موج چهارم فمینیسم

موج چهارم فمینیسم، مرحله ای از فمینیسم است که از سال ۲۰۱۳ آغاز شد و ویژگی خاص این موج تمرکز بر توانمندسازی زنان[1] و استفاده از ابزار اینترنتی است.[2]

در حالی که پیش از این فمینیست‌ها برای آزادی، فردگرایی و تحرک اجتماعی زنان می‌جنگیدند، در موج چهارم پیشبرد مسائلی مانند عدالت در برابر تجاوز و آزار جنسی، دستمزد برابر برای کار برابر، و تمامیت جسمانی و مصونیت فیزیکی زنان در دستور کار قرار گرفت.[3] فمینیست‌های موج چهارم اغلب برای فعالیت‌های خود از رسانه‌های چاپی و خبری و و شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند و با استفاده از ابزار رسانه ایی بر ضد سوء استفاده‌کنندگان قدرت صحبت می‌کنند و برای دختران و زنان فرصت‌های برابر فراهم می‌کنند. علاوه بر دفاع از زنان، فمینیست‌های موج چهارم بر این باورند که پسران و مردان هم باید فرصت‌های بیشتری برای ابراز احساسات خود داشته باشند.[4]

تمرکز موج چهارم فمینیستی بر روی مفاهیمی همچون عدالت برای زنان، خصوصاً مبارزه با آزار جنسی (از جمله مزاحمت‌های خیابانی)، خشونت علیه زنان، تبعیض و تا سوء استفاده جنسی در محیط کار، نشر تصاویر جنسی در رسانه‌ها، زن ستیری آنلاین، تجاوز و آزار جنسی در دانشگاه‌ها و در وسایل حمل و نقل عمومی مثل مترو و اتوبوس و به طور کلی فرهنگ تجاوز است. از دیگر مشخصه‌های موج چهارم اینترسکشنالیتی, دادخواست یا طومار اینترنتی و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی  است. [5]

شبکه‌های اجتماعی

در حالی که امواج قبلی فمینیسم با موانعی چون ساختارهای سفت و سخت اجتماعی و سیاسی و نبود کانالهای ارتباطی روبرو بوده‌اند،[6] فمینیست‌های موج چهارم با در دست داشتن رسانه‌های دیجیتال می‌توانند با جهان بزرگتری ارتباط برقرار کنند.[7][8][9]

کیرا کاکرین این‌طور استدلال کرده‌است که موج چهارم فمینیسم "توسط تکنولوژی" تعریف می‌شود و خصوصاً با استفاده از فیس بوک، توییتر، اینستاگرام، یوتیوب، تامبلر و وبلاگهایی مانند Feministing زن‌ستیزی را به چالش می‌کشد.[9][10][11]

برخی کمپین‌های فمینیستی موج چهارم

منابع
  1. Abrahams, Jessica (14 August 2017). "Everything you wanted to know about fourth wave feminism—but were afraid to ask". Prospect. Archived from the original on 17 November 2017. Retrieved 17 November 2017.
  2. Grady, Constance (20 July 2018). "The waves of feminism, and why people keep fighting over them, explained". Vox.com. Archived from the original on 5 April 2019. Retrieved 25 February 2019.
  3. Phillips, Ruth; Cree, Viviene E. (21 February 2014). "What does the 'Fourth Wave' Mean for Teaching Feminism in Twenty-First Century Social Work?" (PDF). Social Work Education. 33 (7): 930–43. doi:10.1080/02615479.2014.885007. ISSN 0261-5479.
  4. Chamberlain, Prudence (2017), "Introduction", The Feminist Fourth Wave, Springer International Publishing, pp. 1–19, doi:10.1007/978-3-319-53682-8_1, ISBN 978-3-319-53681-1
  5. Cochrane، Kira (۲۰۱۳-۱۲-۱۰). «The fourth wave of feminism: meet the rebel women» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۲۳.
  6. Schuller, Kyla (2018). The Biopolitics of Feeling: Race, Sex, and Science in the Nineteenth Century. Duke University Press. ISBN 978-0-8223-7235-6. OCLC 1050035724.
  7. Baer, Hester (2016-01-02). "Redoing feminism: digital activism, body politics, and neoliberalism". Feminist Media Studies. 16 (1): 17–34. doi:10.1080/14680777 (inactive 2019-08-20). ISSN 1468-0777.
  8. Evans, Elizabeth; Chamberlain, Prudence (July 2015). "Critical Waves: Exploring Feminist Identity, Discourse and Praxis in Western Feminism" (PDF). Social Movement Studies. 14 (4): 396–409. doi:10.1080/14742837.2014.964199.
  9. Cochrane, Kira (10 December 2013). "The Fourth Wave of Feminism: Meet the Rebel Women". The Guardian. Archived from the original on 14 March 2016. Retrieved 14 December 2016.
  10. Solomon, Deborah (13 November 2009). "The Blogger and Author on the Life of Women Online". The New York Times. Archived from the original on 16 July 2016. Retrieved 16 March 2016.
  11. Zerbisias, Antonia (16 September 2015). "Feminism's Fourth Wave is the Shitlist". NOW Toronto. Archived from the original on 16 October 2015. Retrieved 21 April 2016.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.