توحیدخانه
هم‌اکنون در میان صحن دانشکده معماری دانشگاه هنر اصفهان قرار دارد.
| توحیدخانه | |
|---|---|
 | |
| |
| نام | توحیدخانه |
| کشور | ایران |
| استان | استان اصفهان |
| شهرستان | اصفهان |
| اطلاعات اثر | |
| نام‌های دیگر | گنبد شیر گویا، گنبدطاووس |
| کاربری | خانه، گنبد |
| دیرینگی | دوره صفوی |
| دورهٔ ساخت اثر | دوره صفوی |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۱۷۱۳ |
| تاریخ ثبت ملی | ۲۵ خرداد ۱۳۶۵ |
عمارتی تاریخی در پشت عالی قاپو است.
تاریخچه
دربارهٔ بانی و تاریخ تأسیس توحیدخانه اختلاف نظر وجود دارد، به گونه‌ای که در برخی منابع تأسیس و بنای آن به شاه اسماعیل اول صفوی نسبت شده و دربارهٔ علت تأسیس آن آمده است که شاه اسماعیل که به دلیل مشاغل سلطنتی از ارشاد مریدان بازمانده بود، منصبی رسمی و غیرنظامی با عنوان «خلیفةالخلفا» تعیین کرد تا در توحیدخانه به ارشاد صوفیان و سالکان بپردازد.
در برخی منابع دیگر دستور بنای توحیدخانه را به شاه عباس نسبت داده و بیان شده‌است که به دستور شاه طهماسب دوم صفوی در پشت عمارت عالی‌قاپو گنبدی وسیع برای «صوفیان صافی ضمیر صاحب ذکر» بنا شد که آن را توحیدخانه نامیدند.
بنابر شواهد تاریخی عمارت توحیدخانه در روزگار صفوی محل عبادت صوفیان و جایگاه «خلیفةالخلفا» قطب و پیشوای صوفیان صفوی بود که به عنوان یک مکان مقدس عدالت خواهان در آن بست می‌نشستند و هیچ کس حق نداشت با سلاح وارد آن شود.
این بنا از لحاظ انگیزه تأسیس و نیز آیین‌ها و مراسمی که در آن انجام می‌شده با مکان‌هایی مانند خانقاه، زاویه و صومعه که بیشتر سلوک فردی صوفیان باعث تأسیس و رونق آن‌ها بوده، تفاوت داشته‌است.
براساس منابع موجود آیین‌ها و مراسم توحیدخانه بدین شرح بوده که صوفیان باید عصر هر روز در توحیدخانه حاضر و به ذکر و فاتحه‌خوانی مشغول می‌شدند.
عصر روز پنج‌شنبه امرا، خان‌ها، سلاطین و عمال هر ولایت تاجی بر سر می‌گذاشتند و در توحیدخانه به نیت سلامتی شاه حمد و سوره می‌خواندند و اگر کسی از این رسوم تخلف می‌کرد می‌بایست به صوفیان وجهی می‌پرداخت، این آداب حتی در سفرها نیز رعایت می‌شد و افرادی به نام «ناظران بیوتات» چادر توحیدخانه و فرش، غذا و دیگر مایحتاج سفر را برای صوفیان فراهم می‌کردند.[1] همچنین گفته می‌شود این بنا در عهد شاه عباس اول محل تجمع صوفیان بوده‌است و گروهی از ایشان در شب‌های جمعه در این محل، گرد آمده و به جان شاه دعا می‌کرده‌اند. حتی گفته شده که خود شاه نیز گاهی در این حلقه حضور می‌یافته‌است.
بنای توحید خانه که در محدوده باغ‌ها و عمارات (قصرها، حرمسراهاو...) شاهان صفوی و با عملکرد خاص خود و در غرب میدان نقش جهان قرار داشته، امروز به عنوان بنایی با ویژگی‌های ممتاز، مانند قرارگرفتن گنبد خانه در وسط حیاط و...، در محدوده تاریخی فرهنگی اصفهان (مصوب سال 1349) قرار دارد. این بنا همچنین در محدوده تعیین شده توسط طرح تجدید نظر نظر طرح جامع اصفهان و متعاقب آن طرح تفضیلی اصفهان نیز واقع شده‌است. در محدوده‌های تاریخی موصوف علاوه بر توحید خانه، بسیاری از بناهای ارزشمند شهر اصفهان، همچون تالار اشرف نیز استقرار یافته‌اند.
در یک چنین بافت با ارزش تاریخی، بنای توحید خانه پس از مرمت و نوسازی، با هدف تغییر عملکرد به یک دانشکده هنری احیاء شده‌است. این نوشتار به اختصار، مراحل این کار را نشان می‌دهد.
اولین بار به کلمه توحیدخانه درصفحه 145 کتاب عالم آرای عباسی تألیف اسکندر بیک ترکمان اشاره شده. اطلاعات تاریخی دیگر در باب این بنا را می‌توان در آثار :«نظام ایالات دردوره صفوی» نوشته کلاوس میشائل رهربورن، «تاریخ طهماسبیه»، «جلد هفتم سیاحتنامه شاردن»، «در دربار شاهنشاه ایران» اثر انگلبرت کمپفر و «سفرنامه پیترو دلاواله» جستجو کرد.
از نوشته این سیاحان و مورخان این چنین بر می آید که توحید خانه در گذشته محل تجمع صوفیان بوده‌است. آنان در شب‌های جمعه در این محل گرد آمده و به جان شاه دعا می‌کرده‌اند. گاهی نیز شاه در این اجتماعات شرکت می نموده تا از اخبار و نظریات مردم نسبت به خود و افراد دیگری که به وسیله صوفیان اظهار می‌شد، مطلع گردد. بعضی از مورخان توحید خانه را بست دانسته‌اند. به نظر می‌رسد که چون عالی قاپو بست بوده، به مرور زمان بست از این محل به سمت توحید خانه کشانیده شده و بعد ازشاه عباس اول از این محل به عنوان بست استفاده شده‌است.
توحیدخانه در روزگار صفوی محل عبادت صوفیان و جایگاه «خلیفه الخلفا» قطب و پیشوای صوفیان صفوی بود که به عنوان یک مکان مقدس، گاه عدالت‌خواهان در آن بست می‌نشستند و هیچ‌کس حق نداشت با سلاح وارد آن شود. در سال‌های حکومت قاجار، دیگر این محل یک مکان مقدس و امن به حساب نمی‌آمد و در دوران پهلوی با یک اقدام نسنجیده گنبد توحیدخانه تبدیل به زندان گردید و در قسمتی از زمین‌های توحیدخانه ساختمان‌هایی برای شهربانی احداث گردید.
در زمان شاهان صفوی، گنبد توحید خانه والحاقات آن جزیی از مجموعه عظیم سلطنتی بوده که در دوره‌های بعد و برای سالیان مدید (تا سال 1356) به صورت زندان از آن استفاده می‌شده‌است. در این سال، بنا در اختیار وزارت فرهنگ وقت قرار می‌گیرد و تا سال 1363 بخشی از عملیات مرمتی در آن صورت می پذیرد. در این سال، بنا تحت عنوان بخشی از دانشکده پردیس اصفهان وابسته به دانشگاه هنر تهران فعال می‌گردد. پس از انتقال زندان شهربانی اصفهان از توحید خانه بخش‌های الحاقی که در حد فاصل گنبد و شهربانی ساخته شده بود، تخریب شدندو بدین ترتیب شکل کلی توحید خانه نمایان گردید. معماری توحید خانه را تا سال 1363، جدا از آنچه در دوره صفوی صورت گرفته که مشتمل بر بنای گنبد و قسمت‌هایی از صحن حیاط جنوبی و جرز و دهنه‌های باقی‌مانده از دیوار شمالی راهرو ارتباطی عالی قاپو بوده‌است، می توان به شرح زیر طبقه‌بندی و معرفی نمود:
بناهای خشت و گلی با نمای آجری و طاقهای جناغی در جبهه‌های شمالی،غربی و جنوب شرقی که تداوم آن‌ها در اطراف محوطه شهربانی سابق ادامه می یابد و به دو دوره تقسیم می‌شود:
| الف. قسمت‌هایی که دارای طاقهای جناغی و شامل اتاق‌هایی است که دورتادور محوطه حیاط قرار گرفته و در جبهه غربی دارای ستون‌های گرد است . |
| ب. نمای خارجی که در سه جبهه شمال، شرق و جنوب محوطه در جلوی ساختمان‌های اخیر الذکر ، راهروی باریکی به عرض تقریبی 80/1متر با جرزهایی با قطر تقریبی 1 متر تعبیه شده‌است . نمای بیرونی دارای قوس‌های نیم دایره است که در دوره دوم شاهان قاجار(از زمان ناصرالدین شاه به بعد)ساخته شده‌است. |
ساختمان‌هایی که به علت تغییر عملکرد قبلی بنا ، تغییر شکل داده‌اند و دارای پوشش‌های مسطح هستند و راهروی آن را به ایوان تبدیل کرده‌اند. در حال حاضر این بخش‌ها کلاً تخریب شده‌اند .
معماری دوره‌های اخیر اکثر مصالح آن از آجر وسیمان است که با استفاده از این مصالح یا اتاق‌هایی در فضای باغ ساخته‌اند ویا برای تقسیم کردن فضاهای بزرگتر به فضاهای کوچکتر مورد استفاده واقع شده‌اند. تعمیرات صورت پذیرفته در بنای توحید خانه از سال1357 تا 1363 شامل مرمت و بازسازی جبهه غربی، بخشی از جبهه شمالی و ورودی اصلی در ضلع جنوبی و بدنه سازی محور اصلی ارتباطی عالی قاپو ، زدودن الحاقات و استحکام بخشی بدنه‌ها بوده‌است . از سال 1363تغییرات معماری بر اساس تبدیل فضای توحیدخانه به دانشکده پردیس صورت گرفته که در پلان بنا مشخص گردیده است. در مرمت و بازسازی و نوسازی (تقسیم بندی فضاها) از مصالح سیمان، گچ ، آجر ، سنگ، فلزو کاهگل استفاده گردیده است.رتباط بنا با شریان‌های شهری:
ورودی اصلی بنای توحید خانه در جبهه جنوبی واقع بوده که اینک در حال مرمت و بازسازی است. در سال 1363 همزمان با بهره‌برداری از بنای مذکور ، ورودی از طریق خیابان استانداری (خیابان شرقی که به موازات میدان نقش جهان قرار دارد)صورت می پذیرفت. پس از تبدیل فضاهای اطراف توحیدخانه به پارک عمومی توسط شهرداری اصفهان ، ورودی بنا تا سال 1371 به جبهه شرقی انتقال یافت. سپس با تغییر کفسازی میدان ،عملا ورودی از طریق میدان حذف و فعلاً ورودی در بخش شمال غربی بنا(ورودی غربی)به صورت پیاده از سمت خیابان استانداری صورت می پذیرد.[2]
فرم و تزیینات بنا
گنبد اصلی بنا به شکل دوازده ضلعی که در هر یک از اضلاع به صورت یک در میان، یک در ورودی (مجموعاً شش ورودی)تعبیه گردیده است. در داخل فضای گنبد، دیوارها توسط یک دوال به دو قسمت تقسیم شده‌اند. برای تبدیل پلان دوازده ضلعی به دایره ،از طاق نماها استفاده گردیده که در فاصله هر دو طاق نما ، یک «پا باریک »قرار دارد.کتیبه ای به خط ثلث اطراف فضای داخلی گنبد را فرا گرفته است.سقف ایوان جنوبی گنبد دارای تزیینات نقاشی است .حدس بر این است که ایوان جنوبی ،ورودی اصلی فضای گنبدخانه بوده است.[3]
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
- [.farsnews.com/news/13910104000068/عمارت-توحیدخانه-اصفهان-از-بناهای-مهم-عصر-صفوی-است «عمارت توحیدخانه اصفهان از بناهای مهم عصر صفوی است»] مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک). - «توحید خانه».
- «توحیدخانه».