constantinople to the home of Omar Khayyam: travels in Transcaucasia and northern Persia for historic and literary research, The Macmillan company, ... they are now wholly substantiated by the other inscriptions.... They are all Indian, with the exception of one written in Persian... dated in the same year as the Hindu tablet over it... if actual Gabrs (i.e. Zoroastrians, or Parsis) were among the number of worshipers at the shrine, they must have kept in the background, crowded out by Hindus, because the typical features Hanway mentions are distinctly Indian, not Zoroastrian... met two Hindu Fakirs who announced themselves as 'on a pilgrimage to this Baku Jawala Ji'....
21. Richard Delacy, Parvez Dewan (1998), Hindi & Urdu phrasebook, Lonely Planet, ISBN 0-86442-425-6, ... The Hindu calendar (vikramaditiy) is 57 years ahead of the Christian calendar. Dates in the Hindu calendar are prefixed by the word: samvat संवत ... More than one of |ISBN= and |isbn= specified (help)