اصل دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا
اصل دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا قوه مجریه دولت فدرال ایالات متحده آمریکا، که اجرا کنندهٔ قوانین فدرال است را تعیین می‌کند. این قوه در برگیرنده رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، کابینه ایالات متحده آمریکا، وزارت‌خانه‌های اجرایی فدرال ایالات متحده آمریکا، سازمان‌های مستقل، و دیگر هیئت‌ها، کمیته‌ها و کمیسیون هاست.
| بخشی از مقاله درباره |
| قانون اساسی ایالات متحده آمریکا |
|---|
 |
|
مقدمه و اصول قانون اساسی |
|
| متمم‌های قانون اساسی |
|
|
| متمم‌های تصویب نشده |
| تاریخچه (en) |
|
| متن کامل قانون اساسی و متمم‌ها |
بخش ۱: رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور
عبارت ۱
قوه مجریه در اختیار رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا قرار دارد. دوره ریاست جمهوری چهار سال است و با معاون رئیس جمهور که دوره وی نیز چهار سال می‌باشد به ترتیب ذیل انتخاب خواهند شد:
بخش ۱ با یک عبارت اعطاگر شروع می‌شود که قدرت اجرایی فدرال را به رئیس‌جمهور واگذار می‌کند. عبارات مشابهی را می‌توان در اصول اول و دوم یافت. این سه اصل بین سه قوه حکومت فدرال تفکیک قوا به وجود می‌آورند.
عبارت ۲
هر ایالت به شیوه‌ای که مجلس قانونگذاری آن معین می‌کند، تعدادی انتخاب کننده تعیین خواهد نمود که تعدادشان برابر با تعداد کل سناتورها و نمایندگانی می‌باشد که یک ایالت مجاز به داشتن آنها در کنگره‌است؛ ولی هیچ سناتور، نماینده یا فردی که در ایالت متحده دارای سمتی غیرانتفاعی یا انتفاعی باشد نمی‌تواند به عنوان انتخاب کننده تعیین گردد.
بر اساس قانون اساسی آمریکا رئیس‌جمهور و معاون او به وسیله گزینندگان، بر اساس تفویض اختیار قانون اساسی به قانونگذاران ایالات برگزیده می‌شوند.[1]
عبارت ۳
انتخاب کنندگان باید در ایالتهای خود تشکیل جلسه دهند و از طریق رای مخفی دو نفر را که حداقل یک نفرشان مقیم ایالت آنان نباشد انتخاب کنند، و آنگاه فهرستی از افرادی را که رای به آنان داده شده‌است و همچنین تعداد آرای هر یک از آنان را تهیه و پس از امضا و تأیید به صورت مهر شده به مرکز حکومت ایالات متحده و به نام شخص رئیس سنا ارسال نمایند؛ رئیس سنا در حضور نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان کلیه تاییدیه‌ها را می‌گشاید و سپس آراء شمارش می‌شوند. شخصی که بیشترین تعداد آراء را از کل انتخاب‌کنندگان تعیین شده کسب نماید، رئیس جمهور می‌شود و اگر بیش از یک‌نفر اکثریت مزبور را به تساوی داشته باشند و تعداد آراء مساوی باشد، مجلس نمایندگان بی‌درنگ از طریق رای مخفی یکی از آنان را به سمت ریاست جمهوری انتخاب می‌نماید و اگر هیچ فردی حائز اکثریت آراء نباشد، در این صورت مجلس نمایندگان مزبور به همان روش از میان پنج نفر اول فهرست، رئیس جمهور را انتخاب می‌نماید. اما در انتخاب وی، ایالتها رای خواهند داد و هر ایالت دارای یک رای می‌باشد، حد نصاب لازم برای این منظور عبارت است از مجموع عضو یا اعضای دو سوم ایالتها و اکثریتی از کل ایالتها برای انتخاب ضروری می‌باشد. در هر حالت پس از انتخاب رئیس جمهور، شخصی که بیشترین تعداد آرای انتخاب کنندگان را کسب نموده باشد معاون رئیس جمهور می‌شود؛ ولی اگر دو یا چند نفر باقی بمانند که دارای آرای مساوی باشند؛ سنا از میان آنان معاون رئیس جمهور را با رای مخفی می‌کند.
در رسم امروزی، هر ایالت گزینندگان خود را از طریق مراجعه به آرای عمومی برمی‌گزیند. گزینندگان پس از انتخاب در ایالتهای متناظر دیدار می‌کنند تا رأی خود را برای رئیس‌جمهور و معاون او بدهند.
عبارت ۴
کنگره می‌تواند زمان تعیین انتخاب کنندگان و روزی را که آنان باید آرای خود را به صندوق بریزند؛ معین نماید. این روز باید در سراسر ایالات متحده یک روز واحد باشد.
کنگره روز ملی انتخابات را تعیین می‌کند. امروزه، گزینندگان در سه شنبه پس از اولین دوشنبه نوامبر یک سال پیش از انقضای دوره رئیس‌جمهور برگزیده می‌شوند.
عبارت ۵
هر شخصی برای احراز مقام ریاست جمهوری باید در زمان تصویب این قانون اساسی، شهروند بومی یا تبعه ایالات متحده، حداقل سی‌وپنج ساله و مدت چهارده سال مقیم ایالات متحده باشد.
رئیس جمهور و معاون وی باید تا زمان روز معارفه،:
- شهروند آمریکا در هنگام تولد
- حداقل ۳۵ ساله
- حداقل ۱۴ سال ساکن آمریکا باشند.
عبارت ۶
وظایف و اختیارات رئیس جمهور در صورت برکناری، فوت، کناره‌گیری یا ناتوانی از انجام آنها، رئیس جمهور نیز معاون وی، مقام مسئولی را به عنوان کفیل ریاست جمهوری تعیین نماید و مقام مزبور طبق مقررات، تا زمان رفع ناتوانی یا انتخاب رئیس جمهور، به عنوان رئیس جمهور انجام وظیفه می‌نماید.
متمم بیست و پنجم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا صریحاً بیان می‌دارد که در صورت مرگ، برکناری یا استعفای رئیس‌جمهور، معاون او رئیس‌جمهور می‌شود و همچنین رویه‌ای برای پر کردن منصب خالی معاونت رئیس‌جمهور معین می‌کند.
عبارت ۷
رئیس جمهور در ازای خدماتش در زمانهای معین حقوق دریافت خواهد کرد و میزان آن در طول دوره ریاست جمهوری وی افزایش یا کاهش نمی‌یابد، رئیس جمهور نباید در طول دوره مزبور هیچگونه مقرری دیگری از ایالات متحده یا هیچ‌یک از ایالتها دریافت می‌نماید:
حقوق رئیس‌جمهور چهارصد هزار دلار در سال است و باید در طول دورهٔ او ثابت بماند.
عبارت ۸: سوگند ریاست جمهوری
«من رسماً سوگند یا می‌کنم که مسئولیت ریاست جمهوری ایالات متحده را صادقانه انجام دهم و تا آنجا که در توان دارم از قانون اساسی ایلات متحده صیانت، حمایت و دفاع نمایم.»
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Article Two of the United States Constitution». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ فوریه ۲۰۱۷.