جامعه زنان انقلاب اسلامی

جامعهٔ زنان انقلاب اسلامی ایران؛ حزبی ملی-مذهبی است؛ که به دبیرکلی اعظم علایی طالقانی فرزند آیت‌الله طالقانی به همراهی، تعدادی از زنان فعال در امور اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در سال‌های قبل انقلاب اسلامی شروع به فعالیت کرد. این حزب پس از سالها فعالیت و تلاش، برای اخذ مجوز از وزارت کشور نهایتاً در تاریخ ۱ خرداد ۱۳۶۹ مرامنامه و اساسنامهٔ خود را به تصویب مجمع عمومی و سپس کمیسون احزاب در وزارت کشور رساند و در تاریخ ۴ آذر ۱۳۷۱ موفق به اخذ پروانهٔ تأسیس از وزارت کشور شد.[1]

حزب جامعه زنان انقلاب اسلامی
دبیرکلاعظم طالقانی
بنیان‌گذاری۱۳۷۱
روزنامهمجله پیام ابراهیم
مرام سیاسیملی-مذهبی

مرامنامه حزب

این حزب در مقدمه مرامنامه خود با اشاره به انقلاب مشروطه و نهضت ملی به بیان ریشه‌های فکری خود پرداخته و بیان می‌کند که خود را در جریان ملی-مذهبی تعریف می‌کند و می‌آورد: "نهصت مشروطه و نهضت ملی شدن صنعت نفت زمینه پیدایش جریانات ملی و ملی-مذهبی با هدف استقلال کشور و نفی حاکمیت بیگانه، عدالت در برخورداری ملت از حقوق شهروندی، برابری و برادری گردید و حرکت انقلابی مردم ایران در بهمن ۷۵ را رقم زد و با همین آرمان به پیروزی رسید."[2]

همچنین در ذیل مبانی فکری و عقیدتی خود می‌آورد:

"۱. تأکید بر هویتی برخاسته از جریان نوگرایی و نواندیشی دینی

  1. تاکید بر ارزشهای اولیه انقلاب
  2. تلاش در توسعه و تحکیم مبانی و شاخص‌ها و ارگان دموکراسی.

شاخص‌های دموکراسی:(اصل حاکمیت مردم، نظارت همگانی، قدرت دوره ای، اصالت قانون،

تفکیک قوا، آزادی اندیشه، بیان و سیاسی، برابری سیاسی و حقوقی (و ارکان دموکراسی) قانون

اساسی، احزاب سیاسی و مطبوعات آزاد و مستقل)

۴. باور به توسعه همه‌جانبه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حفاظت از منابع طبیعی

کشور (توسعه پایدار)

۵. باور به تمامیت ارضی و انسجام جغرافیایی ایران، پاسداری از استقلال کشور و اقتدار ملی ملت

ایران.

  1. به رسمیت شناختن نقش جامعه مدنی در تغییرات سیاسی اجتماعی و تحولات قدرت.
  2. باور به مشی اصلاحات کنشگرانه، تغییرات تدریجی و فرایند محوری در مسیر تغییر.
  3. پرداختن و تعریف مسئله زنان ذیل جریان دموکراسی خواهی، آزادی طلبی و حقوق بشر.
  4. به رسمیت شناختن هویت یکپارچه ملی با تأکید بر احقاق حقوق همه اقوام و گرایش‌های

فرهنگی اجتماعی و سیاسی مسالمت جو، متأثر از نگاه رحمانی دین و اعلامیه جهانی حقوق بشر.

۱۰. باوربه لزوم کاربرد روشهای خشونت پرهیز و مسالمت جو و تأکید بر رواداری و تساهل و

تسامح."[2]

منابع
  1. دارابی، علی؛ جریان‌شناسی سیاسی در ایران، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشهٔ اسلامی، 1388، چاپ چهارم، ص 604.
  2. «مرامنامه حزب». جامعه زنان انقلاب اسلامی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.