افول
افول نمایشنامه‌ای از اکبر رادی است که سال ۱۳۴۲ نوشته شده‌است[1] و نخستین بار سال ۱۳۴۹ به نمایش درآمده.
| افول | |
|---|---|
| نویسنده | اکبر رادی |
| زبان اصلی | فارسی |
داستان
حکایت مهندس جهانگیر معراج است که در دامن خانواده یک مالک جا می‌گزیند تا در محدوده امکانات خود و محیط محدود روستا به دگرگونی‌هایی در زمینه زندگانی گیله‌مردها دست بزند و می‌زند: ایجاد یک چاه آرتزین، اقدام به تأسیس مدرسه‌ای تازه در زمین زراعتی پدرزن خود و ایجاد روابط دوستانه با چهره‌های شهری ده: مدیر، دکتر، معلم و... به منظور بهبود وضع فرهنگ و بهداشت گیله‌مردها در سال ۱۳۳۷ است. سه سال از سکونت مهندس در روستای نارستان می‌گذرد. او دختر «عماد» یکی از مالک‌های «نارستان» را به زنی گرفته و در خانه او منزل کرده‌است و با امکانات اقتصادی عماد به کارهای اصلاحی خود دست‌زده تا اینکه تضاد منافعی پیش می آید.
متن
نمایشنامه به سال ۱۳۴۲ نوشته شد و سال بعد در انتشارات طرفه چاپ شد.[1] سال ۱۳۵۵ نسخهٔ نوینی از نمایشنامه چاپ شد که در سال ۱۳۵۱ آماده شده بود.[2] چاپ‌های بعدی در نشر قطره بوده‌است. واپسین نسخهٔ نمایشنامه در دفتر نخست روی صحنه آبی چاپ شده‌است.
نخستین نمایش
علی نصیریان اين نمایشنامه را در اسفند ۱۳۴۹ روی صحنه برد.