اورانیل

یون اورانیل یک اوکسی‌کاتیون از اورانیوم در حالت اکسایش 6+، با فرمول شیمیایی UO2+
2 است. این کاتیون ساختار خطی با پیوندهای کوتاه U-O دارد که نشانگر وجود پیوندهای چندگانه بین اورانیوم و اکسیژن است. یون اورانیل کمپلکس‌های زیادی تشکیل می دهد ، به ویژه با لیگاند هایی که دارای دهنده اتم اکسیژن هستند. کمپلکس‌های اورانیل در استخراج اورانیوم از سنگ معدن آن و در بازیافت سوخت هسته‌ای از اهمیت بالایی برخوردار است.

مدل گلوله و میله UO2+
2

نمایشی از یون اورانیل که پیوند سه گانه U-O را نشان می دهد

کاربردها

از نمک های اورانیل برای رنگ آمیزی نمونه ها در مطالعات الکترونی و میکروسکوپ الکترومغناطیسی دی‌ان‌ای استفاده می شود.[1]

مسائل بهداشتی و زیست محیطی

نمکهای اورانیل سمی هستند و می توانند باعث بیماری مزمن کلیوی و نکروز حاد توبولار شوند . اندام های هدف شامل کلیه ها، کبد، ریه ها و مغز هستند. تجمع یون اورانیل در بافت ها از جمله گونوسیت‌ها[2] اختلالات مادرزادی ایجاد می کند، و در گلبول های سفید باعث آسیب سیستم ایمنی می شود.[3] همچنین ترکیبات اورانیل نوروتوکسین محسوب می شوند. آلودگی یون اورانیل در اورانیوم ضعیف‌شده یافت می شود.[4]

منابع

Zobel R.; Beer M. (1961). "Electron Stains: I. Chemical Studies on the Interaction of DNA with Uranyl Salts". Journal of Cell Biology. 10 (3): 335–346. doi:10.1083/jcb.10.3.335. PMC 2225082. PMID 13788706.
Arfsten DP, Still KR, Ritchie GD (2001). "A review of the effects of uranium and depleted uranium exposure on reproduction and fetal development". Toxicology and Industrial Health. 17 (5–10): 180–191. doi:10.1191/0748233701th111oa. PMID 12539863.
Schröder H, Heimers A, Frentzel-Beyme R, Schott A, Hoffman W (2003). "Chromosome Aberration Analysis in Peripheral Lymphocytes of Gulf War and Balkans War Veterans" (PDF). Radiation Protection Dosimetry. 103 (3): 211–219. doi:10.1093/oxfordjournals.rpd.a006135. PMID 12678382. Archived from the original (PDF) on 2014-01-08. Retrieved 2014-01-08.
Salbu B, Janssens K, Linda OC, Proost K, Gijsels L, Danesic PR (2004). "Oxidation states of uranium in depleted uranium particles from Kuwait". Journal of Environmental Radioactivity. 78 (2): 125–135. doi:10.1016/j.jenvrad.2004.04.001. PMID 15511555.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Zobel R.; Beer M. (1961). "Electron Stains: I. Chemical Studies on the Interaction of DNA with Uranyl Salts". Journal of Cell Biology. 10 (3): 335–346. doi:10.1083/jcb.10.3.335. PMC 2225082. PMID 13788706.

[2] Arfsten DP, Still KR, Ritchie GD (2001). "A review of the effects of uranium and depleted uranium exposure on reproduction and fetal development". Toxicology and Industrial Health. 17 (5–10): 180–191. doi:10.1191/0748233701th111oa. PMID 12539863.

[3] Schröder H, Heimers A, Frentzel-Beyme R, Schott A, Hoffman W (2003). "Chromosome Aberration Analysis in Peripheral Lymphocytes of Gulf War and Balkans War Veterans" (PDF). Radiation Protection Dosimetry. 103 (3): 211–219. doi:10.1093/oxfordjournals.rpd.a006135. PMID 12678382. Archived from the original (PDF) on 2014-01-08. Retrieved 2014-01-08.

[4] Salbu B, Janssens K, Linda OC, Proost K, Gijsels L, Danesic PR (2004). "Oxidation states of uranium in depleted uranium particles from Kuwait". Journal of Environmental Radioactivity. 78 (2): 125–135. doi:10.1016/j.jenvrad.2004.04.001. PMID 15511555.