مارین لو پن

مارین لو پن (به فرانسوی: Marine Le Pen) با نام کامل ماریون آن پرین لو پن (به فرانسوی: Marion Anne Perrine Le Pen)، (متولد ۵ اوت ۱۹۶۸ در نوی-سور-سن) سیاستمدار فرانسوی، و رهبر جبهه ملی فرانسه از ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱ است. حرفه او وکالت است. او دختر جوان‌تر ژان-ماری لوپن و همچنین خاله ماریون مارشال-لو پن است. او از سال ۲۰۰۴ تاکنون عضو پارلمان اروپا ست.[1]

مارین لو پن


عضو پارلمان اروپا
رهبر جبهه ملی
آغاز به کار
۱۶ ژانویه ۲۰۱۱
پس ازژان-ماری لو پن
نماینده مجمع ملی
از حوزه انتخابیه یازدهم پا-دو-کاله
آغاز به کار
ژوئن ۲۰۱۷
پس ازPhilippe Kemel
عضو پارلمان اروپا از شمال غرب فرانسه
آغاز به کار
۱۴ ژوئیه ۲۰۰۹
عضو پارلمان اروپا از ایل-دو-فرانس
مشغول به کار
۲۰ ژوئیه ۲۰۰۴ – ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۹
عضو شورای محلی در نور-پا-دو-کاله
آغاز به کار
۲۶ مارس ۲۰۱۰
عضو شورای محلی در ایل-دو-فرانس
مشغول به کار
۲۸ مارس ۲۰۰۴ – ۲۱ مارس ۲۰۱۰
عضو شورای محلی for نور-پا-دو-کاله
مشغول به کار
۱۵ مارس ۱۹۹۸ – ۲۸ مارس ۲۰۰۴
عضو شورای شهر در انن-بومون
مشغول به کار
۲۳ مارس ۲۰۰۸ – ۲۴ فوریه ۲۰۱۱
اطلاعات شخصی
زاده
مریون ان پرین لو پن
Marion Anne Perrine Le Pen

۵ اوت ۱۹۶۸ ‏(۵۲ سال)
نوی-سور-سن، فرانسه
حزب سیاسیجبهه ملی (۱۹۸۶–تاکنون)
دیگر عضویت‌های سیاسیSIEL
(۲۰۱۱–تاکنون)
همسر(ان)فرنک شوفروی (طلاق)
اریک لوریو (طلاق)
شریک زندگیلویی الیو (۲۰۰۹–تاکنون)
فرزندانژهن
لویی
ماتیلد
اقامتگاهسن-کلو
انن-بومون
میاس
محل تحصیلدانشگاه پانتئون-آسا
پیشهسیاستمدار
تخصصوکیل
دینکاتولیک رومی
وبگاهwww.marinelepen.fr

او در ۲۰۱۰، کاندید رهبری جبهه ملی فرانسه شد که در ۵ اکتبر ۱۹۷۲ توسط ژان-ماری لو پن بنیان گذاشته شد.[2][3][4][5] او در کنگره جبهه ملی در تور، اندرولووار موفق شد جانشین ژان-ماری لو پن بشود.[6][7][8] او در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱، با ۶۷٫۶۵٪ (۱۱٬۵۴۶ رای) به عنوان دومین رئیس جبهه ملی برگزیده شد.[9]

او در سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ از سوی مجله تایم در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان قرار گرفت.[10][11] در سال ۲۰۱۶، پلیتیکو، او را به عنوان دومین نماینده اثرگذار پارلمان اروپا پس از رئیس این پارلمان مارتین شولتس رتبه‌بندی کرد.[12]

او در آوریل سال ۲۰۱۲ از سوی جبهه ملی فرانسه نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شد و توانست با کسب ۶٬۴۲۱٬۴۲۶ رأی (معادل ۱۷٫۹۰٪ کل آرا) در رتبه سوم قرار گیرد که در تاریخ مبارزات سیاسی جبهه ملی فرانسه تا آن تاریخ بی‌نظیر بود.[13][14][15][16] در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ او با کسب ۲۱٫۳ درصد آرا در دور اول در جایگاه نخست قرار گرفت. در دور دوم او با کسب ۳۳٫۹ درصد آرا رقابت را به امانوئل مکرون واگذار کرد. در انتخابات پارلمانی فرانسه او موفق شد برای نخستین بار به مجمع ملی فرانسه راه یابد.

در تلاشی دیگر در ژوئن ۲۰۱۲ از حوزه انتخابیه یازدهم پا-دو-کاله وارد کارزار انتخابات مجلس فرانسه ۲۰۱۲ شد که رقابت را با اختلاف حدود ۱۰۰ رأی واگذار کرد و نتوانست به مجلس راه یابد. البته در همین انتخابات دو نماینده از فهرست جبهه ملی فرانسه از دیگر حوزه‌های انتخاباتی به مجلس فرانسه راه یافتند.[17][18]

او از پدر ملی‌گرای خود، بسیار دمکرات تر و انعطاف‌پذیرتر توصیف شده‌است؛ او می‌خواهد مهاجرت را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد، در حالی که پدرش می‌خواست آن را کلاً متوقف کند. او افراد به خاطر نژادپرستی، یهودستیزی، یا پتنیسم از حزب اخراج کرده‌است. او پس در پی اظهارات بحث‌برانگیز پدرش او را در ۲۰ اوت ۲۰۱۵ از حزب اخراج کرد.[19][20] او همچنین برخی از مواضع سیاسی حزب را منعطف کرد و از اتحاد مدنی برای زوج‌های همجنس حمایت کرد در حالی حزبش بیشتر مخالف رسمیت قانونی شراکت همجنس بود، سقط جنین مشروط را پذیرفت و مجازات اعدام را از پلتفرمش حذف کرد.[21][22][23] او که مخالف صریح الهجه ایالات متحده آمریکا و ناتو است، وعده داده فرانسه را از منطقه نفوذ آنها خارج سازد.

روز سه شنبه ۱۹ ژوئن ۲۰۱۸ دیوان دادگستری اتحادیه اروپا مارین لو پن، رئیس حزب اتحاد ملی، را به پرداخت ۳۰۰ هزار یورو بازپرداخت بخشی از پول دریافتی به پارلمان اروپا محکوم کرد. وی به میزان ۵ میلیون یورو از نهادهای اروپایی کلاهبرداری کرده‌است.[24]

فعالیت سیاسی

گام‌های نخستین و صعود درون جبهه ملی (۱۹۸۶–۲۰۱۰)

مرین لو پن در ۱۹۸۶ در ۱۸ سالگی به جبهه ملی پیوست.

او در ۱۹۹۸ با انتخاب شدن در شورای نور-پا-دو-کاله اولین سمت سیاسی خود را آغاز کرد. او پایگاه پارلمانی خود را در ناحیه سابقاً معدن زغال سنگی پا-دو-کاله ایجاد کرد.[25] او در سال ۲۰۰۰ رئیس «ژنراسیونز لو پن» انجمنی نزدیک به حزب شد که هدف آن «زدودن اهریمن نمایی از جبهه ملی» بود. او در ۱۹۹۸ به شاخه قضایی جبهه ملی پیوست و تا ۲۰۰۳ آن را رهبری می‌کرد.[25]

او در سال ۲۰۰۰ به کمیته اجرایی جبهه ملی فرانسه پیوست و در سال ۲۰۰۳ نایب رئیس جبهه ملی شد.[25] در سال ۲۰۰۶ آقای ژان-ماری لو پن مسئولیت مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۰۷ خود را به او سپرد. در سال ۲۰۰۷ او یکی از دو نواب رئیس اجرایی جبهه ملی فرانسه و مسئول تربیت، ارتباطات و تبلیغات آن شد.[9]

کارزار داخلی برای رهبری جبهه ملی (۲۰۱۰–۲۰۱۱)

نامزدی او مورد حمایت اکثریت قریب به اتفاق مقامات ارشد[26] از جمله ژان-ماری لو پن، بنیان‌گذار جبهه ملی قرار گرفت.[27][28]

او چهار ماه برای رهبری جبهه ملی مبارزه کرد، و در ۵۱ دپارتمان با اعضای جبهه ملی جلسه داشت تا دیدگاه‌های سیاسی خود و پروژه‌هایش برای حزب را تشریح کند.[29] حامیان رسمی او از همه دپارتمان‌های دیگر بازدید کردند.[26]

جنجال

سخنرانی مرین لو پن در جریان جلسه‌ای در کمپین درونی حزب در لیون در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰، موجب بروز جنجال شد. او گفت ممنوع کردن غیرقانونی هفتگی خیابان‌های عمومی و میدان‌ها در سرتاسر فرانسه (از جمله اروندیسمان هجدهم پاریس) برای نمازهای مسلمین مانند اشغال بخش‌هایی از خاک فرانسه است. این واقعیت که او از جنگ جهانی دوم یاد کرده بود.[30] موجب بروز ادعاهایی در رسانه‌ها و سیاست‌مداران شد که او قیاس جنجال‌برانگیزی با اشغال فرانسه به دست آلمانی‌ها انجام داده‌است.

برخی رسانه‌ها و سیاسیون اظهارات وی را به شدت مورد انتقاد قرار دادند.[31][32]

گروه‌های اسلامی و اتحادیه حقوق بشر فرانسه از این گفته شکایت کردند.[33][34][35][36]

امام سابق مسجد جامع پاریس گفت گرچه قیاس وی پرسش‌برانگیز و محکوم کردنی ست، ولی او سؤال درستی پرسیده‌است.[37]

لویی الیو از اعضای کمیته اجرایی جبهه ملی، «تلاش برای دستکاری نظر توسط گروه‌های کمونیستی و آنهایی که مسبب واقعی وضعیت کنونی در فرانسه‌اند» را محکوم کرد.[38] او در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳ بیانیه خود را طی کنفرانسی مطبوعاتی در مقر جبهه ملی در نانت تأیید کرد.[39] پس از نظرات ژان فرانسوا کان در BFM TV او «دستکاری حکومتی» ناشی از الیزه با هدف اهریمنی جلوه دادن خود را در نظر عمومی محکوم کرد.[40][41]

در سال۲۰۱۰ دادستان‌های شهر لیون پرونده‌ای را برای شکایت در دادگاه باز کردند که مصونیت اروپایی وی مانع از محکومیت وی در دادگاه شد. به این ترتیب دادستان ارشد شهر لیون از پارلمان اروپا درخواست رسیدگی به مصونیت اروپایی مارین لو پن کرد که در نهایت در تاریخ ۲ ژوئیه ۲۰۱۳ پارلمان اروپا حکم لغو مصونیت سیاسی وی را صادر کرد. او دلیل صدور این حکم را دگراندیش بودن خود خواند و آن را بی‌اهمیت و مسخره دانست.[42]

رهبر جبهه ملی

اولین رقابت در انتخابات ریاست جمهوری (۲۰۱۲)
مرین لو پن در حال اعلان کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۲.

لو پن در انتخابات سال ۲۰۱۲ با کسب ۱۷٫۹۰٪ آرا (۶٬۴۲۱٬۴۲۶ رای) در جایگاه سوم قرار گرفت. درصد و تعداد آرای او از آرای پدرش در انتخابات سال ۲۰۰۲ بیشتر بود.

نامزدی دوم در انتخابات ریاست جمهوری: ۲۰۱۶–۱۷
نوشتار اصلی: انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷)
لوگوی کمپین ۲۰۱۷ لو پن

مارین لو پن نخستین کسی بود که نامزدی خود را در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷) در ۸ آوریل ۲۰۱۶ اعلام کرد. او در نظرسنجی‌ها از محبوبیت بالایی برخوردار بوده و انتظار می‌رود در دور اول رأی‌گیری بین ۲۸ تا ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد که به پیشتاز پیش‌بینی‌ها یعنی فرانسوا فیون نزدیک است. به دلیل مخالفت تقریباً همهٔ بانک‌های فرانسوی با پلتفورم سیاسی لو پن او با مشکل بودجه یابی مواجه شد. به همین دلیل جبهه ملی با وجود تحریم‌های اروپا علیه روسیه ۹ میلیون دلار از بانک اول چک-روسی در مسکو در ۲۰۱۴ قرض گرفت. در فوریه ۲۰۱۶ جبهه ملی تقاضای وام دیگری کرد؛ که هنوز دریافت نشده‌است.[43]

لو پن در جریان این مبارزات با شماری از رهبران جهان از جمله میشل عون لبنان، ادریس دبی چاد و ولادیمیر پوتین روسیه دیدار کرده‌است.

رقابت برای انتخابات ریاست جمهوری (۲۰۲۲)

در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۰ لو پن اعلام کرد در انتخابات ۲۰۲۲ به عنوان کاندیدا شرکت خواهد کرد[44]. در نظرسنجی‌های روزانهٔ صورت گرفته برای این انتخابت وی از بخت بالایی برخوردار است و از ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰ تا کنون پیشتاز است.[45]

لو پن و پوتین ۲۴ مارس ۲۰۱۷

مواضع سیاسی

اروپا

مارین لوپن در مصاحبه با شبکه خبری راشاتودی می‌گوید: اتحادیه اروپا کنترل سیاست خارجی خود را به نفع آمریکا از دست داده‌است و در پی آن مرتکب اشتباهات بزرگی در عرصه بین‌المللی شده‌است. وی در مصاحبه با شبکه خبری راشاتودی، دیپلماسی اتحادیه اروپا را "فاجعه‌بار" توصیف کرد به‌صورتی که هیچ صدا و استدلال مستقلی در آن شنیده نمی‌شود. وی که حزب متبوعش یک‌سوم کرسی‌های سهمیه فرانسه در پارلمان اروپا را از آن خود کرده‌است، اعلام کرد که سیاست خارجی اتحادیه اروپا به شکل بدی از سوی آمریکا منحرف شده‌است (ماجرای) سوریه و لیبی تنها برخی از مثال‌های آن هستند. لوپن افزود: ما تحت تأثیر و نفوذ واشینگتن اشتباهات بزرگی در سیاست خارجی خود مرتکب شدیم، اما بدترین آن‌ها در سوریه بود. به گفته وی هیچ دولت مستقلی در اروپا باقی نمانده‌است که خواستار یک راه‌حل مسالمت‌آمیز برای این نزاع باشد. وی در ادامه تأکید کرد: "ما (جبهه ملی فرانسه) تنها حزبی بودیم که در مقابل گزینه مداخله ایستادیم." هنگامی که بحران آغاز شد، ما گفتیم که فرانسه در حال تجهیز تسلیحاتی جهادی‌هایی است که در صورت پیروزی ترور را گسترش خواهند بود، این همان چیزی است که هم‌اکنون در لیبی رخ داده‌است". او تصریح کرد: "این همان مسیر و شیوه‌ای است که ایالات متحده در صحنه بین‌الملل عمل می‌کند، این علت آن است که کسی نمی‌تواند صدای کشورهای اروپایی را بشنود".[46][47]

توسعه شهرک‌ها در اسرائیل

مارین لوپن در مصاحبه با روزنامه اسرائیلی هاآرتص گفت: علّت توسعهٔ شهرک‌های یهودی‌نشین را نمی‌فهمد و آن را اشتباهی سیاسی توصیف کرد و خواهان داشتن حق نقد اسرائیل -همچون هر کشور دیگر دارای حاکمیت ملی- بدون متهم شدن به یهودستیزی شد. او از حق موجودیت اسرائیل نیز دفاع کرد. او از مهاجرت یهودیان فرانسوی به اسرائیل از ترس اسلام رادیکال انتقاد کرد و فرانسه را خانهٔ آنان دانست.[48][49]

افغاستان

او خواهان عقب‌نشینی فوری نیروهای فرانسوی از افغانستان است. او پیروی فرانسه از آمریکایی‌ها را تقبیح می‌کند. او از این که فرانسه از آمریکا استقلال داشته باشد و استقلال ژئوپلتیک مورد علاقه مارشال دو گل را بازیابد دفاع می‌کند.[50]

لیبی و سوریه

مارین لو پن در سال ۲۰۱۱ مخالف اعزام سربازان فرانسوی به لیبی بود و آن را زمینه‌ساز افزایش کشتار غیرنظامیان توصیف کرد. علاوه بر آن وی تصمیم دولت نیکلا سارکوزی را «درگیر کردن فرانسه در یک افغانستان جدید» دانست. او همچنین از سپرده شدن رهبری ائتلاف نظامی به دست آمریکایی‌ها و پیروی فرانسه از آمریکا انتقاد کرد.[51][52]

در ژوئیه ۲۰۱۴ مارین لوپن با انتشار بیانیه‌ای، آنچه را «اشتباهات بزرگ نیکلا سارکوزی و حزب سوسیالیست در لیبی» خواند، محکوم کرد و گفت که این اشتباهات منجر به جنگ داخلی جدیدی در این کشور (لیبی) شده‌است. در این بیانیه که خبرگزاری فرانسه آن را منتشر کرد، آمده‌است: «فراخوان کشورهای اروپایی برای خروج فوری اتباع این کشور از لیبی، نشانگر شکست کامل سیاست خارجی فرانسه در این منطقه و به ویژه مداخله نظامی در سال ۲۰۱۱ است که از سوی نیکلا سارکوزی و الهام بخش او «برنار هانری لوی» و با حمایت حزب سوسیالیست انجام شد.» این بیانیه اضافه می‌کند که ناپایداری کنونی در لیبی، ناشی از تغییرات سیاسی، استقرار شریعت و فقدان دولت، در این کشور (لیبی) است. لوپن، تأکید کرد که پیامد ثانویه این امر که بسیار اسفناک است، موج مهاجرت از لیبی به سمت کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه است.[53]

به گزارش شبکه تلویزیونی فرانس ۲۴، مارین لوپن که در یک گفتگوی زنده تلویزیونی شرکت کرده بود فاجعه (امروز) لیبی را نتیجه مداخله نظامی فرانسه در دوران نیکلا سارکوزی توصیف کرد. وی افزود: این مداخله نظامی در وهله اول موجب بی‌ثباتی منطقه شد و باعث شد که لیبی در کنترل افراط گرایان قرار بگیرد. او گفت: این اقدام باعث شد که چندین تُن سلاح به دست اسلامخواهان بیفتد. وی تصریح کرد: علاقه‌مندم که نیکلا سارکوزی مانند آنری گِنو (مشاور ویژه سارکوزی) شجاعانه به اشتباهش اعتراف کند. وی در ادامه این مصاحبه زنده تلویزیونی افزود: این اشتباه همچنان ادامه دارد. کمک به شورشیان به اصطلاح طرفدار دموکراسی در سوریه و حمایت از آن‌ها همچنان ادامه دارد. در حالی که به وضوح مشخص است که این شورشیان، اسلامخواه افراطی هستند.[54][55]

لو پن سیاست کنونی فرانسه در سوریه را نادرست توصیف کرد و بشار اسد را «تنها گزینه مناسب» در سوریه برای پیشگیری از قدرت گرفتن دولت اسلامی در سوریه می‌داند.[56]

واکنش شدید به جاسوسی‌های آمریکا از رؤسای جمهور فرانسه

مارین لو پن در واکنشی شدید به جاسوسی‌های آژانس امنیت ملی آمریکا از دولت‌های متوالی در فرانسه اعلام کرد که آمریکا دوست و متحد فرانسه نیست و مقامات فرانسوی باید به خوش‌خدمتی‌های خود به آمریکا پایان دهند. او افزود: جاسوسی‌های ۱۰ ساله آژانس امنیت ملی آمریکا از جمهوری فرانسه بسیار وحشتناک است. این شنودها که پس از جاسوسی‌های صورت گرفته در زندگی خصوصی برخی از هم‌وطنان‌مان انجام شده، تهدید مستقیم برای استقلال ملی، حاکمیت و امنیت فرانسه است.[57] او در ادامه تصریح کرد: «فرانسوی‌ها باید بدانند که دولت آمریکا که البته حساب دولت آن از مردمش کاملاً جداست، دوست و متحد فرانسه نیستند. الحاق مجدد فرانسه به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که «نیکلا سارکوزی» رئیس‌جمهور پیشین فرانسه تصمیم به تحقق آن گرفت، اشتباه استراتژیک بزرگ و سنگینی بود که باید از آن برگردیم. آمریکا قدرتی هژمونیک و سلطه‌جو است که برای گسترش سلطه و نفوذ بر کشور ما دست به هر کاری می‌زند.»[58][59]

مخالفت با سیاست‌های عربستان سعودی

در اوت سال ۲۰۱۷ میلادی، مارین لوپن صریحاً اعلام کرد: «ریاض مستقیم یا غیر مستقیم از بنیادگرایی اسلامی و رادیکالیسم حمایت می‌کند.» وی افزود: «وهابیسم سلاح دیپلماسی سعودی‌هاست. حملات تروریستی اسلام‌گرایانه در فرانسه و بلژیک تحت تأثیر وهابیت و افراط‌گرایی رخ داده‌است.»[60][61]

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مارین لو پن در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مارین لو پن موجود است.

منابع
  1. http://www.conseil-constitutionnel.fr/conseil-constitutionnel/root/bank/download/cc2012premiertourPDR.pdf
  2. Steven Erlanger (21 May 2010). "Child of France's Far Right Prepares to Be Its Leader". The New York Times. Retrieved 17 November 2010.
  3. Robert Marquand (25 June 2010). "France's National Front: will Marine Le Pen take the reins ?". کریسشن ساینس مانیتور. Retrieved 17 November 2010.
  4. "Marine Le Pen in bid to head France's National Front". BBC News. 13 April 2010. Retrieved 17 November 2010.
  5. "Hot Spot—High Life". The Spectator. UK. 12 November 2005. Archived from the original on 12 December 2010. Retrieved 17 November 2010.
  6. Christian Fraser (16 January 2011). "France's National Front picks Marine Le Pen as new head". BBC News. Retrieved 17 January 2011.
  7. "Marine le Pen succeeds father at helm of France's National Front". Haaretz. 16 January 2011. Archived from the original on 17 January 2011. Retrieved 18 January 2011.
  8. Steven Erlanger (16 January 2011). "Le Pen's Daughter Elected to Lead His Far-Right Party". The New York Times. Retrieved 18 January 2011.
  9. (فرانسوی)"FN: the new president elected by the members!". Front National. 16 January 2011. Archived from the original on 11 June 2011. Retrieved 17 January 2011.
  10. "The 2011 Time 100: full list". تایم. 21 April 2011. Retrieved 24 April 2012.
  11. "Thomas Piketty et Marine Le Pen parmi les 100 personnalités influentes du " Time "". 16 April 2015.
  12. "The 40 MEPs who actually matter: the ranking". Politico. 19 May 2016.
  13. (فرانسوی)"Decision: list of the 2012 candidates". شورای قانون اساسی (فرانسه). 19 March 2012. Archived from the original on 22 April 2012. Retrieved 22 March 2012.
  14. (فرانسوی)"2012 French presidential election: Constitutional Council's statement after the official proclamation of the results in the first round" (PDF). Constitutional Council. 25 April 2012. Retrieved 26 April 2012.
  15. (فرانسوی)"2012 French presidential election: first round results in the departments after the official proclamation by the Constitutional Council" (PDF). Constitutional council. Archived from the original (PDF) on 22 May 2012. Retrieved 26 April 2012.
  16. (فرانسوی)"2012 presidential election: first round results in the whole France". Minister of the Interior. Retrieved 23 April 2012.
  18. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲.
  19. Francetv info. "Défilé du FN: comment Marine Le Pen va marginaliser son père". Francetvinfo.fr. Retrieved 21 July 2016.
  20. "L'after RMC: " Jean-Marie Le Pen est assez marginalisé et esseulé dans sa tentative de combattre le Front national ", Louis Aliot". Bfmtv.com. Retrieved 21 July 2016.
  21. "The de-demonisation of the Front National". Policy Network. 26 March 2013. Archived from the original on 31 August 2018. Retrieved 3 January 2016.
  22. "Marine Le Pen "pour un Pacs amélioré" pour les homosexuels". BFM TV. 6 October 2014. Retrieved 18 May 2016.
  23. "IVG: Marion Maréchal-Le Pen recadrée par sa tante". Le Figaro. 6 December 2016. Retrieved 4 February 2016.
  24. «دیوان دادگستری اتحادیه اروپا مارین لوپن را محکوم کرد». یورونیوز. ۲۰ ژوئن ۲۰۱۸.
  25. (فرانسوی) "Marine Le Pen's biography". Élections présidentielles 2012. 20 November 2009. Archived from the original on 20 November 2010. Retrieved 17 November 2010.
  26. (فرانسوی)"Marine Le Pen's support committee" (PDF). جبهه ملی (فرانسه). Archived from the original (PDF) on 27 July 2011. Retrieved 24 January 2011.
  27. Henry Samuel (11 September 2008). "French far-right leader Jean-Marie Le Pen sets retirement date". The Daily Telegraph. UK. Retrieved 17 November 2010.
  28. (فرانسوی)"Jean-Marie Le Pen sides with his daughter Marine against Gollnisch". RMC. 30 June 2010. Archived from the original on 17 July 2011. Retrieved 14 October 2010.
  29. (فرانسوی)"Timetable of Marine Le Pen's campaign trail for the 2011 Congress" (PDF). جبهه ملی (فرانسه). Archived from the original (PDF) on 27 July 2011. Retrieved 1 November 2010.
  30. (فرانسوی)"Marine Le Pen shocks on street prayers". Le Figaro. 11 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  31. (فرانسوی)"Marine Le Pen "reveals fascist banner" according to PS officials". Le Parisien. 11 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  32. (فرانسوی)"Marine Le Pen compares the "Muslims' street prayers" to an "occupation"". Le Monde. 11 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  33. (فرانسوی)"Marine Le Pen compares the "street prayers" to the "Occupation" of France". BFM TV. 13 December 2010. Retrieved 16 December 2010.
  34. (فرانسوی)"Marine Le Pen at the heart of actuality". France 2 (Nations Presse Info). 12 December 2010. Archived from the original on 15 December 2010. Retrieved 16 December 2010.
  35. (فرانسوی)Anne Fulda (12 December 2010). "Gap". Le Figaro. Retrieved 16 December 2010.
  36. (فرانسوی)"Marine Le Pen: Marine tails, Le Pen heads". Le Journal du Dimanche. 12 December 2010. Archived from the original on 16 December 2010. Retrieved 16 December 2010.
  37. (فرانسوی)"Marine Le Pen asked a valid question". France Soir. 14 December 2010. Archived from the original on 16 December 2010. Retrieved 17 December 2010.
  38. (فرانسوی)Louis Aliot (16 December 2010). "Statement about communitarianism and those really responsible for the current situation in France". National Front (France). Archived from the original on 8 April 2011. Retrieved 17 December 2010.
  39. (فرانسوی)"Marine Le Pen confirms and signs". BFM TV (Nations Presse Info). 14 December 2010. Archived from the original on 29 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  40. (فرانسوی)"Controversy of the street prayers. This is state manipulation: the proof!". National Front (France). 14 December 2010. Archived from the original on 19 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  41. (فرانسوی)"Revelations: Marine Le Pen badmouthed by the Elysée". BFM TV (Nations Presse Info). 14 December 2010. Archived from the original on 29 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  42. لغو مصونیت اروپایی مارین لوپن به دلیل مقایسه مسلمانان با نازی‌ها
  43. Walt, Vivienne. "Why France's Marine Le Pen Is Doubling Down on Russia Support". Time. Retrieved 11 February 2017.
  44. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «2022 French presidential election». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ فوریه۲۰۲۰.
  45. «France — 2022 presidential election voting intention».
  46. «اعتراف اروپابه فریب ازآمریکا». پایگاه خبری تحلیلی هم‌اندیشی. ۱۷ خرداد ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۵.
  47. «لوپن: اختیار سیاست خارجی اتحادیه اروپا به دستان آمریکا افتاده‌است». خبرگزاری تسنیم. ۱۷ خرداد ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۵.
  48. Primor, Adar (2015). "The daughter as de-demonizer - Week's End". Haaretz.com. Retrieved 2 February 2015.
  49. The daughter as de-demonizer - Haaretz Daily Newspaper | Israel News
  50. «Afghanistan: Marine Le Pen veut quitter l'orbite américaine». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۱.
  51. "Marine Le Pen expresses herself about Libya" (به فرانسوی). National Front (France). 27 May 2011. Archived from the original on 5 June 2011. Retrieved 27 May 2011.
  52. "Dispatch of military advisers to Libya: Nicolas Sarkozy sinks France into this new Afghanistan !" (به فرانسوی). National Front (France). 21 April 2011. Archived from the original on 28 February 2016. Retrieved 21 April 2011.
  53. «مارین لوپن: سیاست نادرست نیکلا سارکوزی عامل جنگ داخلی لیبی است». وب سایت رادیو فرانسه. ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۵.
  54. «لوپن: سارکوزی عامل بحران حاکم بر تونس است». ویستا. ۲۹ اسفند ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۵.
  55. «فرانس24/لوپن: سارکوزی عامل بحران حاکم بر تونس است». خبرگزاری صدا و سیما. ۲۹ اسفند ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۵.
  56. Carraud, Simon (21 February 2017). "France's Le Pen cancels meet with Lebanon grand mufti over headscarf". Reuters. Retrieved 25 August 2017.
  57. «فرانسه خوش‌خدمتی به آمریکا را پایان دهد». وبگاه روزنامه دنیای اقتصاد. ۲۴ ژوئن ۲۰۱۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۷.
  58. «لوپن: مقامات فرانسوی به خوش‌خدمتی بیش از حد خود در قبال آمریکا پایان دهند». خبرگزاری فارس. ۲۴ ژوئن ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۷.
  59. «لوپن: مقامات فرانسه خوش خدمتی به آمریکا را پایان دهند» (PDF). روزنامه خراسان. ۲۵ ژوئن ۲۰۱۵. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۶ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۷.
  60. «مخالفت فرانسه با برگزاری جی 20 در ریاض». IUVMPRESS.com. ۱۳ اوت ۲۰۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۷ اوت ۲۰۱۷.
  61. "Marine Le Pen: Why should Saudi Arabia host G-20". opednews.com. 2017/8/11. Archived from the original on 27 اوت 2017. Retrieved 2017/8/27. Check date values in: |تاریخ بازدید=, |تاریخ= (help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.