تریاژ

تریاژ (به فرانسوی: triage) فرایند اولویت‌بندی بیماران برای بهره‌مندی از درمان است که بر اساس شدت وخامت حال بیمار انجام می‌شود.

اتاق تریاژ در بخش اورژانس یک بیمارستان

تریاژ بیشتر در مواقع بحرانی مانند جنگ و زلزله و در اورژانس‌های شلوغ و در کل، در مواقعی که مراجعان از نظر تعداد بیش از توان پذیرش و خدمات‌دهی باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از کشورها نظیر ایالات متحدهٔ آمریکا، انگلستان، استرالیا، کانادا و ایتالیا، در بدو ورود به بخش اورژانس (EMS)، بیمار توسط یک پرستار مجرب، تریاژ می‌گیرد.

واژهٔ تریاژ از فعل فرانسویِ «تریه» (trier) به‌معنی جدا کردن و سوا کردن مشتق شده و به زمانی برمی‌گردد که در جنگ، بیماران بدحال را از کسانی که می‌توانستند به نبرد بازگردند جدا می‌کردند.

دسته‌بندی

بیماران به‌وسیله‌ی کد اولویت، در برخی کشورها، به ترتیب زیر تعریف می‌شوند.

  • سبز: بیمار با وضع قابل تحمل که نیاز به درمان فوری ندارد ولی باید زیر درمان اورژانسی قرار گیرد.
  • زرد: بیمار با وضع نسبتاً وخیم که بنا به شرایطِ اتاق اورژانس می‌تواند در حالت انتظار قرار گیرد.
  • قرمز: بیماران با حال وخیم که توان انتظار ندارند یا طول کشیدن دخالت‌های پزشکی برایشان خطر مرگ به‌دنبال دارد.
  • آبی: وضعیت بیمار آنقدر وخیم است که رو به مرگ است و بدون کمک‌های اورژانسی کمتر از ۳۰ دقیقه زنده می‌مانَد.
  • سیاه: بیمار فوت شده یا قابل احیا نیست و باید به سردخانه منتقل شود.

زمانبندی

بیماران وارد شده بایستی در حداقل زمان ممکن اولویت بندی شوند، یعنی پرستار تریاژ بایستی سرعت عمل کافی داشته باشد به طوری که طی ۲ تا ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ نماید. در این هنگام بدون هیچ گونه عمل درمانی پرستار، بیماران را با امکاناتی که در اختیار دارد، توسط نوار چسب رنگی-کارت مخصوص تریاژ-علایم رنگی چراغ دار-شماره کد ویژه و غیره آماده می‌کند.

  • نمونه کارت تریاژ در ژاپن
  • نمونه علائم چراغدار

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.