ارزیابی پرستاری
ارزیابی پرستاری(به انگلیسی: Nursing assessment) جمع‌آوری اطلاعات در مورد وضعیت فیزیولوژیکی، روان شناختی، معنوی، اقتصادی و سبک زندگی فرهنگی _اجتماعی یک بیمار است. ارزیابی، مرحله اول و از فرایند پرستاری محسوب می‌شود که در آن پرستار از نیازهای هر بیمار یک ارزیابی کامل و جامع دارد. هدف از این مرحله، شناسایی مشکلات واقعی یا بالقوه بیمار و برنامه‌ریزی جهت درمان سریعتر آن‌ها می‌باشد.[1]
برای مثال، یک پرستار در ارزیابی خودش از بیمار بستری در بیمارستان، نه تنها علل فیزیکی و تظاهرات درد، بلکه از مشکلات روانی، سابقهٔ فامیلی و شیوهٔ زندگی و اینکه آیا می‌تواند کارهای شخصی‌اش را انجام دهد یا نه، نیز می‌پرسد.[2]
 | |
| پیشه | |
|---|---|
| نام‌ها | ارزیابی پرستاری |
مراحل ارزیابی
پرستاران در چهار مرحله بیماران را ارزیابی می‌کنند:
- ارزیابی نخستین: که به وسیلهٔ گزارش‌های پیش از رسیدن بیمار به بیمارستان و معاینات اولیه وی بدست می‌آید.
- ارزیابی مرحلهٔ دوم: بر اساس آن تصمیم می‌گیرند که آیا بیماران جهت پیگیری روند درمان باید به اتاق عمل، بخش مراقبت‌های ویژه یا به مرکز درمانی دیگر انتقال یابند یا خیر؟
- ارزیابی مرحله سوم: پس از بستری شدن بیمار در بیمارستان و به صورت روزانه بایستی صورت گیرد.[3]
- ارزیابی مرحله آخر: این ارزیابی مرحله آخر فرایند پرستاری را تشکیل می‌دهد که هدف آن بررسی اثر بخشی مراقبت‌های پرستاری و اصلاح آن‌ها می‌باشد.[2]
انواع اطلاعات
منابع اطلاعاتی
- خود بیمار (اولین و بهترین منبع)
- خانواده
- تاریخچهٔ پزشکی و معاینات فیزیکی
- گزارش‌های آزمایشگاهی
- سایر مطالعات تشخیصی[4]
جستارهای وابسته
منابع
- "Nursing assessment". Retrieved 19 May 2013.
- "The Nursing Process". Archived from the original on 12 May 2013. Retrieved 19 May 2013.
- "ارزیابی اصلی و اساسی بیماران ومدیریت آن توسط پرستاران" (PDF). ایرما ریحانی کارشناس پرستاری. Retrieved 19 May 2013.
- مترجمین، صفوی بیات. زهرا. و همکاران. اصول پرستاری تیلور (مفاهیم پرستاری بخش 1). انتشارات بشری و حکیم هیرجی. شابک 9789643991166. چاپ دوم 1389
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.