الکتروتراپی

الکتروتراپی (به انگلیسی: Electrotherapy) زیرشاخه‌ای از فیزیوتراپی (مجموعه مداخله‌های پزشکی که با یاری گرفتن از عوامل فیزیکی تلاش به پیشگیری، درمان، بهبود یا بازسازی بیمار می‌کنند)، با بهره‌گیری از الکتریسیته (در قالب‌های شوک‌های خفیف، یون و جریان دائم) تلاش به درمان یا بهبود بیمار می‌کند.

این شیوه درمانی در برخی موارد می‌تواند به همراه سایر روش‌های فیزیوتراپی نیاز متخصصان را به انجام عمل‌های جراحی مرتفع سازد، اصطلاحا به این گونه روش‌های درمانی، روش‌های غیر تهاجمی می‌گویند. تحریک اعصاب از طریق پوست (Tens)، التراسوند، درمان با موج کوتاه پالسی و درمان با امواج تداخلی از روش‌های متداول الکتروتراپی محسوب می‌شوند.

از جمله مزیت های درمانی الکتروتراپی می‌توان به موارد زیر اشاره داشت؛

  • تسکین درد از طریق تاثیر بر پایانه‌های عصبی و ترشح هورمون‌های ضد درد مانند اندورفین در بدن
  • کمک به ترمیم سریع‌تر زخم‌ها و تسریع در ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب دیده از طریق افزایش جریان خون
  • تقویت عضلات با تاثیر بر فیبرهای عضلانی و اعصاب
  • افزایش جریان خون موضعی
  • کاهش التهاب و تورم
  • و ...[1]

با توجه به مزیت‌های الکتروتراپی از کاربرد های آن می‌توان به موارد زیر اشاره داشت؛

  • کمک به درمان آرتروز
  • کاهش درد های کمر، گردن، شانه
  • انواع سردرد و میگرن
  • تسریع درمان آسیب دیدگی‌های ورزشی
  • فتق دیسک کمر
  • تنیس البو
  • گلف البو
  • تاندونیت و بورسیت
  • کمک به تسریع جوش خوردگی‌های استخوانی
  • توانبخشی‌های بعد از عمل‌های جراحی
  • روماتیسم مفصلی
  • ضعف عضلانی
  • و ...


منابع
  1. «الکتروتراپی یا تحریکات الکتریکی». aboualipt.ir.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.