برافزایش (اخترفیزیک)
در اختر فیزیک واژه برافزایش (به انگلیسی: Accretion) حداقل در مورد دو فرایند مختلف به کار رفته‌است.
هنگامی که ستارهٔ با جرم پایین‌تر در یک سیستم دوتایی وارد فاز انبساط می‌شود، بخش بیرونی اتمسفر آن می‌تواند بر روی ستاره فشرده‌تر فرو افتد و یک دیسک 'برافزایشی' ایجاد کند.
نخستین و معمول‌ترین کاربرد برافزایش به فرایند رشداجسام پرجرم از طریق جذب گرانشی مادهٔ بیشتر - معمولاً گازی شکل- در یک قرص برافزایشی اشاره دارد.[1] وجود قرص‌های برافزایشی در اطراف ستاره‌های کوچک یا بقایای ستاره‌ای در ستارگان دوتایی و همچنین اطراف سیاهچاله‌هایی که در مرکز کهکشان‌های مارپیچی قرار دارند، بسیار معمول است.
در کنار این کاربرد، در نظریه سحابی، برافزایش به برخورد و چسبیدن الکترواستاتیک ذرات میکروسکوپی غبار و یخ سرد شده در قرص‌های پیش سیاره‌ای یا سیستم‌های پیش سیاره‌ای غول‌های گازی، اشاره دارد که در نهایت منجر به پیدایش سیاره‌های خرد می‌شود که ذرات کوچک و سیارات خرد دیگر را جذب می‌کنند.
منابع
- "Science with the VLTI". European Southern Observatory. 2008-08-08. Archived from the original on 24 May 2011. Retrieved 2011-04-11.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.