شیکاگو
شیکاگو (به انگلیسی: Chicago) بزرگترین شهر ایالت ایلینوی است. منطقه شهری شیکاگو با جمعیت بیش از ۹ میلیون نفر سومین شهر پرجمعیت در ایالات متحده است و پرجمعیتترین شهر منطقه غرب میانه ایالات متحده است. به طور رسمی در سال ۱۸۳۷ میلادی به عنوان یک شهر شناخته شد. شهر شیکاگو یکی از مراکز عمده تجاری، مالی، ترابری، و فرهنگی در ایالات متحده است. شیکاگو تأثیر فراوانی در آموزش، سرگرمی، و سیاست دارد.
این شهر دارای هشت خط مترو و دو فرودگاه است. فرودگاه بینالمللی اوهر دومین فرودگاه شلوغ در جهان میباشد. در سال ۲۰۱۲ فرودگاه اوهر بیش از ۶۶ میلیون مسافر داشت.
شیکاگو City of Chicago | |
---|---|
پرچم مهر | |
لقب(ها): شهر بادخیز شهر دوم شهر شانههای بزرگ شهر مؤثر | |
موقعیت در ایلینوی | |
شیکاگو موقعیت در ایلینوی | |
مختصات: ۴۱°۵۲′۵۵″ شمالی ۸۷°۳۷′۴۰″ غربی | |
کشور | ایالات متحده آمریکا |
ایالت | ایلینوی |
تاریخ اسکان تاریخ شهر شدن | دهه ۱۷۷۰ (میلادی) ۴ مارس ۱۸۳۷ |
مدیریت | |
• شهردار | رام امانوئل (د) |
مساحت | |
• شهر | ۶۰۶٫۱ کیلومتر مربع (۲۳۰ مایل مربع) |
• خشکی | ۵۸۸ کیلومتر مربع (۲۳۰ مایل مربع) |
• آب | ۱۸ کیلومتر مربع (۶٫۹ مایل مربع) |
• کلانشهری | ۲۸٬۱۶۰ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع) |
بلندی | ۱۸۲ متر (۵۹۷ پا) |
جمعیت (۲۰۱۰) | |
• شهر | ۲٬۶۹۵٬۵۹۸ |
• کلانشهری | ۹٬۴۶۱٬۱۰۵ |
نام اهلیت(ها) | Chicagoan |
منطقه زمانی | یوتیسی ۶- (CST) |
• تابستان (ساعت تابستانی) | یوتیسی ۵- (CDT) |
پیششماره(های) تلفن | ۳۱۲ , ۷۷۳ , ۸۷۲ |
وبگاه |
تاریخچه
منطقه شیکاگو پیش از آن که مهاجران اروپایی در آن ساکن شوند، در اصل قلمرو و اقامتگاه قبیله پوتاواتومی بود.[1] اولین ساکن غیر بومی شیکاگو فردی هاییتی تبار به نام ژان باپتیست پون دوسابل بود که در سال ۱۷۸۰ در شهر شیکاگو اقامت گزید. شیکاگو در سال ۱۸۳۳ به عنوان شهرک تأسیس و ۴ سال بعد هنگامی که جمعیتش به حدود ۴۱۷۰ نفر رسید به شهر تبدیل شد.[2] با گسترش راهآهن و رسیدن آن به شیکاگو، شکوفایی این شهر نیز آغاز شد به گونهای که در سال ۱۸۷۰ بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر در این شهر زندگی میکردند.[3]
نام شیکاگو
نام شیکاگو را فرانسویها از واژهٔ شیکاکوا که از زبان بومیان آمریکا است، گرفتهاند که به معنی پیاز وحشی یا سیر وحشی است.[4][5][6]
جلال آلاحمد در خاطرات خود در مورد نام این شهر مینویسد:
«دیگر اینکه شیکاگو یک اسم سرخپوستی است و به علت اینکه اول دست فرانسویها بوده، با ch مینویسند شین اش را.»[7]
مترو
متروی شیکاگو در سال ۱۸۹۲ تأسیس شده و هماکنون دارای ۸ خط و ۱۴۵ ایستگاه میباشد، این مترو از قدیمیترین متروهای جهان محسوب میشود.
مراکز فرهنگی و تحقیقاتی
از مراکز دانشگاهی این شهر میتوان انستیتوی تکنولوژی ایلینوی، دانشگاه شیکاگو، دانشگاه راش و دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه ایلینوی در شیکاگو را نام برد.
آزمایشگاه ملی آرگون، کتابخانه عمومی شیکاگو و مؤسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو نیز در این شهر قرار دارند.
ورزش
تیم فوتبال شیکاگو فایر، تیم فوتبال آمریکایی شیکاگو بیرز و تیم بسکتبال شیکاگو بولز از این شهرند.
جذابیتهای گردشگری
- پارک میلنیوم (شیکاگو)
- منار شیکاگو
- مشرقالاذکار (ویلمت)
- مؤسسه هنر شیکاگو
- آسماننمای ادلر
- مرکز جان هنکاک
- برج ویلیس
- برج و هتل بینالمللی ترامپ
- دریاچه میشیگان
فرودگاهها
- فرودگاه بینالمللی اوهیر شیکاگو
- فرودگاه بینالمللی میدوی شیکاگو
اقتصاد
شیکاگو در حوزهٔ دریاچههای بزرگ و آبراه داخلی ایالات متحده است و از این طرق به بسیاری از شهرهای نیمه شرقی آمریکای شمالی و همچنین آبهای بینالمللی دسترسی دارد.
- بازار تجارتی شیکاگو
- اسکیدمور، اوینگز، مریل
- بانک فدرال رزرو شیکاگو
نگارخانه
- لوکوموتیو بخار از شیکاگو، متروی راهآهن ایلینوی، ۱۹۴۲
منابع
- «شیکاگو، ایلینوی: کلان شهری در منطقه دریاچههای بزرگ». اداره طلاعات بینالمللی وزارت امور خارجه آمریکا. ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۳.
- "تاریخ شیکاگو". Archived from the original on 29 August 2016. Retrieved 31 August 2016.
- مصطفی محمدی دهچشمه (زمستان ۱۳۹۱). «نگرشی بر ناگفتههای مکتب شیکاگو در مطالعات شهری» (PDF). نشریه سپهر شماره ۸۴.
- Swenson, John F. (Winter 1991). "Chicagoua/Chicago: The origin, meaning, and etymology of a place name". Illinois Historical Journal. 84 (4): 235–248. ISSN 0748-8149. OCLC 25174749.
- McCafferty, Michael (December 21, 2001). ""Chicago" Etymology". The LINGUIST List. Retrieved October 22, 2009.
- McCafferty, Michael (Summer 2003). "A Fresh Look at the Place Name Chicago". Journal of the Illinois State Historical Society. Illinois State Historical Society. 96 (2). ISSN 1522-1067.
|access-date=
requires|url=
(help) - سفر آمریکا. جلال آل احمد. ۱۳۸۰. کتاب سیامک. ص۲۷۶