بزرگ‌زیاگان

اصطلاح بزرگ‌زیاگان (megafauna) به جانوران بزرگ یا عظیم‌جثه گفته می‌شود. این‌ها جانورانی هستند که وزنی بیش از ۴۵ کیلوگرم (در بعضی منابع ۱۰۰ کیلوگرم) دارند. همچنین در منابع دانشگاهی، بزرگ‌زیاگان اغلب به آن گروهی از جانوران که جثه‌ای بزرگتر از انسان دارند و نیز اهلی نشده‌اند اطلاق می‌شود. این اصطلاح به ویژه در اشاره به جانوران بزرگ‌جثهٔ ساکن بر زمین در دوران پلیستوسن، همچون ماموت‌ها، به کار می‌رود. بیشتر این جانوران در شمال اوراسیا، قاره آمریکا، و استرالیا در حدود ۱۰ تا ۴۰ هزار سال پیش منقرض شدند.

باور بر این است که بزرگ شدن جثهٔ بسیاری از جانوران به دلیل نیاز به تطابق با شرایط آب و هوایی سرد زمین در دوره‌های یخبندان بوده است. زمان انقراض بیشتر این گونه‌ها در انتهای دوران واپسین یخبندان زمین از این نگره پشتیبانی می‌کند؛ در نزدیک ۱۰۰۰۰ سال پیش، واپسین ماموت‌ها و کرگدن‌های پشمالو به دلیل از دست رفتن محیط زندگیشان منقرض شدند. آن‌ها که به زندگی در توندراهای وسیع عادت داشتند، با گرم شدن هوا و کنار گذاشته شدن تدریجی این زیستگاه‌ها با جنگل‌های با درختان پهن‌برگ از میان رفتند.[1]

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع
  1. Stan Florek. "Megafauna extinction theories - patterns of extinction". Australian Museum. Retrieved 29 Nov 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.