جلوخان
جلوخان، فضایی وسیع در جلو پیشطاق ورودی بعضی از بناهای بزرگ و مهم. جلوخان به معانی پیشگاهِ‌خانه، میدانگاهِ جلو درِ خانه و محوطه بازِ روبه‌روی درِ خانه و مسجد و کاروانسرا و زیارتگاه به‌کار می‌رود در بعضی از شهرهای ایران، جلوخان یا پیشخان مترادف با پیشطاق نیز هست.[1]
تاریخچه
این اصطلاح معماری ایرانی از دوره صفویه در منابع به کار رفته و در دوره قاجار اصطلاحی رایج بوده است.
کاربرد
ساخت جلوخان برای خانه‌های اعیانی دوره قاجار متداول بود احداث آن در باغهایی که دارای طراحی دقیقی بودند نیز مورد توجه قرار می‌گرفت، چنان‌که این شیوه در دوره قاجار معمول بود
جلوخانِ کاروانسراهای بیابانی وسیع ساخته می‌شد از نمونه‌های کاروانسراهای شهری، کاروانسرای مهیار اصفهان از دوره صفویه است که جلوخان آن به بازارچه متصل است.
گاه جلوخان محل نصب کتیبه‌ها و وقفنامه‌ها و فرمان‌ها بود. جلوخانِ مسجد امام تهران از نمونه‌های آن است[1]