مسیح علی‌نژاد

مسیح علی‌نژاد (زاده‌شده به‌نام معصومه علی‌نژاد قمی؛ ۲۰ شهریور ۱۳۵۵) خبرنگار،[3] روزنامه‌نگار، نویسنده، مجری تلویزیونی[4] و فعال حقوق زنان اهل ایران است. او بنیان‌گذار و طراح جنبش‌های آزادی یواشکی و چهارشنبه‌های سفید با هدف آزادی حجاب و رفع حجاب اجباری در ایران است.[5][6]

مسیح علی‌نژاد
نام در زمان تولدمعصومه علی‌نژاد قمی[1]
زادهٔ۲۰ شهریور ۱۳۵۵ ‏(۴۴ سال)
قمی‌کلا در حومه بابل، مازندران، ایران
محل زندگیبروکلین، نیویورک
ملیتایرانی
محل تحصیلبروکز آکسفورد[2]
پیشهخبرنگار، روزنامه‌نگار، نویسنده، مجری تلویزیونی
همسر(ها)از همسر اول جدا شده
کامبیز فروهر (ا. ۲۰۱۴–اکنون)
فرزندان۱
وبگاه

زندگی و فعالیت‌های مطبوعاتی

او خبرنگاری را از سال ۱۳۸۰ با روزنامهٔ همبستگی آغاز کرد و بعد از آن با ایلنا همکاری کرد.[7] از او در روزنامه‌های شرق، بهار، هم‌میهن و اعتماد ملی نیز نوشته‌هایی منتشر شده‌است.

علی‌نژاد در مجلس شورای اسلامی ششم و هفتم خبرنگار پارلمانی بود. او در سال ۲۰۰۵ پرداخت عیدی ده میلیون ریالی به نمایندگان مجلس را در خبرگزاری ایلنا افشا کرد که جنجال بسیار آفرید و موجب اخراج وی از مجلس[7] و دشنام‌های (حتی جنسی) برخی از نمایندگان مجلس شد.[8] بعد از این ماجرا، روزنامهٔ فایننشیال تایمز علی‌نژاد را «خاری در پهلوی مجلس محافظه‌کار ایران» نامید.[9]

علی‌نژاد در دوران فعالیت خود در روزنامهٔ اعتماد ملی مقاله‌ای جنجالی به نام «آواز دلفین‌ها» نوشت که در آن رفتار محمود احمدی‌نژاد را به رفتار مربیان تربیت دلفین با دلفین‌ها تشبیه کرده بود. او در این مقاله مردم رنجدیده‌ای که در سفرهای استانی گرد احمدی‌نژاد جمع می‌شوند تا به او نامه دهند را، همانند دلفین‌های گرسنه‌ای دانسته بود که برای ربودن لقمه‌ای غذا از دست مربی، صدا از خودشان درمی‌آورند و حرکات دلفریب نمایشی انجام می‌دهند.[10] این نوشته که از نظر هیئت نظارت بر مطبوعات توهین به رئیس‌جمهور و ملت ایران تلقی می‌شد، منجر به عذرخواهی مهدی کروبی (مدیر مسئول روزنامه) شد. هفته‌نامهٔ تایم، در این باره مقاله‌ای به نام «’مسیح‘ در برابر احمدی‌نژاد» نوشت.[11]

در تابستان ۱۳۸۸، علی‌نژاد مدتی را در ایالات متحدهٔ آمریکا به سر برد و تلاش کرد با باراک اوباما مصاحبه کند ولی با وجودی که ویزای آمریکا به منظور مصاحبه با اوباما به او داده شده بود، تا زمان پایان مهلت ویزای او، موافقت دولت آمریکا با درخواست مصاحبه نهایی نشد و علی‌نژاد به انگلستان برگشت. در مدت حضور در آمریکا، علی‌نژاد در چند جا در جمع ایرانیان معترض حاضر شد و از جمله در روز ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۰۹ در سان فرانسیسکو سخنرانی کرد و از جمله خطاب به حاکمیت ایران گفت «سی سال ما لرزیدیم، اینک شما بلرزید».[12] او در ۲۹ اوت ۲۰۰۹ نیز مصاحبه‌ای با صدای آمریکا انجام داد که به همراه قطعاتی از کارهای ویدیویی علی‌نژاد با عنوان «یک توفان هوای تازه» پخش شد.

علی‌نژاد در سال ۲۰۱۰ به همراه تعدادی دیگر از نویسندگان و روشنفکران ایرانی بنیاد ایران ندا را تأسیس کرد.

دیدار با مقامات دولت ترامپ
علی‌نژاد در دیدار با مایک پومپئو وزیر امور خارجه ایالات متحده، ۴ فوریه ۲۰۱۹

در فوریه ۲۰۱۹، مسیح علینژاد با مایک پمپئو، مقام ارشد دولت دونالد ترامپ دیدار کرد.[13]رابرت پالادینو معاون سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده دربارهٔ این دیدار گفت: «وزیر خارجه پمپئو از خانم علی‌نژاد برای شجاعت و فداکاری مداوم وی تشکر کرد.»[14]علینژاد گفت که آنها ۳۵ دقیقه با هم دیدار کردند و بر این ادعا تأکید کردند که، «بسیاری از ایرانیان خواهان پایان جمهوری اسلامی هستند»[15]

آزاده معاونی، روزنامه‌نگار، بیان کرد که دولت ترامپ از جنبش فمینیستی ایران سوءاستفاده کرده و به‌طور خاص از علینژاد به عنوان یک رهبر برجسته در این تلاش نام برد.[16]

فشارها به خانواده علی‌نژاد

در مهر ماه ۱۳۹۸، مسیح علی‌نژاد ویدیویی از برادرش علی علی‌نژاد منتشر کرد که او پیش از بازداشت توسط مأموران وزارت اطلاعات برای مسیح فرستاده بود. برادرش در این ویدیو خطاب به مسیح و با گویش مازندرانی می‌گوید که پدر و مادر مسیح تا الان دو بار مورد فشار توسط مأموران وزارت اطلاعات قرار گرفته‌اند تا در صدا و سیمای جمهوری اسلامی علیه وی صحبت کنند. وی همچنین به مسیح می‌گوید که حتی بعد از بازداشت او ساکت ننشیند و این موضوع را اطلاع‌رسانی کند. او پیشتر اظهار کرده بود که شاید خانواده‌شان ناچار شوند علیه او مصاحبه کنند. وی به نقل از مادرش بیان کرد که او بارها به مأمورین گفته که فقط مسیح و علی در خانواده‌شان با دیگران تفاوت فکری دارند و خواهان اعاده حیثیت خود در محلی زندگی‌اش است.[17]

زندگی شخصی

علی‌نژاد یک بار ازدواج کرده و از همسرش جدا شده‌است که از این ازدواج یک فرزند پسر به نام پویان دارد.[18] وی در سپتامبر سال ۲۰۱۴ با کامبیز فروهر خبرنگار ارشد بلومبرگ ازدواج کرد و اکنون ساکن نیویورک است.[19][20]

واکنش‌ها به صفحه آزادی‌های یواشکی

مسیح علی‌نژاد در اردیبهشت ۱۳۹۳ شمسی صفحهٔ آزادی یواشکی زنان در ایران را در فیس‌بوک راه‌اندازی کرد که در آن زنان ایرانی عکس‌هایی از خودشان را منتشر کرده و دربارهٔ تجربه‌هایشان از نبود آزادی پوشش برای زنان ایرانی و آرزوها و خواسته‌هایشان در این مورد حرف می‌زنند. این صفحه بیش از ۱ میلیون دنبال‌کننده دارد.[21]

راه‌اندازی و فعالیت در این صفحه با واکنش نهادهای حکومتی در ایران نیز مواجه شده‌است.[22] کاظم صدیقی، امام جمعه موقت تهران یکی از نخستین افرادی بود که به صورت رسمی نسبت به این صفحه واکنش نشان داده بود. او در بخشی از خطبه‌های نماز جمعه گفته بود: «گاهی در برخی از نقاط شهرها، روسری‌ها برداشته می‌شود و بی‌حجابی کامل دیده می‌شود. انواع بی‌حجابی از طریق ماهواره و اینترنت به خانه‌ها راه پیدا کرده‌است».[23]

وحید یامین پور مجری صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز در واکنش به صفحهٔ فیسبوک آزادی‌های یواشکی در صفحهٔ گوگل پلاس و فیس‌بوک خود مسیح علی‌نژاد را به فاحشه‌گری متهم و از وی به‌عنوان روسپی یاد کرد.[23] در همین رابطه گیتی پورفاضل، وکیل دادگستری که وکالت مسیح علی‌نژاد را بر عهده گرفته‌است اعلام کرد که شکایت خود از صدا و سیما و نیز از وحید یامین پور را در دادسرا به ثبت رسانده‌است. پورفاضل همچنین اعلام کرد که دادسرای رسانه شکایت مسیح علی‌نژاد علیه وحید یامین پور را رسیدگی نمی‌کند و این موضوع تعجب ما را برانگیخته است.[24]

الهام چرخنده بازیگر سینما و تلویزیون ایران نیز در اعتراض به صفحه آزادی‌های یواشکی نامه‌ای به مسیح علی‌نژاد نوشت. چرخنده علی‌نژاد را "خائن به دین و کشورش و ملعبه دست رسانه‌های خارجی" نامید و گفت: کاش می‌شد خواهرانه سیلی به صورتت می‌زدم. وی در ادامهٔ این نامه گلشیفته فراهانی را نیز بازیگر زن خودفروخته نامید.[25]

کتاب‌شناسی
  • تحصن، دربارهٔ تحصن نمایندگان مجلس ششم شورای اسلامی، در اعتراض به رد صلاحیت گسترده‌شان برای شرکت در انتخابات مجلس هفتم
  • تاج خار، دربارهٔ فعالیت‌های خبرنگاری علی‌نژاد در مجلس هفتم
  • من آزاد هستم،[26]
  • قرار سبز، رمان
  • نوازش باد در گیسوانم[27]

جایزه‌ها و افتخارات

جستارهای وابسته

منابع
  1. «Masih Alinejad». huffpost.
  2. https://web.archive.org/web/20140221223451/http://hss.brookes.ac.uk/news/2010/10/21/brookes-student-speaks-on-bbc-world-service/
  3. «خبرنگارانی که از ورود به مجلس منع شدند». دویچه‌وله فارسی. ۲۰۱۲-۰۲-۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۲۰-۰۸-۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۷.
  4. تبلت, retrieved 2020-02-19
  5. محجوب، نیکی (۲۰۱۸-۰۱-۲۹). «از چهارشنبه‌های سفید تا دختران خیابان انقلاب». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۷.
  6. «چهارشنبه‌های زنانی که سر باز می‌زنند». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۷.
  7. "Iran bans parliamentary reporter". بی‌بی‌سی. 6 April 2005. Retrieved 2 May 2008.
  8. «بی‌نزاکت و طناز». وبگاه ایران‌دخت. ۲۰۰۵-۰۴-۱۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲ مه ۲۰۰۸.
  9. FT.com / UK - Thorn in the side of Iran's conservative Majlis
  10. مسیح علی‌نژاد (۱۳۸۷-۰۱-۳۱). «آواز دلفین‌ها». روزنامه اعتماد ملی. دریافت‌شده در ۴ ژانویه ۲۰۱۲.
  11. Siamdoust, Nahid (2008-05-07). "'Jesus' vs. Ahmadinejad". Time. ISSN 0040-781X. Retrieved 2018-07-27.
  12. YouTube - Masih Alinejad Speech in San Francisco در یوتیوب
  13. https://en.radiofarda.com/a/pompeo-meets-with-alinejad-and-voices-us-support/29752266.html
  14. https://www.state.gov/press-releases/
  15. https://en.radiofarda.com/a/pompeo-meets-with-alinejad-and-voices-us-support/29752266.html
  16. https://www.newyorker.com/news/news-desk/how-the-trump-administration-is-exploiting-irans-burgeoning-feminist-movement
  17. https://amp.dw.com/fa-ir/افشاگری-برادر-مسیح-علینژاد-درباره-فشار-به-خانواده-او/a-50640303
  18. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۹.
  19. "Project Exile: Out of Iran, a voice for human rights - Global Journalist". Global Journalist. 2014-10-13. Retrieved 2018-07-27.
  20. https://www.facebook.com/page.masihalinejad/photos/pb.123848272739.-2207520000.1418331721./10152535999832740/?type=3&theater
  21. https://www.facebook.com/StealthyFreedom
  22. «واکنش احمد خاتمی به آزادی‌های یواشکی».
  23. «مسیح علی‌نژاد: از رئیس و مجری صداوسیما شکایت می‌کنم». دویچه‌وله فارسی.
  24. «دادسرای رسانه به شکایت مسیح علی‌نژاد رسیدگی نمی‌کند». سحام نیوز.
  25. «نامه الهام چرخنده به علی‌نژاد». خبرگزاری تسنیم.
  26. چاپ ۱۳۸۷ پیش‌فروش کتاب
  27. Alinejad, Masih (2018-05-29). The Wind in My Hair: My Fight for Freedom in Modern Iran. Little, Brown. ISBN 9780316549073.
  28. «معتمدنژاد جایزه امید را به علی‌نژاد اهدا کرد». روزنامه اعتماد ملی. ۱۳۸۵-۰۲-۱۷. دریافت‌شده در ۲ مه ۲۰۰۸.
  29. https://www.manoto1.com/news/gkbx7i/NEWS16994
  30. میترا شجاعی (۲۴ فوریه ۲۰۱۵). «اعطای جایزه به "آزادی‌های یواشکی"؛ فرصتی برای گسترش این حرکت». دویچه وله. دریافت‌شده در ۳ فوریه ۲۰۱۷.
  31. «مسیح علی‌نژاد با آزادی‌های یواشکی زنان ایرانی برنده جایزه شد». صدای آمریکا. ۷ اسفند ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۳ فوریه ۲۰۱۷.
  32. «مسیح علی‌نژاد برنده جایزه حقوق زنان تشکل ژنو شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۴ فوریه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳ فوریه ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.