اتحادیه آفریقا

اتحادیه آفریقا (به انگلیسی: African Union) از جمله واژه‌های جدیدی است که از اوایل قرن بیست ویکم وارد ادبیات مناسبات سیاسی جهان شده‌است اتحادیه آفریقا در واقع نهاد جایگزین سازمان وحدت آفریقا (Organization Of African Unity) یا OAU است که به هدف بالابردن صلح، اتحاد و همکاری بین کشورهای آفریقایی بنیان نهاده شد و در حال حاضر ۵۵ کشور (تمامی کشورهای آفریقا) عضو آن هستند. مقر اصلی این سازمان در آدیس آبابا پایتخت کشور اتیوپی قرار دارد.

اتحادیه آفریقا

  • الاتحاد الأفريقي (عربی )
  • african union (انگلیسی)
  • Union africaine (فرانسوی)
  • União Africana (پرتغالی )
  • Unión Africana (اسپانیایی )
  • Umoja wa Afrika (سواحلی)
پرچم
Emblem
شعار: 
"A United and Strong Africa"
سرود: 
Let Us All Unite and Celebrate Together [1]
سبز تیره: کشورهای عضو
Political centres
بزرگترین شهر لاگوس
Official languages
نام(های) اهلیتآفریقایی
نوعاتحادیه قاره‌ای
Membership55 member states
حاکمان
 Assembly Chair
آلفا کنده[2]
 Commission Chair
Moussa Faki[3]
 Parliamentary President
Roger Nkodo Dang
قوه مقننهPan-African Parliament
بنیان‌گذاری
۲۵ مه ۱۹۶۳ (۱۹۶۳-۰۵-25)
 پیمان آبوجا
3 June 1991
 Sirte Declaration
9 September 1999
 African Union founded
9 July 2002
دامنه سطح‌بالا.africa c
وبگاه رسمیau.int
  • a Seat of the African Union Commission.
  • b Seat of the Pan-African Parliament.
  • c Proposed.

تاریخچه

سازمان وحدت آفریقا به عنوان سلف اتحادیه آفریقا در سال ۱۹۶۳ و پس از آنکه در روند استعمارزدایی پس از جنگ جهانی دوم تعداد کشورهای مستقل آفریقا رو به افزایش بود، با عضویت ۳۲ کشور در آدیس آبابا پایتخت اتیوپی تشکیل شد.

سازمان وحدت آفریقا در ابتدای کار فعالیت‌های خود را بر اهداف سیاسی که در ماده دوم اساسنامه آن ترسیم شده بود، متمرکز کرد. در این چارچوب این سازمان نقش عمده‌ای در استعمارزدایی از قاره آفریقا، حل و فصل مسالمت‌آمیز منازعات مرزی کشورهای این قاره، دفاع از حاکمیت ملی و تمامیت ارضی اعضا و مبارزه با آپارتاید ایفا کرد.

سازمان وحدت آفریقا به موازات دستیابی به برخی اهداف سیاسی و نیز گسترش تعداد اعضا اهداف خود را به عرصه‌های اقتصادی و فرهنگی و علمی گسترش داد. همچنین در پرتو تحولات نظام بین‌الملل پس از جنگ سرد، کشورهای عضو سازمان وحدت آفریقا نیز برای آنکه بتوانند نقش و جایگاه این قاره در مناسبات نظام بین‌الملل در قرن بیست و یکم را گسترش دهند تلاش‌هایی برای تأسیس اتحادیه آفریقا از دهه ۱۹۹۰ آغاز کردند.

در ادامه این مسیر ابتدا نشست فوق‌العاده سران سازمان وحدت آفریقا در شهر سیرت با انتشار بیانیه‌ای موسوم به «بیانیه سیرت» تصمیم به تأسیس اتحادیه آفریقا گرفتند. سپس در نشست سال ۲۰۰۰ سران آفریقا در شهر لومه اساسنامه اتحادیه آفریقا تصویب شد.

در نشست سال ۲۰۰۱ سران آفریقا در لوزاکا طرح جدیدی برای اجرایی کردن اتحادیه آفریقا ارائه شد و در نهایت در نشست سال ۲۰۰۲ سران آفریقا در شهر دوربان آفریقای جنوبی، اتحادیه آفریقا آغاز به کار کرد.

اکنون اتحادیه آفریقا به عنوان فراگیرترین سازمان کشورهای آفریقایی در پی تحقق اهداف گسترده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی برای حفظ صلح و ثبات در این قاره و نیز افزایش نقش آفریقا در نظام بین‌الملل است. مقر اتحادیه آفریقا همچون سازمان وحدت آفریقا که سلف آن بود در شهر آدیس آبابا پایتخت اتیوپی قرار دارد.

ارکان اتحادیه آفریقا نیز شامل اجلاس سران دولت‌ها و حکومت‌های عضو، شورای وزیران، کمیسیون آفریقا، کمیته دائم نمایندگان، شورای صلح و امنیت، پارلمان پان آفریقایی، شورای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، دیوان دادگستری، و تعدادی کمیته‌های فنی و تخصصی است و همچنین نهادهای مالی است.

۵۵ کشور عضو اتحادیه آفریقا عبارتند از: اریتره، اتیوپی، آفریقای جنوبی، الجزایر، آنگولا، اوگاندا، بنین، بوتسوانا، بورکینافاسو، بروندی، تانزانیا، تونس، توگو، جمهوری دموکراتیک عربی صحرا، آفریقای مرکزی، جمهوری کنگو، جمهوری دموکراتیک کنگو، جمهوری موریس، جیبوتی، چاد، دماغه سبز، رواندا، زامبیا، زیمبابوه، ساحل عاج، سنگال، سیرالئون، سیشل، سومالی، سودان، سودان جنوبی، سوازیلند، سائوتومه و پرینسیپ، غنا، کامرون، کنیا، کومور، گینه استوایی، گابن، گامبیا، گینه بیسائو، گینه، لسوتو، لیبریا، لیبی، ماداگاسکار، مالاوی، مصر،مراکش(مغرب)، موریتانی، موزامبیک، نامیبیا، نیجریه، نیجر.

در آینده اتحادیه آفریقا در نظر دارد نسبت به ایجاد پول متحد آفریقایی و نظام دفاعی یکپارچه متحد اقدام کند. از اهداف این سازمان می‌توان حفظ قاره در آرامش، ایجاد دموکراسی، بررسی حقوق بشر و داشتن اقتصاد پایدار نام برد.

کشورهای عضو

 الجزایر
 آنگولا
 بنین
 بوتسوانا
 بورکینافاسو
 بوروندی
 کامرون
 دماغه سبز
 جمهوری آفریقای مرکزی
 چاد
 کومور
 ساحل عاج
 جمهوری دموکراتیک کنگو
 جمهوری کنگو
 جیبوتی
 مصر
 گینه استوایی
 اریتره

 اتیوپی
 گابن
 گامبیا
 غنا
 گینه
 گینه بیسائو
 کنیا
 لسوتو
 لیبریا
 لیبی
 ماداگاسکار
 مالاوی
 مالی
 موریتانی
 موریس
 موزامبیک
 نامیبیا
 نیجر

 نیجریه
 رواندا
 جمهوری دموکراتیک صحرای غربی
 سائوتومه و پرنسیپ
 سنگال
 سیشل
 سیرالئون
 سومالی
 آفریقای جنوبی
 سودان
 سودان جنوبی
 اسواتینی
 تانزانیا
 توگو
 تونس
 اوگاندا
 زامبیا
 زیمبابوه

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.