حاکم شرع
حاکم شرع در فقه شیعه، مجتهد جامع‌الشرایطی است که در زمان غیبت که فرمانروایی در دست شیعه نیست ریاست شیعه را عهده‌دار است. مانند شیخ مفید یا شیخ طوسی، یا عالمترین فرد هر سرزمین، مانند شهید اول و ثانی در لبنان، علامه حلی در حله، یا در قرون پیشرفته اخیر از نظر ارتباطات، اعلم مجتهدان مانند شیخ انصاری، میرزای شیرازی و گاهی نیز به دلیل هم طرازی، حاکمان شرع متعدد بوده‌اند؛ مانند سید حسین طباطبایی قمی و سید ابوالحسن اصفهانی. اما در زمان فرمانروایی شیعه، حاکم شرع کسی است که حکومت در دست او باشد؛ مانند سید روح‌الله خمینی و آیت الله خامنه ای در دوران نظام جمهوری اسلامی ایران.[1] حاکم شرع همچنین مطلقاً به مجتهد جامع‌الشرایط نیز گفته می‌شود یا مجتهدی که در یک منطقه محل رجوع همگانی است.
منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.