داگلاس بادر
داگلاس بادر (انگلیسی: Douglas Bader; ۲۱ فوریهٔ ۱۹۱۰ – ۵ سپتامبر ۱۹۸۲ ) خلبان تک خال نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم بود. شهرت بادر عمدتاً به دلیل ۲۲ پیروزی هوایی، ۴ پیروزی مشترک، ۶ پیروزی احتمالی، ۱ پیروزی مشترک احتمالی و آسیب به ۱۱ هواپیما است.[1][2]
داگلاس بادر | |
|---|---|
 فرمانده هوانیروز داگلاس بادر سال۱۹۴۰ | |
| نام(های) مستعار | داگس بادی |
| زاده | ۲۱ فوریهٔ ۱۹۱۰ لندن |
| درگذشته | ۵ سپتامبر ۱۹۸۲ (۷۲ سال) لندن |
| وفاداری | کشور متحده پادشاهی |
| شاخه نظامی | نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا |
| سال‌های خدمت | ۱۹۲۸–۱۹۳۳ ۱۹۳۹–۱۹۴۶ |
| درجه | فرمانده گروه |
| شماره خدمت | ۲۶۱۵۱ |
| فرماندهی | Tangmere Wing Duxford Wing No. 242 Squadron |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | جنگ جهانی دوم
|
| نشان‌ها | شوالیه نشان امپراتوری بریتانیا Distinguished Service Order & Bar مدال صلیب پرواز ممتاز & Bar Mentioned in Despatches |
| کارهای دیگر | Aviation consultant Disabled activist |
وی برندهٔ جوایزی همچون نشان امپراتوری بریتانیا و مدال صلیب پرواز ممتاز (بریتانیا) شده‌است.
زندگی‌نامه
نام پدرش فردریک رابرت بادر و مادرش جسیکا بادر بود. وی در سال ۱۹۳۰ از کالج نیروی هوایی سلطنتی کرانول فارغ اُلتحصیل شد. در سپتامبر سال ۱۹۳۱ در حالی که تلاش می‌کرد عملیات آکروباتی با هواپیمای بدون موتور به درخواست یک شخص انجام دهد در حالی که هیجان زده بود از زمین بلند شد سپس به سمت پایگاه دور زد، درحالی که با سرعت زیاد و ارتفاع کم از پایگاه عبور کرد و شروع به چرخش با سرعت پایین نمود به خاطر تجربه کم پرواز با بولداگ با سرعت خیلی کم پرواز می‌کرد و باعث شد بال چپ هواپیما به زمین اصابت کند و هواپیما با چرخش سریع به دور خود به لاشهٔ در هم پیچیده‌ای تبدیل شود و هر دو پای بادر له شدند. بادر در میان شُک دیگران از هواپیما بیرون کشیده شد و به بیمارستان منتقل شد و در آنجا تحت مداوای دکتر جویس یکی از بهترین جراحان انگلیس قرار گرفت؛ و در نهایت دو پای وی قطع شدند؛ و این منجر شد که بادر نیروی هوایی را با گرفتن حقوق مستمری ترک کند.
جستارهای وابسته
منابع
- Holmes 1998, p. 100.
- Price and Holmes 2000, p. 44.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Douglas Bader». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ فوریه ۲۰۱۸.
