تلویزیون

تلویزیون (به فرانسوی: Télévision) از یونانی tele دور و vision دید یا نگاه، یک سیستم ارتباطی برای پخش تصویر متحرک و صداها از مسافت دور است. برای استفاده و دریافت امواج تلویزیون، به یک دستگاه به نام گیرنده تلویزیون احتیاج است. امروزه در ایران، به مجموعه فراهم‌کننده و پخش‌کننده برنامه‌های تلویزیونی، «صدا و سیما» گفته می‌شود. از جان لوگی برد، دانشمند و مخترع اهل اسکاتلند ، به عنوان مخترع تلویزیون یا‌د می‌شود. اگر چه دانشمندان و مخترعان بسیار دیگری مانند پائول نیپکو، بوریس روزینگ، ولادیمیر زورکین و فیلو فارنزورث از اواخر سده ۱۹ میلادی تاکنون در توسعه و تکمیل فناوری تلویزیون نقش مؤثر داشته‌اند.

یک مدل قدیمی از گیرنده تلویزیون قابل حمل

واژه‌شناسی

واژهٔ تِلِویزیون از زبان فرانسوی به فارسی راه یافته و خود واژه‌ای دورگه است که بخش نخست آن واژه «تِله» (دور) از زبان یونانی و بخش دوم آن واژه «ویزیون» (دید) از زبان لاتین گرفته شده‌است. با اینکه در بیشتر زبان‌ها همین واژهٔ تلویزیون (البته با تلفظ‌های بسیار گوناگون) به کار می‌رود، برخی زبان‌ها واژه‌های خود را برای این مفهوم دارند. برای نمونه، در زبان آلمانی برای تلویزیون همیشه واژهٔ Fernsehen به کار برده می‌شود که معنی واژگانی آن «دور دید» است. در زبان محاوره‌ای فارسی معمولاً به صورت «تل ویزیون» ادا می‌شود.

تاریخچه
یک تلویزیون ساخت آلمان، ۱۹۵۸

تاریخ پیدایش تلویزیون به سال ۱۸۸۴ میلادی برمی‌گردد. زمانی که یک دانش‌آموز آلمانی به نام پاول نیپکو نخستین سیستم الکترومکانیکی تلویزیون را با توانایی انتقال یک تصویر ثابت اختراع کرد. این سیستم از طریق روشن کردن یک عکس به‌ وسیله لنز و یک صفحهٔ چرخشی کار می‌کرد (صفحهٔ نیپکو). روزنه‌های چهارگوش (سوراخ‌های کوچک) بر روی صفحه بریده شده بودند و خط‌های عکس را تا جایی که عکس کاملاً پویش شود، دنبال می‌کردند. هرچه تعداد این روزنه‌ها بیشتر می‌شد، خط‌های بیشتری هم دنبال می‌شدند و از این‌ رو جزئیات بیشتری هم نمایان می‌شد. دستگاه نیپکو تا پیشرفت فناوری تقویت‌کننده الکترونیکی لامپ خلأ و لامپ پرتو کاتدی عملاً قابل استفاده نبود. در سال ۱۹۰۷، بوریس روزینگ، دانشمند روس، برای نخستین بار توانست با استفاده از لامپ پرتو کاتدی در دستگاه گیرندهٔ تلویزیون، شکل‌های سادهٔ هندسی را از طریق تلویزیون منتقل کند. در سال ۱۹۲۳، ولادیمیر زوریکین، دانشمندِ دیگرِ روس، صفحهٔ نیپکو را با یک عنصر الکترونیکی جایگزین کرد. این موضوع باعث به‌ وجود آمدن سطح بالاتری از جزئیات بدون افزایش تعداد پویش‌ها در واحد زمان شد.[1] در سال‌های نخستِ دههٔ ۱۹۰۰ (۱۲۸۰ خورشیدی) مهندسان دریافتند که می‌توان تصویر را با استفاده از امواج رادیویی فرستاد. اما این کار تا سال ۱۹۲۶ (۱۳۰۵ خورشیدی) عملی نشد.

سرانجام، جان لوگی بِرد، دانشمند اسکاتلندی، با استفاده از دیسک نیپکو برای نخستین بار موفق شد تصاویر متحرک تلویزیون ضد نور (در سال ۱۹۲۵) و تصاویر متحرک سیاه و سفید (۱۹۲۶) را در لندن منتقل کند. اختراع جان لوگی بِرد نخستین انتقال تصویر واقعیِ تلویزیونی به‌ شمار می‌رود. تنها یک سال بعد، در ۱۹۲۷ میلادی (۱۳۰۶ خورشیدی)، جان لوگی برد نخستین دستگاه ضبط تصاویر ویدئویی را اختراع کرد. او با استفاده از مدولاسیون توانست سیگنال‌های دوربین تلویزیونیِ خود را تا حد سیگنال‌های صوتی تغییر دهد و سپس آن‌ها را روی صفحهٔ ضبط‌صوت ۱۰ اینچی ضبط کند. چند صفحه از ویدئوهای ضبط‌شده جان لوگی برد باقی مانده‌ است که ویدئوهای ضبط‌شده در آن‌ها در دههٔ ۱۹۹۰، با استفاده از تکنولوژی دیجیتال، استخراج و بازسازی شدند.

جان لوگی برد همچنین تلویزیون رنگی مکانیکی را در سال ۱۹۲۸ عرضه کرد. سیستم برد، کاملاً با لامپ تصویر الکترونیکی و دوربین‌های امروزی متفاوت بود. در سیستم او تصویر به کمک صفحهٔ گردان عظیمی به‌طور مکانیکی روبیده می‌شد. این صفحهٔ گردان سوراخ‌هایی برای عبور نور داشت. کیفیت اولین تصاویر او خیلی بد بود و فقط ۳۰ خط داشت. اولین تلویزیون مکانیکی از صفحهٔ نیپکو با سه فنر مارپیچ استفاده می‌کرد که هر فنر برای یکی از سه رنگ اصلی (قرمز، سبز، آبی) به‌ کار برده می‌شد. در آن زمان عدهٔ کمی از مردم دستگاه تلویزیون داشتند و داشتن تجربهٔ تماشای تلویزیون اهمیت چندانی نداشت.

در سال ۱۹۳۵، اولین سیستم تلویزیون الکترونیکی توسط شرکت EMI تشریح شد. در سال ۱۹۳۹، شانزده شرکت در آمریکا شروع به ساخت یا طراحی برای ساختِ دستگاه تلویزیون الکترونیکی کردند. در سال ۱۹۴۱، کمیتهٔ بین‌المللیِ سیستم‌های تلویزیونیِ NTSC یک مجموعه راهنما برای مخابرهٔ تلویزیون الکترونیکی ارائه داد.

دههٔ ۱۹۵۰ یک دورهٔ زمانیِ مهم و طلایی در پیشرفت تلویزیون به‌ شمار می‌آید. مبدأ تلویزیون‌های سیاه و سفید، سال ۱۹۵۶ است. هزینه دستگاه تلویزیون سرانجام در این زمان کاهش پیدا کرد.[1] در سال ۱۹۵۳ میلادی، (۱۳۳۲ خورشیدی) تلویزیون رنگی و در دو دههٔ اخیر، تلویزیون ‌های مسطح اختراع شدند. منشأ تلویزیون امروزی می‌تواند در زمان گذشته با کشف خاصیت هدایت نوریِ مادهٔ سِلِنیُم توسط ویلوگبی اسمیت در سال ۱۸۷۳ و اختراع دیسک اسکن توسط پاول نیپکوو در سال ۱۸۸۴ بررسی و ردیابی شود. همهٔ سیستم‌های عملی و کاربردیِ تلویزیون از این اصل بنیادیِ اسکنِ یک تصویر برای تولید سیگنال‌های سری زمانی برای نمایش آن هستند. این نمایش تصویری سپس به وسیله‌ای ارسال می‌شود که برخلاف عمل اسکن کردن عمل می‌کند. دستگاه آخری، تلویزیون (یا دستگاه تلویزیون) است که با توجه به توانایی‌های چشم انسان، تصویر یکسان و مناسبی تهیه می‌کند و نمایش می‌دهد.

تکنیک‌های الکترومکانیکی پیش از جنگ جهانی دوم به‌طور قابل ملاحظه‌ای توسط چارلز فرانسیس جنکینز و جان لوگی بِرد توسعه و تکمیل شد.

تلویزیون، به خاطر ارائه تصویر، نسبت به رادیو جاذبهٔ بیشتری دارد و بُعدِ تازه‌ای به آن ارائه می‌کند. چشم‌ها را به خود خیره می‌کند و به‌ علاوه، فهم پیام را آسان‌تر می‌کند؛ چون تصویر و صدا اطلاعات کامل‌تری به مخاطب می‌دهد. تلویزیون از جهت کنترل و تسلط بر افکار عمومی، رسانه‌ای بسیار قوی و مؤثر است. در کشورهای پیشرفته، امروزه از رادیو به‌عنوان وسیلهٔ ارتباط بین‌الملل استفاده می‌شود.

پخش منظم برنامه‌ها در ایالات متحدهٔ آمریکا[2] بریتانیای کبیر،[3] آلمان،[4] فرانسه،[5] اتحاد جماهیر شوروی[6] پیش از جنگ جهانی دوم بود. اولین پخش تلویزیونیِ منظم با سطح مدرن که ۲۴۰ خط یا بیشتر تعریف می‌شود، در بریتانیا در سال ۱۹۳۶ (۱۳۱۵ خورشیدی) انجام شد و به‌سرعت به «سیستم A» با ۴۰۵ خط ارتقا یافت. شبکه‌های پخش محلی در ایالات متحدهٔ آمریکا در سال ۱۹۴۶ شروع به کار کردند و تا اواسط دههٔ ۱۹۵۰ (دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی) تلویزیون به بخشی عمومی و همگانی زندگی آمریکایی تبدیل شد. وقتی که پخش از طریق هوای آمریکای شمالی در ابتدا هزینه‌های جانبی برای مشتریان (به‌عنوان مثال، هزینهٔ دسترسی و استفادهٔ بیشتر و نگهداری تجهیزات و سخت‌افزار) نداشت و پخش‌کنندگان تلویزیونی قبلاً هزینه‌های خود را از طریق درآمدهای پخش آگهی تأمین می‌کردند. مشتریانِ تلویزیونِ ایالات متحده آمریکا به‌طور فزاینده‌ای برنامه‌های دلخواه خود را از طریق ثبت‌نام در سیستم تلویزیون کابلی یا فرستنده‌های ماهواره‌ای مستقیماً به خانه خود به‌ دست آوردند. در بریتانیا از سوی دیگر، صاحبان هر تلویزیون باید هزینه مجوز تلویزیون را سالیانه پرداخت کنند.

در دههٔ ۱۹۶۰ (دههٔ ۱۳۴۰ خورشیدی)، ژاپنی‌ها با استانداردهای NTSC موافقت کردند. در اواخر همان دهه، اروپا دو استانداردِ جدیدِ مخابرهٔ تلویزیون معرفی کرد:

اولین تلویزیون رنگی به وسیلهٔ تکنولوژی‌های پردازش سیگنال دیجیتالیِ مجتمع، در سال ۱۹۸۳ به بازار عرضه شد.

در یک جلسه در سال ۱۹۹۳، گروه تصویر متحرک (MPEG) تعریف ویدئو، صوت و سیستم‌های MPEG-2 را کامل کردند. از ۱۹۹۹ بیشتر رسانه‌های ارتباط جمعی به فناوری دیجیتال تغییر یافتند.[1]

در ژانویهٔ ۲۰۱۳، ال‌جی الکترونیکس نخستین تلویزیون تجاری بر پایهٔ دیود گسیل نور ارگانیک (OLED) را روانهٔ بازار کرد. صفحهٔ تلویزیونیِ این نسل از نمایشگرها، به نسبتِ تلویزیون‌های ال‌سی‌دی، متداول و نمایشگرهای پلاسما بسیار نازک‌تر، کارآمدتر، پُرتوان‌تر، و واضح‌تر هستند.[7]

تکنولوژی

اجزای یک سیستم تلویزیون

اجزای یک سیستم تلویزیون ساده عبارتند از:

  • یک منبع تصویر- این می‌تواند یک دوربین ویدئوی حرفه‌ای برای عکسبرداری زنده و ارسال فیلم باشد.
  • یک منبع صدا
  • یک فرستنده که یک یا چند سیگنال تلویزیونی را با اطلاعات تصویر و صدا برای ارسال مدوله می‌کند.
  • یک آنتن گیرنده (تلویزیون) که سیگنال‌های تصویر و صدا را دوباره از پخش تلویزیونی بازیابی می‌کند.
  • یک وسیله نمایشگر که سیگنال‌های الکتریکی را به نور مرئی تبدیل می‌کند.
  • یک وسیله صوتی که سیگنال‌های الکتریکی را به امواج صدا تبدیل می‌کند که همراه تصویر پخش می‌شوند.

سیستم‌های کاربردی تلویزیون شامل تجهیزاتی برای انتخاب منابع مختلف تصویر، مخلوط و ترکیب کردن تصاویر از چندین منبع به صورت یک تصویر، درج سیگنال‌های ویدئویی از قبل ضبط شده، هم‌زمان کردن سیگنال‌های منابع مختلف و تولید تصویر مستقیم با کامپیوتر برای منظورهایی مانند معرفی اطلاعات ایستگاه پخش می‌باشد. ارسال می‌تواند از طریق هوا و توسط فرستنده‌های زمینی، از طریق کابل‌های فلزی یا نوری و یا توسط رادیو با ماهواره صورت گیرد. ممکن است در هر جایی به صورت زنجیروار سیستم‌های دیجیتال تعبیه شوند تا امکان کیفیت بهتر ارسال تصاویر را فراهم سازند‌، پهنای باند ارسال را کاهش دهند، افکت‌های مخصوص اضافه کنند، امنیت و حفظ اطلاعات ارسال شده را جهت جلوگیری از دریافت آن‌ها توسط کسانی که در این سرویس‌ها ثبت نام نکرده‌اند، فراهم کنند.

تکنولوژی نمایشگر

به لطف پیشرفت در تکنولوژی نمایشگرها، امروزه چندین نوع مختلف از نمایشگرهای ویدئویی وجود دارد که در دستگاه‌های تلویزیون استفاده می‌شوند:

  • «CRT» نمایشگرهای رایجتر لامپ اشعه کاتدی. این نوع نمایشگرها زیاد گران نیستند و تکنولوژی ویرایش شده برای آن‌ها وجود دارد که بهترین کیفیت تصویر را در حالت کلی فراهم می‌کند. از آنجایی که رزولیشن اصلی این نمایشگرها ثابت نیست، در بعضی از موارد آن‌ها قابلیت نمایش منابعی با رزولیشن‌های متفاوت را با کیفیت تصویر بالا دارند.
  • «پانل فلت LCD» یا «پلاسما»: پیشرفت‌های جدید نمایشگر پنل فلت برای تلویزیون‌ها که از سیستم نمایشگر کریستال مایع ماتریکس فعال، نمایشگر LCD یا فناوری نمایشگر پلاسما را به ارمغان آورده‌است. پنل فلت LCDها و نمایشگر پلاسما به اندازه ۱ اینچ ضخامت دارند و می‌توانند مانند یک تابلو از دیوار آویزان شوند یا روی پایه قرار بگیرند. بعضی مدل‌ها را می‌توان به عنوان نمایشگر رایانه به کار برد.
  • «پانل LCD»: درواقع عضو اصلی نمایشگر یعنی لایه LCD (نمایشگر کریستال مایع) در هر دو به یک شکل و به عنوان پنل رنگی اصلی که شامل تمامی آرایش‌های پیکسلی و ساب پیکسل‌های اصلی RGB یا بعضاً Y و W هم تعبیه می‌شود و مربوط به همان لایه LCD است و در تمامی تلویزیون‌های LCD قدیم کاملاً یکسان است.
  • «پنل LED»: تنها چیزی که باعث تفاوت بین LCD و LED می‌شود، صفحه پشت لایه LCD است و وظیفه آن تغذیه و نور رسانی به آن لایه را بر عهده دارد که در LCD TV‌های قدیم یا در واقع LCD Backlight CCFLs یعنی لامپ‌های سرد فلوئورسنت کاتدی وظیفه تامین نور و تغذیه این لایه را بر عهده داشتند که جدیداً با یک جهش در LED TV‌ها بک لایت را بسیار نازک‌تر کرده و به‌ جای آرایش فلوئورسنتی از LED یا دیود‌های ساطع کننده نوری استفاده کردند که هم دقت بک‌لایت در تغذیه، کیفیت و حجم نور رسانی به شدت بالا رفته، هم روند تولیدش سهل‌تر شده است.
  • «پنل OLED»: در پنل‌های اولد لایه از لامپ های ال ای دی ارگانیک در زیر پیکسل ها قرار گرفته اند که به طور جداگانه نور تولید می کنند. این امر موجب می شود که نمایشگر تلویزیون بتواند رنگ مشکی را در طبیعی ترین حالت ممکن نمایش دهد که خود به خود روی نمایش بهتر دیگر رنگ ها نیز تاثیر می گذارد. پنل های OLED همچنین موجب افزایش زاویه دید تلویزیون می شوند.
  • «پنل QLED»: پنل های کیو ال ای دی همان پنل‌های ال ای دی هستند با این تفاوت که در آنها فناوری نقاط کوانتومی (Quantum Dots) به کار رفته است. در این تکنولوژی لایه ای از نانو کریستال ها بر روی پنل ال ای دی قرار می گیرد که در اثر برخورد نور روشن شده و موجب درخشش تصاویر در نمایشگر و افزایش کنتراست رنگ آن می شوند.[8]

هرکدام نقاط ضعف و مزایای مخصوص خود را دارند. نمایشگر LCD پانل تخت می‌تواند زاویه مشاهده را کمتر و باریک‌تر کرده و بنابراین با محیط خانه تناسب نداشته باشد. صفحه‌های نورافکن عقبی در شرایط طبیعی روشنایی روز یا اتاق‌هایی که کاملاً روشن هستند به خوبی عمل نمی‌کنند و به محل‌های مشاهده تاریک نیاز دارند. در سال‌های اخیر، پانل‌های LED در ساخت تلویزیون مخصوصاً تلوزیون‌هایی با اندازه بزرگ استفاده می‌شود. نمایشگرهای LED باریک‌تر از LCD هستند و مصرف برق کمتری دارند اما از لحاظ کیفیت تصویر تفاوت چندانی با LCD ندارند. نمایشگرهای LED گران‌تر از LCD هستند.

وضوح تصویر
مقایسه نسبت وضوح تصاویر و اندازه در انواع سیستم‌های تلویزیونی

تلویزیون با وضوح کم

تلویزیون با وضوح کم (به انگلیسی: Low-definition television) (مخفف انگلیسی: LDTV) یک سیستم تلویزیونی است که کیفیتی کمتر از تلویزیون استاندارد دارد. این تلویزیون‌ها وضوح 240p دارند.

تلویزیون با وضوح استاندارد
نوشتار اصلی: اس‌دی‌تی‌وی

تلویزیون با وضوح استاندارد (به انگلیسی: Standard-definition television) (مخفف انگلیسی: SDTV) به تصاویر تلویزیونی که با وضوح ۴۸۰×۶۴۰ پیکسل و نسبت تصویر ۴:۳ نمایش داده می‌شوند، اطلاق می‌شود. بهترین اندازه برای این کیفیت تلویزیون‌های ۳۲ اینچ هستند. تلویزیون‌های بسیار بزرگ مثل تلویزیون‌ها 75 اینچ برای این کیفیت مناسب نیستند و یک تصویر تار و بد کیفیت را ارائه خواهد نمود.[9] این تلویزیون‌ها وضوح 576i در سیستم PAL و 480i در سیستم NTSC دارند.

تلویزیون با وضوح بالا
نوشتار اصلی: تلویزیون وضوح‌بالا

تلویزیون با وضوح بالا (به انگلیسی: High-definition television) (مخفف انگلیسی: HDTV) یک سیستم تلویزیونی است که در آن با یک وضوح بالاتری از تصویر بهره برده می‌شود.[10] وضوح تصویر در این تلویزیون‌ها 720p و 1080i و 1080p است.

تلویزیون با وضوح بسیار بالا
نوشتار اصلی: تلویزیون وضوح بسیار بالا

تلویزیون با وضوح بسیار بالا (به انگلیسی: Ultra-high-definition television) (مخفف انگلیسی: UHDTV) یک سیستم تلویزیونی بسیار با کیفیت است. این سیستم تحت عنوان Ultra HD نیز شناخته می‌شود که عمدتاً شامل 4K و 8K می‌باشد.[11] حداقل اندازه در تلویزیون‌های این رده ۴۰ اینچ است که یک تصویر مناسب را ارائه می‌دهد. کمتر از این مقدار عملاً برای این کیفیت مناسب نیستند.[9] این تلویزیون‌ها وضوح تصویر 2160p در سیستم 4K و 4320p در سیستم 8K دارند.

عمر مفید انواع رایج نمایشگر‌های تلویزیون

Plasma عمر مفید پنل های پلاسما تا ۱۰۰ هزار ساعت برآورد شده و این یعنی اگر که شما روزانه بین ۵ الی ۸ ساعت وقف تماشای محتوا در این نوع نمایشگر کنید، ۳۴ تا ۵۰ سال تلویزیون و پنل سالمی را خواهید داشت.

LED پنل‌های اولد در ابتدا از آرایش پیکسلی آسیب پذیر و ابتدایی RGB استفاده می‌کردند که عمر مفید بسیار کمی هم داشتند؛ چیزی حدود ۳ تا ۶ هزار ساعت. چرا که فشار وارده بر روی ساب پیکسل آبی بیش از حد بود اما در حال حاضر اولد‌های WRGB تولید و عرضه می‌شوند که عمر مفیدی با حدود ۸ تا ۱۲ هزار ساعت را دارا هستند؛ یعنی ۴ تا ۸ سال حداکثر این نمایشگر ها سلامتشان تضمین می‌شود.

OLED پنل‌های LED انواع مختلفی دارند و وابسته به روشنایی و کنتراستی که دارند عمر مفیدشان هم متغیر خواهد بود. در حالت کلی این نوع نمایشگر‌ها بین ۳۰ تا ۶۰ هزار ساعت عمر مفید داشته که به‌ راحتی تا ۸ الی ۱۵ سال سرحال و سالم خواهند ماند.

تلویزیون سیاه و سفید

تلویزیون های سیاه و سفید ساده تر از تلویزیون های امروزی کار میکردند و پردازش کمتری در آن ها شکل میگرفت. به این صورت که اگر میخواستند به رنگ سفید در بیایند کد RGB تبدیل به (255,255,255) میشد و درزمان نمایش رنگ سیاه کد RGB بخش سیاه رنگ به شکل (0,0,0) در می آمد.

واژه‌های مربوط به تلویزیون

وضوح تصویر مجموعه تعداد نقاط منفردی است که به عنوان پیکسل‌ها در روی صفحه مورد نظر شناخته می‌شود. وضوح نمونه ۸۰۰x۶۰۰ بدین معنی است که صفحه تلویزیون ۸۰۰ پیکسل در عرض خود و ۶۰۰&nbsp پیکسل در محور عمودی دارد. وضوح بالای مشخص شده وضوح بیشتر تصویر را نشان می‌دهد.
کنتراست یک اندازه‌گیری میزان نقاط روشن و تاریک روی صفحه می‌باشد. معیار نسبت بالاتر کنتراست، تصویرهای بهتر و جالب تر ارائه می‌کنند که واژه‌ای برای جزئیات غنی بودن مقدار عمق و سایه تصاویر است.

روشنایی تصویر میزان لرزش و ضعف و خرابی رنگ‌ها را اندازه می‌گیرد. اندازه‌گیری معادل مقدار شمع‌هایی است که لازم هستند تا به تصویر قدرت و کیفیت دهند.

به نور پس زمینه در تلویزیون، بک لایت میگویند. در واقع بک لایت همان منبع نوری است که برای ایجاد تصویر روی پنل تلویزیون ایجاد شده است. در تلویزیون های قدیمی قسمتی به نام بک لایت وجود نداشت. با تولید تلویزیون های LCD و LED بک لایت را میتوان جز مهم ترین قطعات تلویزیون دانست.

حداکثر روشنایی انواع رایج نمایشگر‌های تلویزیون
  • LED/IPS

در نمایشگر‌های LED از نوع IPS ما در کمترین حالت ممکن، حداکثر روشنایی ۲۵۰ نیت و در بهترین نوع آن حداکثر روشنایی ۶۷۰ نیت را شاهد هستیم.

  • LED/VA

پنل‌های وی ای بسیار متنوع هستند؛ به همین سبب روشنایی، قیمت تلویزیون و تکنولوژی ساخت آن‌ها و حتی انواع بک‌لایت به‌کار رفته در آن‌ها نیز متفاوت است و در ساده‌ترین نوع آن‌ها ما شاهد ۲۵۰ نیت روشنایی و در بهترین آن‌ها ۲۴۰۰ نیت روشنایی واقعی را شاهد خواهیم بود. حتی جدیداً سونی اظهار داشته که تلویزیون پرچمدار جدید خودش یعنی مدل Z9G به نمایشگری از نسل بعد مجهز بوده و می‌تواند به‌راحتی تا ۴۰۰۰ نیت روشنایی ارائه دهد.

  • OLED

پنل‌های گسیل‌دهنده نور ارگانیکی یا اولد در واقع جدیدترین و پیشرفته‌ترین و البته حساس‌ترین نوع پنل‌ها هستند که از بک‌لایت استفاده نمی‌کنند؛ به همین سبب روشنایی‌ای بین ۱۲۵ نیت تا ۱۰۰۰ نیت را این نوع پنل‌ها دارا هستند.

باند فرستادن

باندهای مختلف از بسامدهایی که تلویزیون‌ها در آن‌ها کار می‌کنند، بستگی به کشور محل استفاده دارند. سیگنال‌های VHF و UHF در باندهای I IIو V معمولاً استفاده می‌شوند. فرکانس‌های پایین‌تر پهنای باند کافی برای برای تلویزیون ندارند. اگرچه BBC در اوایل از باند I VHF در ۴۵ مگاهرتز استفاده می‌کرد، این فرکانس مدت زیادی برای این مورد استفاده نشد. باند II برای ارسال و پخش رادیویی FM استفاده می‌شود. بسامدهای بالاتر بیشتر مانند موج‌های نور عمل می‌کنند و در ساختمان‌ها نفوذ نمی‌کنند یا از اطراف موانع به خوبی رد نمی‌شوند که بتوانند برای پخش سیستم تلویزیونی سنتی مورد استفاده قرار بگیرند. بنابراین آن‌ها به‌ طور عمومی برای پخش ماهواره‌ای استفاده می‌شوند که از فرکانس‌هایی در حدود ۱۰ گیگاهرتز استفاده می‌کنند. سیستم‌های تلویزیونی در بیشتر کشورها سیگنال‌های ویدئو را مانند سیگنال‌های AM، (مدولاسیون دامنه) و صدا را به صورت سیگنال‌های FM، (مدولاسیون بسامد) رله می‌کنند. یک استثناء در این مورد کشور فرانسه است که صدا را مانند سیگنال‌های AM رله می‌کند.

معیار نسبت‌ها

«معیار نسبت» به اندازه‌گیری‌های افقی به عمودی تصویر گفته می‌شود. تلوزیون‌هایی که به‌طور مکانیکی اسکن می‌شدند، در اول توسط جان لوگی برد در سال ۱۹۲۶ با معیار نسبت ۷٫۳، مورد استفاده قرار گرفتند که در جهت سرو شانه یک شخص در مشاهده نمای نزدیک بود.

بیشتر سیستم‌های تلویزیونی اولیه از اواسط دهه ۱۹۳۰ به این طرف همان معیار نسبت به میزان ۴:۳ که برای تطابق با معیار آکادمی در فیلم‌های سینمایی آن زمان استفاده می‌شد، انتخاب کرده بودند. این معیار نسبت به قدر کافی مربع شکل بود که به‌طور راحت و آسانی در اطراف لامپ اشعه کاتدی نمایشگرهای CRT که می‌توانست با فناوری، تولید و ساخت آن زمان تهیه شود، استفاده شود. (فناوری CRT امروزی به تولیدکنندگان امکان می‌دهد که لامپ‌های خیلی پهن‌تر و صاف‌تر که تکنولوژی‌های صفحه تخت آن را به‌طور ثابت خیلی عمومی و رایج‌تر کرده و محدودیت‌های تکنیکی معیار نسبت را ندارد، تولید کنند). سرویس تلویزیونی BBCاز لامپ‌های بیشتر مربع مانند ۵:۴ معیار نسبت از سال ۱۹۳۶ به 3 April ۱۹۵۰ موقعی که به معیار نسبت ۴:۳ سویچ می‌شود، استفاده می‌کند. این کار مشکلات جدی ایجاد نمی‌کرد، چون بیشتر دستگاه‌های تلویزیون‌های آن زمان از لامپ‌های گرد و دایره‌ای شکل که به راحتی با معیار نسبت ۴:۳ هنگام تغییر ارسال سیگنال‌ها تنظیم می‌شدند، استفاده می‌کردند.

در دهه ۱۹۵۰ استودیوهای فیلم به سمت صفحه پهن تمایل ورزیدند و معیار نسبت‌هایی مانند سینما اسکوپ تلاش کرد که محصولات تولیدی خود را از برنامه‌های تلویزیونی دور نگهدارد. اگر چه در اول این کار فقط یک حیله بود ولی صفحه پهن هنوز فرمت انتخاب امروزی است و معیار نسبت مربع شکل فیلم‌ها به ندرت دیده می‌شوند. بعضی افراد می‌گویند که صفحه پهن موقعی که اشیا بلند هستند، به صورت سراسرنما نشان می‌دهد؛ واقعاً یک ایراد و مشکل بزرگ است. بعضی دیگر می‌گویند که مشاهده طبیعی بیشتر از بلندی سراسرنما است و بنابراین نمایشگرهای صفحه پهن برای چشم مناسب هستند.

سوییچ و تغییر به سیستم‌های تلویزیونی دیجیتال به عنوان یک فرصت برای تغییر فرمت تلویزیونی از معیار نسبت قدیمی ۴:۳ (۱٫۳۳:۱) به معیار نسبت ۱۶:۹ (تقریباً ۱٫۷۸:۱) استفاده شد. این عمل تلوزیون‌ها را قادر می‌سازد که به معیار نسبت صفحه پهن مدرن یا سینما که معیار نسبتی از ۱٫۶۶:۱ از ۱٫۸۵:۱ تا ۲٫۳۵:۱ دارند، نزدیک‌تر شوند. دو متد برای حمل و انتقال محتویات صفحه پهن وجود دارد. آن که برای استفاده بهتر است فرمت صفحه پهن آنامورفیک نامیده می‌شوند. این فرمت خیلی مشابه تکنیک استفاده شده برای فریم فیلم صفحه پهن در داخل فریم فیلم ۱٫۳۳:۱٫۳۵ میلی‌متری است. تصویر هنگام ضبط به‌طور افقی فشرده می‌شود و سپس هنگام پخش دوباره باز و گسترده می‌شود. فرمت ۱۶:۹ صفحه پهن آنامورفیک اولین فرمتی بود که توسط پخش تلویزیون PALPlus اروپایی معرفی شد و کمی بعد در «صفحه پهن» DVD, ATSC، سیستم تلویزیون با کیفیت بالا(HDTV) از فرمت صفحه پهن، بدون فشردگی افقی یا باز شدن دوباره استفاده می‌کند.

امروزه «صفحه پهن» از تلویزیون به محاسبه‌گرها و رایانه‌ها جایی که کامپیوتر رومیزی و کامپیوترهای کیفی به‌طور عمومی مجهز به نمایشگرهای صفحه پهن می‌باشند. بعضی شکایات دربارهٔ اختلال معیار نسبت تصویر فیلم به علت نرم‌افزار پخش بعضی از DVDها که این معیار نسبت را در نظر نگرفته‌اند وجود دارد. اما این فقط یک چیز فرعی برای کیفیت نرم‌افزار پخش DVDها است. به علاوه، نمایشگر صفحه پهن کامپیوتر رومیزی و کامپیوتر کیفی در معیار نسبت ۱۶:۱۰ هم از نظر اندازه فیزیکی و هم در تعداد پیکسل‌ها و نه در معیار نسبت ۱۶:۹ تلوزیون‌های مورد استفاده، که باعث پیچیدگی بیشتر می‌شود، می‌باشند. این نتیجه فرضیه یکسان مهندسین کامپیوتر نمایشگر صفحه پهن کامپیوتر است که مردم مشاهده محتویات در معیار نسبت ۱۶:۹ در رایانه خود را بر ناحیه‌ای از صفحه که با کنترل‌های پخش معکوس شود، نوار وظایف و دستورها که مانع مشاهده محتویات تمام صفحه می‌شود، ترجیح می‌دهند.

عدم تطابق معیار نسبت

عوض شدن و تکمیل صنعت تلویزیون در مورد معیار نسبت (تصویر) بدون مشکلات نبوده‌ است و حالا هم می‌تواند مشکلات قابل‌توجهی هم داشته باشد.

نمایش معیار نسبت صفحه پهن تصویر (مستطیل) در معیار نسبت مناسب (مربع ۴:۳) می‌تواند نمایش داده شود.

  • اینچ «جعبه حروف»، فرمت با نوار سیاه در بال و پایین"
  • با بخشی از تصویر که خراب شده، معمولاً کناره چپ و راست تصویر بریده می‌شود یا در "وسیله مشاهده و اسکن بخش‌های انتخاب شده توسط کاربر بریده می‌شوند.
  • با تصویر به‌طور افقی فشرده شده

یک معیار نسبت مناسب یا یک تصویر (مربع یا ۴:۳) در معیار نسبت صفحه پهن نمایش (مستطیل با افقی طولانی) که در بالا نشان داده شد.

  • در «(فیلم) جعبه بالایی» فرمت، با نوار عمودی سیاه به سمت چپ و راست
  • با بخش‌های بالایی و پایینی تصویر که بریده شده (یا در «کنار و هنگام اسکن» بخش‌های انتخاب شده توسط کاربر) بریده می‌شوند.
  • با تصویر افقی که مختل شده‌است.

یک سازگاری عمومی بمباران یا تهیه موادی است که معیار نسبت ۱۴:۹ ارائه می‌دهند و قسمتی از تصاویر را در هر سمت برای نمایش با معیار ۴:۳ حذف می‌کنند و بعضی قسمت‌های تصاویر را در نمایش با معیار ۱۶:۹ حذف و بریده می‌کنند. در سال‌های اخیر عملکرد سینما توگرافیک که به نام فیلم سوپر ۳۵ میلی‌متری (برنده و قهرمان شده توسط) جیمز کامرون برای فیلم تعدادی از فیلم‌های سینمایی مهم را را مانند «تایتانیک»، «قانوناً بلوند»، «قدرت آوستین» و«ببر کمین گرفته، هیولای مخفی» استفاده شده‌است. این نتیجه باعث ایجاد این نظریه شد که فیلم نگاتیو دوربین می‌تواند برای تهیه چاپ‌های تئاتری صفحه پهن و هم استاندارد» تمام صفحه «استفاده شود که با استفاده از آن‌ها برای تلویزیون /VHS/DVD از نیاز به» جعبه حروف «یا کاهش اطلاعات با موقعیت خراب شدن» پن –و- اسکن" ایجاد می‌شود اجتناب شود.

تجهیزات جانبی تلویزیون

امروزه بسیاری از تجهیزات جانبی برای تلویزیون وجود دارد که شامل کنسول‌های بازی‌های کامپیوتری و ویدئویی، ضبط‌کننده ویدئو کاست، جعبه بالایی برای تلویزیون کابلی، تلویزیون ماهواره‌ای DVB و دستگاه‌های DVB-T، گیرنده تلویزیون دیجیتال، پخش‌کننده‌های DVD، یا ضبط‌کننده ویدئوی دیجیتال (شامل ضبط‌کننده‌های ویدئویی شخصی، PVRs) می‌باشند. بازار وسایل جانبی به رشد خود همگام با توسعه تکنولوژی جدید ادامه داده‌است.

استفاده در مناطق مختلف جهان
گسترش تدریجی استفاده از تلویزیون در کشورهای جهان.
  ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۹
  ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۹
  ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۹
  ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۹
  ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۹
  ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹
  ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۹
  اطلاعاتی موجود نیست
شمار دستگاه‌های تلویزیون به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در جهان

محتویات

آگهی و تبلیغات

از زمان راه‌اندازی تلویزیون ‌های تجاری در ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۴۰، این تلویزیون ‌ها بیشتر جهانگیر شدند و متدهای رایج و عمومی برای فروختن محصولات از هر نوعی، مخصوصاً کالاهای مصرفی از طریق تبلیغات تلویزیون رواج یافت. قیمت‌های آگهی‌ها و تبلیغات در آغاز توسط معیار نیلسون تعیین می‌شد.

تهیه برنامه

انجام و تهیه برنامه‌های تلویزیونی که برای عموم مردم پخش می‌شود می‌تواند به روش‌های متفاوت بسیاری به کار برده شود. بعد از تولید، مرحله بعدی بازاریابی و انتقال محصولات به بازارهای جهانی است که شما برای جذب مخاطب این کار را انجام می‌دهید. این کار به‌طور نمونه در دو سطح اتفاق می‌افتد:

  1. "برنامه ضبط شده"یا "پخش زنده"- برنامه ضبط شده به برنامه‌ای گفته می‌شود که یک تولیدکننده برنامه‌هایی از یک یا چند قسمت مجموعه تلویزیونی یا مجموعه تولید می‌کند و آن را از یک ایستگاه یا شبکه که برای آن محصول هزینه پرداخت کرده یا مجوزی برای پخش آن اخذ شده‌است، پخش می‌کند ولی پخش زنده یا لایو استریم به برنامه‌ای گفته می‌شود که مجموعه‌ای از محتواهای تصویری و ویدئویی از جمله برنامه زنده گفتگو‌محور و پخش مستقیم فوتبال و سمینارها و همایش‌ها و سیستم اداره کردن محیط و … که تصاویر دریافتی به صورت بی‌درنگ یا آنلاین از دوربین را برای مخاطبین و بینندگان و شنوندگان از طریق بستر اینترنت یا ماهواره برای آن‌ها ارسال می‌کند.
  2. "بازپخش"یا "تکرار"- واژه‌ای است که به‌طور گسترده‌ای برای توصیف استفاده مجدد از برنامه‌ها به کار می‌رود. این کار شامل بازپخش در کشور تهیه‌کننده یا در سطح بین‌المللی است که ممکن است توسط تولیدکننده انجام و مدیریت شود یا نشود.

جنبه‌های اجتماعی

خطرات احتمالی

پا به پای رشد فرهنگی و تأثیر فرهنگی تلویزیون در جامعه و خانواده، ندای مذهبی قانونگزاران، دانشمندان و والدین در مورد کیفیت و تأثیر وسایل ارتباط جمعی بالا گرفته‌است. برای مثال دولت سوئد محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های کلی برای آگهی برای بچه‌های پایین‌تر از سن دوازده سالگی در سال ۱۹۹۱ وضع کرده‌است. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده در در دهه‌های اخیر الگوهای فعالیت مغز بچه‌ها در موقع مشاهده خشونت نشان می‌دهد بچه‌ها با مشاهده خشونت تحریک می‌شوند و این خشونت مشاهده شده در منطقه‌ای از مغز خود (بخش عقبی قشر خاکستری) ذخیره می‌شود که باعث صدمه به حافظه دراز مدت می‌شود.

در سال ۲۰۰۲ برخی منابع اعلام کردند که نتایج بررسی‌های آن‌ها نشان داده تماشای مداوم تلویزیون تفاوتی با انواع دیگر اعتیاد ندارد و گزارش‌هایی حاکی از این است که عوارض تماشای تلویزیون میان برخی خانواده‌ها تا حدی شدید بود که باعث شده خانواده‌ها از تماشای تلویزیون خودداری کنند.[12]

یک مطالعه جغرافیایی در مناطق مختلف نیوزلند که ۱۰۰۰ نفر (از سنین پایین تا ۲۶ سالگی) در آن شرکت داشته‌اند، نشان می‌دهد که " تماشای تلویزیون در زمان بچگی و بزرگسالی با میزان ضعف تحصیلی تا سن ۲۶ سال ارتباط دارد. به بیان دیگر، هر چقدر یک بچه بیشتر تلویزیون تماشا می‌کند، کمتر او مایل به تمام کردن مدرسه و رفتن به دانشگاه می‌باشد.

در ایسلند ساعت‌های پخش تلویزیونی تا سال ۱۹۸۴ محدود شده بود و هیچ برنامه تلویزیون در روزهای پنجشنبه یا در تمام طول ماه ژوئن پخش نمی‌شد.

«علی‌رغم این تحقیق و بررسی، بسیاری از دست‌اندرکاران وسایل ارتباط جمعی امروزه چنین مطالعاتی را به عنوان روش مناسب و باارزشی طرد می‌کنند. به عنوان یک مثال از این مقوله فکری، مقاله دیوید گاونلت را در[13]».

تقریباً از زمان اختراع این وسیله ارتباط جمعی هزینه‌هایی برای بعضی از برنامه‌ها به اشکال مختلف وجود داشته‌است که برنامه‌های نامناسب خطرناک و گمراه‌کننده[ یا رفتار و اعمال نامناسب وجود داشته‌است. منتقدانی مانند جین کیلبورن ادعا کرده‌اند که تصاویر تلویزیون مانند وسایل ارتباط جمعی گسترده دیگر به دختران جوان صدمه و لطمه می‌زنند. نکته پردازان دیگر مانند سات ژالی پرونده‌ای تهیه کرده‌اند دال بر اینکه آگهی‌های تلویزیونی در ایالات متحده آمریکا بر خوشحالی و شادی مردم تأثیر فزاینده‌ای دارد و آن‌ها را برای خرید کالاها و محصولات تشویق می‌کند. جرج گربنر نشان داده‌است که تصویرسازی گاهگاهی از جنایات، به‌ویژه بزهکاری جوانان و افراد کم سن و سال، باعث ایجاد موضوع نشانگان و بیماری جهانی شده‌است. در بررسی در میان تماشاچیان تلویزیون، میزان این جنایات و خلاف‌ها خیلی بیشتر از دیگر افراد است.

گرایش‌های فناوری

تلویزیون در اوایل اختراع خود یک رسانه گروهی کوتاه‌مدت بود. طرفداران برنامه‌های منظم و معمولی برای لیست شدن در برنامه‌های تلویزیونی طرح‌ریزی کردند و بدین جهت توانستند که برنامه‌های مورد علاقه خود را در زمان معین پخش، تماشا کنند. واژه «قرار ملاقات تلویزیون» معادل بازاریاب‌هایی است که این ضمیمه شدن را توضیح و توصیف می‌کنند.

تماشاچی بودن تلویزیون بر طبق برنامه بندی با اختراع ضبط و پخش‌کننده‌های برنامه‌های ویدئویی مانند ضبط‌کننده ویدئو کاست و ضبط‌کننده ویدئویی دیجیتال کاهش پیدا کرده‌است. مشتریان می‌توانند برنامه‌ها را در طرح زمان‌بندی خود یک بار تماشا کرده و ضبط کنند. تهیه‌کنندگان خدمات تلویزیونی همچنین ویدئو درخواستی را که مجموعه‌ای از برنامه‌هایی است که پس از ارائه می‌توان در هر زمانی تماشا شود.

هم شبکه‌های تلفن‌های همراه و هم اینترنت قابلیت حمل امواج و برنامه‌های ویدئویی را دارند. قبلاً مقدار خوبی از تلویزیون اینترنتی موجود بود که به صورت برنامه‌های زنده یا فابل قابل دانلود بود. تلویزیون تلفن‌های همراه برای ارائه این جریان‌ها بعد از تکمیل و پیشی گرفتن تلویزیون دیجیتالی از طریق هوا بر سیستم‌های آنالوگ و غلبه بر بعضی از مشکلات تکنیکی- مخصوصاً نوعی که به عمر باتری بستگی دارد، طراحی شدند.

جستارهای وابسته
  • اتحادیه پخش اروپای
  • تاریخچه تلویزیون
  • لیست کانال‌های تلویزیونی
  • لیست شخصیت‌های تلویزیونی
  • تلویزیون پخش زنده
  • ضبط‌کننده ویدئوی شخصی
  • مانیتور
  • ویدئو
  • تله تکست
  • کومبوی تلویزیون/ وی سی دی
  • راهنمای تلویزیون
  • فهرست شبکه‌های تلویزیونی فارسی‌زبان

پانویس
  1. Ramirez, D. (2008). IPTV SECURITY Protecting High-Value Digital Contents. John Wiley & Sons Ltd, The Atrium, Southern Gate, Chichester,West Sussex PO19 8SQ, England.
  2. سایت‌های زیر را ببینید. RGB History بایگانی‌شده در ۲۰ اوت ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, How Television Came to Boston: The Forgotten Story of W1XAY, and W3XK — America's first television station.
  3. سایت‌های زیر را ببینید. J.L. Baird: Television in 1934 بایگانی‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۲۸ توسط Wayback Machine.
  4. سایت‌های زیر را ببینید. Museum of Broadcast Communications: Germany و Berlin 1936: Television in Germany.
  5. سایت‌های زیر را ببینید. The Eiffel Tower Television Installation بایگانی‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine.
  6. سایت‌های زیر را ببینید. R. W. Burns, Television: An International History of the Formative Years. IET, 1998, p. 488. ISBN 0-85296-914-7, and RCA's Russian Television Connection.
  7. "LG launches first next-generation OLED 55in television". BBC. 2 January 2013. Retrieved 5 February 2013.
  8. «راهنمای خرید تلویزیون».
  9. «بهترین ابعاد تلویزیون برای شما کدام است؟ از 24 تا 85 اینچ! | روکیدا». دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  10. «Teletronic | The History of the BBC Part 1». www.teletronic.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  11. «Just how useful is 2160p aka 4K?». www.dr-lex.be. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۱.
  12. «ساینتیفیک امریکن». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اکتبر ۲۰۰۷.
  13. «ده ضعف مدل 'تأثیر' رسانه‌ها».

پیوند به بیرون

تاریخچه تلویزیون

منابع

ویکی‌پدیای انگلیسی

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به تلویزیون در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تلویزیون موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.