بشار اسد

بشار اسد (زاده ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵) سیاست‌مدار بعثی سوری است که در ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۰ به عنوان رئیس جمهور سوریه انتخاب شد. او فرمانده کل قوای نیروهای مسلح سوریه و دبیرکل حزب سوسیالیست بعث سوریه است. پدرش حافظ اسد از سال ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور سوریه بوده است. او در رشته چشم پزشکی در دمشق و لندن تحصیل کرده‌است.[2]

بشار اسد
نوزدهمین رئیس‌جمهور سوریه
آغاز به کار
۱۷ ژوئیه ۲۰۰۰
نخست‌وزیرمحمد مصطفی میرو
محمدناجی عطری
عادل سفر
ریاض فرید حجاب
عمر ابراهیم غلاونجی
وائل نادر حلقی
عماد خمیس
حسین عرنوس
معاون رئیس‌جمهورعبدالحلیم خدام
زهیر مشارقت
فاروق الشرع
نجاح عطار
پس ازعبدالحلیم خدام (کفیل)
وزیر داخلی حزب بعث
آغاز به کار
۲۴ ژوئن ۲۰۰۰
قائم‌مقامسلیمان قداح
محمد سعید بخیتان
هلال هلال
رهبرعبدالله الاحمر
پس ازحافظ اسد
اطلاعات شخصی
زاده۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵ ‏(۵۵ سال)
دمشق، سوریه
حزب سیاسیحزب بعث
دیگر عضویت‌های سیاسیجبهه پیشرفت ملی
قد۱۸۸ سانتی‌متر
همسر(ان)اسما اسد
فرزندانحافظ اسد
زین اسد
کریم اسد
محل تحصیلدانشگاه دمشق
دیناسلام (علویان)
وبگاهOfficial website
خدمات نظامی
وفاداری سوریه
خدمت/شاخهنیروهای مسلح مصر
سال‌های خدمت۱۹۸۸–تاکنون
درجهمارشال
یگانالحرس الجمهوری (پیش از ۲۰۰۰)
فرماندهنیروهای مسلح سوریه
جنگ‌ها/عملیات‌هاجنگ داخلی سوریه
بشار اسد در دیدار با سید علی خامنه‌ای، ۶ اسفند ۱۳۹۷[1]

سازمان ملل بشار اسد را به خاطر اقداماتش در جنگ داخلی سوریه به عنوان یک جنایتکار جنگی می‌شناسد.[3] و تحت تعقیب دیوان کیفری بین‌المللی به خاطر جنایات جنگی است.[4] دولت اسد خود را سکولار توصیف می‌کند،[5] اما برخی از دانشمندان علوم سیاسی باور دارند که دولت وی از تنش‌های فرقه‌ای بهره می‌برد و با تکیه بر اقلیت علویان تلاش در حفظ قدرت دارد.[6][7]

خانواده اسد

خانواده اسد که از اقلیت مذهب می‌باشند دارای مناصب مختلفی می‌باشند. فهرست زیر، اسامی تعدادی از افراد شاخص این خانواده بشار اسد است:[8]

  • اسماء اسد، همسر، دارای نقش سیاسی تأثیرگذار
  • حافظ اسد، پدر، رئیس‌جمهور سابق، مرگ در سال ۲۰۰۰
  • انیسه مخلوف، مادر بشار اسد، مرگ در سال ۲۰۱۶
  • رفعت اسد، عمو، از مقامات نظامی، تبعید به فرانسه پس از سعی در مبادرت به کودتا در سال ۱۹۸۴، تا سال ۱۹۹۸ او مقام تشریفاتی معاونت رئیس‌جمهور را حفظ نمود.
  • باسل اسد، برادر، نامزد اصلی برای جانشینی، مرگ در اثر تصادف با ماشین ۱۹۹۴
  • ماهر اسد، برادر، فرمانده گارد رئیس‌جمهوری، فرمانده لشکر چهارم زرهی سوریه، عضو کمیته مرکزی حزب بعث
خانواده اسد.

زندگی
در ژانویه ۲۰۰۱

او در سال ۱۹۶۵ در شهر دمشق به دنیا آمد. بشار پس از تمام کردن مدرسه رشته پزشکی در دانشگاه دمشق را انتخاب کرد و در سال ۱۹۸۸ فارغ‌التحصیل شد و در بیمارستان نظامی مشغول به کار شد. وی سپس در سال ۱۹۹۲ برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و در سال ۱۹۹۴ موفق به اخذ مدرک تخصصی چشم پزشکی گردید. او علاوه بر زبان عربی، به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی تسلط دارد. همسر بشار اسد، اسماء نام دارد و دارای سه فرزند می‌باشد. پسر او حافظ با شرکت در تیم سوریه در المپیاد جهانی ریاضی ۲۰۱۶ با کسب ۱۳ امتیاز موفق به کسب دیپلم افتخار شد.[9][10]

بشار اسد پس از به قدرت رسیدن، سعی کرد تا اقتصاد بسته سوسیالیستی سوریه که در زمان پدرش، حافظ اسد ساخته شده بود را به یک اقتصاد باز و غیر سوسیالیستی تغییر دهد.

حافظ اسد، پدر او، سال ۲۰۰۰ در ۶۹ سالگی درگذشت.

انیسه مخلوف، مادر او، شنبه ۶ فوریه ۲۰۱۶ در ۸۶ سالگی در دمشق درگذشت.

سوریه تحت حکومت بشار اسد

اقتصاد

طبق گزارش ای‌بی‌سی نیوز مناطق تحت کنترل رژیم اسد در اثر جنگ داخلی آسیب‌دیده و فقیر شده‌اند.[11] ایالات متحده آمریکا مدت‌ها پیش از آغاز جنگ داخلی تحریم‌های اقتصادی‌ای را علیه رژیم اسد وضع کرد و پس از آغاز جنگ داخلی سوریه، اتحادیه اروپا نیز این رژیم را تحریم اقتصادی کرد. این تحریم‌ها سبب فروپاشی اقتصادی سوریه شدند.[12]

حقوق بشر
یک پوستر تبلیغاتی رژیم اسد در دیوار قدیمی دمشق در سال ۲۰۰۶.

برپایه قانونی در سال ۲۰۰۷ تمامی کافی‌نت‌ها در سوریه مجبور بودند گفتگوهای کاربران را در تالارهای گفتگوی آنلاین ضبط کنند و به رژیم اسد تحویل دهند.[13] بسیاری از وب‌سایت‌ها از جمله ویکی‌پدیای عربی، یوتیوب و فیسبوک بین سال‌های ۲۰۰۸ تا فوریه ۲۰۱۱ مسدود شدند.[14][15][16]

سازمان‌های حقوق بشری ازجمله عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر در گزارش‌هایی مفصل شرح داده‌اند که چگونه پلیس مخفی دولت اسد مخالفان سیاسی و هرکس که علیه دولت صحبت کند را زندانی، شکنجه و به قتل می‌رساند.[17][18] همچنین باور می‌رود که پس از اشغال لبنان توسط سوریه، حدوداً ۶۰۰ زندانی سیاسی لبنانی در زندان‌های دولت سوریه قرار دارند. بعضی از این زندانیان بیش از ۳۰ سال است که در زندان به‌سر می‌برند.[19] دولت اسد از سال ۲۰۰۶ استفاده از ممنوعیت سفر علیه مخالفان سیاسی خود را افزایش داد.[20] بشار اسد در مصاحبه‌ای با ای‌بی‌سی نیوز در سال ۲۰۰۷ وجود زندانیان سیاسی را انکار کرد اما نیویورک تایمز از دستگیری ۳۰ مخالف سیاسی که در حال سازماندهی یک جبه مخالف بودند، خبر داد.[21] اسد در سال ۲۰۱۰ پوشیدن حجاب بر روی صورت در دانشگاه‌ها را ممنوع کرد،[22][23] اما پس از شروع اعتراضات و جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ این ممنوعیت را تا حدی برداشت.[24]

جنایات جنگی

اداره تحقیقات فدرال گزارش کرده که دست کم ۱۰ شهروند اروپایی توسط دولت اسد در طول جنگ داخلی سوریه بازداشت و شکنجه شده‌اند. این امر می‌تواند سبب محاکمه اسد توسط کشورهای اروپایی به جرم جنایت جنگی شود.[25] استفان راپ، سفیر ایالات متحده در امور جنایات جنگی، جنایات جنگی مرتکب‌شده توسط دولت اسد را فجیع‌ترین جنایات جنگی دیده‌شده پس از سقوط آلمان نازی توصیف کرد.[26] راپ بعدها بیان کرد که پرونده بشار اسد بسیار بهتر از اسلوبودان میلوشویچ در صربستان و چارلز تیلور در لیبریا است.[27]

اسد در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۵ با بی‌بی‌سی اتهام استفاده از بمب‌های بشکه‌ای توسط نیروی هوایی سوریه را رد کرد و آن را کودکانه خواند.[28] جرمی بوئن که این مصاحبه را انجام داده‌بود بعدها این ادعای اسد راجع به بمب‌های بشکه‌ای را دروغی آشکار توصیف کرد.[29][30]

فرانسه در سال ۲۰۱۵ پژوهشی پیرامون جنایات علیه بشریت بشار اسد آغاز کرد. لوران فابیوس دربارهٔ این جنایات گفت: 《در مواجهه با این جنایات که وجدان انسان را می‌آزارد، این حکومت وحشت، در مواجهه با این انکار ارزش‌های بشریت، وظیفه ما است که در برابر مصونیت قاتلان عمل کنیم》.[31]

در فوریه ۲۰۱۶ رئیس کمیسیون تحقیق سازمان ملل در سوریه، پائولو پینه‌یرو، در مقابل گزارشگران بشار اسد را به جنایت علیه بشریت متهم کرد. کمیسیون تحقیق سازمان ملل همچنین سوءاستفاده‌هایی غیرقابل تصور را گزارش کرد؛ از جمله مرگ زنان و کودکان هنگامی که توسط مسئولان دولتی سوری نگهداری می‌شدند.[32]

کمیته امور خارجه مجلس ایالات متحده به ریاست کریس اسمیت در مارس ۲۰۱۶ از دولت اوباما خواست تا دادگاهی برای رسیدگی به جنایات علیه بشریت در سوریه و عامل آن، دایر کند.[33]

در آوریل ۲۰۱۷ پس از یک حمله گاز سارین در خان شیخون بیش از ۸۰ تن کشته شدند. پس از این حمله، رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ دستور پرتاب ۵۹ موشک را به یک پایگاه هوایی ارتش سوریه صادر کرد.[34] چند ماه بعد گزارشی مشترک از سازمان ملل و بازرسان بین‌المللی تسلیحات شیمیایی تأیید کرد که این حمله شیمیایی کار دولت اسد بوده‌است.[35]

در آوریل ۲۰۱۸ پس از یک حمله شیمیایی در دوما، ایالات متحده و هم‌پیمانانش رژیم اسد را به نقض قوانین بین‌المللی متهم کردند و این رویداد آغازگر بمباران دمشق و حمص در سال ۲۰۱۸ بود. روسیه و دولت سوریه نقش دولت سوریه را در این حمله انکار کردند.[36][37]

دادستان کل آلمان در ژوئن سال ۲۰۱۸ حکم بازداشت بین‌المللی یکی از بلندپایه‌ترین مقامات نظامی اسد، جمیل حسن، را صادر کرد.[38] حسن رئیس اداره قدرتمند اطلاعات هوایی سوریه است.

در ژوئن سال ۲۰۱۹ معاون دستیار وزیر دفاع ایالات متحده مایکل مالروی گفت که اگر رژیم بار دیگر از سلاح‌های شیمیایی استفاده کند، با واکنش ایالات متحده روبرو خواهد شد. او اضافه کرد که رژیم بشار اسد بیش از دیگران منطقه را با کشتار مردم خودش بی‌ثبات کرده‌است و روسیه و سوریه هیچ نگرانی‌ای بابت زجر مردم سوریه ندارند.[39]

القاعده و داعش

بشار اسد در سال ۲۰۰۱ حملات ۱۱ سپتامبر را محکوم کرد.[40] او در سال ۲۰۰۳ در مصاحبه‌ای با یک روزنامه کویتی بیان کرد که در وجود سازمانی به نام القاعده شک دارد.[41]

رابطه اسد با القاعده و داعش همواره مورد توجه قرار گرفته‌است. در سال ۲۰۱۴ پیتر آر نویمن، روزنامه‌نگار و کارشناس تروریسم، با استناد به مدارک سوری به‌دست آمده توسط ارتش آمریکا در شهر مرزی سنجار و مدارک فاش‌شده وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا، اظهار داشت که «در سالهای اولیه قیام، اسد و سازمان‌های اطلاعاتی وی باور داشتند که می‌توان دیدگاه جهاد را پروراند و اداره کرد تا در خدمت اهداف دولت سوریه عمل کند.»[42] مدارک فاش‌شده دیگر حاوی اظهارات ژنرال آمریکایی دیوید پترائوس بود که گفته بود: «بشار اسد به خوبی آگاه بود که برادرزاده‌اش عاصف شوکت، مدیر اطلاعات نظامی سوریه، از فعالیت‌های هوادار القاعده در عراق، ابو غدیه، آگاهی کامل داشت، که از خاک سوریه برای وارد کردن جنگجویان خارجی و بمب‌گذاران انتحاری به عراق استفاده می‌کرد»، در اسناد بعدی وی افزود که پترائوس باور دارد که «به مرور زمان، این مبارزان شروع به انجام حمله علیه رژیم بشار اسد خواهند کرد.»[43]

دولت اسد متهم شده‌است که در دوران جنگ عراق تروریست‌هایی را آموزش می‌داده و به خاک عراق گسیل می‌کرده‌است.[44] رئیس‌جمهور عراق نوری المالکی بشار اسد را پیرامون این موضوع تهدید به شکایت از دادگاه‌های بین‌المللی کرد که درنهایت سبب حمله به ابوکمال در سال ۲۰۰۸ و حملات هوایی ارتش ایالات متحده در سوریه شد.[45]

در طول جنگ داخلی سوریه، بسیاری از احزاب مخالف اسد او را به تبانی با داعش متهم کردند. چندین منبع ادعا کرده‌اند که زندانیان داعش در آغاز جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱ به عمد از زندانهای سوریه آزاد شدند.[46] همچنین گزارش شده‌است که دولت سوریه مستقیماً از داعش نفت خریداری کرده‌است.[47]

زندگی شخصی و عمومی

راست‌گرایان

راست‌گرایان تندرو همواره هم پیش از جنگ داخلی سوریه و هم در طول آن از دولت اسد حمایت کرده‌اند. دیوید دوک در سال ۲۰۰۵ در تلویزیون ملی سوریه سخنرانی کرد.[48] جورجی شوچین در سال ۲۰۰۶ توسط وزیر امور خارجه سوریه به سوریه دعوت شد و یک مدال از حزب بعث سوریه دریافت کرد، سازمان شوچین، آکادمی بین منطقه‌ای مدیریت پرسنل، نیز یک مدرک افتخاری به بشار اسد داد.[49]

جنگ داخلی سوریه
نوشتار اصلی: جنگ داخلی سوریه

در سال ۲۰۱۱ با بالا گرفتن اعتراضات مردمی در جهان عرب، تظاهراتی نیز در شهرهای مختلف سوریه نظیر حمات، جبله، دمشق، لاذقیه، درعا و حمص به وقوع پیوست که با سرکوب ارتش سوریه مواجه شد. تظاهراتی پراکنده‌ای در شهرهای دیگر سوریه نیز بوقوع پیوست که در سه شهر حمص، درعا و حما شدیدتر بود. بشار اسد در ابتدا در مورد این اعتراضات در رسانه‌های سوریه نظری نمی‌داد. اما پس از اینکه سرکوبها توسط ارتش بالا گرفت و هم چنین در برخی شهرها بخصوص در شهر حمص قیام مسلحانه توسط ارتش آزاد سوریه علیه حکومت وی رخ داد به مصاحبه با رسانه‌های دولتی سوریه پرداخت و علت این اعتراضات در سوریه را اسرائیل دانست، او اعلام کرد که با اقتدار در برابر این توطئه‌ها می‌ایستد. اتحادیه عرب پس از خیزش سوریه ۲۰۱۲-۲۰۱۱ و کشته شدن هزاران معترض سوری توسط حکومت بشار اسد، عضویت سوریه در اتحادیه عرب به حالت تعلیق درآورد.[50]

تحریم‌ها
  • در تاریخ ۲۳ مه ۲۰۱۱، وزیران خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا، بشار اسد و ۹ شخصیت ارشد حکومت سوریه را به فهرست افراد تحریمی این کشور افزودند. حدود دو هفته قبل از تاریخ مذکور اتحادیه اروپا در مورد بلوکه‌کردن دارایی‌ها و ممنوعیت سفر ۱۳ مقام عالی‌رتبه سوری از جمله بشار اسد، توافق کرده بودند.[51][52]
  • کشورهای اتحادیه اروپا روز دوشنبه ۴ فوریه ۲۰۱۹ وزیر کشور و شش وزیر جدید دولت بشار اسد را به لیست تحریم‌های خود اضافه کردند، این اقدام بخاطر نقش آنها در «سرکوب وحشیانه» شهروندان غیرنظامی توسط بشار اسد می‌باشد. با افزوده شدن این اسامی در حال حاضر ۲۷۷ نفر در این لیست وجود دارند.[53][54][55][56]

وتوی هم‌زمان روسیه و چین در حمایت از حکومت بشار اسد

پس از اینکه اتحادیه عرب اعلام کرد که حضور بازرسان در سوریه بی‌فایده است، در شورای امنیت پس از پنج روز رایزنی، سرانجام در ۴ فوریه ۲۰۱۲ و پس از گذشت یازده ماه از خیزش سوریه، دولت‌های چین و روسیه با قطعنامه‌ای که پایان حکومت بشار اسد را خواسته بود مخالفت و آن را وتو کردند.[57][58]

قطعنامه برکناری بشار اسد

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ فوریه ۲۰۱۲، با تصویب قطعنامه‌ای یازده ماه سرکوبی معترضان در سوریه را محکوم کرد.[59] قطعنامه تصویب شده در مجمع عمومی از دولت بشار اسد می‌خواهد که ظرف ۱۵ روز طرح اتحادیه عرب را اجرایی کند. اتحادیه عرب خواستار کناره‌گیری بشار اسد از ریاست جمهوری و انتقال قدرت به معاونش بود.

۱۳۷ کشور که به این قطعنامه رای مثبت دادند، خواستار پایان خشونت‌ها در سوریه شده‌اند.[60] ۱۲ کشور از جمله ایران، روسیه، چین، کوبا، ونزوئلا و کره شمالی به این قطعنامه رای منفی دادند.[61][62][63][64]

نامزدی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ سوریه

در ۲۸ آوریل ۲۰۱۴، بشار اسد برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری سوریه (۲۰۱۴) ثبت نام کرد[65] و در ۴ مه ۲۰۱۴ صلاحیت وی و دو نفر دیگر، ماهر حجار و حسن النوری تأیید شد.[66] بشار اسد نهایتاً با کسب ۸۸٫۷ درصد آرا مجدداً برای سومین دوره هفت ساله رئیس‌جمهور سوریه شد.[67]

جستارهای وابسته

نگارخانه

منابع
  1. «دیدار رئیس‌جمهور سوریه با رهبر انقلاب». پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی سیدعلی خامنه‌ای. ۶ اسفند ۱۳۹۷. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۸ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۷ فوریه ۲۰۱۹. بیش از یک پارامتر |بازیابی= و |accessdate= داده‌شده است (کمک)
  2. "نمایه سیاسی سوریه". BBC News فارسی.
  3. "UN implicates Bashar al-Assad in Syria war crimes". BBC News. 2 December 2013. Archived from the original on 28 March 2015. Retrieved 13 March 2015.
  4. Nebehay, Stephanie (10 June 2014). "Assad tops list of Syria war crimes suspects handed to ICC: former prosecutor". Reuters. Retrieved 13 March 2015.
  5. Bronner 2007, p. 63.
  6. "Flight of Icarus? The PYD's Precarious Rise in Syria" (PDF). International Crisis Group. 8 May 2014. p. 23. Archived from the original (PDF) on 20 February 2016. Retrieved 4 October 2014. The regime aims to compel people to take refuge in their sectarian and communitarian identities; to split each community into competing branches, dividing those who support it from those who oppose it
  7. Meuse, Alison (18 April 2015). "Syria's Minorities: Caught Between Sword Of ISIS And Wrath of Assad". NPR. Archived from the original on 19 April 2015. Retrieved 19 April 2015. Karim Bitar, a Middle East analyst at Paris think tank IRIS […] says […] "Minorities are often used as a shield by authoritarian regimes, who try to portray themselves as protectors and as a bulwark against radical Islam."
  8. از حافظ اسد تا بشار اسد: درس‌هایی که پسر از پدر نی‌آموخت بایگانی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine، رادیو فردا
  9. "International Mathematical Olympiad". International Mathematical Olympiad. Retrieved 2016-07-22.
  10. "Assad's Son Places Seventh in 'Science Olympiad'". Enab Baladi English. 2016-01-18. Retrieved 2016-07-22.
  11. Hadid, Diaa (2 November 2014). "Assad's Syria Truncated, Battered, but Defiant". Abc News. Archived from the original on 9 November 2014. Retrieved 2 November 2014.
  12. "Syria 'disintegrating under crippling sanctions'". BBC News. 19 February 2012. Archived from the original on 15 May 2015. Retrieved 2 November 2014.
  13. "Bashar Al-Assad, President, Syria". Reporters Without Borders. Archived from the original on 16 July 2012. Retrieved 26 October 2012.
  14. "Red lines that cannot be crossed – The authorities don't want you to read or see too much". The Economist. 24 July 2008. Archived from the original on 18 August 2012. Retrieved 27 September 2019.
  15. Jennifer Preston (9 February 2011). "Syria Restores Access to Facebook and YouTube". The New York Times. Archived from the original on 29 June 2019. Retrieved 27 September 2019.
  16. "Internet Enemies – Syria". Reporters Without Borders. Archived from the original on 18 May 2011. Retrieved 29 April 2011.
  17. "A Wasted Decade". Human Rights Watch. 16 July 2010. pp. 4, 8. Archived from the original on 16 April 2015. Retrieved 27 September 2019.
  18. "2010 Country Reports on Human Rights Practices – Syria". United Nations High Commissioner for Refugees. 8 April 2011. Archived from the original on 19 October 2012.
  19. Luca, Ana Maria (21 May 2015). "Syria's secret prisoners". NOW News. Archived from the original on 9 October 2017. Retrieved 22 May 2015.
  20. "How Syria controls its dissidents – Banning travel". The Economist. 30 September 2010. Archived from the original on 18 August 2012. Retrieved 27 September 2019.
  21. Cambanis, Thanassis (14 December 2007). "Challenged, Syria Extends Crackdown on Dissent". The New York Times. Archived from the original on 18 October 2015. Retrieved 26 April 2010.
  22. "Syria bans face veils at universities". BBC News. Archived from the original on 5 April 2019. Retrieved 27 September 2019.
  23. "Veil ban: Why Syria joins Europe in barring the niqab". The Christian Science Monitor. Archived from the original on 17 May 2019. Retrieved 27 September 2019.
  24. "Syria relaxes veil ban for teachers". The Guardian. Archived from the original on 8 September 2019. Retrieved 27 September 2019.
  25. Rogin, Josh (15 December 2014). "U.S. says Europeans killed by Assad's death machine". Chicago Tribune. Bloomberg News. Archived from the original on 13 January 2015. Retrieved 4 January 2015.
  26. Pileggi, Tamar (15 December 2014). "FBI says Europeans tortured by Assad regime". Archived from the original on 14 January 2015. Retrieved 4 January 2015.
  27. Anna, Cara (11 March 2015). "US: War Crimes Case Vs. Assad Better Than One for Milosevic". ABC News. Associated Press. Archived from the original on 23 March 2015. Retrieved 11 March 2015.
  28. "'There are no barrel bombs': Assad's Syria 'facts'". Channel Four News. 10 February 2015. Archived from the original on 12 February 2015. Retrieved 12 February 2015.
  29. Bowen, Jeremy (15 February 2014). "What does Assad really think about Syria's civil war?". BBC News. Archived from the original on 15 February 2015. Retrieved 15 February 2015.
  30. Bell, Matthew (4 February 2014). "What are 'barrel bombs' and why is the Syrian military using them?". PRI. Archived from the original on 15 February 2015. Retrieved 14 February 2015.
  31. Talagrand, Pauline (30 September 2015). "France opens probe into Assad regime for crimes against humanity". Yahoo News. Agence France-Presse. Archived from the original on 30 September 2015. Retrieved 1 October 2015.
  32. Larson, Nina (8 February 2016). "UN probe accuses Syria govt of 'exterminating' detainees". Yahoo News. Agence France-Presse. Archived from the original on 9 February 2016. Retrieved 11 February 2016.
  33. Pecquet, Julian (1 March 2016). "Congress goes after Assad for war crimes". Al Monitor. Archived from the original on 29 February 2016. Retrieved 1 March 2016.
  34. CNN, Lauren Said-Moorhouse and Sarah Tilotta. "Airstrike to US intervention: How attack unfolded". CNN. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 12 June 2018.
  35. CNN, Steve Almasy and Richard Roth. "UN: Syria responsible for sarin attack that killed scores". CNN. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 12 June 2018.
  36. Gladstone, Rick (13 April 2018). "U.S. Says Syria Has Used Chemical Weapons at Least 50 Times During War". The New York Times. Archived from the original on 2 August 2019. Retrieved 27 September 2019.
  37. Cooper, Helene; Gibbons-Neff, Thomas; Hubbard, Ben (13 April 2018). "U.S. , Britain and France Strike Syria Over Suspected Chemical Weapons Attack". The New York Times. Archived from the original on 14 April 2018. Retrieved 27 September 2019.
  38. Loveluck, Louisa (8 June 2018). "Germany seeks arrest of leading Syrian general on war crimes charges". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 12 June 2018.
  39. Carey, Glen. "U.S. Warns Syrian Forces Against Chemical Weapons in Idlib Fight". Bloomberg L.P. Archived from the original on 8 June 2019. Retrieved 27 September 2019.
  40. "Blair gets a public lecture on the harsh realities of the Middle East". The Guardian. 1 November 2001. Archived from the original on 20 March 2019. Retrieved 28 September 2019.
  41. "Assad doubts existence of al-Qaeda". USA Today. Archived from the original on 17 May 2014. Retrieved 15 May 2014.
  42. Neumann, Peter (3 April 2014). "Suspects into Collaborators". London Review of Books. Archived from the original on 15 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  43. Joscelyn, Thomas (24 July 2012). "Slain Syrian official supported al Qaeda in Iraq". The Long War Journal. Archived from the original on 5 February 2016. Retrieved 3 February 2016.
  44. Scarborough, Rowan (19 August 2013). "Al Qaeda 'rat line' from Syria to Iraq turns back against Assad". The Washington Times. Archived from the original on 20 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  45. Daragahi, Borzou (21 June 2014). "Iraq alliances twisted by Syria conflict". Financial Times. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 8 March 2015. Just five years ago, Mr Maliki threatened to drag the Assad government to an international tribunal for facilitating the flow of al-Qaeda militants into Iraq to disrupt the US military presence and attack Shia civilians. Mr Assad's support for extremists wreaking havoc in Iraq in 2008 had grown so egregious that the US launched air strikes against suspected militants inside Syrian territory.
  46. Speakwell Cordall, Simon (21 June 2014). "How Syria's Assad Helped Forge ISIS". Newsweek. Archived from the original on 17 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  47. Kelley, Michael, B (21 January 2014). "It's Becoming Clear That Assad Fueled The Al-Qaeda Surge That Has Kept Him in Power". Business Insider. Archived from the original on 24 March 2015. Retrieved 8 March 2015.
  48. MacDonald, Alex (2 December 2014). "Europe's far-right activists continue to throw their weight behind Syria's Assad". Middle East Eye. Archived from the original on 11 December 2014. Retrieved 6 December 2014.
  49. Mammone, Godin & Jenkins 2012, p. 197.
  50. «حمله نیروهای دولتی سوریه به درعا | خبرها | فارسی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ فوریه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۱۲.
  51. ممنوعیت سفر بشار اسد به کشورهای اروپایی بایگانی‌شده در ۳ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، دویچه‌وله فارسی
  52. انتقاد سوریه از تحریم‌های اتحادیه اروپا بایگانی‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، بی‌بی‌سی فارسی
  53. "Syria: EU adds 7 ministers to sanctions list – Consilium". Europa (web portal). Archived from the original on 4 March 2019. Retrieved 6 March 2019.
  54. "Seven Syrian ministers added to EU sanctions list". Al Arabiya. Archived from the original on 7 March 2019. Retrieved 6 March 2019.
  55. "7 Syria ministers added to EU sanctions list". Qatar-Tribune. Archived from the original on 7 March 2019. Retrieved 28 September 2019.
  56. "Seven Syrian ministers added to EU sanctions list". The News International. Archived from the original on 7 March 2019. Retrieved 6 March 2019.
  57. «تصویب قطعنامه علیه سوریه در سازمان ملل | 16.02.2012». DW.COM. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۸ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹.
  58. "JameJamOnline.ir". www1.jamejamonline.ir. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 7 December 2015.
  59. ایران، پایگاه اطلاع‌رسانی شبکه خبر صدا و سیمای جمهوری اسلامی (۸ اوت ۱۳۹۴). «بیانیه وین، پایان بخش فشارها برای برکناری بشار اسد». fa.
  60. http://ebrat.ir/?part=mobile&inc=news&id=40549%5Bپیوند+مرده%5D
  61. «تصویب قطعنامه محکومیت سوریه در مجمع عمومی سازمان ملل». ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۲.
  62. «مجمع عمومی سازمان ملل یازده ماه سرکوبی معترضان سوری را محکوم کرد». رادیو فردا. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹.
  63. اسد: تجربه اخوان از همان ابتدا محکوم به شکست بود/مرسی در حد تمدن مصر نیست بایگانی‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، خبر آنلاین
  64. اسد:سقوط مرسی نشانه شکست اسلام سیاسی است بایگانی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine، بی‌بی‌سی فارسی
  65. بشار اسد نامزد انتخابات ریاست جمهوری سوریه شد بایگانی‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، عصر ایران
  66. صلاحیت بشار اسد برای انتخابات تأیید شد بایگانی‌شده در ۶ مه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine، الف
  67. «بشار اسد پیروز انتخابات سوریه شد». تابناک. ۱۴ خرداد ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۳ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بشار اسد موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به بشار اسد در ویکی‌گفتاورد موجود است.
مناصب سیاسی
پیشین:
عبدالحلیم خدام
موقت		 رئیس‌جمهور سوریه
۲۰۰۰–اکنون		 در حال تصدی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.