توماس باخ

توماس باخ رئیس کنونی کمیته بین‌المللی المپیک است. وی متولد ۲۹ دسامبر ۱۹۵۳ میلادی در ورزبورگ آلمان است.[1] او قهرمان شمشیربازی آلمان در المپیک ۱۹۷۶ بوده و در سال ۱۹۹۱ به عضویت IOC درآمد.[2] او در انتخابات ریاست کمیته بین‌المللی المپیک در سال ۲۰۱۳ به عنوان نهمین رئیس این کمیته انتخاب شد.

توماس باخ


نهمین رئیس کمیته بین‌المللی المپیک
مشغول به کار ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۳ – اکنون
پس از	ژاک روگ

اطلاعات شخصی
زاده	۲۹ دسامبر ۱۹۵۳ وورتسبورگ، آلمان
ملیت	آلمان
محل تحصیل	حقوق

سوابق

او در مقطعی مدیر اجرایی کمپانی آدیداس نیز بوده‌است و ریاست کمیته المپیک آلمان را نیز بر عهده دارد. باخ پیش از ریاست از نایب رئیسان کمیته بین‌المللی المپیک نیز بوده‌است.[2]

منابع

رئیسان کمیته بین‌المللی المپیک

دمتریوس ویکلاس (۱۸۹۴–۱۸۹۶)
پیر دو کوبرتن (۱۸۹۶–۱۹۲۵)
Godefroy de Blonay (۱۹۱۶–۱۹۱۹, سرپرست موقت)
Henri de Baillet-Latour (۱۹۲۵–۱۹۴۲)
Sigfrid Edström (سرپرست موقت ۱۹۴۲–۱۹۴۶, انتخاب شده ۱۹۴۶–۱۹۵۲)
آوری بروندیج (۱۹۵۲–۱۹۷۲)
Michael Morris (۱۹۷۲–۱۹۸۰)
خوان آنتونیو سامارانش (۱۹۸۰–۲۰۰۱)
ژاک روگ (۲۰۰۱–۲۰۱۳)
توماس باخ (۲۰۱۳–تاکنون)

قهرمانان شمشیربازی فلوره تیمی مردان بازی‌های المپیک

۱۹۰۴: تیم متحد رامون فونست، آلبرتسون فان زو پوست، مانوئل دیاز تیم متحد
۱۹۲۰: آبلاردو اولیور، بالدو بالدی، توماسو کوستانتینو، آلدو نادی، ندو نادی، اورسته پولیتی، پیترو اسپچاله، رودولف ترلیتزی (ایتالیا)
۱۹۲۴: فیلیپ کاتیو، ژاک کورو، گی دو لوژه، روژه دوکره، لوسین گودن، آنری ژوبیه، آندره لاباتو، ژورف پروتو (فرانسه)
۱۹۲۸: اوگو پینیوتی، جولیو گاودینی، جورجو پسینا، جواکینو گوارانیا، اورسته پولیتی، جورجو کیواچی (ایتالیا)
۱۹۳۲: ادوار گاردر، رنه لوموان، رنه بوندو، رنه بونیو، فیلیپ کاتیو، ژان پیو (فرانسه)
۱۹۳۶: مانلیو دی روسا، جولیو گاودینی، جواکینو گوارانیا، گوستاو مارتزی، جورجو بوکینو، چیرو وراتی (ایتالیا)
۱۹۴۸: آندره بونن، ژئان بوآن، ژاک لاتاست، رنه بونیو، کریستیان دوریولا، آدرین رومل (فرانسه)
۱۹۵۲: کلود نته، ژئان بوآن، ژاک لاتاست، ژاک نوئل، کریستیان دوریولا، آدرین رومل (فرانسه)
۱۹۵۶: ادواردو مانجاروتی، مانلیو دی روسا، جانکارلو برگامینی، آنتونیو اسپالینو، لوئیجی کارپاندا، ویتوریو لوکارلی (ایتالیا)
۱۹۶۰: ویکتور ژدانویچ، یوری سیسیکین، مارک میدلر، گرمن اسوشنیکوف، یوری رودوف (اتحاد جماهیر شوروی)
۱۹۶۰: ویکتور ژدانویچ، یوری سیسیکین، مارک میدلر، گرمن اسوشنیکوف، یوری شاروف (اتحاد جماهیر شوروی)
۱۹۶۴: ژان-کلود مانیان، دانیل رونو، کریستیان نوئل، ژیل برولاتی، ژاک دیمون (فرانسه)
۱۹۷۲: ویتولد وویدا، لخ کوزیوسفکی، یژی کاچمارک، مارک دونبروفسکی، آرکادیوش گودل (لهستان)
۱۹۷۶: توماس باخ، هارالد هاین، کلاوس ریخرت، ماتیاس بر، ارک زنس-گوریوس (آلمان غربی)
۱۹۸۰: فردریک پیتروسکا، دیدیه فلامان، پاسکال ژولیو، فیلیپ بونن، برونو بوشری (فرانسه)
۱۹۸۴: مائورو نوما، آندره‌آ بورلا، آندره‌آ کیپرسا، استفانو کاریونی، آنجلو اسکوری (ایتالیا)
۱۹۸۸: الکساندر رومانکف، ایلگار مامادوف، ولادیمیر آپتسیاوری، انور ایبراگیموف، بوریس کورتسکی (اتحاد جماهیر شوروی)
۱۹۹۲: اودو واگنر، اولریش شرک، تورستن ویدنر، الکساندر کوخ, اینگو وایسنبورن (آلمان)
۱۹۹۶: دمیتری شوچنکو, ایلگار مامادوف، ولادیسلاف پاولوویچ (روسیه)
۲۰۰۰: ژان-نوئل فراری، لیونل پلومنل، بریس گویار، پاتریس لوتیه (فرانسه)
۲۰۰۴: آندره‌آ کاسارا، سالواتوره سانزو، سیمونه وانی (ایتالیا)
۲۰۱۲: آندره‌آ بالدینی، جورجو آوولا، آندره‌آ کاسارا، والریو آسپرومونته (ایتالیا)
۲۰۱۶: تیمور سافین، الکسی چریمیسنوف، آرتور اخمتخوزین (روسیه)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.