ارتش آزاد سوریه

ارتش آزاد سوریه(به عربی: الجیش السوری الحر)، یکی از اصلی‌ترین گروه های مبارز مسلح در سوریه است که برای از بین بردن حکومت بشار اسد می‌جنگد. این ارتش متشکل از افسران و سربازان جدا شده از ارتش سوریه است و از مهم‌ترین بازیگران خیزش سوریه به‌شمار می‌رود.[13]

ارتش آزاد سوریه
الجيش السوري الحر
شرکت‌کننده در جنگ داخلی سوریه

Logo of the Free Syrian Army
فعالیت * ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱ – اوخر ۲۰۱۲ (سازمان مرکزی)
  • اواخر ۲۰۱۲ – تاکنون (کاهش تدریجی سازمان مرکزی، استفاده از نام ارتش آزاد سوریه)
گروه‌ها See section
رهبران سلیم ادریس
نیرو 25,000 (اواخر سال ۲۰۱۱)[1][2]
40,000-50,000[3] (سال ۲۰۱۳)
35,000 (سال ۲۰۱۵)[4]
متحدان متحدان کنونی:

متحدان پیشین:

مخالفان * نیروهای مسلح سوریه و شبه نظامیان متحد حکومت

هفت یا هشت افسر جداشده از ارتش سوریه بیانیه اعلام موجودیت ارتش آزاد را در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱ منتشر کردند. این گروه «هر نیروی امنیتی که به غیرنظامیان حمله می‌کند» را دشمن خود اعلام کرده و هدف خود را نابودی نظام حاکم اعلام کرده‌است. حدود ۹۰ درصد اعضای ارتش آزاد از مسلمانان سوری هستند و اقلیتی از علویان مسلمان سوری و تعدادی از دروزها نیز در صفوف آن قرار دارند. ۱۵ درصد یگان‌های ارتش آزاد، کرد و بقیه عرب هستند. یک گروه فلسطینی مستقر در اردوگاه آوارگان یرموک نیز خود را بخشی از ارتش آزاد خوانده‌است.

ریاست ستاد مشترک ارتش آزاد از فوریه ۲۰۱۴ به عهده عبدالله البشیر است. ارتش آزاد در شورای عالی نظامی سوریه با تعدادی از گروه‌های اسلام‌گرای میانه‌رو همکاری می‌کند و یگان‌های آن در مناطق کردنشین با همکاری یگان‌های مدافع خلق کرد و شورای نظامی سریانی با داعش می‌جنگند. در ابتدای جنگ داخلی سوریه ارتش آزاد در مناطق مختلف کشور حضور داشت اما در سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ درگیر جنگ با گروه‌های اسلامگرا شده و در مناطق شمالی کشور نیروهای اسلامگرا قدرت بیشتری پیدا کردند. در فوریه ۲۰۱۴ جبهه جنوبی ارتش آزاد با اتحاد ۵۸ یگان در جنوب کشور را تشکیل شد و بر بیشتر مناطق استان درعا در جنوب دمشق مسلط شدند. علاوه بر پایگاه اصلی ارتش آزاد در جنوب، نیروهای ارتش آزاد در منطقه حما و حمص، حلب و ادلب نیز فعال هستند و همراه با یگان‌های مدافع خلق کرد در جنگ‌های ادامه‌دار کوبانی و تل ابیض علیه داعش شرکت کرده‌اند.[14]

در ۲۸ مه ۲۰۱۸ ارتش آزاد سوریه به همراه سایر گروه‌های مخالف اسد با قوایی ۳۵ هزار نفره ارتش ملی را تشکیل داد.[15]

استراتژی

نیروهای ارتش آزاد سوریه بیشتر از روش‌های کلاسیک جنگ چریکی مانند کمین و بمب‌گذاری استفاده می‌کنند. آن‌ها از تمرکز قوای خود در یک منطقه خودداری کرده و سعی می‌کنند در نقاط مختلف پراکنده شوند. پس از اینکه تعدادی از مناطق تحت کنترل نیروهای ارتش آزاد به دلیل فقدان مهمات و سلاح‌های سنگین به تصرف ارتش سوریه درآمد، آن‌ها توجه خود را بیشتر به مناطق روستایی و مناطق کم‌جمعیت‌تر معطوف کرده‌اند که هم می‌توانند روی حمایت مردم محلی از خود حساب کنند و هم نیروهای ارتش سوریه را مجبور کنند تا در نقاط مختلف پراکنده شده و نیروی کمتری برای ادامه جنگ در مناطق پرجمعیت شهری داشته باشد که در آن‌ها اعتراضات در حال جریان است. آن‌ها همچنین گاهی اقدام به بستن جاده‌های منتهی به شهرها و شهرک‌ها می‌کنند و هدف آن‌ها این است که سربازان دیگر ارتش را به جدایی ترغیب کرده و روحیه آن‌ها را تضعیف کنند.[16]

شکل‌گیری

شکل‌گیری این ارتش به روز ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱ بر می‌گردد؛ هنگامی که ویدئویی از جداشدگان از ارتش با لباس نظامی بر روی تارنماهای اینترنتی قرار گرفت که در آن این نظامیان از دیگر افسران و درجه‌داران و سربازان می‌خواهند تا ترک خدمت کنند و به ارتش آزاد سوریه بپیوندند.[17] رهبر این گروه نظامی سرهنگ ریاض الاسعد است. او در بیانیه تشکیل این گروه اعلام کرد که ارتش آزاد در کنار مردم برای نابودی نظام حاکم تلاش خواهد کرد و همه نیروهای امنیتی که مردم را نشانه بروند از آن پس اهداف حمله ارتش آزاد خواهند بود.[18]

پیش از آغاز به کار ارتش آزاد، حرکت دیگری به نام «افسران آزاد سوریه» توسط سرهنگ حسین هرموش از نخستین افسران بلندپایه جداشده از ارتش شکل گرفته بود. ناظران گروه افسران آزاد را هسته و پایه آغازین شکل‌گیری ارتش آزاد می‌دانند.[19] حسین هرموش پس از دستگیری توسط مأموران امنیتی سوریه در ماه ژانویه ۲۰۱۲ اعدام شد.[20]

فرماندهی

در تاریخ ۸ دسامبر ۲۰۱۲ میلادی، سرتیپ سلیم ادریس از سوی گروه‌های سیاسی مخالف حکومت بشار اسد به سمت فرماندهی ستاد مشترک ارتش آزاد سوریه انتخاب شد.[21] تا قبل از انتخاب سرتیپ سلیم ادریس به فرماندهی نیروهای ارتش آزاد، سرهنگ ریاض الاسعد فرماندهی این نیروها را برعهده داشت.

عملیات‌ها

در پی افزایش تعداد نظامیان ترک خدمت کرده در ماه‌های دسامبر ۲۰۱۱ و ژانویه ۲۰۱۲، ارتش آزاد اعلام کرد: کنترل بعضی مناطق اطراف دمشق از جمله شهرهای الزبدانی، دوما و حومه‌های دمشق را در دست دارد. در پی آن شهر زبدانی در جنوب غربی سوریه از سوی گروه ارتش آزاد «نخستین شهر آزاد» نام گرفت.[22] در روز ۳۰ ژانویه ۲۰۱۲ و در پی حمله نیروهای ارتش سوریه به بعضی از این مناطق، بخش‌هایی از این مناطق به کنترل ارتش سوریه درآمد.[23]

رابطه ارتش آزاد سوریه با ایران

سخنگویان ارتش آزاد چندین بار مسئولان جمهوری اسلامی را به کمک نظامی به حکومت بشار اسد متهم کردند. در ۲۷ ژانویه سال ۲۰۱۲، «گردان فاروق» از این گروه ادعا کرد: تعداد ۷ تن از نیروهای سپاه پاسداران ایران را در هنگام عملیاتشان در سوریه دستگیر کرده‌است.[24] در ویدئویی که از این گروگان گرفته شدگان بر روی اینترنت قرار گرفت، آنها می‌گویند که زیر حمایت و پشتیبانی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی سوریه به سرکوب و شلیک به مردم عادی می‌پرداختند.[25] تصاویر این افراد نشان می‌داد: این‌ها کسانی بودند که به گفته ایران کارکنان شرکت مپنا بودند که به منظور احداث و توسعه نیروگاه سیکل ترکیبی جندر مشغول فعالیت بوده و نزدیک به یک ماه پیش از آنجا ربوده شده بودند. در این ویدئو برای اثبات مدعای ارتش آزاد به کارت پایان خدمت سربازی، گروگان‌ها اشاره می‌شود و گفته می‌شود این کارت‌ها به معنای نظامی بودن این افراد است.[26] سپس، ربایندگان شرط آزادی گروگان‌ها را آزادی سرهنگ حسین هرموش، از نخستین نظامیان جدا شده از ارتش دولت سوریه از سوی حکومت بشار اسد عنوان کردند. دو روز پس از طرح این شرط، عناصر امنیتی نیروی هوایی سوریه حسین هرموش را اعدام کردند.[20]

در تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۲ میلادی (۱۸ بهمن ۱۳۹۰) ارتش آزاد سوریه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: یازده نفر از شهروندان ایرانی با میانجی‌گری مقامات ترکیه آزاد شده‌اند. این بیانیه افزوده‌است: «مردم سوریه با ملت ایران دشمنی ندارند و تنها با همکاری حکومت جمهوری اسلامی ایران با رژیم حاکم بر سوریه مخالفند».[27]

کمک بین‌المللی

در نوامبر ۲۰۱۱ شورای ملی انتقالی لیبی اعلام کرد: با شورای ملی سوریه در حال گفتگو برای فرستادن کمک مالی یا نیرو به سوریه است و اینکه انتظار دارد دخالت خارجی تنها چند هفته پس از آن آغاز شود. به گفته افراد نزدیک به شورای ملی سوریه، شورای انتقالی لیبی پیشنهاد کمک مالی، نظامی و نیز امکان آموزش به نیروهای مخالف را به شورای ملی سوریه داده‌است.[28][29]

منابع
  1. Sherlock, Ruth (3 November 2011). "'15,000 strong' army gathers to take on Syria". The Daily Telegraph. London. Retrieved 25 September 2014.
  2. Blomfield, Adam (21 November 2011). "Syrian rebels strike heart of Damascus". The Telegraph. London. Retrieved 25 May 2016.
  3. Cockburn, Patrick (11 December 2013). "West suspends aid for Islamist rebels in Syria, underlining their disillusionment with those forces opposed to President Bashar al-Assad". The Independent.
  4. Alami, Mona (31 December 2015). "Can FSA get back on its feet after Russian intervention?". Al-Monitor (Institute for the Study of War). Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 27 February 2016.
  5. "Victory for Assad looks increasingly likely as world loses interest in Syria". گاردین. 31 August 2017. Returning from a summit in the Saudi capital last week, opposition leaders say they were told directly by the foreign minister, Adel al-Jubeir, that Riyadh was disengaging.
  6. https://www.telegraph.co.uk/news/2017/09/02/british-troops-halt-training-syrian-rebels-world-powers-distance/
  7. "Hollande confirms French delivery of arms to Syrian rebels". AFP. 21 August 2014. Retrieved 5 February 2019.
  8. "Israel Secretly Armed and Funded 12 Syrian Rebel Groups, Report Says". Haaretz. 6 September 2018. Retrieved 7 September 2018.
  9. http://www.klassekampen.no/article/20180616/ARTICLE/180619939
  10. https://www.orient-news.net/ar/news_show/3830
  11. http://www.elfagr.com/453176
  12. http://janoubia.com/2013/10/16/الجيش-الحر-مقتل-50-عنصراً-من-حزب-الله/
  13. "درون سوریه: دیداری از ارتش آزاد". اخبار سی‌بی‌اس. 23 December 2011.
  14. Islamic State crisis: Syria rebel forces boost Kobane defence BBC 29 October 2014
  15. مخالفان بشار اسد با حمایت ترکیه "ارتش ملی" تشکیل می‌دهند، بخش فارسی دویچه‌وله
  16. One year in, will Syria become a guerrilla war? بایگانی‌شده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine David Enders and Jonathan S. Landay, McClatchy Newspapers
  17. «اعلان تشکیل ارتش آزاد سوریه». یوتیوب. ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
  18. "سرهنگ جداشدهٔ ارتش سوریه ارتش آزاد را شکل داد". الشرق الاوسط. 1 August 2011. Archived from the original on 29 September 2011. Retrieved 27 January 2012.
  19. "حسین هرموش، از نخستین جداشدگان و کسی که هنوزه رمز و راز سرنوشتش را احاطه کرده‌است". الشرق الاوسط. 30 January 2012. Archived from the original on 31 January 2012. Retrieved 31 January 2012.
  20. «اعدام فرمانده "افسران آزاد سوریه" به جای مبادله وی با دستگیرشدگان ایرانی». العربیه پارسی. ۳۰ دسامبر ۲۰۱۱.
  21. سلیم ادریس فرمانده شورای واحد نظامی مخالفان اسد شد، دویچه وله فارسی
  22. «تفرجگاه پیشین سوری‌ها، زبدانی اکنون مقری برای شورشیان است». هافینگتون پست. ۱۶ دسامبر ۲۰۱۱.
  23. «ارتش سوریه 'حومه پایتخت را از مخالفان مسلح پس گرفت'». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. ۳۰ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
  24. «انتشار ویدیوی 'اعترافات' پنج ایرانی ربوده شده در حمص». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. ۲۷ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
  25. «ویدیوی ایرانیان گروگان گرفته شده نزد ارتش آزاد، گردان فاروق». یوتیوب. ۲۶ ژانویه ۲۰۱۲.
  26. «انتشار اسامی و تصویر ایرانی‌های ربوده شده در سوریه». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. ۲۹ دسامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
  27. «ارتش آزاد سوریه یازده ایرانی ربوده شده را آزاد کرد». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. ۷ فوریه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
  28. «لیبی مخالفان سوریه را تجهیز می‌کند». سیدنی هرالد تریبون. ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱.
  29. «مخالفان سوری از لیبی پول و داوطلب برای جنگ با اسد می‌گیرند». العربیه انگلیسی. ۲۶ نوامبر ۲۰۱۱.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.