جمهوری دموکراتیک کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو (به فرانسوی: République démocratique du Congo) یا کشور کنگو دموکراتیک (کنگو کینشاسا) کشوری است در مرکز آفریقا. پایتخت آن کینشاسا است.

مختصات: ۳°جنوبی ۲۴°شرقی / -3; 24
جمهوری دموکراتیک کنگو

République démocratique du Congo (فرانسوی)
Repubilika ya Kôngo ya Dimokalasi (کنگو )
Republíki ya Kongó Demokratíki (لینگالایی)
Jamhuri ya Kidemokrasia ya Kongo (سواحلی)
Ditunga dia Kongu wa Mungalaata (Tshiluba)
Coat of arms
شعار: "Justice – Paix – Travail" (فرانسوی)
"دادگری - آشتی - کار"
سرود: Debout Congolais (فرانسوی)
"بپاخیز! ای کنگویی"
موقعیت  جمهوری دموکراتیک کنگو  (dark green)
پایتختکینشاسا
۴°۱۹′ جنوبی ۱۵°۱۹′ شرقی
بزرگترین شهرپایتخت
زبان(های) رسمیزبان فرانسوی
زبان(های) ملی
گروه‌های قومی
بخش اقلیتها را بنگرید
نام(های) اهلیتCongolese
حکومتحکومت متمرکز نظام نیمه‌ریاستی جمهوری
• رئیس‌جمهور
فلیکس تشیسکدی
• نخست‌وزیر
Jean-Michel Sama Lukonda
قوه مقننهپارلمان
مجلس سنا
مجلس ملی
تاریخچه جمهوری دموکراتیک کنگو
• استعمار
۱۷ نوامبر ۱۸۷۹
۱ ژوئیه ۱۸۸۵
۱۵ نوامبر ۱۹۰۸
• استقلال از بلژیک
۳۰ ژوئن ۱۹۶۰[1]
۲۰ سپتامبر ۱۹۶۰
• تغییر نام به جمهوری دموکراتیک کنگو
۱ اوت ۱۹۶۴
۲۹ اکتبر ۱۹۷۱
۱۷ مه ۱۹۹۷
• قانون اساسی کنونی
۱۸ فوریه ۲۰۰۶
مساحت
• کل
۲٬۳۴۵٬۴۰۹ کیلومترمربع (۹۰۵۵۶۷مایل‌مربع) (۱۱ام)
• آبها (٪)
۳٫۳۲
• تراکم
۳۹٫۱۹ /به ازای هر کیلومترمربع (۱۰۱٫۵ /مایل‌مربع)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)برآورد ۲۰۱۹ 
• کل
▲ $۷۷٫۴۸۶ بیلیون[2]
• سرانه
▲ $۸۴۳[2]
تولید ناخالص داخلی (GPD) (اسمی)برآورد ۲۰۱۹ 
• کل
▲ $۴۶٫۱۱۷ بیلیون[2]
• سرانه
▲ $۵۰۱[2]
شاخص جینی (۲۰۰۶) ۴۴٫۴[3]
شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۸)▼ ۰٫۴۵۹[4]
۱۷۹ام
واحد پولفرانک کنگو (CDF)
منطقه زمانییوتی‌سی+1 تا +۲ (WAT and CAT)
جهت رانندگیراست
پیش‌شماره تلفنی+۲۴۳
کد ایزو ۳۱۶۶CD
دامنه سطح‌بالا.cd

جمهوری دموکراتیک کنگو از شمال خاوری با سودان جنوبی و از شمال با جمهوری آفریقای مرکزی و از خاور با اوگاندا، رواندا، بوروندی و تانزانیا و از سوی جنوب خاوری و جنوب با زامبیا و از باختر با جمهوری کنگو و از جنوب و جنوب باختر با آنگولا و همچنین از باختر با استان برون بومی کابیندا از آنگولا هم‌مرز استو از سوی باختر به اقیانوس اطلس پیوند می‌خورد.

جمهوری دموکراتیک کنگو دوّمین کشور بزرگ در آفریقا و یازدهمین کشور بزرگ جهان به‌شمار می‌آید و با جمعیت بیش از ۹۰٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر، شانزدهمین کشور پرجمعیت جهان و چهارمین کشور پرجمعیت در آفریقا است[5] و همچنین به عنوان پرجمعیت‌ترین کشوری که زبان رسمی آن فرانسوی است، شناخته می‌شود.

جمهوری دمکراتیک کنگو از شمال با سودان جنوبی و آفریقای مرکزی، از شرق با اوگاندا، رواندا، بروندی و تانزانیا از جنوب با آنگولا و زامبیا و از غرب با جمهوری کنگو همسایه است. در غرب این کشور هم ساحل اقیانوس اطلس به طول تنها ۴۰ کیلومتر در کنار دهانه ۹۰۰ کیلومتری رود کنگو واقع است.

این کشور در ۳۰ ژوئن ۱۹۶۰ از بلژیک استقلال یافت. از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۷ زئیر نام داشت. پیش از آن کنگوی کینشاسا و پیش از آن نیز برای تمایز از کنگو برازاویل (جمهوری کنگو کنونی)، کنگو لئوپولدویل نامیده می‌شد. کنگوی بلژیک٫ زئیر و کشور آزاد کنگو نامهای دیگری هستند که در گذشته برای این کشور به کار می‌رفتند.

واحد پول این کشور فرانک کنگو است و در حالی که این کشور از غنی‌ترین کشورهای جهان از نظر منابع طبیعی به‌شمار می‌آید مردم آن از فقیرترین مردم جهان هستند. ۹۶ درصد از مردم این کشور مسیحی هستند و به ۲۵۰ قوم گوناگون سیاه‌پوست تعلق دارند. بیشتر مردم این کشور از اقوام کنگو، لوبا و مونگو هستند.

جنگ دوم کنگو که از سال ۱۹۹۸ آغاز شده و همچنان در جریان است، این کشور را ویران کرد. گاه به این جنگ «جنگ جهانی آفریقا» نیز می‌گویند زیرا ۹ کشور آفریقایی و حدود بیست گروه مسلح در آن شرکت کرده‌اند. به رغم امضای توافق صلح در سال ۲۰۰۳، جنگ همچنان در شرق کشور ادامه دارد. در شرق کنگو شیوع تجاوز به عنف و دیگر خشونت‌های جنسی از همه جهان وخیم‌تر است. در یک دورهٔ ۱۲ ماهه در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ در این کشور به ۴۰۰ هزار زن که بین ۱۵ تا ۴۹ سال سن داشتند، تجاوز شده‌است.[6] جنگی که در این کشور جریان دارد مرگبارترین درگیری جهان پس از پایان جنگ داخلی چین است و کشته شدن ۵٫۴ میلیون نفر را از سال ۱۹۹۸ در پی داشته‌است. بیشتر قربانیان از مالاریا، اسهال، ذات‌الریه و سوء تغذیه جان خود را از دست داده‌اند.

کنگو را باید در زمره پرتحول‌ترین اوضاع سیاسی میان کشورهای آفریقایی دانست. طی سال‌های اخیر، دخالت‌های بی‌حد و حصر همسایگان کنگو در امور این کشور منجر به راه‌اندازی جنگ خانمان‌برانداز با جمهوری روآندا شده‌است که با استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در مرزهای مشترک دو کشور آرامش نسبی برقرار شده‌است. جنگ داخلی این کشور در سال ۲۰۰۳ به پایان رسید، اما نواحی شرقی آن به علت فعالیت ده‌ها گروه شورشی همچنان بی‌ثبات است. در کنگو از خشونت جنسی همراه با ددمنشی غیرعادی به عنوان یک سلاح جنگی استفاده می‌شود. تجاوز گروهی رواج دارد و گاهی از قنداق تفنگ در این کار استفاده می‌شود.[7]

تاریخ
نوشتار اصلی: تاریخچه جمهوری دموکراتیک کنگو

این کشور به‌وسیلهٔ یک بلژیکی کشف شد و تا سال ۱۹۶۰ تحت استعمار بلژیک بود.

ناحیه کنگو را تجارت برده چپاول کرد و در ۱۸۸۵ تبدیل به ملک شخصی لئوپولد دوم بلژیک پادشاه بلژیک گردید؛ ولی در ۱۹۰۸ انزجار بین‌المللی از قساوت رژیم حاکم در «کشور آزاد کنگو» پادشاه را مجبور ساخت تا این ناحیه را به صورت مستعمره بلژیک به صادرکنندهٔ عمده‌ای از مواد معدنی تبدیل کند.[8]

حکومت در تأمین خدمات اجتماعی به ویژه آموزش ابتدایی نسبتاً پیشرفته بود، ولی تقریباً هر گونه فعالیت سیاسی آفریقایی‌ها را محدود کرد. در نتیجه زمانی که بلژیک در ۱۹۶۰ به استعمار کنگو خاتمه داد، این کشور به اندازهٔ کافی آماده نبود. ظرف چند روز بعد از استقلال ارتش شورش کرد و ثروتمندترین ناحیه – کاتانگا، تحت حکومت موسی چومبه – مبادرت به جدایی کرد. کنگو سازمان ملل متحد را دعوت به مداخله کرد، ولی نیروهای این سازمان در غالب آمدن بر تداوم جنگ داخلی فقط تا حدودی موفق شدند. سرهنگ موبوتو دو بار در حکومت مداخله کرد و در ۱۹۶۵ خود را رهبر کشور ساخت. وی که خواهان «اصالت» بود نام کشور را به زئیر و نام خود را به موبوتو سسه سکو تغییر داد. او اقتدار دولت مرکزی را به تدریج اعاده کرد و نظام تک‌حزبی را برقرار ساخت (۱۹۶۷).

حکومت سکو شدیداً مورد انتقاد بین‌المللی قرار گرفت، ولی او پشتیبانی کشورهای غربی را که برای کنگو به صورت منبعی از مواد معدنی راهبردی ارزش قائل بودند حفظ کرد. در ۱۹۹۰، نارضایتی عمومی موجب کسب برخی اصلاحات شد و – به دنبال لغو قانونی نظام تک حزبی – کنفرانس ملی به منظور ایجاد دموکراسی در زئیر برگزار شد (۱۹۹۱). طی ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ درگیری بین کنفرانس ملی و نخست‌وزیر در یک طرف و رئیس‌جمهور موبوتو در طرف دیگر روی داد. بخش‌هایی از نیروی مسلح ناراضی شدند و نظم و قانون در قسمت‌هایی از کشور به هم ریخت.

سیاست

نام پاتریس لومومبا، قهرمان ملی کنگو با مبارزات استقلال‌طلبانه این کشور عجین است. اما سال‌های بعد حکومت دمکراتیک کنگو به دست یکی از دیکتاتورترین افراد یعنی موبوتو سسه سوکو افتاد و در زمان حکومت وی تاراج ذخایر معدنی این کشور آغاز شد.

در سال ۱۹۹۶ با کودتای یک افسر نظامی به نام لوران کابیلا، موبوتو از کشور گریخت و از آن زمان نام زئیر به جمهوری دموکراتیک کنگو تغییر یافت. پس از سرنگونی موبوتو خط مشی سوسیالیستی و کمونیستی بیشتری در کنگو به کار گرفته شد

از سال ۱۹۹۶ این کشور درگیر جنگ داخلی شد که تا سال ۲۰۰۲ ادامه یافته و منجر به کشته شدن ۴ میلیون نفر و آوارگی ده‌ها میلیون نفر از مردم کنگو به ویژه در مناطق شرقی آن شد.

در سال ۲۰۰۲ لوران کابیلا در حالی که مشغول مذاکره در دفتر کار خود بود، توسط یک ستوان نظامی از محافظین خود به نام رشیدی کاسریکا ترور شد و پسر وی به نام ژوزف کابیلا از تمام سران شورشی خواست تا از جنگ دست بردارند. هم‌زمان با این تحول و در پی تلاش‌های چند کشور عمده و سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای سرانجام موافقتنامه دریاچه‌های بزرگ در سال ۲۰۰۳ به امضا رسید و جنگ داخلی پایان یافت.

به موجب این موافقتنامه دولت ائتلافی به ریاست جمهوری ژوزف کابیلا و ۴ رهبر عمده شورشی این کشور به عنوان معاون وی تشکیل شد. بر پایه این موافقتنامه دولت با کمک سازمان ملل و دیگر کشورهای کمک‌کننده بایستی تا سال ۲۰۰۶ زمینه برگزاری انتخابات برای تعیین رئیس‌جمهور این کشور را فراهم می‌ساخت.

احزاب جمهوری خلق، دمکراتیک مسیحی، جنبش اتحاد و همبستگی، حرکت پیشتاز ملی، اتحاد برای دمکراسی و پیشرفت اجتماعی و… در جمهوری دمکراتیک کنگو فعالیت سیاسی دارند.

انتخابات سال ۲۰۰۶

سرانجام در ژوئن ۲۰۰۶ انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی این کشور برگزار شد. ژوزف کابیلا رئیس‌جمهور و ژان پیر بمبا یکی از معاونان وی بیشترین آراء را به‌دست‌آورد و به دور دوم راه یافتند. اما در همان زمان اعلام نتایج دور اول در ۲۱ اوت، کینشاسا پایتخت این کشور صحنه جنگ خونین ۳ روزه‌ای میان نظامیان دو رقیب دور دوم شد که با پادرمیانی سازمان ملل، اتحادیهٔ اروپا و دیگر بازیگران عمده منطقه‌ای پایان یافت.

دور دوم انتخابات در ۲۹ اکتبر ۲۰۰۶ برگزار گردید و با توجه به ائتلاف برخی از احزاب در پارلمان با یکدیگر به نفع کابیلا و رأی ۴۴ درصدی او در دور اول انتخابات، وی توانست بر رقیب نیرومند خود چیره گردد و از ماه دسامبر ۲۰۰۶ رسماً به عنوان رئیس‌جمهور این کشور برگزیده شود.

جغرافیا

کنگو با وسعتی برابر با ۲٬۳۴۵٬۴۰۹ کیلومتر مربع در زمره بزرگ‌ترین کشورهای جهان قرار دارد. این کشور از سوی شمال با جمهوری آفریقای مرکزی و سودان جنوبی هم‌مرز است، از سوی شرق با اوگاندا، رواندا و بوروندی، از جنوب با زامبیا و آنگولا مرز دارد و از سمت غرب به جمهوری کنگو، برون‌بوم کابیندا متعلق به آنگولا و اقیانوس اطلس محدود شده‌است. دریاچه تانگانیکا در شرق کشور، خاک آن را از تانزانیا جدا می‌کند.

این کشور در موآندا کرانه‌ای ۴۰ کیلومتری در کنار اقیانوس دارد و دهانه ۹ کیلومتری رود کنگو نیز به خلیج گینه می‌ریزد.

بیش از ۶۰٪ مساحت این کشور متشکل است از حوضه آب‌گیری با جنگلهای بارانی استوایی که رود زئیر (کنگو) و شاخه‌هایش در آن جریان دارد. فلات‌ها و رشته‌کوه‌هایی که این آبگیر را احاطه کرده‌است شامل گرانکوه روِنزوری در شرق است. کنگو سرزمین ناهمواری است و ارتفاعات کمابیش بلند در نقاط مختلف آن به چشم می‌خورد رودهای مهم کنگو، لولابا، لومامی، اوبانگی، کاسای و بلندترین نقطه این کشور قلهٔ نگالیئما، با ۵۱۰۹ متر ارتفاع است. کنگو آب و هوایی مرطوب و استوایی با تغییر اندک فصلی دارد، هر چند از دسامبر تا فوریه شمال کشور خنک‌تر است.

زمین‌های زیر کشت بالغ بر پنج درصد از خاک کنگو و مراتع طبیعی و جنگل نیز بیش از ۳۵ درصد از این کشور را شامل می‌شود.[9]

آلودگی آب‌های سطحی به آلاینده‌های صنعتی و استفاده غیر بهداشتی از آن توسط بومیان و روستانشینان، فرسایش خاک و بارش باران‌های اسیدی و برداشت‌های غیراصولی منابع جنگلی بزرگترین مشکلات زیست‌محیطی کنگو طی سال‌های اخیر بوده‌است.[9]

طبیعت

گوریل‌ها ازجمله حیوانات سرشناس در جمهوری دمکراتیک کنگو هستند، که در معرض انقراض نیز قرار دارند.[10]

اقتصاد

ارزش منابع معدنی کنگو ۲۴ تریلیون دلار برآورد شده‌است که برابر با تولید ناخالص داخلی آمریکاست. تصاحب این ثروت غیرعادی زیرزمینی انگیزه اصلی جنگ داخلی این کشور بوده‌است. این کشور هشتاد درصد ذخایر سنگ‌های کولتان (دو فلز باارزش و شبیه به هم تانتالوم و نیوبیوم) را در خود جای داده‌است و بزرگترین تولیدکننده کبالت در دنیا، دومین تولیدکننده بزرگ الماس در دنیا و بزرگترین تولیدکننده مس در آفریقاست. ضمن اینکه ذخایر قابل توجهی از قلع، روی، طلا و نفت نیز دارد. ذخایر بزرگی از اورانیوم نیز در این کشور قرار دارد و اورانیومی که در پروژه منهتن برای ساخت نخستین بمب‌های اتمی دنیا استفاده شد از اورانیوم‌های کنگویی بودند. جنگل‌های وسیع این کشور نیز بیش از نیمی از ذخایر الوار آفریقای جنوب صحرا را در خود جای داده‌اند.[11]

بیش از دو سوم نیروی کار به کشاورزی اشتغال دارد و قهوه، چای، کاکائو، کائوچو و محصولات نخلی از این کشور صادر می‌شود. مواد معدنی نقطه اتکای اقتصاد این کشور است، مس، کبالت، روی و الماس معمولاً حدود ۶۰٪ از صادرات را تشکیل می‌دهد. کنگو دارای تورمی افسارگسیخته و دارای یکی از پایین‌ترین سطوح زندگی در آفریقا است.

بزرگترین شهرهای جمهوری دموکراتیک کنگو
شهرجمعیت
کینشاسا۱۱٬۱۱۶٬۰۰۰
لوبومباشی۱٬۹۳۶٬۰۰۰
امبوجی مایی۱٬۹۱۹٬۰۰۰
کانانگا۱٬۱۱۹٬۰۰۰
کیسانگانی۱٬۰۰۱٬۰۰۰
گوما۱٬۰۰۰٬۰۰۰
بوکاوو۱٬۰۰۰٬۰۰۰
تشی کاپا۶۰۰٬۰۰۰
ماسینا۴۸۵٬۰۰۰
کولوزی۴۵۴٬۰۰۰

۴۵٪ از جمعیت در مناطق شهری زندگی می‌کنند.

میانگین سنی ۱۷ سال است. امید به زندگی برای مردان ۶۰ و برای زنان ۶۳/۲ سال است.

جستارهای وابسته

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جمهوری دموکراتیک کنگو در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  1. Central Intelligence Agency (2014). "Democratic Republic of Congo". The World Factbook. Langley, Virginia: Central Intelligence Agency. Archived from the original on 10 August 2016. Retrieved 29 April 2014.
  3. "GINI index". World Bank. Archived from the original on 27 September 2013. Retrieved 30 July 2013.
  4. "Human Development Report 2019". برنامه عمران ملل متحد. 10 December 2019. Archived from the original (PDF) on 16 May 2020. Retrieved 10 December 2019.
  5. «World Population Prospects - Population Division - United Nations». population.un.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۳.
  6. بی‌بی‌سی فارسی: رقم بالای تجاوز در جمهوری دموکراتیک کنگو: ساعتی ۴۸ زن. انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۰. بازدید: ژوئن ۲۰۱۲.
  7. بی‌بی‌سی فارسی، بازدید: ژوئن ۲۰۱۲.
  8. Adam Hochschild, King Leopold's Ghost; A Story of Greed, Terror, and Heroism in Colonial Africa. New York, 1998 (Ned. vert. : De geest van koning Leopold II en de plundering van de Congo. Amsterdam: Meulenhoff, 1998).
  9. نرجه، کامران: کوتاه از کشورها: بازارشناسی آفریقا/ جمهوری دمکراتیک کنگو (زئیر): بخش بیست و نهم. در: «نامه اتاق بازرگانی». تیر ۱۳۸۳ - شماره ۴۳۵.
  10. «گوریل‌ها چطور از محیط‌بان‌ها قدردانی می‌کنند؟ /عکس». khabaronline.ir. ۲۰۱۵-۱۰-۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۱۰-۲۳.
  11. DR Congo's $24 trillion fortune African Business, Feb 1, 2009
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.