بازی ویدئویی چندنفره

بازی ویدئویی چندنفره (به انگلیسی: Multi-player Game) سبکی از بازی‌های ویدئویی است که در آن بیش از یک نفر می‌تواند در محیط بازی در همان زمان محلی بازی، یا (به عنوان مثال برادران سوپر ماریو) یا به‌صورت آنلاین از طریق اینترنت (به عنوان مثال دنیای وارکرفت ، ندای وظیفه). بازی‌های چند نفره معمولاً بازیکنان را ملزم می‌کنند که منابع یک سیستم بازی واحد را به اشتراک بگذارند یا از فن آوری شبکه برای بازی با هم در مسافت بیشتری استفاده کنند. بازیکنان ممکن است در برابر یک یا بیشتر انسان رقبا با یکدیگر رقابت، کار همکاری با یک شریک انسان برای رسیدن به یک هدف مشترک، یا نظارت بر فعالیت‌های بازیکنان دیگر. بازی‌های چند نفره به بازیکنان امکان تعامل با سایر افراد را در مشارکت، رقابت یا رقابت می‌دهد و ارتباطات اجتماعی غایب در بازی‌های تک نفره را برای آنها فراهم می‌کند.

چند نفره ناهمزمان

چند نفره ناهمزمان نوعی از بازی چند نفره است که در آن بازیکنان مجبور نیستند همزمان در حال بازی باشند.[1]

تاریخ

غیر شبکه ای شده

برخی از بازیهای کامپیوتری اولیه، از جمله بازیهای ورزشی اولیه (نظیر Tennis For Two محصول ۱۹۵۸ و Pong محصول ۱۹۷۲)، بازیهای تیراندازی اولیه (نظیر Spacewar! محصول ۱۹۶۲)، و بازیهای مسابقه ای اولیه (نظیر Astro Race محصول ۱۹۷۳) بازیهای دو نفره بودند. اولین نمونه‌های بازیهای چند نفره غیر نوبتی روی سامانه PLATO system حدود سال ۱۹۷۳ طراحی شدند. بازیهای چند نفره ای که روی آن سامانه ساخته شده بودند عبارت بودند از Empire محصول ۱۹۷۳ و Spasim محصول ۱۹۷۴؛ مورد دوم یکی از نخستین بازیهای تیراندازی اول شخص بود. بازیهای دیگر کامپیوتری شامل حالت بازی چند نفره نوبتی بودند که در دستگاه‌های بازی آرکید رومیزی محبوبیت داشتند. در چنین بازیها حق بازی در شرایطی خاصی (معمولاً پس از سوختن جان) عوض می‌شد. معمولاً امتیازات تمامی بازیکنان روی صفحه نمایش داده می‌شد تا آنها بتوانند موقعیت نسبی (رتبه) خود را ببینند.

بازیهای Gauntlet محصول ۱۹۸۵ و Quartet محصول ۱۹۸۶ حالت بازی کردن ۴ نفره همکارانه را به آرکید معرفی کردند. کنسول‌های این بازیها عریضتر بودند تا زمینه استفاده از چهار سِتِ کنترلر را فراهم نمایند.

شبکه ای شده

اولین جلسات سریال مقیاس بزرگ با استفاده از یک کامپیوتر واحد STAR (براساس Star Trek) , OCEAN (نبردی با استفاده از کشتی‌ها، زیردریایی‌ها و هلی کوپترها، با بازیکنان تقسیم شده بین دو شهر درگیر) و CAVE 1975 (براساس Dungeons and Dragons)، ساخته شده توسط کریستوفر کالدول (با هنر کار و پیشنهادها راجر لانگ و کدگذاری مونتاژ توسط رابرت کنی) در دانشگاه نیوهمپشایر DECsystem-10 90. سیستم رایانه ای دانشگاه صدها ترمینال داشت که از طریق خوشه PDP-11 برای دسترسی دانشجو، معلم و کارکنان (از طریق خطوط سریال) متصل می‌شدند. این بازی‌ها بر روی هر ترمینال (برای هر بازیکن) برنامه ای در حال اجرا بودند که بخشی از حافظه مشترک را به اشتراک می‌گذارد (معروف به «بخش بالای» در سیستم عامل TOPS-10). این بازی‌ها محبوب شدند و دانشگاه اغلب آنها را به دلیل استفاده از RAM ممنوع می‌کرد. STAR بر اساس برنامه BASIC تک کاربره و چرخش گرا سال ۱۹۷۴ استار، نوشته شده توسط مایکل اوشوگنی در UNH.

کن واسرمن و تیم استرایکر در مقاله 1980 BYTE سه عاملی را که باعث جذابیت بازی‌های رایانه ای تحت شبکه می‌شود، شناسایی کردند: [2]

  1. چندین انسان به جای کامپیوتر با یکدیگر رقابت می‌کنند
  2. اطلاعات ناقص منجر به تعلیق و خطر پذیری می‌شود
  3. بازی در زمان واقعی نیاز به واکنش سریع دارد

واسرمن و استرایکر نحوه شبکه سازی دو کامپیوتر Commetore PET را با کابل شرح دادند. مقاله آنها شامل یک جلاد نوع دو نفره است و پیچیده‌تر بودن فلش حمله نویسندگان را توصیف می‌کند.[2] شرکت تجهیزات دیجیتال نسخه چند کاربره دیگری از Star Trek , Decwar را بدون به روزرسانی صفحه در زمان واقعی توزیع کرد. به‌طور گسترده توزیع شد به دانشگاه‌های دارای DECsystem-10s. در سال ۱۹۸۱ کلیف زیمرمن با استفاده از گرافیک‌های سری VT100 ادای احترام به Star Trek را در MACRO-10 برای DECsystem-10s و -20s انجام داد. "VTtrek" در یک جهان سه بعدی چهار بازیکن فدراسیون را مقابل چهار کلینگون قرار داد.

Flight Simulator II که در سال ۱۹۸۶ برای Atari ST و Commodore Amiga منتشر شد، به دو بازیکن امکان اتصال از طریق مودم یا کابل سریال را داد و با هم در یک محیط مشترک پرواز کردند.

MIDI Maze، یک شوتر اول شخص اولیه است که در سال ۱۹۸۷ برای Atari ST منتشر شد، قبل از اینکه بازی اترنت و اینترنت رایج شود، از طریق رابط Midi چند نفره شبکه داشت. در نظر گرفته شده‌است اولین تیرانداز سه بعدی چند نفره در یک سیستم جریان اصلی و اولین بازی اکشن چند نفره شبکه (با پشتیبانی از حداکثر ۱۶ بازیکن). در سال ۱۹۹۱ پورت‌هایی را به تعدادی از سیستم عامل‌ها (از جمله Game Boy و Super NES) تحت عنوان Faceball 2000 دنبال کرد، و این امر را به عنوان یکی از اولین تیراندازهای اول شخص دستی چند پلتفرمی و نمونه کنسول اولیه این ژانر معرفی کرد.[3]

حالت‌های بازی چند نفره شبکه ای به "netplay" معروف هستند. اولین عنوان محبوب بازی ویدیویی با نسخه Local Local Network (LAN)، 1991 Spectre for the Apple Macintosh، دارای پشتیبانی AppleTalk برای حداکثر هشت بازیکن است. محبوبیت Spectre تا حدی نسبت داده شد به نمایش نام یک بازیکن در بالای cybertank آنها. Doom در سال ۱۹۹۳ دنبال شد، که اولین نسخه شبکه آن به چهار بازیکن همزمان امکان‌پذیر بود.[4]

بازی‌های شبکه چند نفره شبکه ای شبکه، مشکلات رایج اینترنت مانند تأخیر و ناشناس ماندن را از بین می‌برد و مورد توجه احزاب LAN قرار دارد. بازی‌های چند نفره پخش از طریق ایمیل برای برقراری ارتباط بین رایانه‌ها از ایمیل استفاده می‌کنند. سایر گزینه‌های مبتنی بر نوبت که بازیکنان را ملزم به آنلاین بودن نمی‌کند، بازی‌های ارسال به پست و بازی با اینترنت است. برخی از بازی‌های آنلاین "به‌صورت گسترده چند نفره " هستند و بسیاری از بازیکنان به‌طور همزمان در آن شرکت می‌کنند. دو ژانر عظیم چند نفره MMORPG (مانند World of Warcraft یا EverQuest) و MMORTS هستند.

جستارهای وابسته

بازی ویدئویی تک نفره

منابع
  1. Kelly, Tadhg. "Opinion: Synchronous or Asynchronous Gameplay".
  2. Wasserman, Ken; Stryker, Tim (December 1980). "Multimachine Games". BYTE. p. 24. Retrieved 18 October 2013.
  3. Parish, Jeremy, The Essential 50: Faceball 2000 بایگانی‌شده در ۲۰۰۴-۰۸-۲۰ توسط Wayback Machine, 1UP, Accessed April 24, 2009
  4. "Doom - electronic game".
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.