جنگ دوم کنگو

جنگ دوم کنگو - که به جنگ بزرگ آفریقا نیز شناخته می‌شود - در اوت ۱۹۹۸ کمی بیش از یک سال پس از پایان جنگ اول کنگو در جمهوری دمکراتیک کنگو آغاز شد. ۹ کشور آفریقایی و حدود بیست و پنج گروه مسلح در این جنگ شرکت داشتند که بالغ بر ۵/۴ میلیون نفر جان خود را در طی این نبرد از دست دادند و سرانجام این درگیری مرگبار، بن‌بست نظامی بود.[7][8][9][10]

جنگ دوم کنگو


بالا سمت راست-قربانیان تجاوز که به خانه هایشان بازگردانده شده اند.

بالا سمت چپ-سربازان ارتش کنگو در سال 2001

پایین-سربازان شورشی در شهر گبادولیت در شمال کنگو
تاریخ۲ اوت ۱۹۹۸ – ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۳
(۴ سال، ۱۱ ماه، ۲ هفته و ۲ روز)
مکانجمهوری دموکراتیک کنگو
نتیجه

بن‌بست نظامی

  • توافق سان سیتی
  • ایجاد یک دولت متحد و چند حزبی در کنگو، توسط ژوزف کابیلا به‌عنوان رئیس جمهور و ژان-پیر بمبا به‌عنوان نخست‌وزیر.
  • پیمان پرتوریا; خروج رواندا از کنگو در ازای تعهد به خلع سلاح شبه نظامیان هوتو
  • ایجاد دولت انتقالی جمهوری دموکراتیک کنگو و استقرار MONUSCO
  • ادامه Ituri conflict.
  • آغاز Kivu conflict.
طرفین درگیر

دولت‌ها:
 جمهوری دموکراتیک کنگو
 آنگولا
 چاد
 نامیبیا
 زیمبابوه
نیروهای ضد اوگاندا:
ارتش مقاومت خدا
 سودان (ادعا شده)

  • نيروهای دموكراتيک متحد
  • UNRF II
  • FNI

شبه‌نظامیان ضد رواندا:
نيروهای دمكراتيک آزادسازی روآندا

  • مای-مای
  • Interahamwe
  • RDR
  • ALiR
  • Other هوتو-aligned forces

شبه‌نظامیان ضد بوروندی:

  • CNDD-FDD
  • FROLINA

شبه‌نظامیان متحد رواندا:

  • RCD
  • RCD-Goma
  • Banyamulenge

شبه‌نظامیان متحد اوگاندا:

  • MLC
  • Forces for Renewal
  • UPC
  • Other توتسی-aligned forces

نیروهای ضدآنگولا:
یونیتا
Foreign state actors:
اوگاندا
رواندا
بوروندی

Note: Rwanda and Uganda fought a short war in June 2000 over Congolese territory.
فرماندهان و رهبران

جمهوری دموکراتیک کنگو:
لوران کابیلا
(۱۹۹۷–۲۰۰۱)
ژوزف کابیلا
(۲۰۰۱–۲۰۰۳)

نامیبیا:
سم نوجوما
Dimo Hamaambo
Martin Shalli
زیمبابوه:
رابرت موگابه
امرسون منانگاگوا
Constantine Chiwenga
Perence Shiri
آنگولا:
ژوزه ادوآردو دوس سانتوس
João de Matos
چاد:
ادریس دبی

MLC:
Jean-Pierre Bemba

RCD:
Azarias Ruberwa
Tutsi groups:
Laurent Nkunda
اوگاندا:
یووری موسونی
رواندا:
پل کاگامه
بوروندی:
پیر بویویا
قوا

Mai Mai: ۲۰–۳۰٬۰۰۰ شبه‌نظامی

Interahamwe: ۲۰٬۰۰۰+

RCD: ۴۵٬۰۰۰

رواندا: ۸٬۰۰۰+[1]
تلفات

۲٬۰۰۰ اوگاندا (Kisangani only)[2]

4,000 rebel casualties (Kinshasa only)

۲٫۷–۵٫۴ میلیون excess death (1998–2008)[3][4]

۳۵۰٬۰۰۰+ مرگ‌ومیر خشونت‌آمیز (۱۹۹۸–۲۰۰۱)[5][6]
نقشه جنگ بزرگ آفریقا
بنفش: جمهوری دمکراتیک کنگو
آبی تیره: شرکت در جنگ در حمایت از دولت کنگو
آبی روشن: حامیان نظامی دولت کنگو
سبز: حامیان سیاسی دولت کنگو
نارنجی: شرکت در جنگ علیه دولت کنگو

جنگ در ژوئیه ۲۰۰۳ و پس از به قدرت رسیدن دولت انتقالی جمهوری دموکراتیک کنگو پایان یافت. اگرچه خشونت‌ها در بسیاری از مناطق کنگو، به خصوص شرق این کشور ادامه یافت. تا سال ۲۰۰۸ جنگ و عواقب آن مثل قحطی و بیماری باعث مرگ ۵٫۴ میلیون نفر شد. نزدیک به دو میلیون نفر از خانه‌هایشان آواره شده و به کشورهای همسایه پناهنده شدند. جنگ دوم کنگو مرگبارترین جنگ در جهان از زمان جنگ جهانی دوم است.[11]

دلایل آغاز این جنگ تا حدی مشابه و مرتبط با جنگ اول کنگو (۹۷–۱۹۹۶) بود. لورن کابیلا رهبر شورشیان چپ‌گرای کنگویی که در سال ۱۹۹۷ با حمایت رواندا و اوگاندا موفق به سرنگونی حکومت موبوتو سِسه سِکو شده بود، از متحدان سابق خود فاصله گرفته و برای جلوگیری از وقوع کودتا علیه حکومت خود دستور اخراج نیروهای نظامی رواندایی و اوگاندایی را از کشور صادر کرد. در پی آن گروه‌های مسلح متحد رواندا و اوگاندا به همراه دولت‌های این دو کشور و بوروندی وارد جنگ علیه حکومت کابیلا شدند.[12] دولت کنگو نیز در این جنگ زیمبابوه، نامیبیا، آنگولا و چاد و چندین گروه مسلح را در کنار خود داشت. در سال ۲۰۰۱ کابیلا در یک سوء قصد کشته شد و پسرش ژوزف کابیلا به قدرت رسید. این جنگ در سال ۲۰۰۳ با توافق طرفین برای صلح و تشکیل یک دولت انتقالی به ریاست ژوزف کابیلا و معاونانی از گروه‌های مخالف به‌طور رسمی پایان یافت اما درگیری‌ها پس از آن نیز ادامه یافته‌است. تسلط بر معادن باارزش کنگو از انگیزه‌های دیگر این جنگ و مناقشات پس از آن بوده‌است.

منابع
  1. "Africa's great war". The Economist. 4 July 2002. Archived from the original on 5 February 2007. Retrieved 7 February 2007.
  2. "Archived copy" (PDF). Archived (PDF) from the original on 27 September 2013. Retrieved 25 June 2013.
  3. Coghlan B; Brennan RJ; Ngoy P; et al. (January 2006). "Mortality in the Democratic Republic of Congo: a nationwide survey" (PDF). Lancet. 367 (9504): 44–51. doi:10.1016/S0140-6736(06)67923-3. PMID 16399152. Archived (PDF) from the original on 26 April 2012. Retrieved 27 December 2011.
  4. [Staff] (20100120) "DR Congo war deaths 'exaggerated'" بایگانی‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine BBC News
  5. International Rescue Committee ([undated]) Congo Crisis بایگانی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine International Rescue Committee
  6. Les Roberts & others (2001) Mortality in eastern Democratic Republic of Congo: Results from Eleven Mortality Surveys (PDF) بایگانی‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine (Report) International Rescue Committee
  7. Bowers, Chris (24 July 2006). "World War Three". My Direct Democracy. Archived from the original on 7 October 2008.
  8. Coghlan, Benjamin (2007). Mortality in the Democratic Republic of Congo: An ongoing crisis: Full 26-page report (Report). p. 26. http://www.rescue.org/sites/default/files/resource-file/2006-7_congoMortalitySurvey.pdf. Retrieved 21 March 2013.
  9. Robinson, Simon (28 May 2006). "The deadliest war in the world". Time. Archived from the original on 11 September 2013. Retrieved 2 May 2010.
  10. Bavier, Joe (22 January 2008). "Congo War driven crisis kills 45,000 a month". Reuters. Archived from the original on 14 April 2011. Retrieved 2 May 2010.
  11. Congo war-driven crisis kills 45,000 a month: study بایگانی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine Reuters
  12. The Second Congo War and Its Consequences Herbert Weiss, American Diplomacy
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جنگ دوم کنگو موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.