امانوئل مکرون

امانوئل ژان-میشل فردریک مَکْرون یا ماکرون[1][2][3][4](فرانسوی: Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron‎; فرانسوی: [ɛmanɥɛl makʁɔ̃]؛ زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۷۷) سیاست‌مدار و بانکدار سرمایه‌گذاری سابق فرانسوی، و رئیس‌جمهور فرانسه است.[5]

امانوئل مکرون
رئیس‌جمهور فرانسه
آغاز به کار
۱۴ مه ۲۰۱۷
نخست‌وزیرادوار فیلیپ
ژان کاستکس
پس ازفرانسوا اولاند
یکی از دو شاهزاده آندورا
آغاز به کار
۱۴ مه ۲۰۱۷
نخست‌وزیرآنتونی مارتی
جانشینفرانسوا اولاند
وزیر اقتصاد، صنعت و امور دیجیتال
مشغول به کار
۲۶ اوت ۲۰۱۴ – ۳۰ اوت ۲۰۱۶
نخست‌وزیرمانوئل والس
پس ازآرنو مونتبورگ
پیش ازمیشل ساپین
اطلاعات شخصی
زاده
Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron

۲۱ دسامبر ۱۹۷۷ ‏(۴۳ سال)
آمین (شهر)، فرانسه
ملیتفرانسه
حزب سیاسیحزب سوسیالیست (۲۰۰۶–۲۰۰۹)
حزب ان مارش (۲۰۱۶–تاکنون)
همسر(ان)بریژیت تروینو (اکتبر ۲۰۰۷–تاکنون)
محل تحصیلدانشگاه پاریس غربی نانتر
مؤسسه مطالعات سیاسی پاریس
مدرسه ملی اداری
دینپروتستان (کالوینیسم)
جایزه‌هالیست مدال‌ها و افتخارات
امضا
وبگاه
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست در فرانسه
جمهوری
دولت
مجلس
قوه قضائیه
  • دیوان عدالت جمهوری
تقسیمات کشوری
انتخابات
  • احزاب سیاسی
روابط خارجی
  • آسیا
  • آفریقا
  • قاره آمریکا
  • فرانسه و سازمان ملل متحد
  • ائتلاف‌های خارجی
  • وزارت امور خارجه و اروپایی
موضوعات مربوطه
  • حقوق بشر
  • رسوایی‌های سیاسی
درگاه:فرانسه
درگاه فرانسه

او متولد آمین (شهر) است، در دانشگاه پاریس غربی نانتر فلسفه خواند و در سال ۲۰۰۴ از مدرسه ملی اداری فارغ‌التحصیل شد. او بازرس مالیه، سربازرس مالی فرانسه و سپس در بانک روتشیلد و شرکا، بانکدار سرمایه‌گذاری شد. او که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ عضو حزب سوسیالیست بود در سال ۲۰۱۴ در کابینه دوم والس به عنوان وزیر اقتصاد، صنعت و امور دیجیتال فرانسه منصوب شد.[6] او در ۳۰ اوت ۲۰۱۶،[7] به منظور رقابت به عنوان یک لیبرال اجتماعی[8][9][10] در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ استعفا داد.[11] مکرون در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶ رقابت خود را به عنوان نامزد حزب مستقل آن مارش![12][13] برای انتخابات اعلام کرد. پس از برگزاری دور اول انتخابات، او به دور دوم رسید که در نهایت با کسب بیش از شصت و شش درصد آرا به عنوان رئیس‌جمهور جدید فرانسه برگزیده شد.[14]

رئیس‌جمهور فرانسه
مکرون در مراسم روز باستیل

مکرون پس از برگزاری دور نخست انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷ به دور دوم رسید. او در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷) در ۷ مه، با نتیجهٔ قاطع برنده شد[15] و بر نامزد جبههٔ ملی، مارین لو پن غلبه کرد.[16] او در ۳۹ سالگی جوان‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ فرانسه و جوان‌ترین رئیس کشور فرانسه از زمان ناپلئون بناپارت لقب گرفته‌است.[17] او همچنین نخستین رئیس‌جمهور فرانسه است که بعد از تأسیس جمهوری پنجم فرانسه (در ۱۹۵۸) متولد شده‌است.

حزب مکرون در انتخابات مجلس فرانسه (۲۰۱۷)، با کسب ۳۵۰ کرسی از مجموع ۵۷۷ کرسی، به اکثریت دست یافتند.[18]

سیاست داخلی

مکرون در نخستین ماه‌های ریاست‌جمهوری، بسته‌ای از اصلاحات بازار کار را برای تصویب ارائه کرده‌است. بر اساس طرح او ۱۲۰٬۰۰۰ شغل از بخش دولتی فرانسه حذف شده و شرکت‌های فرانسوی از انعطاف‌پذیری بیشتری از نظر ساعت کار و پرداخت‌ها برخوردار خواهند شد. اصلاحات مکرون با مقاومت سندیکاها مواجه شده‌اند.[19]

سیاست خارجی و دفاعی

مکرون در ۲۵ مهٔ ۲۰۱۷ در اجلاس ۲۰۱۷ بروکسل، که نخستین اجلاس ناتو در دورهٔ ریاست‌جمهوری‌اش بود، شرکت کرد و برای نخستین بار با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا، دیدار کرد.

مواضع سیاسی

برخی ناظران مکرون را لیبرالیسم اجتماعی[20][21][22][23][24] و برخی دیگر او را یک سوسیال دموکرات توصیف کرده‌اند.[25][26][27] او هنگام حضور در حزب سوسیالیست، (سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹) از جناح راست حزب حمایت می‌کرد،[28] که گرایش سیاسیشان با سیاست‌های "راه سوم " که بیل کلینتون، تونی بلر و گرهارد شرودر آن را به پیش می‌بردند مرتبط بود، و سخنگوی کلیدیشان نخست‌وزیر مانوئل والس بود.[29][30][31][32] وی از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ نیز در دولت اول فرانسوا اولاند معاون دبیرکل کاخ الیزه بود.[33]

اقتصاد

مکرون از بازار آزاد و کاستن از کسری بودجه مالیه عمومی دفاع کرده‌است.[34] او علناً در گفتگویی با لوموند در سال ۲۰۱۵ خود را لیبرال توصیف کرد. او افزود که «نه راست و نه چپی» است و از «یک همبستگی دسته جمعی» حمایت می‌کند.[35][36] او در بازدیدی از وانده در اوت ۲۰۱۶ گفت: «راستگویی مجبورم می‌کند بگویم سوسیالیست نیستم.» او گفت به این دلیل بخشی از دولت چپ بوده که می‌خواسته «به منافع عمومی کمک کند».[37] او در کتابش در ۲۰۱۶ خود را هم چپگرا و هم لیبرال توصیف می‌کند.[38]

سیاست خارجی

مکرون به طرز مجادله برانگیزی استعمار فرانسه بر الجزایر را به عنوان «جنایت علیه بشریت» محکوم کرد.[39] او گفت این بخشی از گذشته ایست که باید بابت آن از کسانی که ما این اعمال را علیه‌شان انجام دادیم عذر بخواهیم.[40] این مخالفت باعث پایین رفتن مکرون در نظرسنجی‌ها شد.[41]

او می‌گوید فرانسه در قبال سوریه به سیاست متوازن تری از جمله گفتگو با بشار اسد نیاز دارد.[42] به هر روی او در آوریل ۲۰۱۷ از سیاست‌های مداخله جویانه همچون اقدام نظامی حمایت کرد.[43]

او از ادامه یافتن سیاست‌های رئیس‌جمهور اولاند در خصوص اسرائیل حمایت می‌کند، با جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل مخالف است، و از بیان موضع در قبال دولت فلسطین خودداری کرده‌است.[44]

اتحادیه اروپا

امانوئل مکرون را برخی یوروفیل[45][46] و فدرالیست خوانده‌اند.[47][48] ولی او خود را نه اروپاگرا، نه شکاک نسبت به اروپا و نه فدرالیست به معنای کلاسیک آن معرفی می‌کند.[49] حزب او اصلی‌ترین حزب حامی اتحادیه‌اروپا در فرانسه است.[50]

امانوئل مکرون در سخنرانی اخیر خود به اتحادیه‌اروپا اخطار داد که یا باید اصلاحاتی را پذیرا باشند یا درغیر این صورت با احتمال «فرگزیت» (خروج فرانسه از اتحادیه اروپا) روبرو شوند. خروج بریتانیا از این اتحادیه به «برگزیت» مشهور شد.[51]

مهاجرت

برخلاف بسیاری از سیاستمداران از جمله نخست‌وزیر سابق مانوئل والس، مکرون از سیاست درهای باز در قبال مهاجرین و پناهندگان همانند آنچه آنگلا مرکل در آلمان پی گرفته حمایت می‌کند.[52]

سکولاریسم

مکرون حامی اصل سکولاریسم (لائیسیته) است. او همچنین گفته‌است «ما وظیفه داریم بگذاریم همگان با کرامت دین خود را داشته باشند.»[53]

او اظهار داشته که «سکولاریسم طراحی نشده تا مروج یک دین جمهوری باشد» و در پاسخ به نظرات مانوئل وال و ژان-پیر شونمان در خصوص حضور اسلام در جامعه فرانسه این را که دین ورزی شهروندان نباید متظاهر و هویدا باشد محکوم کرده و بیان داشته «سابقه‌های تاریخی که ما در امور مذهبی خواستار عدم جلب توجه شدیم افتخاری نصیب جمهوری نکرد.»[54]

در ۲ اکتبر ۲۰۲۰، او از برنامه ای به منظور دفاع از ارزش‌های سکولار فرانسه در برابر آنچه او «رادیکالیسم اسلامی» خواند رونمایی کرد. او گفت اسلام در سراسر جهان در بحران است که اعتراض فعالان مسلمان را برانگیخت. او اعلام کرد دولت در دسامبر طرحی را به منظور تقویت قانون ۱۹۰۵ که رسماً دین را از دولت جدا می‌کند ارایه خواهد کرد.[55] پس از قتل ساموئل پتی، او از کاریکاتورهای محمد در مجله شارلی ابدو دفاع کرد که با اعتراض بیشتر مسلمانان مواجه شد. بسیاری از مسلمانان خواهان تحریم کالاهای فرانسوی در کشورهایشان شدند در حالی که رهبران اروپایی از او حمایت کردند.[56]

انتقادات

تظاهرات علیه امانوئل مکرون
تجمع اعتراضی جلیقه زردها در بلفور، ۱ دسامبر ۲۰۱۸.
تجمع «جلیقه زردها» در یک میدان شهر وزول، اوت-سون.

تظاهرات علیه امانوئل مکرون یک سری از تظاهرات است که پس از اعلام برنده شدن امانوئل مکرون در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷) در ۷ مارس سال ۲۰۱۷ آغاز شده‌است. این اعتراضات به‌طور عمده توسط اتحادیه‌های کارگری و فعالان جناح چپ در مخالفت با سیاست‌های نئولیبرالی امانوئل مکرون[57][58][59] پشتیبانی در دیدارهای دولتی توسط دیگر رهبران،[60][61] مواضع او در اصلاح قانون کار[62][63][64] و نظرات مختلف یا سیاست‌های پیشنهادی او پس از رئیس‌جمهور شدن صورت پذیرفته‌است.[65][66]

به گفته سازمان عفو بین‌الملل وضعیت اضطراری که از زمان حملات نوامبر ۲۰۱۵ پاریس برقرار بود، به همراه نیروهای اضطراری که برای سرکوب تظاهرات استفاده می‌شوند، ۵۷۴ بار به منظور متوقف کردن تظاهرات مربوط به اصلاحات قانون کار مورد استفاده قرار گرفته‌اند.[67]

اعتراضات «جلیقه‌زردها»

موج جدید اعتراضات علیه سیاست‌های دولت امانوئل مکرون از روز شنبه ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ در اعتراض به تصمیم دولت به افزایش قیمت سوخت از سر گرفته شد. معترضان موسوم به «جلیقه‌زردها» در این روز بزرگترین بسیج عمومی‌شان متشکل از حدود ۲۸۷ هزار نفر را در ۲۰۳۴ منطقه در خیابان‌ها و جاده‌ها تشکیل دادند.[68] با ادامه این اعتراضات در هفته بعد تجمعی ۸۱ هزارنفری در روز شنبه ۲۴ نوامبر توسط «جلیقه‌زردها» در خیابان شانزه‌لیزه به سمت کاخ ریاست‌جمهوری صورت گرفت.[69] در این روز برخی معترضان سرود ملی فرانسه را می‌خواندند و عده‌ای دیگر با دزد خطاب‌کردن ماکرون در شعارهایشان، خواستار استعفای او از ریاست جمهوری فرانسه شدند. پلیس فرانسه که ۳۰ هزار تن از نیروهایش در پاریس را به حالت آماده‌باش درآورده بود، در درگیری با معترضان از گاز اشک‌آور و ماشین‌های آب‌پاش استفاده کرد.[69] اعتراضات جلیقه‌زردها در فرانسه تا روز ۲۲ دسامبر، در مجموع ۱۰ کشته برجای گذاشته و طی آن ۴۳ هزار تن از جمله ۲۲۲ نیروی امنیتی زخمی و همچنین حدود ۴ هزار و ۳۴۱ نفر بازداشت شده‌اند.[70]

زندگی شخصی

مکرون با بریژیت تروینو که ۲۴ سال از او بزرگ‌تر است[71] و در دبیرستان لا پروویدانس در آمین (شهر) معلم او بوده ازدواج کرده‌است.[5][72] این زوج نخستین بار وقتی مکرون ۱۵ ساله و شاگرد تروینوی ۳۹ ساله بود همدیگر را دیدند، ولی وقتی مکرون ۱۷ ساله شد رسماً زوج شدند.[73]

والدین او ابتدا سعی کردند با فرستادن او به پاریس برای اتمام سال آخر مدرسه این زوج را از هم جدا کنند چرا که فکر می‌کردند جوانی او این رابطه را نامناسب کرده،[73] ولی این زوج پس از فارغ‌التحصیلی او با هم ماندند و در سال ۲۰۰۷ ازدواج کردند.

این زوج هم‌اکنون با سه فرزند تروینو از ازدواج قبلیش زندگی می‌کنند. مکرون از خود فرزندی ندارد.

مدال‌ها و افتخارات

افتخارات ملی
تصویر مدالنوع افتخارتاریخ و توضیح
گرند مستر و گرند کراس ملی فرمانده از لژیون دونور ۱۴ مه ۲۰۱۷ – به صورت خودکار پس از تصدی پست ریاست جمهوری
گرند مستر و گرند کراس از مدال ملی لیاقت ۱۴ مه ۲۰۱۷ – به صورت خودکار پس از تصدی پست ریاست جمهوری

منابع
  1. «تلاش مکرون برای به‌دست آوردن رأی روستاییان». خبرگزاری ایلنا. ۲۰۱۷-۰۵-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  2. «دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه آغاز شد». رادیو فردا. ۲۰۱۷-۰۵-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  3. مختلف، زبانهای (۲۰۱۷-۰۵-۰۱). «یک هفته تا دور نهایی انتخابات فرانسه؛ لوپن فاصله با مکرون را کمتر کرد». صدای آمریکا. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  4. «پیروزی امانوئل مکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه». BBC Persian. ۲۰۱۷-۰۵-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۰۸.
  5. "Emmanuel Macron - The new French minister of the economy". Cosmopolis. 27 August 2014.
  6. Sylvie Corbet and Elaine Ganley " French gov't reshuffle expels dissident ministers », آسوشیتد پرس، 26 August 2014
  7. Julien Licourt; Yohan Blavignat (30 August 2016). "EN DIRECT - Macron évite soigneusement d'évoquer sa candidature" (به فرانسوی). Le Figaro.
  8. L'Hebdo - Emmanuel Macron: portrait d'un social-libéral
  9. Le Figaro - - Le social-libéralisme d'Emmanuel Macron représente... 6% du corps électoral - Alexandre Devecchio - 31/08/2016
  10. «Marianne - La démonstration de force du social-libéral Emmanuel Macron - Samedi 10 décembre 2016». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۱۷.
  11. "Macron quits to clear way for French presidential bid". BBC. 30 August 2016.
  12. "France's Macron joins presidential race to 'unblock France'". BBC News.
  13. "France's Macron shapes his party for 2017 election and beyond". Firstpost.
  14. «ناکامی بزرگ تندروها در میدان فرانسه». ایران آنلاین. ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶.
  15. Plowright, Adam (7 May 2017). "Emmanuel Macron: a 39-year-old political prodigy". MSN. Archived from the original on 4 July 2018. Retrieved 14 February 2018.
  16. "En direct, Emmanuel Macron élu président: " Je défendrai la France, ses intérêts vitaux, son image "". Le Monde. 7 May 2017. Retrieved 7 May 2017.
  18. "Election results".
  19. Jennifer Thompson & Madison Marriage, Macron's reform agenda faces resistance, Financial Times.
  20. "Macron ou la "révolution passive" des élites françaises". Slate.fr. 2016-05-29. Retrieved 2017-02-01.
  21. Un mot à ajouter ? (2014-08-27). "Valls II: social-démocrate ou social-libéral ? - Libération". Liberation.fr. Retrieved 2017-02-01.
  22. "Emmanuel Macron, un banquier social-libéral à Bercy - Le Parisien". Leparisien.fr. 2014-08-26. Retrieved 2017-02-01.
  23. Pascal JALABERT. "France - Monde | La ligne social libérale passe par Macron". Estrepublicain.fr. Retrieved 2017-02-01.
  24. "Macron, l'anti-Montebourg" (به فرانسوی). leJDD.fr. Retrieved 2017-02-01.
  25. "Nommé à Bercy, l'ancien banquier Emmanuel Macron fait consensus - Le Point". Lepoint.fr. 2014-08-27. Retrieved 2017-02-01.
  26. Un mot à ajouter ? (2014-08-26). "Valls et les jeunes loups hollandais - Libération". Liberation.fr. Retrieved 2017-02-01.
  27. "Ils ont marqué 2012: Emmanuel Macron, l'enfant prodige de l'Elysée - 28 décembre 2012 - L'Obs". Tempsreel.nouvelobs.com. 2012-12-28. Retrieved 2017-02-01.
  28. "Gauche, droite, centre... qui peut s'allier à Macron?". Bfmtv.com. Retrieved 2017-02-01.
  29. "C'est la confiance des entreprises que Manuel Valls doit vraiment obtenir". Slate.fr. 2014-09-17. Retrieved 2017-02-01.
  30. "«Manuel Valls, c'est le blairisme, mais plus à droite encore» - 29 août 2014 - L'Obs". Tempsreel.nouvelobs.com. 2014-08-29. Retrieved 2017-02-01.
  31. "Wikiwix's cache". Archive.wikiwix.com. Retrieved 2017-02-01.
  32. "Valls and Macron have much in common...apart from their poll ratings". ft.com. 2016-01-12. Retrieved 2017-02-08.
  33. Kaplan, Renee (2 September 2014). "Who is the hot new French Economy Minister". Frenchly. Archived from the original on 9 September 2016. Retrieved 14 April 2017.
  34. "Wikiwix's cache". Archive.wikiwix.com. 2012-09-17. Retrieved 2017-02-01.
  35. "Emmanuel Macron: " Le libéralisme est une valeur de la gauche "". Le Monde. Retrieved 2017-02-01.
  36. "Emmanuel Macron, l'homme qui excelle pour ne pas répondre aux questions" (به فرانسوی). Marianne.net. 2016-09-04. Archived from the original on 16 اكتبر 2016. Retrieved 2017-02-01. Check date values in: |archive-date= (help)
  37. "Macron: " L'honnêteté m'oblige à vous dire que je ne suis pas socialiste "". BFMTV. Retrieved 2017-02-01.
  38. Jade Toussay (2016-11-23). "Les premiers extraits de "Révolution", le livre d'Emmanuel Macron, dévoilés". Huffingtonpost.fr. Archived from the original on 18 February 2017. Retrieved 2017-02-01.
  39. "Emmanuel Macron loses lead in French election polls after remarks on colonial Algeria and gay marriage spark outrage". The Daily Telegraph. 18 February 2017.
  40. "French presidential hopeful Macron calls colonisation a ‘crime against humanity’". France 24. 16 February 2017.
  41. "Emmanuel Macron loses lead in French election polls after remarks on colonial Algeria and gay marriage spark outrage". Telegraph.
  42. "France's presidential hopeful Macron pushes for Syria talks". FOX News. 24 January 2017.
  43. "Le Pen 'Shocked' By Trump's Decision to Hit Syria, Macron Urges Military Intervention". TheIssue. 7 April 2017.
  44. "Emmanuel Macron: " Faire de la destitution d'Assad un préalable à tout a été une erreur "". Lemonde.fr. 2017-01-24. Retrieved 2017-02-01.
  45. "L'offre politique d'Emmanuel Macron au défi des classes populaires". Lefigaro.fr. Retrieved 2017-02-01.
  46. "Emmanuel Macron se pose en europhile assumé –". Euractiv.fr. 2016-07-13. Retrieved 2017-02-01.
  47. "François Bayrou réaffirme sa prééminence au centre". La Croix. Retrieved 2017-02-01.
  48. "Macron veut une Europe à deux vitesses" (به فرانسوی). leJDD.fr. 2015-05-31. Retrieved 2017-02-01.
  49. "Macron l'EuropĂŠen prĂ´ne la ÂŤ transgression Âť". Lesechos.fr. 2016-04-19. Retrieved 2017-02-01.
  50. "A Berlin, Macron veut " restaurer la confiance avec les Allemands en faisant des réformes sérieuses "". Lemonde.fr. Retrieved 2017-02-01.
  52. "Accueil des réfugiés: "Un devoir" pour Macron - Le Parisien". Leparisien.fr. Retrieved 2017-02-01.
  53. Rose, Michel (18 October 2016). "Macron outlines vision of French Islam, drops more ambition hints". Reuters. Retrieved 25 April 2017.
  54. "Emmanuel Macron: "La République est ce lieu magique qui permet à des gens de vivre dans l'intensité de leur religion"" (به فرانسوی). Marianne.net. 1 October 2016. Archived from the original on 29 January 2017. Retrieved 1 February 2017.
  55. https://www.aljazeera.com/news/2020/10/2/macron-announces-new-plan-to-regulate-islam-in-france
  56. https://www.cnn.com/2020/10/26/europe/france-boycott-muslim-countries-macron-intl/index.html
  57. "France: Struggle over workplace rights looms as Macron secures power". Green Left Weekly. 2017-07-01. Retrieved 2017-07-22.
  58. Haddad, Tareq (2017-05-07). "French riot police fire gas canisters in face-off with anti-capitalist groups". International Business Times UK. Retrieved 2017-07-22.
  59. "Ready to use those tough negotiating skills, Monsieur Macron?". Mail Online. Retrieved 2017-07-22.
  60. "Anti-Trump protests erupt in Paris as President attends Bastille Day rally". The Independent. 2017-07-14. Retrieved 2017-07-22.
  61. "Protesters in Paris rally against Israeli PM's visit". www.aljazeera.com. Retrieved 2017-07-22.
  62. "Macron vs unions vs other unions". POLITICO. 2017-06-29. Retrieved 2017-07-22.
  63. "France election: Teenagers protest at candidates Macron and Le Pen". BBC News. 2017-04-27. Retrieved 2017-07-22.
  64. "Subscribe to read". Financial Times. Retrieved 2017-07-22.
  65. "LGBT activists protest French president Emmanuel Macron over asylum plan". Attitude Magazine. Retrieved 2017-07-22.
  66. Williams, David (2017-07-16). "Wine, protest and Macron: why southern French wine producers are so angry". The Guardian. ISSN 0261-3077. Retrieved 2017-07-22.
  67. "France: Unchecked clampdown on protests under guise of fighting terrorism". www.amnesty.org. Retrieved 2017-07-22.
  68. «دومین روز اعتراض «جلیقه زردها» در فرانسه؛ مقاومت در برابر دولت ادامه دارد». یورونیوز. ۱۸ نوامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۸.
  69. «اعتراض ۸۱ هزار نفری جلیقه زردها؛ درگیری پلیس با معترضان در پاریس». یورونیوز. ۲۴ نوامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۸.
  70. «افزایش شمار کشته شدگان در اعتراضات فرانسه به ۱۰ نفر». سازمان رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه. ۲۲ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸.
  71. "Sex and the French Elections". New York Times. 2 February 2017.
  72. Serhan, Yasmeen (8 February 2017). "Emmanuel Macron's Unexpected Shot at the French Presidency". آتلانتیک (مجله). Retrieved 8 February 2017.
  73. "Brigitte Macron - Trogneux: le rôle essentiel de la femme d'Emmanuel Macron" (به فرانسوی). Retrieved 2017-01-27.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ امانوئل مکرون موجود است.
شاهزاده‌نشین آندورا
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
آندورا
قانون اساسی آندورا
اجرایی
قانونگذار
  • General Council
    General Syndic
    Vicenç Mateu Zamora
پریش‌های آندورا
انتخابات
  • Recent elections
    • Parliamentary: 2011
    • 2015
    • 2019
  • Political parties
روابط خارجی
  • Nationality law
  • Passport
  • Visa requirements
  • Visa policy
درگاه Andorra
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.