داوود بن علی ظاهری
داوود بن علی بن خَلف اصفهانی (۲۰۰ یا ۲۰۲ ق – ۲۷۰ یا ۲۷۵ ق) با کنیه ابو سلیمان معروف به داوود ظاهری فقیه و مُحَّدث مسلمان و بنیان‌گذار مذهب ظاهری بود. او در کوفه متولد شد و در بغداد و نیشابور به تحصیل علم پرداخت و شاگرد ابو ثور شافعی و اسحاق بن راهویه از شاگردان بزرگ شافعی بود. وی نخست از پیروان سرسخت مذهب شافعی بود؛ ولی پس از مدتی مکتب ظاهری را در فقه بنا نهاد.
داوود بن علی ظاهری | |
|---|---|
 Dawud al-Zahiri's name in Arabic calligraphy | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۸۱۵ |
| درگذشته | ۸۸۳ یا ۸۸۴ (حدود ۶۸ سال) |
| دین | اسلام |
| قومیت | فارسی‌زبانان |
| دوران | دوران طلایی اسلام |
| منطقه | بین‌النهرین |
| فرقه | سنی |
| مذهب | مجتهد |
| عقیده | ابن کلاب[1] |
| زمینه‌های علمی | فقه |
| رهبر مسلمان | |
تأثیرگیرندگان
| |
تأثیرگذاران
| |
منابع
- al-Dhahabi. Siyar A'lam Al-Nubala'. Islamweb. p. 174.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.