نافرمانی مدنی

نافرمانی مدنی روشی خشونت‌پرهیز برای اعتراض به سیاستهای حکومت‌ها می‌باشد. دراین روش با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون که یکی از مهم‌ترین پایه‌های قدرت هر حکومتی است می‌شود.

از زنجیره نوشتارهای
انقلاب
گونه‌ها
روش‌ها
انگیزه‌ها
نمونه‌ها
درگاه سیاست

این روش در جنبشی به رهبری ماهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا استفاده شد. همچنین این شیوه در جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی، جنبش حقوق مدنی آمریکا و جنبش‌های صلح طلب مورد استفاده قرار گرفت.[1][2]

روش‌ها

قوانین ماهاتما گاندی:

  1. یک فرد عضو مقاومت هرگز عصبانی نمی‌شود.
  2. او از عصبانیت مخالفش رنج می‌برد.
  3. اگر یکی از مخالفان یکی از اعضا را ترور کند، او انتقام نمی‌گیرد ولی هرگز به خاطر ترس از مجازات توسط دشمنش تسلیم خواسته‌های دشمنش نمی‌شود.
  4. اگر مأمورین حکومتی بخواهند فردی از گروه مقاومت را دستگیر کنند او خودرا داوطلبانه تسلیم می‌کند.
  5. اگر یک عضو مقاومت امانتدار اموال کسی است که حکومت قصد ضبط آن را دارد باید تا پای جان برای حفظ آن مال تلاش کند.

در ایران

برخی از گروه‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران مردم ایران را به نافرمانی مدنی تشویق می‌کنند اما بیشتر این جنبش‌ها را خود شهروندان به راه می‌اندازند. از جملهٔ نافرمانی‌های مدنی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: نه به حجاب اجباری توسط مسیح علی‌نژاد، خواندن سرود «ای ایران» به جای سرود ملی ایران، حمل پرچم‌هایی بدون آرم جمهوری اسلامی، امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی، خروج سرمایه‌ها و پس‌اندازها از بانک‌ها، شعار در ورزشگاه‌ها، عدم شرکت در انتخابات با توجه به توصیه مسولین نظام به شرکت در انتخابات و واجب شمردن آن، تحصن‌ها و ابراز صریح عقایدی که قوانین موجود سعی در سرکوب آنها دارند.

در سال ۹۶ در پی انتشار چند پیکسل (بج سینه) با محتوای من به حجاب اجباری اعتراض دارم، فرهاد میثمی بازداشت شد، این پیکسل‌ها در راستای اعتراض با شیوه نافرمانی مدنی به اجباری بودن حجاب در ایران اعلام شد.[3]

جستارهای وابسته
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نافرمانی مدنی موجود است.
در ویکی‌کتاب کتابی با عنوان: نافرمانی مدنی وجود دارد.

منابع
  1. Violent Civil Disobedience and Willingness to Accept Punishment, 8 (2), Essays in Philosophy, June 2007, archived from the original on 18 June 2010, retrieved 1 November 2011
  2. J Morreall (1976), "The justifiability of violent civil disobedience", Canadian Journal of Philosophy, Canadian Journal of Philosophy, 6 (1): 35–47
  3. «فرهاد میثمی، فعال مدنی در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده‌است | رادیو زمانه». www.radiozamaneh.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۱۰.
۳. ویکی‌پدیا انگلیسی:Civil disobedience بازیابی ۳۰ اکتبر ۲۰۱۱

منابع برای مطالعه بیشتر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.