انقلاب رنگی

انقلاب رنگی[1] نوعی انقلاب خشونت‌پرهیز بدون خونریزی است که اولین نمونه آن در انقلاب میخک ۱۹۷۴ پرتغال رخ داد. اما واژه انقلاب مخملی در چکسلواکی را[2] نخستین بار «واتسلاو هاول» رهبر مخالفان چکسلواکی در انقلاب ۱۹۸۹ این کشور بر سر زبان‌ها انداخت. انقلاب‌های رنگی به یک رشته از تحرکات مرتبط با هم اطلاق می‌شود که در جوامع پسا کمونیستی در اروپای شرقی، مرکزی و آسیای مرکزی توسعه یافت و به باور جناح کمونیست هیئت حاکمه این کشورها جای خود را به حکومت‌های طرفدار غرب دادند.[3] برخی ناظرین از آن به عنوان موجی انقلابی یاد می‌کنند.

انقلاب‌های رنگی در شرق اروپا و آسیای میانه
از زنجیره نوشتارهای
انقلاب
گونه‌ها
روش‌ها
انگیزه‌ها
نمونه‌ها
درگاه سیاست

نخستین نمونهٔ «انقلاب مخملی» در دورهٔ ۶ هفته‌ای ۱۷ نوامبر تا ۲۹ دسامبر ۱۹۸۹ در چکسلواکی واقع شد و با وقوع تحولات مشابهی به شکل زنجیره‌ای در صربستان (دو مرحله ۱۹۹۷ و ۲۰۰۰)، گرجستان (۲۰۰۳)، اوکراین (۲۰۰۴) و قرقیزستان (۲۰۰۵) ادامه یافت.

پیشینه

پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی بلوک شرق، کشورهای بلوک یادشده با خروج از چیرگی کمونیسم دچار حکومت‌های اقتدارگرا شدند، چنین کشورهایی نخستین هدف انقلاب‌های رنگی واقع شدند، برخی تحلیل‌گران هدف اصلی این انقلاب‌ها را حذف کامل دو مانع بزرگ هژمونی آمریکا بر جهان یعنی چین و روسیه خوانده‌اند و آن را در قالب یک جنگ سرد غیرایدئولوژیک تحلیل می‌کنند که همچنان در جریان است و هنوز نتیجه نهایی خود را آشکار نساخته‌است.[4]

ویژگی‌ها

تمامی دگرگونی‌های سیاسی که از آن‌ها با نام انقلاب‌های رنگین یاد می‌شود، واجد ویژگی‌های پیوسته و همگون در علل و شکل تحولات می‌باشند، نظیر:

  1. همگی آن‌ها به جز قرقیزستان بدون استفاده از ابزارهای خشونت‌آمیز و طی راهپیمایی خیابانی به پیروزی رسیدند.
  2. جریانات ضدکمونیستی در اروپای مرکزی و اروپای شرقی تأثیرگذار بر این انقلاب‌ها بودند.
  3. دلیل اصلی وقوع انقلاب وجود خصوصیاتی چون فقدان چرخش نخبگان، ناکارآمدی در حل مشکلات عمومی و عدم مقبولیت عمومی حکومت وقت بود و جرقه انقلاب به دنبال بروز خطایی از سوی حکومت، نظیر تقلب در انتخابات روشن شده بود.

انقلاب‌های رنگی
  • انقلاب پنجم اکتبر، در ۵ اکتبر ۲۰۰۰ (میلادی) اسلودان میلوشوویچ رئیس‌جمهور وقت صربستان در میان تظاهرات و اعتراضات صدها هزار نفر در بلگراد مجبور به استعفا شد.[5]
  • انقلاب گل سرخ:پس از تقلب گسترده در انتخابات پارلمانی گرجستان در سال ۲۰۰۳ (میلادی)، اعتراضات عمده مخالفین ادوارد شواردنادزه به رهبری میخیل ساآکاشویلی آغاز شد و در ۲۳ نوامبر همان سال منجر به کناره‌گیری شواردنادزه از قدرت و آغاز حکومت ساکاشویلی (بالقب دن کیشوت گرجستان) شد.[6]
  • انقلاب نارنجی:مسموم شدن ویکتور یوشچنکو در جریان مبارزات انتخاباتی چهارمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اوکراین در سال ۲۰۰۴ (میلادی) و احتمال دست داشتن ویکتور یانوکوویچ رقیب سرسخت یوشچنکو در این قضیه آتش انقلاب نارنجی اوکراین را برافروخت، پس از ۶ روز تظاهرات حامیان یوشچنکو پارلمان این کشور نتیجه انتخابات را (که یانوکوویچ نامزد مورد حمایت روسیه را برنده اعلام می‌کرد) مخدوش و ملغی اعلام کرد و با برگزاری دوباره انتخابات ویکتور یوشچنکو با کسب ۵۲ درصد آرا قدرت را در دست گرفت.[7]
  • انقلاب گل لاله، انتخابات پارلمانی ۲۷ فوریه ۲۰۰۵ (میلادی) در قرقیزستان پس از تعطیلی برخی روزنامه‌ها و ایستگاه‌های رادیویی مخالفین انجام گرفت که در جریان آن حامیان عسگر آقایف به پیروزی چشمگیر و قاطعی دست یافتند، در پایان دور دوم رای‌گیری در ۱۳ مارس سازمان امنیت و همکاری اروپا روند انتخابات را با نقایص فراوان توصیف کرد در حالی که سازمان دولت‌های همسود (نزدیک به روسیه) رای‌گیری را آزادانه خواند.[8] نخستین اعتراضات به روند برگزاری انتخابات از شهرهای جنوبی کشور آغاز شد، ۲۱ مارس ۲۰۰۵ آقایف تحت فشار افکار عمومی دستور بررسی تخلفات احتمالی را صادر کرد و در روز ۲۴ مارس در جریان نخستین راهپیمایی بزرگ مردمی در بیشکک (پایتخت)، دولت با حمله مردم به ساختمان اصلی‌اش سرنگون شد و آقایف به همراه خانواده‌اش با یک بالگرد به قزاقستان و سپس به روسیه گریختند و انقلاب گل لاله که به واسطه وقوع‌اش در فصل بهار این عنوان را بر خود داشت به پیروزی رسید.[8]

واکنش دیگر کشورها

واکنش ایران

رخداد انقلاب‌های رنگی در کشورهای شوروی سابق به شدت دستگاه اطلاعاتی و تبلیغانی حکومت ایران را حساس کرده و نسبت به زیر نظر گرفتن فعالیت‌های مسالمت آمیز در سطح جامعه بهانه به دستش داده‌است. حکومت ایران طی سال‌های گذشته دستگیری‌هایی در میان استادان دانشگاه، ایرانیان مقیم آمریکا که با داخل ارتباط داشته‌اند صورت داده و ضمن بازداشت چندین ماهه، آنان را به اتهام تلاش برای انقلاب مخملی محاکمه کرده‌است. هاله اسفندیاری،[9] کیان تاجبخش، رامین جهانبگلو،[10] برادران علایی و… از جمله افرادی بودند که به اتهام تلاش برای راه اندازی انقلاب مخملی بازداشت و پس از حاضر شدن در برابر دوربین‌های صداو سیما و بیان اعتراف تلویزیونی آزاد شدند. صداو سیمای جمهوری اسلامی با میکس کردن اعترافات نسبت داده شده برنامه‌ای با عنوان «به نام دموکراسی» پخش کرد.[11][12][13][14][15][16]

صداو سیما، روزنامه کیهان و سایر رسانه‌های تحت کنترل محافظه کاران همچنین عده بیشتری از روشنفکران ایران و فعالان اجتماعی، دانشجویان و طرفداران حقوق زنان را به تلاش برای انقلاب مخملی متهم می‌کنند.[17][18][19][20]

با همین رویکرد اعتراضات به انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (۱۳۸۸) که به جنبش سبز مشهور شد، از سوی دستگاه‌های امنیتی و تبلیغاتی جمهوری اسلامی، تلاش برای «براندازی نرم» و انقلاب مخملین نام گرفت.

جستارهای وابسته

پانویس
  1. «Color Revolution انقلاب رنگی». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۷.
  2. www.roshangari.net
  3. In Defence of Marxism - " انقلابهای" رنگی : از اسطوره تا واقعیت
  4. کرمی، مهران (۷ مرداد ۱۳۸۶)، «جنگ بی دود و تفنگ»، هفته‌نامه تحلیلی-خبری شهروند امروز (شماره ۳۹)، ص. ص ۲۷
  5. بارسقیان، سرگه (۷ مرداد ۱۳۸۶)، «انقلاب نرم با مشت و بولدوزر»، هفته‌نامه تحلیلی-خبری شهروند امروز (شماره ۳۹)، ص. ص ۳۱
  6. شبانی، مریم (۷ مرداد ۱۳۸۶)، «پاییز پدرسالار در گرجستان»، هفته‌نامه تحلیلی-خبری شهروند امروز (شماره ۳۹)، ص. ص ۳۳
  7. سالمی، فرزانه (۷ مرداد ۱۳۸۶)، «دموکراسی مسموم»، هفته‌نامه تحلیلی-خبری شهروند امروز (شماره ۳۹)، ص. ص ۳۲
  8. شجاعی، کاوه (۷ مرداد ۱۳۸۶)، «انقلاب گل لاله در قرقیزستان»، هفته‌نامه تحلیلی-خبری شهروند امروز (شماره ۳۹)، ص. ص ۳۴
  9. واکنش آمریکا به اتهام وارده به هاله اسفندیاری
  10. وزیر اطلاعات: جهانبگلو مأمور انقلاب مخملی آمریکا در ایران
  11. «نشانه‌های جعلی بودن یک اعتراف». رادیو زمانه. ۲۹ تیر ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ مه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸.
  12. «مادر ابوالفضل جهاندار: کجای حکومت ما حکومت عدل علی است؟». خبرنامه امیر کبیر. ۱۱ شهریور ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ سپتامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸.
  13. «اتهام برادران علائی «براندازی» اعلام شد». رادیو زمانه. ۱۲ مرداد ۱۳۸۷.
  14. «واکنش دختر هاله اسفندیاری». رادیو زمانه. ۲۸ تیر ۱۳۸۶.
  15. «"اعتراف" سه پژوهشگر ایرانی در برابر دوربین سیما». رادیو زمانه. ۲۸ تیر ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸.
  16. «خاطرات هاله اسفندیاری از زندان اوین». رادیو بی‌بی‌سی. ۲۸ تیر ۱۳۸۶.
  17. «خانه هتاکان (خبر ویژه)». روزنامه کیهان. ۴ مرداد ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اکتبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸.
  18. «اعتیاد به اعتراف‌گیری». روز آنلاین. ۴ مرداد ۱۳۸۶.
  19. «پاسخ مهدی شیرزاد به دروغ پراکنی‌های روزنامه کیهان». نوروز. ۲ بهمن ۱۳۸۶.
  20. «اتهامات روزنامه کیهان علیه دکتر حسین بشیریه». روزنامه کیهان. ۱ دی ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸.

منابع

Colour revolution Wikipedia contributors

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.