هدفون
هدفون (به انگلیسی: Headphone) یا دوگوشی،[1] یک دستگاه خروجی است که از دو بلندگوی کوچک که بر روی گوش کاربر قرار می‌گیرد تشکیل شده‌است و از طرفی به یک مولد صوت مثلاً تقویت‌کننده صدا، رادیو یا پخش‌کننده دیسک فشرده متصل می‌شود. نام‌های دیگری که برای این وسیله استفاده می‌شود stereophones و هدست است یا به انواعی که درون گوش قرار می‌گیرند ایرفون earphones نیز اطلاق می‌شود. در مخابرات به مجموع هدفون و میکروفون که مثلاً در تلفن برای یک ارتباط دوطرفه استفاده می‌شوند، هدست (به انگلیسی: Headset) گفته می‌شود.
کاربرد
از هدفون‌ها برای پخش موسیقی، برقراری تماس تلفنی و فراخوانی دستیارهای شخصی همچون Siri استفاده می‌شود. برخی از هدفون‌ها نیز قابلیت حذف نویز و صداهای ناخواسته یا تقویت برخی دیگر از صداها را دارند.
هدفون توگوشی
این‌دسته هدفون‌ها که در بازارهای جهانی بسیار رایج هستند، بسیار کوچک هستند و داخل گوش قرار می‌گیرند؛ در ایران این نوع را «هدفون توگوشی» یا «هندزفری» نیز می‌نامند.
مزایا:
- احتمال بسیار کم افتادن از گوش
- امکان حذف صداهای اضافه (محیط بیرون)
- متمرکز شدن کاربر بر صدا
این نوع از هدفون، نیازمند مدیریت صدا از سوی کاربر است؛ چرا که در صورت زیاد بودن بیش از حد صدا، به‌دلیل نزدیکی به بخش‌های داخلی گوش ممکن است باعث آسیب‌هایی جدی و سنگین شود.
ایرباد
این هدفون‌ها که به آن ایرباد (earbud) گفته می‌شود قبل از «توگوشی‌ها» به‌وجود آمدند و به صدای محیط بیرون نیز اجازه می‌دهند وارد گوش شود؛ قابلیت حمل آسان و ارزان بودن باعث شد این نوع هدفون نیز فراگیر شود.
انواع ایرپاد:
- 1.ایرپاد نسل اول ( ایرپاد اورجینال 2016 )
- 2.ایرپاد نسل 2 (بدون شارژ بی‌سیم)
- 3.ایرپاد نسل دوم (با شارژ بی‌سیم)
- 4.ایرپاد شخصی سازی شده ( ایرپاد کاستومایز )
انواع
اندازه هدفون می تواند تعادل بین وفاداری و قابلیت حمل را تحت تأثیر قرار دهد. به طور کلی ، فاکتورهای شکل دهنده هدفون را می توان به چهار دسته جداگانه تقسیم کرد: محیطی (بیش از گوش) ، فوق شنیداری (روی گوش) ، گوش و گوش.
دورانی
هدفون های دور گرد (که بعضاً هدفون هایی با اندازه کامل یا هدفون بالای گوش نامیده می شوند) دارای گوشواره های دایره ای یا بیضوی هستند که گوش ها را در بر می گیرد. از آنجا که این هدفون کاملاً گوش را محاصره می کند ، می توان هدفون های دور زدن را به گونه ای طراحی کرد که کاملاً روی سر مهر و موم شود تا صدای خارجی را کاهش دهد. به دلیل اندازه ، هدفون های دورشی می توانند سنگین باشند و مجموعه هایی نیز با وزن بیش از 500 گرم (1 پوند) وجود دارد. برای کاهش ناراحتی ناشی از وزن ، طراحی سر ارگونومیک و طراحی گوشواره لازم است. این موارد معمولاً توسط درامرها در ضبط استفاده می شود.
سوپراورال
هدفون های فوق شنیداری یا هدفون های روی گوش دارای بالشتک هایی هستند که به گوش گوش می دهند ، نه در اطراف آنها. در طول دهه 1980 معمولاً با استریوهای شخصی همراه بودند. این نوع هدفون معمولاً کوچکتر و سبک تر از هدفون محیطی است و در نتیجه باعث کاهش میزان صدای خارج می شود. هدفون های فوق شنیداری در مقایسه با هدفون های دور گوش که در اطراف گوش قرار دارند ، می توانند به دلیل فشار وارد بر گوش ، باعث ناراحتی شوند. راحتی ممکن است به دلیل مواد شناور متفاوت باشد.
پشت باز یا بسته
هر دو هدفون دور گوش و فوق العاده شنیداری را می توان با توجه به نوع گوشهای تفکیکی بیشتر:
هدفون های پشت باز پشت گوش را باز می کنند. این باعث می شود صدای بیشتری از هدفون خارج شود و همچنین صداهای محیط بیشتری به هدفون وارد شود ، اما به دلیل در نظر گرفتن صداهای موجود در محیط ، صدایی طبیعی تر یا شبیه بلندگو می دهد.
سبک های بسته پشت (یا مهر و موم شده) پشت گوشها را بسته می کنند. آنها معمولاً مقداری از صدای محیط را مسدود می کنند. هدفون های پشت بسته معمولاً می توانند فرکانس های پایین قوی تری را نسبت به هدفون های پشت باز تولید کنند.
هدفون های نیمه باز ، طرحی دارند که می توان آن را سازشی بین هدفون های پشت باز و هدفون های پشت بسته دانست. برخی معتقدند اصطلاح "نیمه باز" صرفاً برای اهداف بازاریابی وجود دارد. تعریف دقیقی برای اصطلاح هدفون نیمه باز وجود ندارد. در مواردی که رویکرد بازگشت باز به سختی مقداری برای مسدود کردن صدا در سمت خارجی دیافراگم داشته باشد و رویکرد پشت بسته واقعاً دارای یک محفظه بسته در قسمت خارجی دیافراگم باشد ، یک هدفون نیمه باز می تواند یک محفظه تا حدی هنگام عبور مقداری صدا از طریق دهانه ها یا منافذ ، صدا را مسدود کنید.
هدفون داخل گوش
هدفون های داخل گوش ، همچنین به عنوان مانیتورهای داخل گوش یا کانال ها شناخته می شوند ، هدفون های کوچکی هستند که قابلیت حمل مشابه با هدفون ها را دارند که در خود مجرای گوش قرار می گیرند. هدفون های گوش با کیفیت بالاتری هستند و توسط مهندسین صدا و موسیقی دانان و همچنین صوتی های صوتی مورد استفاده قرار می گیرند
پوسته های بیرونی هدفون گوش از مواد مختلفی مانند پلاستیک ، آلومینیوم ، سرامیک و سایر آلیاژهای فلزی تشکیل شده است. از آنجا که هدفون های داخل گوش با کانال گوش درگیر می شوند ، در نتیجه می توانند مستعد لغزندگی شوند و سر و صدای زیادی از محیط را مسدود می کنند. وقتی صدا به دلیل ایمنی یا دلایل دیگر ، مانند هنگام راه رفتن ، رانندگی یا سوار شدن در نزدیکی یا در تردد وسایل نقلیه ، نشانه ضروری است ، کمبود صدا از محیط می تواند مشکل ساز شود.
شاخه های کانال گوش عمومی یا سفارشی از لاستیک سیلیکون ، الاستومر یا کف ساخته می شوند. هدفون های داخل گوش سفارشی از ریخته گری مجرای گوش برای ایجاد شاخه هایی با قالب سفارشی استفاده می کنند که باعث ایجاد راحتی و انزوای بیشتر صدا می شود.
هدست
هدست یک نوع هدفون است، که یک میکروفن هم دارد؛ این نوع در اصل برای کارهای ارتباطی نظیر مراکز مخابراتی، منشی‌ها، مشاورین تلفنی و … استفاده می‌شوند. همچنین هدست‌ها انواع عمومی‌تر و کوچکی نیز دارند.
هدست تلفن
هدست تلفن دقیقاً همان کاربرد هدست‌های معمولی را دارد اما نسخه‌هایی از آن در بازار وجود دارد که اشخاص معمولی نیز می‌توانند از آن استفاده کنند؛ در ایران به این نوع از هدست، «هندزفری بلوتوث» نیز می‌گویند.
خطرات
استفاده از یک هدفون با صدای بسیار بالا می‌تواند باعث آسیب جدی به کاربر و حتی کر شدن شود؛ در تلفن‌های همراه هوشمند، معمولاً هنگامی‌که کاربر صدا را از مقدار خاصی بالاتر می‌برد، پیغامی برای هشدار به کاربر نمایش داده می‌شود.
.jpg.webp)
پیوند به بیرون
منابع
- سساژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای headphone در انگلیسی است.«فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: 1376 تا 1385». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۴ آذر ۱۳۹۰.