تلویزیون دیجیتال زمینی
تلویزیون دیجیتال زمینی (به انگلیسی: Digital terrestrial television)، یک فناوری نو در زمینهٔ پخش برنامه‌های صوتی و تصویری تلویزیونی از طریق انتشار سیگنال‌های دیجیتال توسط فرستنده‌های زمینی می‌باشد. در این روش، پخش نسبت به تلویزیون آنالوگ برنامه‌ها، میزان طیف الکترومغناطیسی پائین می‌آید و کیفت تصویر به میزان بالایی نسبت به ارسال از طریق سیگنال آنالوگ بالا می‌رود. در تلویزیون دیجیتال، تصاویر تلویزیونی به شکل بیت‌های داده (۰ یا ۱) درآمده و از طریق فرستندهٔ دیجیتال ارسال می‌گردد. برای این‌که این تصاویر به شکل قابل نمایش روی تلویزیون تشکیل شود، لازم است یک دستگاه گیرندهٔ دیجیتال مانند رسیور ماهواره در کنار تلویزیون اضافه شود تا سیگنال. های دیجیتال را دریافت کرده و بخواند. البته نسل جدیدی از تلویزیون‌های امروزی داری یک تیونر داخلی می‌باشند که مستقیماً سیگنال‌های دیجیتال را دریافت کرده و نمایش می‌دهند.
ارسال
تلویزیون دیجیتال زمینی با استفاده از فرکانس‌های رادیویی از طریق فضای زمینی ارسال می‌شود.
مقایسه با ارسال آنالوگ
از مزیت‌های ارسال دیجیتال، فرستادن چندین «شبکهٔ تلویزیونی» در یک کانال است. در حالی که در آنالوگ هر شبکه، یک کانال مخصوص به خود را دارد. هر خوشه از شبکه‌های تلویزیونی در یک کانال قرار می‌گیرند که به آن مولتی پلاکس گفته می‌شود.
دریافت
دریافت تلویزیون دیجیتال زمینی بسیار ساده است، با وصل کردن یک گیرندهٔ دیجیتال به تلویزیون (بدون مبدل داخلی) به سادگی تصویر روی صفحه خواهد بود؛ به عبارت دیگر در صورتی که آنتن مناسب باشد، با اضافه کردن یک مبدل میان آنتن و تلویزیون (بدون مبدل داخلی) می‌توان سیگنال دیجیتال را دریافت کرد.
در ایران
در حال حاضر، پخش دیجیتال شبکه‌های سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران (IRIB)، از طریق فرستنده‌های دیجیتال با فرمت DVB-T و DVB-T2 پخش می‌گردد. شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی صدا و سیما در پخش دیجیتال، از طریق پنج بسته دیجیتال پخش می‌گردند که اکثر شبکه‌های SD از طریق فرستنده‌های اول و دوم، شبکه‌های HD از طریق فرستنده‌های سوم و چهارم و همچنین شبکه 4K از طریق فرستنده پنجم پخش می‌گردد. همچنین فرستنده‌های اول و دوم به‌صورت H.264 و سایر فرستنده‌ها به‌صورت HEVC پخش می‌گردند.
در کشورهای مختلف
منابع
- سایت صدا و سیمای ایران
- سایت تی وی دیجیتال فرانسه