حقوق بین‌الملل عرفی
حقوق بین‌الملل عُرفی به آن دسته از ضوابط رفتاری تابعان حقوق بین‌الملل گفته می‌شود که از عرف نشأت گرفته‌اند و به منزله یک رویهٔ عمومی به عنوان قانون پذیرفته شده‌اند.عرف بین المللی دارای دو عنصر مادی و معنوی است. عنصر مادی همان رویه و عملکرد تابعان حقوق بین الملل است و عنصر معنوی آن اعتقاد این تابعان به لزوم رعایت قاعده عرفی است. عرف بین‌المللی به همراه معاهدات و اصول ِ حقوقی ِ کشورهای متمدن یکی از منابع اصلی دیوان بین‌المللی دادگستری برای حل و فصل اختلافات است.[1]
برخلاف نظام‌های پیشرفته حقوق داخلی که در آن‌ها عرف عنصری مزاحم و نسبتاً بی‌اهمیت شمرده می‌شود، در عرصه بین‌المللی، حداقل تاکنون، عرف یک منبع پویا بوده و نقش برجسته‌ای در تدوین و شکل‌گیری حقوق بین‌الملل ایفا کرده‌است.[2]
پانویس
- ماده ۳۸ اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری
- ربکا والاس، ص ۱۰
منابع
- ربکا والاس. «حقوق بین‌الملل»، قاسم زمانی و مهناز بهراملو، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوق، اول ۱۳۸۲، ۴۲۱ صفحه.
- اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری. متن انگلیسی در وب‌گاه دیوان بین‌المللی دادگستری
اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری متن فارسی در ویکی‌نبشته
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.