ایالت‌های مرکزی شمال شرقی
ایالت‌های مرکزی شمال شرقی (به انگلیسی: East North Central states) یک منطقه جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا است، که از ۵ ایالت ایلینوی، ایندیانا، میشیگان، اوهایو و ویسکانسین تشکیل می‌شود و بالغ بر ۴۶ میلیون نفر جمعیت دارد.[1] منطقه ایالت‌های مرکزی شمال شرقی بعنوان یکی از ۹ زیرگروه جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود، که به‌طور رسمی توسط اداره آمار ایالات متحده آمریکا طبقه‌بندی شده‌اند. ایالت‌های تشکیل‌دهنده این منطقه، در نزدیکی دریاچه‌های بزرگ مستقر می‌باشند.
ایالت‌های مرکزی شمال شرقی | |
|---|---|
 موقعیت ایالت‌های مرکزی شمال شرقی در نقشه | |
| ایالت‌ها | |
| کلان‌شهرها | |
| بزرگترین شهر | شیکاگو |
| مساحت | |
| • کل | ۲۹۹٬۱۷۰ مایل مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار کیلومتر مربع) |
| جمعیت (۲۰۱۰) | |
| • کل | ۴۶٬۴۲۱٬۵۶۴ نفر |
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «East North Central states». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.